Voorzichtig glijden mijn handen
Over je zwart zijden bloesje
Ze tasten naar de grens
Die je plots niet meer trekt
Vanillegeur vult mijn neus
Verleidt mijn lippen om je
Zacht te kussen steeds dichter
Bij je plots lonkende boezem
Je armen openen zich uitnodigend
Ik vlei me naast je kloppend hart
Mijn blozend gezicht verdwijnt stil in
Ons moment van intieme ontroering
Zwart omrande ogen
Schuin naar me kijkend
Niet wetend van wie ze zijnBruin of groen
Fladderen over ongewone
Grenzen en staren naar
Het magische vuur dat
Me als kind betoverde
Afgesloten van reeds
Jaren gedroomde vrijheid
Maar vol hartstocht
Mij intiem beminnend
Hetzelfde gevoel van
Respect en waardering
Beiden ontzettend knetter
Maar toch zo verschillend
In een treurwilg in Brugge
Gedachten vliegen
Zoals de sterren
Voorbij schieten
Ik mis je
Strelende handen
M'n zachte mand
Was ik maar gebleven
Ook al lonkte die vleeskar
Ik snak mijn laatste hap
Met uitzicht op die blauwgroene
Bal die ik niet pakken kan
Mijn lijf
Verast
Je voltallige familie
Telt nog geen hand
Een zus en een neef
Kinderloos
Getekend door de leeftijd
Verdreven door de taalkwestie
Een verwarde priester zegent
Je spaanderkist samen met
Het plaatselijke OCMW en
Mezelf
Een mandje bloemen
Reik ik voor je uit
Aan wie er niet meer is
Blankenberge
Brugge
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
