Gisteren heb ik voor de eerste keer met de late (van 15.30u tot 00.00u) en met mijn begeleidster gestaan. In het begin was er 1 iemand binnen, dit ging niet zo goed vooruit. Toen was het nog rustig, een beetje later tegen de avond, kwamen er dan 2 vrouwen tegelijk binnen. Ik heb vandaag 1 bevalling kunnen doen. De vroedvrouw vroeg me of ik de vorige keer al geknipt en gehecht had, ik zei dat ik dit nog niet had gedaan. En ze zei: 'Why not?'. Ik zei: 'Omdat ik dit nog nooit gedaan had en dit niet goed durfde. De andere vroedvrouw heeft het dan nog gedaan.' En haar antwoord was: 'The next time you'll do this!'. Ik dacht van Ohnee, straks moet ik het dus wel doen!
Ik had al enorm veel van haar mogen uitvoeren. Joana is een zeer lieve vroedvrouw en spreekt vloeiend Engels (nu nog, volgende keren zal ze in het Portugees spreken tegen mij.) Wanneer de dame dan uiteindelijk moest bevallen, mocht ik me klaarmaken voor de bevalling. Zij deed ook wel haar handschoenen aan. De dame was moe en had niet veel kracht meer. Ook was zij niet blank. Joana vertelde dat je bij zulke dames zeker een episiotomie (een knipje) moet plaatsen, want dat het perineum niet goed meerekt. Wanneer de baby tegen het perineum zat, moest ik van haar knippen. Ik moest van haar heel de schaar openen en knippen! Ik vond dit precies zo groot, maar zou het toch ooit een keer eens moeten doen. Ze legde me uit hoe ik mijn vingers moest houden en waar precies ik moest knippen. Bij de volgende wee zou ik dit dan doen. Zonder al te veel na te denken, knipte ik uiteindelijk wel. De episiotomie was nog iets te klein vertelde ze. De baby zou er nog niet doorkunnen. Dus zij heeft dan nogmaals geknipt. Eigenlijk dacht ik dat het erger zou zijn om te doen, maar het viel al bij al wel ng goed mee! De dame haar epidurale werkte nog, dus verdoven moest ik nog niet doen.
Wanneer de bevalling dan kon plaatsvinden, liet ik het hoofd geboren worden. Wanneer ik dan de schouders wou ontwikkelen, voelde ik dat het precies vast zat. Ik vroeg de dame nog meer te duwen, maar het bleef zitten. Ik durfde op dat moment echt niet harder doortrekken. De vroedvrouw heeft het dan overgenomen. Zij trok hard aan het hoofd in 1 ruk, zodat de schouders toch geboren werden. Het was dus een schouderdystocie (de schouders blijven vastzitten achter het schaambeen). Achteraf vertelde ze me dat je op zo een moment echt hard moet doortrekken in 1 keer. Wanneer je het in verschillende keren moet doen, zal er meer kans zijn op beschadiging. Ik vond dat ik al genoeg kracht zette, maar blijkbaar moet je daar wel in durven doordoen. Dat zal ik nog moeten leren! Gelukkig lukte de bevalling dan toch nog.
Wanneer de placenta dan geboren was, moest er gehecht worden. Het was ondertussen al kwart na 11. Ze stelde dus voor dat ik eerst eens zou kijken wat haar manier van werken was. Iedereen doet het hier anders. Ze zei ook dat wanneer ik het nu moest doen, we zouden bezig zitten tot 1u 's nachts! Hihi, vond dit wel grappig. Het is ook niet simpel denk ik om dit te doen.
Ik vond het vandaag een fijne dag en wou dit daarom toch eens met jullie delen! Ik mis jullie allemaal al!
dikke knuffel en kusjes vanuit portimao!
p.s. Voor wie skype heeft, voeg me maar toe (eline.valckx) en dan kunnen we eens praten hé!
We zijn nu een paar dagen verdr si! Ondertussen is er al een dikke week voorbij, wat gaat de tijd toch snel! Ik (Eline) heb al een bevalling kunnen doen. Het was echt ontzettend leuk. Ik mocht zeggen wanneer de dame moest beginnen meeduwen en wanneer het zover was voor de bevalling. Ik mocht dan de bevalling doen. De vroedvrouw gaf me de verdoving en de schaar voor te knippen, ik heb dan verteld dat de dokters dit steeds doen in België en dat ik dt nog nooit gedaan had. Zij heeft dan deze keer gedaan. De volgende keer zal ik het waarschijnlijk wel zelf moeten doen. Nadat de bevalling goed verlopen was, vroeg ze me of ik het wou hechten. heb toch ook maar gepast, omdat ik dit nog nooit gedaan had. Ze heeft het me dan wel uitgelegd.
Het is hier zalig goed weer in Portugal en het is precies vakantie. We moeten wel werken, maar we doen wat we graag doen. Gisteren (vrijdag) zijn we Portimao een beetje beter gaan verkennen. In de stad zelf is niet zoveel te zien, maar de zee was toch weer prachtig. We hebben dan ook genoten van de wandeling in het zonneke.
Ik mis jullie allemaal wel al, maar installeer skype een keertje op de computer en dan kunnen we babbelen via internet hé! dikke zoen en knuffel
Vandaag ons tweede dagje! We moesten weer allebei met de vroege werken (van 8u tot 16u: is dus een dag bij ons) en dus met een andere vroedvrouw. Zij was ook zeer vriendelijk en sprak in het Engels tegen ons. De infirmeira waar we dan ook mee moesten samenwerkn, sprak echt in het portugees. Wanneer ze traag sprak en met gebaren werkte, verstonden we het wel als we de context wisten. Zij kon wel engels, maar weigerde een beetje om het te spreken. Dit was op zich helemaal niet erg, zo leren we het beter hé!
Vandaag zijn er 4 mensen bevallen, maar aangezien we allebei nog niet met onze begeleiders staan, doen de vroedvrouwen de bevallingen nog zelf. het is ook moeilijk voor ons, omdat we dus bijna niets aan de mensen kunnen uitleggen. Vandaag konden we wel al een paar aanmoedigende woorden zeggen, zeggen hoe ze moest persen,... iedere dag leren we dus woorden bij! We zullen het tegen 3 maand misschien nog wel kunnen spreken! De technieken worden bijna altijd hetzelfde als bij ons uitgevoerd, alleen met een beetje ander materiaal. De dames krijgen hier ook steeds een pamper die ze moeten aandoen, ze mogen niet uit hun bed, in de kamer komen steeds verschillende mensen,... allemaal zeer anders als bij ons. Maar we zullen er wel aan wennen en we nemen alleen de positieve dingen mee naar België.
Dikke knuffel en tot de volgende ! Morgen mijn eerste dagje alleen op dienst, heb er wel zin in! Ik amuseer me wel, ook al is het nog een beetje onwennig. Ik weet nergens een plaats waar de mensen zo lief zijn tegen studenten. Zelfs de dokters praten uitgebreid met je en zijn zeer vriendelijk. Wanneer zij iets laten vallen op de grond, mogen wij dit niet oprapen. Zij willen dit zelf doen!
Esta bem? (alles goed?) Vandaag ons eerste werkdagje! Ik (Eline) vond het echt wel leuk. Opgestaan om 6.15u en aan de bushalte gaan staan om 7u. Te voet is het toch een 3 kwartier stappen, dus nemen we liever de bus. Vandaag konden we dit voor de eerste keer uitproberen. 7.15u, nog steeds geen bus... 7.25u nog steeds geen bus, 7.35u nog steeds geen bus. EINDELIJK om 7.39u was er een bus. We dachten nog goed op tijd te zijn in het ziekenhuis, omdat het er met de auto toch maar 7minuten van is. Maar toen hadden we nog geen kennisgemaakt met de Portugese mentaliteit. Alles verloopt hier zeer op het gemak. We reden eerst volledig de stad van Portimao in (volledig de verkeerde kant), dan stopte de buschauffeur om een sigaretje op te steken en nog een babbeltje te slaan en dan reed hij nog een volledig de stad rond om vervolgens dus te laat op ons werk aan te komen.In het ziekenhuis zeiden ze hier toch niets van.
Van de overdracht verstond ik natuurlijk niets. Af en toe kon je er eens een woord uithalen, maar meer ook niet. We stonden vandaag met Andrea, een zeer vriendelijke en lieve vroedvrouw. Al de mensen in het ziekenhuis zijn echt enorm enorm lief. Zelfs sommige dokters komen eens een babbeltje slaan met ons in het engels. Zelfs een anesthesist wou ons beneden in de bar een koffie aanbieden. Hihi! Best grappig ! Doorheen de hele dag hebben we gekeken en geluisterd. We hebben al een paar zinnetjes en woorden bijgeleerd. 's Middags hebben we dan gegeten in het restaurant beneden. Je hebt keuze uit 4 verschillende menu's. Het waren vandaag een soort garnaalkroketten met rijst en wortelen en groentjes. Best lekker ;) we hebben Andrea dan ook het woord garnaalkroket geleerd! Ze wou weten wat dit bij ons was :p! Wel grappig als je hen dan eens in ons taal een woord hoort zeggen...
Vandaag hebben we 2 bevallingen gezien. Een met ventouse en een zonder. Was wel mooi om te zien. Het hechten ziet er zeer moeilijk uit, maar ze zullen ons dit ongetwijfeld snel leren. Ze heeft er nu al veel uitleg over gegeven. Onze shift zat er op om 16.30u. Daarna moesten we de papieren gaan halen bij Marianna Santos. Hier hebben we 3 kwartier op moeten wachten. Tijd met hopen hebben ze hier! uiteindelijk waren we dan om 19u thuis :)!
Alé het was een zeer leuke dag vandaag, ik ben blij dat ik hier in portugal op stage mag komen. Ik ben ervan overtuigd dat ik veel ga bijleren. De mensen zijn echt enorm enorm vriendelijk...
xxx Mis jullie wel al hoor! Maar maak zeker skype aan, dan kunnen we ook eens praten hé! xxx
Donderdagavond aangekomen op de vlieghaven van Faro na het afscheid nemen van Jordy, Stijn, familie, vrienden, . De vlucht is goed verlopen. We zijn aangekomen om 18.30u (Belgische 19.30u) en het was toen al goed donker. Wanneer we dan in bezit waren van de sleutels van de huurautos, konden we vertrekken. Het rijden in Portugal was eventjes wennen voor de ouders, maar we zijn er toch geraakt. Zeynep (oudstudente van België die hier woont) is ons dan om 21u komen halen in het winkelcentrum Continente, hier hadden we afgesproken. Wanneer we aankwamen in ons appartementje hadden we toch meteen een goede indruk (hiernaast zien jullie enkele fotos). We hebben elk onze eigen kamer, een keuken, een badkamer en een living. Normaal gezien hadden we 3 slaapkamers, maar aangezien het ene dubbele bed, 2 matrassen op elkaar zijn in een te grote bedbak hebben we besloten deze kamer te laten zoals ze is en deze deur niet teveel open te doen ;)! Wanneer we dan van dichterbij keken, zagen we zeer veel vuiligheid en plakkerij op de stenen en in de kasten. De kussens hadden vieze bruine plekken, de kasten lagen bedekt met een centimeter stof, We hebben er maar eens goed omgelachen ;)! Wijselijk hadden we dan ook besloten om ons gerief nog even in de valiezen te laten.Onze eerste nachtje hebben we alvast overleefd!
De volgende dag (vrijdag 06/11) stonden we op met het zonnetje, 20 graden! Zalig! Ons eerste werk was naar het ziekenhuis gaan om eens te verkennen. We zijn het ziekenhuis zeer vlot binnengeraakt. We hadden een zinnetje in het portugees vanbuiten geleerd, zodat ze wisten dat wij studenten van België waren. De beveiliging in het ziekenhuis is enorm. Je geraakt er niet zomaar binnen en buiten. De mensen waren allemaal zeer zeer vriendelijk. En doordat we dat ene zinnetje goed konden uitspreken, begonnen ze ook een gesprekje tegen ons in het Portugees. Hier verstonden we natuurlijk geen woord van! De taal is echt zeer moeilijk. Je leert wel woorden en zinnen uit een boek en met een CD-rom, maar verstaan doe je het toch niet. Ze spreken echt zeer snel en met heel andere klanken dan wij gewoon zijn. De Chef van Blocos De Partos was ook vriendelijk. We hebben verder een rondleiding gekregen van Zeynep (in het Nederlands!). Na 3u en 30min waren we het ziekenhuis buiten. Ze hebben er tijd met hopen! Hierna zijn we met de bus naar Praia Da Rocha gegaan. Echt enorm mooi! De zee, de ondergaande zon, de vuurtoren, het zonnetje, precies vakantie! Wanneer het dan donker was, zijn we naar het winkelcentrum Continente gegaan om onze koelkast en kasten te vullen. En wanneer dit gedaan was en we eindelijk, na 2,5u inkopen doen, thuis waren. Hebben we ons kuisgerief genomen en hebben we tot 1u s nachts gekuist! Zalig zo een proper appartementje dat ruikt naar de frisse poetsgeur! Nu konden we eindelijk uitpakken.
Vandaag (zaterdag 07/11) zijn we elk met onze ouders een beetje gaan bezichtigen. Ik (Eline) ben naar Lagos gegaan (Ponte Piedade). Het uitzicht was ongelooflijk. De mooie rotsen, de zee, . We hebben dan ook met een klein bootje even de kustlijn afgevaren. Prachtig! Daarna zijn we doorgereden naar Sagres, het uiterste punt van Europa (dichtste tegen Afrika). Hier was er zeer veel wind, maar alweer ongelooflijk mooi.
Voila, dit was ons verhaal tot hiertoe! We laten snel weer van ons horen. Er is een grote kans dat we internet op ons appartement krijgen. Onze huisbazin zei dat er mogelijkheid toe was en dat ze dit wel voor ons ging regelen.
Volgende week 5 november vertrekken we naar Portimao. We stijgen op om 16.40u en we landen om 18.30u... Stuur ons af en toe een mailtje, lees onze blog,...
Spannend... De zenuwen zijn er alvast! Nu nog profiteren van de laatste dagjes met de mensen waar we het meest van houden.
!
