Welke recensie had je hier graag zien verschijnen?
Recensent
Seminarie-Talen
27-11-2008
Recensie Wannes Van de Velde
Naar aanleiding van de dood van grootmeester, kleinkunstenaar en Antwaarps monument Wannes Van de Velde, ooit nog een vriend van mijn vader, bespreek ik graag 't Café me rùj Gorda'ne.
Café meh rùj gordijne
Tekst & muziek: Wannes Van de Velde
In et café meh rùj gordijne
blijve seconde langer gaaf
want een orlogen is 'er luier
en die minute kruipe traag
ùp de maermerwitte tafel
in den dùnkermave wijn
in gedachte zonder woorde
in de schaduw zonder pijn
ùp de maermerwitte tafel
in den dùnkermave wijn
in gedachte zonder woorde
in de schaduw zonder pijn
Ùp den trottoir schuive de schimme
un trage waendeling vörbij
en 'k zing den avend stil beginnen
ùp d'oêgste dake van de rij
in de zwijgende portale
ùp de gevels van satijn
in gedachte zonder woorde
in de schaduw zonder pijn
in de zwijgende portale
ùp de gevels van satijn
in gedachte zonder woorde
in de schaduw zonder pijn
Oranje lichte tusse glaze
zoeme nen tijdeloêze zang
lak gouwe lampe van Carthago
duzend jaar ee' gin belang
ùp de schemerige mure
in de boême van et plein
in gedachte zonder woorde
in de schaduw zonder pijn
ùp de schemerige mure
in de boême van et plein
in gedachte zonder woorde
in de schaduw zonder pijn
Den avend legd z'n diepe toêne
over de plùjje van de stad
duzenden ombers, grijze, blauwe
ouwen et lijnespel ùmvat
en de vurig rùj gordijne
zulle gau nog rùjjer zijn
lak gedachte zonder woorde
in de schaduw zonder pijn
en de vurig rùj gordijne
zulle gau nog rùjjer zijn
lak gedachte zonder woorde
in de schaduw zonder pijn
Op een middeleeuws deuntje zingt Wannes op z'n beste Antwerps over een nachtje stappen. Je kan er best bepaalde mensen in terugvinden, échte cafégangers dan.. het uur gaat trager als ze meer en meer drinken, je herkent de bruine cafés met hun typische marmerwitte tafels... de stad.. je herkent de hele setting, als je weliswaar van Antwerpen afkomstig bent. De dronke mensen zonder ziel, zonder leven, laveren door de donkere straten, maar de avond is nog niet begonnen. De stad, de gevels, ze werpen allemaal hun schaduw in alle kleuren. Door het licht dat uit de cafés komt, tonen de gordijnen nu nog roder.
Om dit stukje kleinkunst te begrijpen, moet je gewoon maar een nachtelijke wandeling maken doorheen Antwerpen centrum. Ondanks Wannes een b.a. was, heeft hij nooit de erkende steun gekregen van zijn stad. Helaas, want nu is hij er niet meer.
Timoe herinnert helemaal niets meer wanneer hij weer bij bewustzijn
komt met barstende hoofdpijn en een flinke buil op zijn hoofd. Hij weet
zelfs niet meer hoe hij heet. Samen met zijn vriend Kafran trekt hij
door Egypte, en beetje bij beetje komt zijn geheugen terug. Het wordt
echt spannend als hij zich farao Echnaton en Nefertete blijkt te
herinneren.
Ik vond dit boek nogal een beetje saai beginnen, maar vond vooral de wending op het einde enorm verrassend, uiteindelijk bleek de "gewone" Timoe, de échte farao te zijn. Maar hij was aan de kant gezet en als dood achtergelaten, maar hij keert terug. Het las zeer vlot en wat ik vooral zo boeiend voor mezelf vond is dat je er werkelijk iets mee kan leren over het Egypte van toen en hun levenswijzen. Paul Kustermans heeft er een zeer aangenaam boek van gemaakt !
In Parijs wordt een jongen geboren onder een viskraam op de markt, we spreken hier dan wel over het oude Parijs ergens in 1750. Grenouille wordt dan opgevoed in een klooster, waar hij later als een soort slaaf verkocht wordt in een leerlooierij. Van kinds af aan heeft hij al een fijne neus. Op een dag mag hij huiden brengen in de stad. Hij passeert een parfumerie van Baldini. Hij wordt zowaar gek van al die geuren. Hij doet er alles aan om bij hem in de leer te gaan. Guiseppe leert hem alle kneepjes van het vak. Het gruwelijke aan het verhaal is dat hij op zoek gaat om de ultiem lekkerst ruikende geur te zoeken. Hiervoor vermoordt hij de mooiste vrouwen en jongedames om hun geur op te slaan. Als hij wordt terechtgesteld in Italië laat hij die geur los en iedereen is verzot op dat lekkere parfum. Hij wordt vrijgesteld in Parijs waar een gruwelijke scene wacht...
Ik vond het spijtig dat ik de film al had gezien voordat ik het boek had gelezen, want nu maakte ik me al een voorstelling van elke situatie in het boek, waar ik normaal mijn fantasie zou hebben gebruikt. Ik vond het boek daarom minder aangenaam om te lezen. Maar wel veel gedetailleerder en mooier uitgeschreven, de gedachten zijn in de film wel verteld in een soort voice-over, maar daarin evenaart de film het boek toch absoluut niet. De laatste scènes vond ik ook een beetje te absurd. Hij wordt op het einde opgegeten door zwervers omdat hij het flesje 'godenparfum' over zich sprenkelt... een beetje te veel van het goede naar mijn inschatten. Maar zéker weten een boek dat je moet lezen, of op zijn minst de film bekijken.
