Deze namiddag nog eens de oude en eeuwigdurende liefde opgezocht: het volleybal. Meerdere vliegen in een slag eigenlijk wel. Volleybal betekent bij de mensen zijn, oude bekenden tegenkomen, zeker mensen die ik vroeger heel goed kende vanuit mijn bestuursfuntie in het proviciale comité, voorzitters en trainers van mijn 'het Volk' periode toen ik alle edtities nog volgde en wedstrijden ging bekijken in pakweg Aast, Beveren, Berlare, Geraardsbergen, Ninove, Ertwetegem. Volleybal betekend emotie, emoties die bij mij hoog kunnen oplaaien, vooral bij jeugdvolley. Die inspanning op de gezichten, maar ook die teleursteling wanneer er verkeerd gaat en dan meteen daarna het totale andere uiterste bij het scoren van een punt. Zowas de eerste die ik ontmoette de 86-jarige stichter van Mevoc Meerbeke,zijn kinderen en kleinkinderen. De Heer Van Isterdael, en net nog als vroeger meteen klaar met een 'pint' nadat zij Meerbeek gewonnen had. Ik zag er ook anciens uit het scheidsrechterskorps Berwouts en Tienpondt, jongeren ook als de opokomende Gentse belofte Thomas Dermout. En dan de vele gekende gezichten van Aalter, Berlare-Zele, en VDK Gent. Ik sprak er ook vrij lang met de trainer-coach van het winnend Europees kampioenenteam Belguim, Julien Van De Vijver die met PNV ook vandaag nog enkele ijzers in het vuur had liggen. En dan om 18 uur begon het dan waarvoor ik gekomen was. Junioren meisjes PNV Waasland - VDK Gent Dames, Kato Snauwaert versus Stijn Morand. Gezien de ploegen die in lijn gebracht werden moest Gent winnen, maar alles moet nog gespeeld worden.De intro was getekend Adeline Lemay, een Aalters jeugdprodukt, nu in Gentse loondienst maar PNV zorgde voor een betaald antwoord 3/5. Maar daarna was de Gentse pletwals niet meer te stoppen. Vooral het imponerend blokwerk van Amber Van Haecke en het mooie verdeelwerk en dito opslagreeksen van Charlotte Vnn Hoorde lieten de favorieten uitlopen tot 21/8 om uiteindelijk met 25/13 de eerste deelwinst binnen te halen. Maar de scherpte was er een beetje af in de herneming en dat liet PNV toe nadrukkeliker aanwezig te zijn in de match, en het was hun verdienste dat ze dat ook meteen :lieten voelen. Maar met speelsters als Maud Catry, Adeline Lemey, een onopvallende maar secure Valerie Courtois als libero en de andere Aalterse Pauline Neyt was het toch opnieu Gent dat van 12/8 door stootte naar 22/14 en verdubbelde. Het niveau van het gebrachte volleybal zakte nog een beetje in set drie maar ook in fases van geharrewar viel het op dat Gent telkens de rally winnend afsloot. Geen wonder dus dat ook de derde set en de totaalwinst naar Gent hing. 25/13, 25/18, 25/12.
Goede Vrijdag, de doodstrijd van Christus. Alhoewel, er was geschrevan dat dit zou gebeuren en niettegenstaande Hij dit zelf liever anders had gezien liet hij gebeuren wat de Vader wilde. Samen met dertig Bekenaren kwamen wij deze namiddag naar de H.Mauruskerk om die laatste uren van Christus te herbeleven aan de hand van de Kruisweg. Met diaken Jan voorop langs de mooie tekeningen van de zes belangrijke momenten brachten drie lectoren die de bijhorende teksten waarna iedereen een Onze Vader en een Weesgegroetje bad. Met een lezing van een vierde lector ging men dan naadloos verder naar een communieviering. Een vierig die een geheel van stilte en sereniteit moest brengen naar Stille Zaterdag toe en het moment van de Verrijzenis. Pasen. Toch wel jammer dat de bewoner van de vroegere pastorij juist niet voldoende voeling had met het sterke moment en juist om 15 uur begon met het gras van zijn achtertuin af te rijden. Ik weet het er waren maar dertig of nog dertig gelovigen op de afspraak, maar zijn tuinideëen stoorden heel erg. Een andere gedachte dat mij toch een beetje tot nadenken zette was het feit dat geen enkele kandidaat vormeling die in volle voorbereiding naar de Plechtige Communie en de Hernieuwing van de Doopbeloften zitten, aanwezig was. Akkoord, er wordt op Goede Vrijdag niet gesproken over de mooie kleedjes en pakjes. Er staat wellicht ook geen familielid klaar om samen met hen te vieren. Maar Pasen, de Dood van Christus, en de Verrijzenis zijn toch wel heel essentiële zaken van het christelijk geloof. Als je dat ervaart dan weet je het wel. Christelijk? Gelovig? Katholiek opgevoed zoals de ouders, met en peter bij het H. Doopsel nog met zoveel pracht beloofden, daar is niet veel van terecht gekomen. De tijden zijn inderdaad veranderd, maar het geloof toch niet. Waren de dertig aanwezigen dan zo'n onnozelaars? Deden die dertig het voor het oog van de gemeenschap? Ik denk het niet.
Wij staan op de drempel van het Paasweekend en dat staat in het Oost-Vlaamse volleybalwereldje sinds jaar en dag geboekstaafd als het bekerweekend. Op zaterdag de jeugdbekers en op maandag de seniorenbekers. En het hebben er ooit wel eens meer geweest, maar dit jaar telt VDK Gent Dames twee teams op de bekeraffiches. Op zaterdag om 18 uur spelen de meisjes junioren de provinciale bekerfinale tegen PNV Waasland. En er wordt wel een en ander verwacht van dit team. Onder de hoede van Stijn Morand, trainer-coach van de ereklassers, huisvest die juniorenselectie toch wel wat talent. Met op de voorgrond de Aalterse beloften Adeline Lemey en Pauline Neyt. Bovendien maken nog wat andere ereklassers en divisiespeelsters deel uit van deGentse A-jeugd. Torenhoog favoriet ? Misschien wel, maar in zowat alle sporttakken moet alles eerst gespeeld worden. Samen met de grote VDK familie hoop ik in elk geval een mooie partij te zien. En op maandag dan? Wel dan staan de dames B tegenover Avo Melsele aan het net. Zeker wel andere koek! Maar de meisjes zijn van plan hun Oostendse trainer-coach Birgen Despodt een schitterend paasgeschenk te bezorgen. Jammer dat springveer Laura Courteyn op Paasvakentie is in het buitenland maar de anderen willen zich dubbel plooien om hun hoger aangeschreven tegenstrever van antwoord te dienen. 'We stonden hier reeds eerder maar verloren toen de finale. De finale halen op zich in als mooi, maar wij hebben ook al ondervonden hoe de kater aanvoelt na een bekerverlies. Deze keer hopen wij onszelf te overtreffen en de andere kant van de bekerfinale eens te beleven' gaf Sandra Steyaert me nog mee gisterennamiddag. En daar ook de mannen van Zovoc Zomergem de finale spelen van de provinciale beker kan ik niet wegblijven bij dit jaarlijks volleybalfeest.
Na een nieuwe ziekteperiode van 14 dagen kon ik deze morgen opnieuw aan de slag. Met de nieuwe medicatie hoop ik de vochtophoping in de kleine hersenen wat te kunnen afremmen. En voor de rest is het aanpassen geblazen, aanpassen van het ritme, het aantal neerwaartse bewegingen met het hoofd zoveel mogelijk beperken en genieten. Ja genieten want na 35 jaar doe ik mijn werk nog steeds heel graag, enkele jaren terug heb ik de beslissing voor mijzelf genomen, als ik gezond mag blijven, te werken tot mijn 65-ste. Misschien is een jaartje langer mogelijk tegen die tijd. Wie weet. Maar de laatste maanden heb ik moeten ervaren dat de gezondheid het moet toelaten en dat je dat niet kan forceren. Maar nog meer dan vroeger besef ik dat de gezondheid op de eerste plaats komt. Wie heeft er iets aan mij als ik bijvoorbeeld in een rolstoel geraak na een tweede hersenoperatie. Niemand niet. Aprophar niet, de krant niet, de voet- en volleybalploegen niet, mijn kinderen niet, mijn 4-jarige trots kleinzoon Killian niet, mijn vrouw niet en uiteindelijk ook ik niet. Parochiaal leven als lector, politiek leven als bestuurslid van de CD&V, syndicaal leven als besturuslid ACV en hoofmilitant bij Aprophar enzovoort. Ik moet gewoon meer dan vroeger luisteren naar mijn michaam en mijn leven aanpassen. Hopelijk lukt het nu iets beter en kan ik langer aan de slag blijven dan een drietal weken.
Wij staan op de drempel van het Paasweekend en dat staat in het Oost-Vlaamse volleybalwereldje sinds jaar en dag geboekstaafd als het bekerweekend. Op zaterdag de jeugdbekers en op maandag de seniorenbekers. En het hebben er ooit wel eens meer geweest, maar dit jaar telt VDK Gent Dames twee teams op de bekeraffiches.
