Ik had me zo voorgenomen om mijn blog wat bij te houden en toch lukte dit weer niet...
Ik zal maar een kort verslag uitbrengen van de laatste maanden... Yerko zit nu in het 1ste leerjaar en het gaat eigenlijk zeer goed met hem, in begin van het schooljaar waren er wel moeilijke momenten met hem. Hij ging soms plots liggen in de klas, of ging op zijn stoel staan of maakte storende geluidjes...Na een goed gesprek te hebben met de kinderpsychologe,zijn leerkracht en de zorgjuf, kwamen we tot de conclusie om bij de kinderpsychiater te gaan voor verdere uitleg voor medicatie. Ik die heel septisch was ivm medicatie voor ADHD...Maar als je kind door zijn impulsivitiet dingen gaat doen die hij eigenlijk niet wil doen en zich er nadien zo voor schaamt dat hij zich onder zijn trui gaat verstoppen, dan begin je te beseffen dat hij er onder begint te lijden...En wat wil je dan als ouder? Een gelukkig kind. Na het gesprek met de kinderpsychiater begonnen we half oktober met rilatine aan opbouwende dosis. Hij begon met 2x 1/4co en zit nu aan 2x 3/4co en we denken dat deze dosis ok is. Begin januari moet hij terug op controle. Zijn gedrag is erg verbeterd, hij is een vrolijke jongen die zo lief kan zijn! Lezen doet hij al heel goed, op het schrijven moet nog geoefend worden en rekenen doet hij eigenlijk zeer flink. We zijn erg tevreden.
In oktober werd hij 6 jaar onze flinke jongen. 2 weken later verloor hij zijn 1ste melktand. Hij gaat ook sinds september naar de scouts en eigenlijk gaat hij wel graag. Soms zegt hij geen zin te hebben, maar eens ginder vindt hij het reuzeleuk!
Ylian die zit nu in het 1ste kleuterklasje bij juf Trui en alles gaat eigenlijk goed met hem, het is een vrolijke jongen en hij heeft zo zijn vaste vriendjes al. Hij sprrekt heel veel over Luca,Jurre,Margot en natuurlijk Marguerite (Margrietje),want dat is zijn liefje volgens hem In begin van het schooljaar kwam hij echt doodmoe thuis van't school maar ik heb de indruk dat dit wel al verbeterd is. Onlangs was hij aan het lopen in de klas en net toen de juf zei om niet te lopen, was het te laat! Ylian viel met zijn hoofd tegen een kinderstoel en ja...hij moest worden genaaid. Helaas gaat dit een blijvend litteken zijn maar hopelijk vervaagd het toch wat.
Om het jaar te eindigen kreeg ik een zware opstoot van mijn SA of Ziekte van Bechterew. Ik had een weekje ziekteverlof erop zitten en moest op consult bij de reumatoloog. Na mijn consultatie werd ik direct opgenomen, ik had alle tekens van een hernia,maar uiteindelijk na heel wat onderzoeken bleek het gewoon om een zware opstoot te gaan...het is soms zwaar om hiermee te leven. En eigenlijk heb ik niet te klagen want ik heb eigenlijk nog niet veel opstoten gekend maar helaas helpen ontstekingsmiddelen niet altijd voldoende om de pijn onder controle te houden. Vanaf januari moet ik dus behandeld worden via baxter Remicade. Aan de ene kant ben ik blij want er is hoop op een betere levenskwaliteit,maar toch ben ik ook enorm zenuwachtig...
Met Glenn gaat ook alles goed, tis de drukste periode van het jaar in de supermarkt,dus werkt hij veel uren en is hij niet zoveel thuis. Wist u trouwens dat we 9 jaar samen zijn? Volgend jaar moeten we dit vieren,maar zoals elk jaar vieren we dat na de feesten,want elk jaar valt dat tijdens de drukste periode van het jaar wanneer er geen tijd voor is Liever een beetje wachten zodat we extra tijd hebben voor mekaar!
Na 2 maanden vakantie was het toch wel hoogtijd dat de school kon herbeginnen voor onze jongens! Telkens we aan school passeerden zei Ylian "sool is nog toe". Ondanks dat die weken wel voorbij zijn gevlogen hoor, er was genoeg variatie, ze zijn naar het speelplein gegaan, bij mémé,naar de BKO. Die laatste week had ik verlof genomen, maar heb het zo gevoeld dat ze naar school verlangden...Yerko keek er zo hard naar uit om terug te mogen, en hoopte heel hard dat zijn vriend Gilles in zijn klas zou zitten. Bij ons is het zo dat op het einde van het schooljaar, je 3 namen van kindjes mag opschrijven die dan het volgend jaar bij je kind in de klas zou mogen zitten. De klasgroepen worden elk jaar gemengd en dus weet je niet zeker of ze bij hun vriendjes gaan zitten... Maar goed, in juli kochten we al de boekentas van Yerko, in augustus die van Ylian. Tijdens de vakantie merkten we zo hard dat Yerko verlangde om te leren lezen en te schrijven, nu ik kan zeggen dat hij al heel wat woordjes kan lezen en schrijven (met weliswaar fouten) en dit uit zijn eigen...Op vrijdag 31 augustus mochten we naar het kennismakingsmoment op school en daar wisten we dat Yerko en Gilles samen zitten. Hij zit bij meester Niki. Ylian die zit bij juf Trui in het 1ste kleuterklasje...Yerko heeft er ook nog bijgezeten. Maandag had ik nog een dagje verlof en papa begon pas laat te werken, dus konden we de kindjes afzetten. Ylian ging gelijk een grote naar binnen,ging juf Trui knuffelen en ging meteen spelen. Ik kon er dus zeer snel weg...en bij Yerko was het eerst een ganse verwelkoming,met een rode loper voor de leerkrachten en dan werden de klassen afgeroepen. We vertrokken huiswaarts om 9u30,dus het heeft er wel even geduurd. Hierbij een paar sfeerbeelden van die 1ste dag
Heel trots kan ik vertellen dat het dan toch gelukt is, want ik werd echt hopeloos... Maar onze Ylian is dus zindelijk. Al 2 weken nu! De juf heeft met hem een persoonlijk gesprekje gehad, gezegd dat hij een grote jongen is, en dat ze dat niet leuk vindt dat hij kaka in de broek doet en raar maar waar, de volgende dag na haar woorden was het gedaan met ongelukjes! Wij zijn dus heel blij!
Vroeger droomde ik altijd van 3 kinderen. Glenn die droomde niet van kinderen. En kijk, we hebben 2 kinderen. Een mooie compromis dus Maar een 3de...nee, of ik zou er MINSTENS 3 à 5 jaar mee wachten.Maar wat dan? terug van 0 beginnen? Terug slapeloze nachten, tepelkloven, reflux, ed...Ik vind ons huis trouwens te klein voor een 3de kindje en onze jongens zijn actief genoeg en vragen de volle aandacht. Stilaan zullen ze hobby's willen doen of gaan sporten en dan moet je ook van hier naar daar hollen. En eerlijk? Ik verlang zo naar ME-TIME! Tijd voor bvb een goed boek te lezen ( en dan spreek ik niet van een stripverhaal of de dag allemaal),want dat is al zeker 5 jaar geleden ( ja, Yerko is al meer dan 5...), ik heb nog toekomstplannen,dromen...en daar past geen 3de kindje bij!Maar ik vind het chapeau voor mensen die dat wel zien zitten en daar nog fulltime bij werken...ik zou het niet kunnen.
Maar waarom vertel ik dit allemaal? Vandaag was ik vlug om een paar boodschappen in de delhaize en ik zag een mama die ik ken van in de creche waar Yerko naartoe ging. Haar oudste zoontje is ongeveer 2 weken ouder dan Yerko. Ze heeft ook nog een zoontje van 3jaar en nog een zoontje van ongeveer 1,5jaar. Toen ik ze zag rondlopen in de Delhaize met haar man en 3 kinderen dacht ik "je moet de moed maar hebben om met 3 kinderen de supermarkt in te gaan (ok, voor ons is dat heel moeilijk met Yerko vanwege te veel prikkels). Ze heeft me niet gezien en tis nu niet dat ik ze zo goed ken, dus ben niet persoonlijk dag gaan zeggen. Maar ik stond nadien aan de kassa en zij stonden achteraf 2 kassa's verder. De oudste stond mooi bij mama en papa, de middelste was even 3 kassa's verder (ik zou al lastig zijn, maar ze lieten hem zijn gangetje gaan en eigenlijk was het kind gewoon wat aan het rondkijken) en de jongste was van zijn oren aan't maken. Ondertussen zat ze rustig haar boodschappen uit te laden en op de rolband vd kassa te zetten. Toen bekeek ik haar nog is. Mijn ogen waren plots gericht op 1 lichaamsdeel: haar buik, want jaja...er is een 4de op komst. En mijn gedachte (amai, die zien da ook goed zitten) was totaal verkeerd, want uiteindelijk wie ben ik om hun te veroordelen? Maar voor mezelf? Neen,laten we maar verder genieten van onze 2 duveltjes!
Donderdagavond wou ik mijn droogkast opzetten. nu, het was al een paar keer deze week dat ik had gemerkt dat deze een raar geluid maakte. Maar donderdag viel het geluid echt op...Glenn geroepen, filter eens uitgekuist beneden. Maar het is precies of er iets schuuurt achter de trommel. Mailtje verstuurd naar aeg. Vragen ze een datum om in te geven wanneer ze mogen langskomen (euh zo snel mogelijk! ik sta hopeloos achter met mijn was!!!!) had dus zaterdag 17 maart ingegeven, gisteren telefoon...ze komen op maandag 26 maart *ZUCHT*. Ik ben gisteren maar achter een grote droogrek gegaan, want ik heb hier wel een klein "kaduuk" droogrek van zeker 10 jaar oud (had ik aangekocht toen ik alleen woonde) maar daar ga ik het echt niet mee kunnen doen...
Woensdagmiddag zat ik met mijn 2 zoons aan tafel, het zonnetje scheen en ik zei heel serieus tegen Yerko "oooh ik heb zo'n zin om op vakantie te gaan" waarop Yerko zei "ja ik ook mama" en toen zei hij "maar ja, dat gaat niet hé, want we hebben geen GELD" Ik wist even niet wat zeggen...
Edit:2 maand geleden ongeveer, waren er 2 kindjes uit zijn klas op reis gegaan naar het buitenland, hij zei toen dat hij dat ook wou en toen hebben we hem gezegd dat dat veel geld kost en dat we nog centjes moeten houden voor mooie kamers te maken
Zoals ik al eerder vermeldde had Yerko in december testen gedaan op ADHD... en ons vermoeden was er al heel lang, maar nu kregen we het ook op papier. Qua IQ scoort hij hoger dan gemiddeld, in de categorie waar hij zich toen nog net bevond 125 en in de categorie boven hem 117.Maar de test toonde ook duidelijk aan dat concentratie een probleem is + het speelse in hem, als het hem niet boeit wil hij gaan spelen. Hij is ook zeer snel afgeleid. Maar nu moet ik een keuze maken voor september, laat ik hem in zijn huidige school,vertrouwde omgeving, vriendjes (heel belangrijk want niet makkelijk voor kindjes met adhd om vriendschapsbanden te doen groeien) maar met als nadeel dat het een grote school is en grote klasgroepen. Op dit moment zijn ze met 28 kinderen in de klas en daardoor is hij idd heel snel afgeleid. In het lager zijn het iets kleinere klassen, de zoon van mijn vriendin zat vorig jaar met 24 kinderen in het 1e leerjaar en nu met in het 2e met 22. Of veranderen naar een andere school? Veel mogelijkheden hebben we niet binnen Ninove, blijkbaar hebben bijna alle scholen zo'n grote klasgroepen. 1 dorpsschooltje zou kleine klasjes hebben, maar dat is helaas niet haalbaar, en een andere school moet ik nog nachecken. Want voor 2 leerlingen minder ga ik hem niet veranderen... Het advies vd psychologe: als het nog zo een grote klasgroep is VERANDEREN, advies juf/zorgjuf: hij is zeer gevoelig voor verandering, heeft vriendjes, hou hem in de vertrouwde omgeving (maar gaat hij verder goed worden opgevolgd? zal de leerkracht wat rekening kunnen houden met zijn problematiek?) CLB: check die ene school en de keuze blijft bij de ouders... Ik breek er mijn hoofd over. Yerko heeft ook zijn beste vriend: Gilles Ik vrees dat zijn wereld instort als hij wegmoet uit school, en wil hem ook geen verdriet aandoen. Maar zijn schoolresultaten moeten toch nog positief gehaald worden...Ze zeggen dat kinderen flexibel zijn, maar Yerko zit zo verknocht aan structuur,houvast... Afwachten dus...
Ik weet het, het is weeral een eeuwigheid geleden dat ik hier nog iets schreef. Elke keer denk ik, ja ik ga dat posten en dat posten en toch slaag ik er maar niet in.Zelf vind ik het ongeloofelijk leuk om naar anderen hun blog te surfen en leuke dingen te lezen en foto's te bekijken. Ik denk dat ik me ga verplichten om elke week of toch 1x om de 2 weken iets te posten, ach ja, we zien wel...
Vorig weekend was het zover...zondag was de Sint bij ons thuis langsgeweest, hij bracht voor Yerko playmobil en eenMcDonalds speelset,voor Ylian een hotwheelsgarage en plasticine van Cars. Op maandag gingen we bij papy en Sonia langs en daar bracht hij het Leeuwenriderkasteel voor Yerko, voor Ylian moon dough,werktafel van cars, thomas de treinspeelset...Op dinsdag kwam mamy langs want ook bij haar was hij langsgeweest, voor Yerko een puzzel van cars, ^plasticine voor hamburgers te maken, voor Ylian stempels van Kaatje en een 5 in 1 spel van Uki. En dan woensdag gingen we bij mémé en ook daar was hij geweest...voor Yerko het zwembad van playmobil, het smurfenspel en een soort van minimozaiekjes en voor Ylian een vileda-kuiskar en een camion met auto's...us ja, twas er dik over!!! Maar dekindjes waren wel blij...en ohja, veel te veel chocolade en als ik zeg te veel dan is dat echt wel lichtjes uitgedrukt!
Sinds enige tijd wordt Yerko opgevolgd door een kinderpsychologe (al van in de 1ste kleuterklas), het is altijd wel een hevig ventje geweest, niet echt stout, maar ondeugend en ongeloofelijk druk... Het is niet alle dagen gemakkelijk met hem en vooral niet als we zelfs moe zijn of prikkelbaar...Maar we doen ons best. Onlangs moesten we teruggaan om het 1 en ander te bespreken, ook vanuit school kwamen er een aantal punten naar voor, dit alles heeft ervoor gezorgd dat Yerko mocht getest worden op ADHD... Een antwoord hebben we nog niet, het is goed verlopen, dat wel, maar nu moeten we terug een afspraak nemen bij de kinderpsychologe en dan zien we weer verder...
Wij zijn Yerko (2006) en Ylian (2009), Anne en Glenn.. Een leuk gezinnetje die de dagdagelijkse dingen met jou willen delen.De supertoffe momenten, de grappige momenten of de minder leuke aspecten van het ouderchap.Glenn is Chef Beenhouwer, Anne werkt in een dokterspraktijk
