Fonkellichtjes lokken feestelijke
Gedachten gezongen door
Tientallen kinderstemmen
Ze schaatsen samen over
De versierde ijspiste
Rood-groene sterreplantjes
Hypnotiseren onze ogen
Gevoelens verdrinken in
Glühwein die enkel koude
Handen zachtjes verwarmt
Lippen nippen plots niet meer
Verbeten parels rollen over
Mijn treurende wangen
Ik draai me om en snuif
Je troostende lichaamsgeur
Cultuurcafé De Biekorf te Brugge
In Brugge...
Bij mijn liefste thuis...
Eén van mijn 3 poezen...
Isolatie verstikt tergend
Niet meer doordrongen met
Wanhoopskreten van buiten af
Maar Edvard Munch in mij
Schreeuwt er op los terwijl
Beverige handen codes draaien
Op weg naar bedorven vrijheid
Roetgeur vult mijn neus
Oranje gloed omringt mijn ogen
Ik zink weg in de onderwereld
Laat die spar maar
Buiten in de kou staan
Dauw vriest tot
Naalden parels vormen
Ze rollen niet over
Blozende wangen
Prikken wel zachte ogen
Terwijl een nauwe keel
De zoveelste krop
Probeert te slikken
Mijn lens achtervolgt je
Glimlach in close-up
Het artistieke zwart-wit
Weerspiegelt op mijn scherm
Gezichtsherkenning registreert
Automatisch je koosnaam
Op mijn micro-SD-kaartje
Ik bewaar je spontaniteit
In de Galetaria grijp ik je hand.
Bestel een coupe vanille, banaan
En sinaas drijvend op Blue Curaçao.
Geen slagroom om de lijn te sparen.
Vluchtig in de warmte arriveren de
ijsbollen. Samen smelten in de tijd.
Een foto van de fictive zonsondergang.
We lepelen die liefdevol samen uit.
Een uitgehongerde
Tijgerin verslindt haar
Prooi tot op het skelet
Zoet vlees smelt zacht
Ze verlangt naar meer
Foto's van een vriendin haar kater...
Moderne technologie als poort
Naar de toekomst waar jij
Intenser aan bouwen moet
Alleen besef je dat nog niet
Mijn laatste centen om onze
Cirkel te doorbreken terwijl
Een masker voedselpakketten
In die crisisopvang verbergt
Hun onwetendheid bevuilt jouw
School en mijn laatste onschuld
Ogen kijken je niet meer aan
De lijn met de wereld sluit ik af
Ze kon geen winkel
voorbij lopen,
Assepoes,
zonder een
paar te kopen.
Onder haar schort
droeg ze op
een keer
glazen muiltjes.
Die borg ze
zorgvuldig
bij de rest op,
maar niet
samen met
haar hoop.
Jammer genoeg
bleef de fee weg.
Eenzame prins
liep daardoor
Assepoes mis.
Die brief niet gelezen
Woorden wel aanhoord
Snel even getekend
Vol begrip en met een lach
Maar bedrukte stilte sloopt
Een masker dringt zich op
Gevoelens verward en tegenstrijdig
Mijn handelen verlamd
Lichaam nog steeds aanwezig
Gepoogde zoektocht naar wat nut
Tijdelijk gekregen maar
Gedachten verdwijnen door
De mazen van jouw net
Jouw woorden
Jouw geuren
Jouw handen
Jouw gezicht
Bespelen
Samen
Onbewust
Maar toch
Zo virtuoos
Breekbare
Gedachten
En emoties
Tot in het diepste
Van mijn identiteit
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
