|
Boa Tarde! (goede middag)
Gisteren heb ik voor de eerste keer met de late (van 15.30u tot 00.00u) en met mijn begeleidster gestaan. In het begin was er 1 iemand binnen, dit ging niet zo goed vooruit. Toen was het nog rustig, een beetje later tegen de avond, kwamen er dan 2 vrouwen tegelijk binnen.
Ik heb vandaag 1 bevalling kunnen doen. De vroedvrouw vroeg me of ik de vorige keer al geknipt en gehecht had, ik zei dat ik dit nog niet had gedaan. En ze zei: 'Why not?'. Ik zei: 'Omdat ik dit nog nooit gedaan had en dit niet goed durfde. De andere vroedvrouw heeft het dan nog gedaan.' En haar antwoord was: 'The next time you'll do this!'. Ik dacht van Ohnee, straks moet ik het dus wel doen!
Ik had al enorm veel van haar mogen uitvoeren. Joana is een zeer lieve vroedvrouw en spreekt vloeiend Engels (nu nog, volgende keren zal ze in het Portugees spreken tegen mij.) Wanneer de dame dan uiteindelijk moest bevallen, mocht ik me klaarmaken voor de bevalling. Zij deed ook wel haar handschoenen aan. De dame was moe en had niet veel kracht meer. Ook was zij niet blank. Joana vertelde dat je bij zulke dames zeker een episiotomie (een knipje) moet plaatsen, want dat het perineum niet goed meerekt. Wanneer de baby tegen het perineum zat, moest ik van haar knippen. Ik moest van haar heel de schaar openen en knippen! Ik vond dit precies zo groot, maar zou het toch ooit een keer eens moeten doen. Ze legde me uit hoe ik mijn vingers moest houden en waar precies ik moest knippen. Bij de volgende wee zou ik dit dan doen.
Zonder al te veel na te denken, knipte ik uiteindelijk wel. De episiotomie was nog iets te klein vertelde ze. De baby zou er nog niet doorkunnen. Dus zij heeft dan nogmaals geknipt. Eigenlijk dacht ik dat het erger zou zijn om te doen, maar het viel al bij al wel ng goed mee! De dame haar epidurale werkte nog, dus verdoven moest ik nog niet doen.
Wanneer de bevalling dan kon plaatsvinden, liet ik het hoofd geboren worden. Wanneer ik dan de schouders wou ontwikkelen, voelde ik dat het precies vast zat. Ik vroeg de dame nog meer te duwen, maar het bleef zitten. Ik durfde op dat moment echt niet harder doortrekken. De vroedvrouw heeft het dan overgenomen. Zij trok hard aan het hoofd in 1 ruk, zodat de schouders toch geboren werden. Het was dus een schouderdystocie (de schouders blijven vastzitten achter het schaambeen). Achteraf vertelde ze me dat je op zo een moment echt hard moet doortrekken in 1 keer. Wanneer je het in verschillende keren moet doen, zal er meer kans zijn op beschadiging. Ik vond dat ik al genoeg kracht zette, maar blijkbaar moet je daar wel in durven doordoen. Dat zal ik nog moeten leren! Gelukkig lukte de bevalling dan toch nog.
Wanneer de placenta dan geboren was, moest er gehecht worden. Het was ondertussen al kwart na 11. Ze stelde dus voor dat ik eerst eens zou kijken wat haar manier van werken was. Iedereen doet het hier anders. Ze zei ook dat wanneer ik het nu moest doen, we zouden bezig zitten tot 1u 's nachts! Hihi, vond dit wel grappig. Het is ook niet simpel denk ik om dit te doen.
Ik vond het vandaag een fijne dag en wou dit daarom toch eens met jullie delen!
Ik mis jullie allemaal al!
dikke knuffel en kusjes vanuit portimao!
p.s. Voor wie skype heeft, voeg me maar toe (eline.valckx) en dan kunnen we eens praten hé!
xxxx
17-11-2009 om 15:03
geschreven door ElineEnStephanie 
|
). Mijn bevalling heb ik niet kunnen doen, de dokter moest komen en de bvalling was echt niet zo mooi om naar te kijken en ook niet zo mooi om ze te doen. maarja... Er zijn nog genoeg dagen hé!
