Ik wou je gezicht
In het geniep even pikken
Maar achter je vlamde
Weer een kist op vier wielen
Die liet rood-wit lichtende
Snelheidslijnen achter op mijn lens
Je gezicht was echter verdwenen
Het constante metalen gezoem
Het ritmisch snurken
En de solo's vol gekwetter
Bederven reeds uren mijn oren
Schraap ik er de schimmel van af?
Bij de geboorte van
De profeet dacht ik
Aan mijn eigen einde
Niet echt wetend waarom
Alleen de zekerheid dat ik
Absoluut geen grote wijsheid bezit
Laat staan dat ik het eeuwige leven beschoren ben
Dus zonderde ik me af
Met de laptop op mijn schoot
Mijn wilsbeschikking kreeg vlotjes vorm
Ondanks het vloeien van heel wat tranen
Nu gezien
Mijn afscheid is mijn afscheid niet
Eerder het verhaal over mijn rode roos
Die de overige liefde onder jullie verdelen zal
Wielrennen op tv
Bij me thuis
Fonkellichtjes lokken feestelijke
Gedachten gezongen door
Tientallen kinderstemmen
Ze schaatsen samen over
De versierde ijspiste
Rood-groene sterreplantjes
Hypnotiseren onze ogen
Gevoelens verdrinken in
Glühwein die enkel koude
Handen zachtjes verwarmt
Lippen nippen plots niet meer
Verbeten parels rollen over
Mijn treurende wangen
Ik draai me om en snuif
Je troostende lichaamsgeur
Cultuurcafé De Biekorf te Brugge
In Brugge...
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek