Foto's van een vriendin haar kater...
Moderne technologie als poort
Naar de toekomst waar jij
Intenser aan bouwen moet
Alleen besef je dat nog niet
Mijn laatste centen om onze
Cirkel te doorbreken terwijl
Een masker voedselpakketten
In die crisisopvang verbergt
Hun onwetendheid bevuilt jouw
School en mijn laatste onschuld
Ogen kijken je niet meer aan
De lijn met de wereld sluit ik af
Ze kon geen winkel
voorbij lopen,
Assepoes,
zonder een
paar te kopen.
Onder haar schort
droeg ze op
een keer
glazen muiltjes.
Die borg ze
zorgvuldig
bij de rest op,
maar niet
samen met
haar hoop.
Jammer genoeg
bleef de fee weg.
Eenzame prins
liep daardoor
Assepoes mis.
Die brief niet gelezen
Woorden wel aanhoord
Snel even getekend
Vol begrip en met een lach
Maar bedrukte stilte sloopt
Een masker dringt zich op
Gevoelens verward en tegenstrijdig
Mijn handelen verlamd
Lichaam nog steeds aanwezig
Gepoogde zoektocht naar wat nut
Tijdelijk gekregen maar
Gedachten verdwijnen door
De mazen van jouw net
Jouw woorden
Jouw geuren
Jouw handen
Jouw gezicht
Bespelen
Samen
Onbewust
Maar toch
Zo virtuoos
Breekbare
Gedachten
En emoties
Tot in het diepste
Van mijn identiteit
Planeten drijven rond
De broeierige zon
Wij varen er tussen
Vluchten van haar geschroei
Op zoek naar een
Verfrissende thuis
Voorzichtig glijden mijn handen
Over je zwart zijden bloesje
Ze tasten naar de grens
Die je plots niet meer trekt
Vanillegeur vult mijn neus
Verleidt mijn lippen om je
Zacht te kussen steeds dichter
Bij je plots lonkende boezem
Je armen openen zich uitnodigend
Ik vlei me naast je kloppend hart
Mijn blozend gezicht verdwijnt stil in
Ons moment van intieme ontroering
Zwart omrande ogen
Schuin naar me kijkend
Niet wetend van wie ze zijnBruin of groen
Fladderen over ongewone
Grenzen en staren naar
Het magische vuur dat
Me als kind betoverde
Afgesloten van reeds
Jaren gedroomde vrijheid
Maar vol hartstocht
Mij intiem beminnend
Hetzelfde gevoel van
Respect en waardering
Beiden ontzettend knetter
Maar toch zo verschillend
In een treurwilg in Brugge
Gedachten vliegen
Zoals de sterren
Voorbij schieten
Ik mis je
Strelende handen
M'n zachte mand
Was ik maar gebleven
Ook al lonkte die vleeskar
Ik snak mijn laatste hap
Met uitzicht op die blauwgroene
Bal die ik niet pakken kan
Mijn lijf
Verast
Je voltallige familie
Telt nog geen hand
Een zus en een neef
Kinderloos
Getekend door de leeftijd
Verdreven door de taalkwestie
Een verwarde priester zegent
Je spaanderkist samen met
Het plaatselijke OCMW en
Mezelf
Een mandje bloemen
Reik ik voor je uit
Aan wie er niet meer is
Blankenberge
Brugge
Je wou dat ik Open bloeideBoetseerde deze bloemHet verpulverde wekelijksEen beetje bij hetAfstoffen in mijn handEnkel stof bleef nog overMaar toch groeide ik opTot een rode roos
Bij ochtendgloren turen
Ogen over de zalmroze
Horizon op zoek naar
Zwarte engelen die hun
Veren netjes verleggen
Terwijl ze sierlijk balanceren
Op kalende takken
Te voet op weg naar mijn werk...
Ik denk dus ik benIk voel dus ik beleefMaar het infarctBesteelt het bewustzijnEn schenkt je dit hartErvaart jouw geestNu ook mijn ziel?
Dwaal met jouw ogen
Langs het ruige berglandschap
Van mijn gevoelens en gedachten
En neem me even bij mijn hand
Wanneer jij vlugger het glooiend
Pad vol rust en wijsheid tussen
Die verwilderde bomen vindt
Een pracht van
Een verschijning
Zo elegant
Zo attent
Zo levendig
Heel aangenaam
Op dit rustig en Zonnig terras
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
