Ik ben Heidy
Ik ben een vrouw en woon in West - Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 13/06/1975 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek, in de keuken staan, schrijven, shoppen, uitstapje met mijn gezin .
Zoeken met Google
Zoeken in blog
Mijn gedichten - fotoboek
gedichten en foto's Kom een kijkje nemen op onze site, je treft er mooie foto's aan van mijn gezinnetje. Je vindt er ook de poëzie die ik schreef op moeilijke - pijnlijke en vreugdevolle momenten.
groetjes Heidy
14-07-2009
Het gevoel
Koud, net als vallen in een poel net als een hoekje echt koel een warboel waar ik diep vanbinnen echt mee woel en ik kan echter blijven streven naar één doel: houden van, een heerlijk gevoel !
Niets weten niets voelen de pijn vergeten Verlangen naar vuur en regen niets meer geloven alles willen zien angst verdoven vertrouwen verloren hopen en geloven velangen laten stromen
Zonder liefde kan ik niet leven, zonder liefde kan ik jou mijn troost niet geven, zonder liefde kan ik je verdriet niet sussen, zonder liefde breng je geen vriendschap tot stand, zonder liefde is er met ons iets aan de hand
Een vriend deelt mee in vreugde en verdriet, helpt stilzwijgend en roddelt niet.oeft Begrip en waarderen hoeft een vriend niet te leren. Wat 't leven ook biedt: een echte vriend verlies je niet !!!!!
Op een bank zitten wij zonder iets te zeggen mijn woorden die ik allang ken blijven terug zwijgen je wil je armen om me heen leggen je hoofd naar me toe draien en je lippen willen me kussen maar ik sta op wanneer je je armen strekt jij staat ook ontgoocheld op en gaat al zuchtend weg je hoopt dat ik terug bij je kom maar dat wil ik niet je hebt me gekwetst al een lange tijd terug jij gaat nu jouw weg en ik de mijne samen en alleen met mijn kinderen
Zacht is de blauwe lucht de allerblauwste nacht de moed der wanhoop jaagt me voort 't licht kleurt de srtaten rood de maan gaapt in de goot het ochtendgloren is zo ver weg ik glijd mee met de stroom de rook danst rond m'n hoofd en de nevel sluit me langzaam in de wind raast in m'n rug ik slenter en ik zucht demp het geluid verdoof mijn zinnen krom wordt nooit meer recht neen dit gevecht kan ik niet winnen vol verwachtingen loop ik aan 'k heb nog zoveel weg te gaan zoveel duivels te verslaan ik weet wel dat je zegt : " wat gezegd moet is gezegd " maar ik strompel, val en vecht regen in mijn hart voorgoed verward voltooid verleden tijd de ochtend is nabij voor jou en voor mij ver weg van eden
Wat jij aan het doen bent dat is ontwijken, uit de weg gaan, schijnmaneuvers uitvoeren ... Als het water ondrinkbaar wordt verklaard dan grijp je naar de fles, als je kop barst slik je een tablet. Hoelang kan je dit spelletje nog spelen ? Wie zich ingraaft en zweert bij puur defensief spel, krijgt op den duur het deksel op de neus. Zoals ik nu, ik verwacht niks meer van jou
Als stormen komen, Je staat in 't volle leven; Met een gulle warme lach; Wat plezier kan geven..... Dan opeens komt daar bericht; Onze kleine Zoë, is er niet meer ! Zomaar, weg... de nood is groot!
Dan valt er een nare stilte; In een lijfje stil en klein. Daar is nu een klamme kilte Waar druk leven in moest zijn. Onbegrijp'lijk dit gebeuren; Waar was God op dat moment? Wij vragen dat; en treuren, "hij was toch onze grote 'vent'?"
Deze vraag, die hoor je vaker; Het antwoord krijg je zeker, ooit! God de Heer is toch de Waker? Het inzicht komt, als "Tijden zijn Voltooitd " Nu is het kindje in Zijn Armen; Veilig en geborgen! Wachtend op de morgen
Zie me hier nu zitten waarom moet alles toch tegenzitten vrolijk vanbuiten diep gekwetst van binnen wat moet ik nu beginnen ? Niemand die me begrijpt of geloofd, niemand die me een mooie toekomst beloofd. geen persoon die nog om je geeft, wat is dan nog het nut dat je nu in zo'n situatie leeft ?
Twee paden weken in een geelbruin woud, en triest omdat ik niet langs twee kon reizen en één reiziger kon zijn, stond ik daar boud zolang ik kon langs één ervan te kijken. Tot waar het wegboog in het kreupelhout; nam toen het andere dat, even mooi wellicht daar 't grasrijk was en schijnbaar onbetreden, meer aanspraak maakte op mijn talmend zicht; al bleek die ongeschondenheid; na schreden minder aarzelend gezet, allang gezwicht. Die ochtend toen op beide bladeren lagen die door geen stap nog waren zwart gemaakt hield ik die eerste toch voor andere dagen ! Ik wist hoe d'ene weg de andere raakt, maar dacht dat ik me hier nooit meer zou wagen. Nu ik u dit vertel, nog licht ontdaan dat ik het al die jaren heb verzwegen : twee paden zijn hun eigen weg gegaan ik nam de minst bereisde van die wegen en weet dat alles daaruit is ontstaan.
I see in the sky a falling star and I'm thinking of you what can I do without you ? I swear I'm never gonna lie or else I'm gonna die from the pain in my heart I'm gonna be strong and I promise I'll do nothing wrong all I need is loving you so I'm gonna say it simply
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:gedichten voor en door liefde
27-02-2009
Bang voor je eigen gevoelens
Hoe kan een mens zo onzeker zijn? Van een bericht waar geen antwoord op wordt gegeven Heb je dan zo weinig vertrouwen? Is datgene het enige in je leven?
Bang voor je eigen gedachtes? Voor datgene wat je niet wil zien gebeuren Bang om datgene te verliezen? Om je laatste hoop zien te verscheuren
Af en toe kan je op je levensweg ook een engel ontmoeten want ze bestaan echt engelen van mensen die heel lief voor je zijn en je proberen te troosten als je verdrietig bent ik weet dat jullie zo'n engelen zijn
What is love ? Can you tell me ? Is it something that takes you higher than the stars above ? Or is it something that makes you feel free ? I think love is a feeling that sometimes needs healing. it's something that helps the world turning, and that helps a flame in your heart burning
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:gedichten voor en door liefde
02-01-2009
Tijd om te bezinnen
Tijd om te bezinnen, te veranderen, te vernieuwen. Tijd om stil te staan, en dan verder te gaan. Tijd om te luisteren, rond te kijken, te handelen. Tijd om naar anderen te gaan, terug op het spoor te komen. Tijd om wat leven een toekomst te geven. Terug vast te nemen, niet meer los te laten. Tijd om wat doodt en verslaaft, los te laten
Ich weiss nicht, ob du es hören willst Und ob es dich auch gibt Ich weiss nicht, ob so ein Gott auch Zigeuner wie mich liebt Ausgestossen und geächtet, gehören wir nicht dazu Doch ich seh' in deinen Augen: Ausgestossen warst auch du
Gott, deine Kinder flehen dich an Zeige die Gnade, die sie nie gekannt Sie brauchen die Kraft, diese Welt zu versteh'n Gott, deine Kinder, sie wollen dich seh'n
Gott, ich verlange gar nichts für mich Doch ich kenne so viele, ärmer als ich Hungrig, verachtet, verhasst, schikaniert Hast du vergessen, wir hängen an dir
Ich weiss nicht, ob dein Segen für alle Menschen gilt Doch erlaube mir die Frage, Gott sage Wer soll das... Wer soll das ertragen?
Gott, deine Kinder, sie kennen nur Zorn Und wünschen sich manchmal, sie wär'n nie gebor'n Müde, verzweifelt, sie geben nicht auf Hör' auf die Kinder, sonst stösst du sie aus
Wir hoffen, wir beten, wir brauchen dich hier Hast du vergessen? Wir hängen an dir
Waar is de tijd ? Jullie zijn nog steeds zeer uniek, anders dan sommige ouders. Daarom schrijf ik jullie dit: " ik zal nooit kunnen vergeten wat het voor mij betekende dat jullie er stonden op het moment dat ik door die lijdensweg moest lopen, jullie klaarstonden met alle hulp en raad . Jullie die me opnieuw leerden wat vreugde is, wat vriendelijkheid kan doen. Jullie die me lieten aanvoelen wat liefhebben kan doen. Welke kracht liefhebben heeft, dat vergeet ik nooit. Bedankt voor de hulp, jullie steun en jullie liefde Ik hou van jullie
Het verleden heeft mij gevormd,
