Een schitterend bekerweekend voor de dames van VDK Gent. A, B en C zonder problemen door naar de volgende ronde. Beter kan men zich niet indenken. Alhoewel. De kersverse supercupwinnaars verliezen een set op Vlamertinge. Ex-VDKaatje Inge Everaert zal in het vuistje gelachen hebben. Als je ziet welke setcijfers ze achteraf haalden vraag je zich toch af als de concentratie en de focus wel voldoende was bij de eerste opslag. Maar kon de rest van de partij stelde iedereen gerust. Toch zal het volgende zaterdag tegen Kieldrecht wellicht geen probleem zijn om die broodnodige grinta te etalleren van bij het eerste puntje. De B-ploeg dan.3-0 zoals mocht verwacht worden en bij vlagen mooi volleybal. Toch. Zoals gisteren reeds geschreven, heeft dat ploegje meer in huis. Hopelijk bewijzen de discipelen van Maarten de komende weken en maanden mijn stellingname. En dan de C-ploeg. Jong, heel jong en volgens mij niet zo homogeen als men mag verwachten. Het enthousiame van Hanne, Tilde, Ellen, Jolien en Justine perfect. De anderen volgen wel denk ik, als de nare gevolgen van kwesturen en ziektes achter te rug zijn. Toch meen ik een kloof te zien tussen de jeugd en de iets oudere speelsters uit de ploeg. Evelien zou een échte leidster kunnen worden van dit ploegje, als ook bij haar wat meer enthousisme naar boven komt. Zoals eerder geschreven evenwel: een perfect bekerparcours. En toch stoorde mij iets enorm het voorbije weekend. Hoe komt het dat de wedstrijden van B, C en scholieren niet op site verschenen vooraf.'s Avonds in de Wolfput ontmoette ik mensen die geen weet hadden van die wedstrijden en anders wel eens naar de Bourgoyen waren afgezakt. Ik heb mij voorgenomen, samen met Leo, de kalender beter in te vullen.
Na alweer een lange pauze, te lang als je het mij vraagt, probeer ik dan toch opnieuw mijn blog op te starten. Volleybal dat zeker, voetbal wellicht ook, voor de rest is het nog afwachten. Laat ik maar beginnen met wat het volleybal mij aanreikte het voorbije weekend. Bekercompetitie. Meteen na de middagrust, naar sporthal Bourgoyen, mijn tweede thuis. En meteen een dubbel. Een hapje voor de C-ploeg, een moeilijk in te schatten opdracht voor de scholieren. En dat hapje? Vergeet het maar. Was het onderschatting? Ik weet het niet, op bepaalde momenten was het duidelijk dat de VDK-aatjes speltechnisch sterker waren, maar enkel in de vierde set, als bij de bezoekende derde provincialer Eevoc B fysiek aan het einde van het bobijntje was, kon men dat in cijfertaal omzetten. Geen potten gebroken, maar zou je in die wedstrijden niet was extra vertrouwen moeten opdoen door met ruime cijfers en in een zo kort mogelijk tijdsbestek de klus te klaren? Ik ben dan wel een blauw-witte fan en laat de betere momenten primeren, toch denk ik dat een neutrale volleyballiefhebber eerder sympathie en bewondering aan de partij overhield voor Eevoc B. En voor zo'n jonge ploeg als onze C zou dit niet hoeven. Ik genoot dan meer van hetgeen er zich daarnaast afspeelde bij de scholieren. Niet dat het volleybal van een hoger niveau getuigde, maar de strijdlust was er, het plezier en de fierheid. Even de benen strekken en verse lucht happen en terug de Bourgoyen in voor VDK B tegen Lizzard Lubbeek-Leuven in het kader van de Beker van Vlaanderen een betere keuze dan Troffee De Doncker. En afgaande op de cijfertaal deden de discipelen van Maarten Spiesschaert wel wat van hen verwacht mocht worden: 3-0. Het reeksverschil met de Vlaams Brabanders was over gans de wedstrijd wel te snuiven maar toch kan men moeilijk gewagen over een schitterende partij. Maar eens te meer zag ik perspectieven voor de rest van het seizoen. Zo zag ik zeker, als men het duo Paulien en Amber oordeelkundig uitspeelt, en iets meer verdeelt, dit een enorme troef is om het de verdediging van de tegenstrever nog een stuk lastiger te maken. En ook Allison was een zekere factor. Dus er zit muziek in. Men moet de lat niet te laag leggen. Dat jong ploegske heeft iets in haar mars. Ze moeten het alleen maar met de regelmaat van een klok tonen en bevestigen. Ook tegen toppers. Rustig verder werken, een constante zoeken en het plezier in het spelletje laten primeren.
Een schitterend bekerweekend voor de dames van VDK Gent. A, B en C zonder problemen door naar de volgende ronde. Beter kan men zich niet indenken. Alhoewel. De kersverse supercupwinnaars verliezen een set op Vlamertinge. Ex-VDKaatje Inge Everaert zal in het vuistje gelachen hebben. Als je ziet welke setcijfers ze achteraf haalden vraag je zich toch af als de concentratie en de focus wel voldoende was bij de eerste opslag. Maar kon de rest van de partij stelde iedereen gerust. Toch zal het volgende zaterdag tegen Kieldrecht wellicht geen probleem zijn om die broodnodige grinta te etalleren van bij het eerste puntje. De B-ploeg dan.3-0 zoals mocht verwacht worden en bij vlagen mooi volleybal. Toch. Zoals gisteren reeds geschreven, heeft dat ploegje meer in huis. Hopelijk bewijzen de discipelen van Maarten de komende weken en maanden mijn stellingname. En dan de C-ploeg. Jong, heel jong en volgens mij niet zo homogeen als men mag verwachten. Het enthousiame van Hanne, Tilde, Ellen, Jolien en Justine perfect. De anderen volgen wel denk ik, als de nare gevolgen van kwesturen en ziektes achter te rug zijn. Toch meen ik een kloof te zien tussen de jeugd en de iets oudere speelsters uit de ploeg. Evelien zou een échte leidster kunnen worden van dit ploegje, als ook bij haar wat meer enthousisme naar boven komt. Zoals eerder geschreven evenwel: een perfect bekerparcours. En toch stoorde mij iets enorm het voorbije weekend.
