Ik ben Heidy
Ik ben een vrouw en woon in West - Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 13/06/1975 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek, in de keuken staan, schrijven, shoppen, uitstapje met mijn gezin .
Zoeken met Google
Zoeken in blog
Mijn gedichten - fotoboek
gedichten en foto's Kom een kijkje nemen op onze site, je treft er mooie foto's aan van mijn gezinnetje. Je vindt er ook de poëzie die ik schreef op moeilijke - pijnlijke en vreugdevolle momenten.
groetjes Heidy
26-06-2009
Als stormen woeden
Als stormen komen, Je staat in 't volle leven; Met een gulle warme lach; Wat plezier kan geven..... Dan opeens komt daar bericht; Onze kleine Zoë, is er niet meer ! Zomaar, weg... de nood is groot!
Dan valt er een nare stilte; In een lijfje stil en klein. Daar is nu een klamme kilte Waar druk leven in moest zijn. Onbegrijp'lijk dit gebeuren; Waar was God op dat moment? Wij vragen dat; en treuren, "hij was toch onze grote 'vent'?"
Deze vraag, die hoor je vaker; Het antwoord krijg je zeker, ooit! God de Heer is toch de Waker? Het inzicht komt, als "Tijden zijn Voltooitd " Nu is het kindje in Zijn Armen; Veilig en geborgen! Wachtend op de morgen
Zie me hier nu zitten waarom moet alles toch tegenzitten vrolijk vanbuiten diep gekwetst van binnen wat moet ik nu beginnen ? Niemand die me begrijpt of geloofd, niemand die me een mooie toekomst beloofd. geen persoon die nog om je geeft, wat is dan nog het nut dat je nu in zo'n situatie leeft ?
Twee paden weken in een geelbruin woud, en triest omdat ik niet langs twee kon reizen en één reiziger kon zijn, stond ik daar boud zolang ik kon langs één ervan te kijken. Tot waar het wegboog in het kreupelhout; nam toen het andere dat, even mooi wellicht daar 't grasrijk was en schijnbaar onbetreden, meer aanspraak maakte op mijn talmend zicht; al bleek die ongeschondenheid; na schreden minder aarzelend gezet, allang gezwicht. Die ochtend toen op beide bladeren lagen die door geen stap nog waren zwart gemaakt hield ik die eerste toch voor andere dagen ! Ik wist hoe d'ene weg de andere raakt, maar dacht dat ik me hier nooit meer zou wagen. Nu ik u dit vertel, nog licht ontdaan dat ik het al die jaren heb verzwegen : twee paden zijn hun eigen weg gegaan ik nam de minst bereisde van die wegen en weet dat alles daaruit is ontstaan.
I see in the sky a falling star and I'm thinking of you what can I do without you ? I swear I'm never gonna lie or else I'm gonna die from the pain in my heart I'm gonna be strong and I promise I'll do nothing wrong all I need is loving you so I'm gonna say it simply
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:gedichten voor en door liefde
27-02-2009
Bang voor je eigen gevoelens
Hoe kan een mens zo onzeker zijn? Van een bericht waar geen antwoord op wordt gegeven Heb je dan zo weinig vertrouwen? Is datgene het enige in je leven?
Bang voor je eigen gedachtes? Voor datgene wat je niet wil zien gebeuren Bang om datgene te verliezen? Om je laatste hoop zien te verscheuren
Af en toe kan je op je levensweg ook een engel ontmoeten want ze bestaan echt engelen van mensen die heel lief voor je zijn en je proberen te troosten als je verdrietig bent ik weet dat jullie zo'n engelen zijn
What is love ? Can you tell me ? Is it something that takes you higher than the stars above ? Or is it something that makes you feel free ? I think love is a feeling that sometimes needs healing. it's something that helps the world turning, and that helps a flame in your heart burning
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:gedichten voor en door liefde
02-01-2009
Tijd om te bezinnen
Tijd om te bezinnen, te veranderen, te vernieuwen. Tijd om stil te staan, en dan verder te gaan. Tijd om te luisteren, rond te kijken, te handelen. Tijd om naar anderen te gaan, terug op het spoor te komen. Tijd om wat leven een toekomst te geven. Terug vast te nemen, niet meer los te laten. Tijd om wat doodt en verslaaft, los te laten
Ich weiss nicht, ob du es hören willst Und ob es dich auch gibt Ich weiss nicht, ob so ein Gott auch Zigeuner wie mich liebt Ausgestossen und geächtet, gehören wir nicht dazu Doch ich seh' in deinen Augen: Ausgestossen warst auch du
Gott, deine Kinder flehen dich an Zeige die Gnade, die sie nie gekannt Sie brauchen die Kraft, diese Welt zu versteh'n Gott, deine Kinder, sie wollen dich seh'n
Gott, ich verlange gar nichts für mich Doch ich kenne so viele, ärmer als ich Hungrig, verachtet, verhasst, schikaniert Hast du vergessen, wir hängen an dir
Ich weiss nicht, ob dein Segen für alle Menschen gilt Doch erlaube mir die Frage, Gott sage Wer soll das... Wer soll das ertragen?
Gott, deine Kinder, sie kennen nur Zorn Und wünschen sich manchmal, sie wär'n nie gebor'n Müde, verzweifelt, sie geben nicht auf Hör' auf die Kinder, sonst stösst du sie aus
Wir hoffen, wir beten, wir brauchen dich hier Hast du vergessen? Wir hängen an dir
Waar is de tijd ? Jullie zijn nog steeds zeer uniek, anders dan sommige ouders. Daarom schrijf ik jullie dit: " ik zal nooit kunnen vergeten wat het voor mij betekende dat jullie er stonden op het moment dat ik door die lijdensweg moest lopen, jullie klaarstonden met alle hulp en raad . Jullie die me opnieuw leerden wat vreugde is, wat vriendelijkheid kan doen. Jullie die me lieten aanvoelen wat liefhebben kan doen. Welke kracht liefhebben heeft, dat vergeet ik nooit. Bedankt voor de hulp, jullie steun en jullie liefde Ik hou van jullie
Als ik verdrietig ben, zou ik bij jullie willen zijn als jullie moe zijn hou ik mijn armen voor jullie open als jullie iets willen zeggen staan mijn oren altijd voor jullie open ik zal er altijd voor jullie zijn zeg me waar en wanneer weet dat je altijd op me rekenen kan ik hou van jullie voor eeuwig en altijd
Er is zoveel gebroken en gebeurd in mijn menselijk bestaan; er is zoveel verdoken, het licht kan er niet aan. Er is zoveel geschonden wat mooi had kunnen zijn. Er zijn nog zoveel wonden, er is nog zoveel pijn. Er is zoveel verloren gegaan, er is zoveel verdriet; het zuchten dat ik hoor bereikt mijn hart soms niet. Er wordt van mij verwacht wat stuk is te herstellen, maar het neemt een ruime tijd in beslag.
Eens lachten mijn ogen zo gelukkig en blij waar is die lach toch gebleven? Nu kijk ik droevig met ogen vol tranen, waarom toch ? wat moet ik doen om terug te lachen ? wat moet ik doen om weer gelukkig te zijn ? Zeg het me dan ! Ik zal al het mogelijke doen .
Ik voel me eenzaam en alleen, de stilte om me heen, zoveel verdriet en niemand die het ziet. Dat vind ik wel fijn maar zo mag het niet altijd zijn ! Ik weet het niet meer ... Ik voel me eenzaam, eenzaam en alleen.
Ik bad op een berg alleen en nu vind ik er geen waar ik hoog genoeg kan klimmen om u alleen te vinden : de wereld wilt mij achterna, alwaar ik ga of sta of ooit mijn ogen sla; en arm als ik is er geen, geen één, die nood hebben en niet klagen kan; die honger, en niet gewagen kan hoeveel pijn het doet.
De muziek in m'n oren, de vogels in de lucht daarvoor ben ik geboren, dat is niet waar ik voor vlucht. Ik wil wel zeggen wat ik voel maar het lukt me niet ... wat is dat gejoel boven in mijn hoofd ? Ik weet het niet ! Soms heb ik het gevoel dat ik de hele wereld aankan, dat duurt maar even, dan voel ik me weer slecht. Hoe zou het komen, waarom is het echt ? Niemand die waarmee ik kan praten, niemand die weet wat ik voel. Misschien moet ik nu gaan slapen ? Morgen is er een nieuwe dag ... Die hopelijk begint met een lach .
Ik dacht dat jij het licht was op het einde van mijn verlaten grot maar heel dichtbij bleek dat er bliksem in verborgen zat ik begraaf de bliksem en vertel met donderslag dat je licht bent maar je blijft op de grond liggen mijn hart dat bliksemsnel overdonderd werd ligt in vele scherven te verdrinken in de storm waarin je me achterliet ik vergeet die storm maar verzwijg het voor iedereen licht ligt zoveel mooier in mijn mond dan een waarheid die ik onmogelijk kan optillen ... Nu nog niet ... Niet alleen ...
Er zit een mens op straat, ze begraaft haar hoofd in haar armen en wacht op de tijd die komen zal. Zij verstopt alle herinneringen in de kuil van het verleden ... Er zit een mens op straat, steegjes omhelzen haar met een valse glimlach.
