er is geen plaats voor woede
ik vroeg immers om die spiegel
maar schrok van het confronterend beeld
de schijnbare arrogantie droop ervan af
terwijl ik eigenlijk onzichtbaar wil zijn
ik brak in tranen
die je poogde op te dweilen
maar jouw papieren zakdoeken
voldeden niet
dus verstopte ik me
mijn ogen werden roder
het water bleef maar stromen
tot ik de moed weer
uit mijn schoenen haalde
tranen verdampen op
een open plaats terwijl we
hoopvolle wensen branden
een vlammende rijstpapieren
hart zweeft tot een zoveelste
heldere ster aan de
koningsblauwe hemel
hand in hand trekken we
mijmerend huiswaarts waar
spirituele gedachten
langzaam verassen
in de zachte wind
een mensenmassa omringt me
maar verzwelgt me door negatie
hun woorden stromen over me heen
behoren mij niet toe
laat staan hun enthousiasme
nochtans poogde ik er aan deel te nemen
ik faalde
dus trek ik me zwijgend
vol verdriet in mijn kelder tussen oud papier terug
de verwaarloosde berg vertelt me nog meer dan
de boodschappen die de mensenmassa
tot mij richt
er is echter eenzame hoop
tot ergens erbij horen
maar dan wel in een andere habitat
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
