Een dagje Essaouira hebben we proper ingezet, want we zijn met 5 vrouwen naar de hammam geweest. Wat een ervaring : enkel in ons onderbroek gingen we de wasruitmte in waar twee wasvrouwen ons stonden op te wachten. Eerst wordt je gewassen met zwarte zeep en afgespoeld. Daarna wordt je met zo'n ruwe handschoen gecrubd. Ik dacht dat het washandje wat stof afgaf, maar blijkbaar was dat mijn vel. Dat was onvoorstelbaar! Daarna werden we ingesmeerd met henna, behalve onze nagels, want anders liep je met oranje nagels rond tot dit uitgegroeid is. En ons haar met rasoul, een soort klei. Even laten intrekken en dan afspoelen. Haren wassen en dan kwam de grote spoelbeurt. Met emmers water werd je overspoeld. Geweldige ervaring! Ook de wasvrouwen zaten er enkel in hun onderbroek. Hoe gesluierd ze ook op straat rondlopen, geen schroom te bespeuren in de hammam! Na een visje gegeten te hebben aan een viskraam aan de haven, zijn we de bedrijvigheid van de haven gaan bekijken. Alle vissers probeerden hun vis te verkopen. Veel soorten vis! Voor een euro een oester gegeten, vers uit de zee. Njammie! Het is lekker warm weer, dus het eerste ijsje hadden we nog te goed. Gelukkig bij een Italiaanse gelatteria. Maar vriendelijk waren ze allesbehalve. De straten in de medina zijn best gezellig, dus die moesten we ook nog inspecteren (lees ; shoppen). Dit land is echt niet goed voor de portomonnee.... Op tijd stoppen is de boodschap en dan maar aperitieven op ons dakterras van het hotel. We zijn dus terug in de Sirocco gaan eten, met een vree goed lifegroepje vanavond ipv een magiër. Suzan, ons reisleidster verjaart morgen, dus moesten we vanalles plannen. Een kroon is gemaakt met postkaartjes met kleurrijke kruiden. In het restaurant hadden we een nietjesmachine zien liggen, dus wij zijn daarjuist nog teruggekeerd. Iedereen kent Suzan, dus hebben we nog een slaafje vuurwerk meegekregen. Dit wordt een leuke trip morgen naar onze allerlaatste bestemming ; Marrakesh!!!
Vandaag was het de langste reisdag, alhoewel het goed meeviel. We zijn eerst naar Agadir gereden om van daaruit de kustweg te volgen naar Essaouira. In Agadir een strafbaar onveilig gemaakt, want we kregen Marokkaanse tompousse voor de jarige Marc. (Tompousse van bij ons zijn veel lekkerder!!!) Onderweg zijn we langs een vrouwencooperatieve gereden waar ze arganolie maken. En hier heb ik mij laten gaan want ben al jaren fan van dit spul! In Essaouira aangekomen zijn we onmiddellijk naar de slijterij gestapt om enkele flesjes wijn te halen. Een aperitiefje namen we op het dakterras tot aan zonsondergang. We zijn mee overgeschakeld naar winteruur, dùs hier is het ook om 18 u donker. Ons hotel ligt in de medina, mooie locatie! Een hotel met 4 verdiepingen zonder lift.... Jaja, we zijn niet meer in de bergen, maar we blijven werken aan onze conditie! De bagage werd door een oudere man naar boven gedragen. Ja wadde! 19 valiezen naar derde en vierde verdieping... Respect voor die kerel! Suzan had ons een goed visrestaurentje aangewezen op 20 m van het hotel. Tja, we hebben voor morgen al terug gereserveerd, want dit was bangelijk goed! En er was een magiër die de meest ongelofelijke truken uithaalde. Dit was stof tot discussie. Hoe goed je hem ook bestudeerde, je kon het niet vatten. Voor diegene die naar Essaouira komen : Le Sirocco! Morgen gaan we met 5 vrouwen naar de hammam. Eerst moeten we ons materiaal gaan kopen en dan gaan de wasvrouwen ons onder handen nemen. Wassen, scrubben,... Ben benieuwd!! Slaapwel!
Taroudant is een levendig stadje met heel veel lastige mannen. Simpele conclusie... In de ochtend zijn we met 6 vrouwen de stad ingetrokken en al snel wordt je aangeklampt om rondleiding te krijgen ef ze willen u naar de vrouwencooperatieve brengen waar ze arganolie maken. En zij gaan nadien hun procentje daar halen. Maar na twee weken Marokko zijn we al heel gedreven om ze van ons af te wimpelen. Een Arabische soek was de eerste bezoekplaats en hier zijn we veel te lang in blijven rondhangen. Niet goed voor de portomonnee!!!! Na een lekkere lunch (crêpe à l'orange, njammie!) ben ik met Frieda naar het hotel teruggekeerd, omdat ik een opgezwollen enkel had, maar ook omdat het te veel shoppen is en we zijn nog niet in Marrakech.... Maar we verbleven in een heel mooi hotel met twee zwembaden en een prachtige tuin. Deze oase was onze bestemming van de namiddag. We wilden in hotel blijven dineren omdat we daar 'drank' konden krijgen, maar er was iets te doen waardoor de keuken dit niet aankon. Dus taxi genomen naar een restaurant met ook een tuin en zwembad. We hadden alleen niemand bij die van water wijn kon maken.... Dus na het eten naar de bar naast het hotel (waar je enkel en alleen bier kon krijgen). Wat een belevenis! Enkel mannen en 4 vrouwen. Ik en Frieda gingen er als blondinnen binnen, gelukkig geflankeerd door Bart en Alain. De lokale mannen zitten daar, sommigen dansen op de livemuziek. We zijn er één pintje blijven drinken. Bart en Alain beseften allegoe dat ik mij hier niet op mijn gemak voelde. Maar het was wel een belevenis. Achteraf van Suzan gehoord dat de enkele vrouwen die er waren hoogstwaarschijnlijk hoeren zijn. Ja, ook dit is Marokko ! En zo ontstaan bij ons de gesprekken over relaties hier. Een relatie hebben is dus verboden. Suzan heeft een Marokkaanse vriend en als zij op hotel gaan, dan moeten zij twee kamers nemen. Er is hier zeer grote controle en er staan gevangenisstraffen op! Voor toeristen geldt dit dus niet. Maar zoals eerder gezegd : niets mag, alles gebeurt.... We zitten nu in de bus naar Essaouira aan de zee! Onze voorlaatste bestemming
Twee dagen geleden was er zware regenval in grote delen van Marokko, met als gevolg dat je niet meer door de rivierbedding kon rijden of gaan. Dus dan maar over de zandzakjes en stenen ipv de brug te nemen!
Vandaag was het weer een reisdag met als bestemming Taroudant. Onderweg was het een bergachtig landschap, redelijk eentonig, met opeens een filmset van een horrorfilm 'The Hills have eyes'. Gewoon langs de straatkant... We konden het niet laten om te doen alsof we in de horror zaten en ik ben in een Amerikaanse wagen gestapt. Leuke onderbreking voor de rit. 's Middags gingen we weer picknicken en ditmaal bij een safraanboer. Wij konden zijn huis gebruiken (er was nergens schaduw te bespeuren voor een echte picknick) en hij kon safraan verkopen. We kregen nog een safraantheetje te drinken (niet lekker!) en wij hebben een safraanakker bezocht. De oogste is twee weken per jaar in oktober. Enkele bloemetjes stonden er nog. Zie foto! Dit zijn krokussen met elks drie meeldraadjes en dat is de safraan. We zetten onze weg verder en toen kwamen we de eerste arganbomen tegen, waar dat argannoten aangroeien, die geitjes graag lusten. Van die noten wordt olie gemaakt voor de cosmetica of voor de keuken. De geiten eten de bast van de noot en poepen later de noot uit, want die is te hard. Ook de bladeren van die bomen lusten ze graag, waardoor zij in de bomen klimmen. Grappig zicht ; een boom met enkele geiten in. We kwamen ze heel snel tegen, dus de paparazzi was weer uit de bus gestapt. Suzan vertelde het schrijnende verhaal dat op de drukke toeristische weg tussen Essaoura en Marrakech de witte geiten in kale bomen worden gezet en vastgebonden voor de toeristen, want dat fotografeert beter... Die dieren worden dus mishandeld.... Wij hebben dus zwarte geiten gezien in bomen vol bladeren. Natuurlijk is dit moeilijker om te fotograferen, maar het is wel echt en grappig! Suzan zal de bus dus niet laten stoppen bij de kale bomen met witte geiten. Taroudant is een stad met een ommuurde binnenstad. Wij zitten in een zeer mooi hotel in de Kasbah die in de muur van de stad zit. We zijn de stad ingetrokken om iets te gaan eten. Het voorgestelde restaurant was gesloten, dus moesten we zelf op zoek, maar we hebben weer een toppertje gevonden aan een café vol mannen. Daar zit je dan met zes vrouwen.... Voor zes euro ; een voorgerecht (slaatje), hoofdgerecht (couscous of tagine) en dessert (twee mandarijntjes en een banaan). Bij de locals eet je dus veel goedkoper en zeker zo lekker! Morgen is het een vrije dag om Taroudant te bezoeken en om eventueel even te relaxen aan het zwembad.
Eerst de theorie ; een Kasbah is een fort/paleis/woning van een welgestelde familie, gemaakt uit stro en leem. Een Ksar is een dorp van lemen huizen en kasbahs. Deze ochtend zijn we weer vertrokken voor een mooie rit doorheen Marokko. Eerst door de Dadèsvalei gereden met de speciale rotsformaties die ook wel apenvingers worden genoemd. Fantasie heb je af en toe nodig... Maar het was wel mooi. Sommige vrouwen hadden meer interesse in de kraampjes met antieke spulletjes. Echt wel leuke juweeltjes, potjes, schaaltjes... De mannen daarentegen vonden het wat te lang duren.... Maar goed, een volgende stop was een koffiepauze in een ongelofelijk schattig hotelletje, met een terras met paronamisch zicht. Suzan weet de plaatjes wel te vinden. Daarna reden we door de vallei met ontelbaar mooie kasbahs al dan niet gerenoveerd en daartussen mooie palmbomen. En als je goed zag, kreeg je in de verte besneeuwde bergtoppen te zien. Een middaglunch werd voorzien in een pracht van een Kasbah. De familie/eigenaars heeft dit prachtig gerenoveerd en hier werden enkele films opgenomen. Ooit stond de Kasbah op een briefje van 50 dirwan. De eigenaar was een soort stand-upcomedian en die gaf de rondleiding. Hilarisch moment! We wisten niet op voorhand dat we dit gingen bezoeken. Wederom heeft Suzan ons aangenaam verrast. Elke lange rit is steeds interessant. En zo lijken die ritten helemaal niet lang! Vooraleer we in Ait Ben Haddou aankwamen, reden we door een stadje met twee bekende filmstudio's. Je zag dat het hier iets welstellender was. Maar waar we nu zijn, is weer een toppertje! Ait Ben Haddou is een Ksar, die erkend is door Unesco en hier werden talrijke films opgenomen waaronder mijne lievelingsfilm Gladiator. Normaal gezien worden alle sets afgebroken, maar de poort van in de film Gladiator mocht blijven staan. Een zot moment met Bart, Alain en Mit kon hier niet ontbreken. De zonsondergang bracht een prachtige kleur op de wijde omgeving.
We hebben even zonder internet gezeten, waardoor ik wat moet inhalen. Maar ik heb ontdekt dat er internet is op de bus en vermits we weer onderweg zijn, kan ik mijn schade inhalen. Als we doe woenstijn uitreden, twee dagen geleden, brachten we een bezoek aan een dromedarisboerderij. Hier hebben we van de demelk van de dromedaris kunnen proeven , vers gemolken! En het was best lekker! We hebben ook kennis gemaakt met de geluiden van de die beesten. Dit was gewoon lachwekkend. Bart heeft het gefilmd, dus hier konden we nog goe mee lachen. We zijn aarna nog gestopt aan de waterkanten van vroeger. Vanuit de bergen naar de woestijn werden er vroeger kanalen ondergronds gegraven om water te laten doorstromen Ichtegem de woestijn. Ze worden nu niet meer gebruikt, maar nomaden gebruiken ze nog om er te wonen ofzo, omdat het daar koel is. Dan zijn we aangekomen in Tineghir, een stadje aan de Todrakloof en bij een oase. S Hier woont de vriend van ons reisleidster en die heeft ons gisteren rondgeleid in de regio. Eerst een wandeling door de oase om te eindigen in de woning van de gids, waar hij de gite van aan het maken is. Het terras was af en hier kregen we een lekkere maaltijd, klaargemaakt door de familie. Het zal een leuke gite worden, maar ver van de weg gelegen. De Todrakloof, een rots formatie was wat overroepen of al te commercieel geworden. Maar hier hebben we leuk gewandeld. 's avonds nog het stadje Tineghir bezocht om te eindigen in een tapijtenwinkel. De stappenteller heeft vandaag een maximum bereikt. 20.000!
