Ik had me zo voorgenomen om mijn blog wat bij te houden en toch lukte dit weer niet...
Ik zal maar een kort verslag uitbrengen van de laatste maanden... Yerko zit nu in het 1ste leerjaar en het gaat eigenlijk zeer goed met hem, in begin van het schooljaar waren er wel moeilijke momenten met hem. Hij ging soms plots liggen in de klas, of ging op zijn stoel staan of maakte storende geluidjes...Na een goed gesprek te hebben met de kinderpsychologe,zijn leerkracht en de zorgjuf, kwamen we tot de conclusie om bij de kinderpsychiater te gaan voor verdere uitleg voor medicatie. Ik die heel septisch was ivm medicatie voor ADHD...Maar als je kind door zijn impulsivitiet dingen gaat doen die hij eigenlijk niet wil doen en zich er nadien zo voor schaamt dat hij zich onder zijn trui gaat verstoppen, dan begin je te beseffen dat hij er onder begint te lijden...En wat wil je dan als ouder? Een gelukkig kind. Na het gesprek met de kinderpsychiater begonnen we half oktober met rilatine aan opbouwende dosis. Hij begon met 2x 1/4co en zit nu aan 2x 3/4co en we denken dat deze dosis ok is. Begin januari moet hij terug op controle. Zijn gedrag is erg verbeterd, hij is een vrolijke jongen die zo lief kan zijn! Lezen doet hij al heel goed, op het schrijven moet nog geoefend worden en rekenen doet hij eigenlijk zeer flink. We zijn erg tevreden.
In oktober werd hij 6 jaar onze flinke jongen. 2 weken later verloor hij zijn 1ste melktand. Hij gaat ook sinds september naar de scouts en eigenlijk gaat hij wel graag. Soms zegt hij geen zin te hebben, maar eens ginder vindt hij het reuzeleuk!
Ylian die zit nu in het 1ste kleuterklasje bij juf Trui en alles gaat eigenlijk goed met hem, het is een vrolijke jongen en hij heeft zo zijn vaste vriendjes al. Hij sprrekt heel veel over Luca,Jurre,Margot en natuurlijk Marguerite (Margrietje),want dat is zijn liefje volgens hem In begin van het schooljaar kwam hij echt doodmoe thuis van't school maar ik heb de indruk dat dit wel al verbeterd is. Onlangs was hij aan het lopen in de klas en net toen de juf zei om niet te lopen, was het te laat! Ylian viel met zijn hoofd tegen een kinderstoel en ja...hij moest worden genaaid. Helaas gaat dit een blijvend litteken zijn maar hopelijk vervaagd het toch wat.
Om het jaar te eindigen kreeg ik een zware opstoot van mijn SA of Ziekte van Bechterew. Ik had een weekje ziekteverlof erop zitten en moest op consult bij de reumatoloog. Na mijn consultatie werd ik direct opgenomen, ik had alle tekens van een hernia,maar uiteindelijk na heel wat onderzoeken bleek het gewoon om een zware opstoot te gaan...het is soms zwaar om hiermee te leven. En eigenlijk heb ik niet te klagen want ik heb eigenlijk nog niet veel opstoten gekend maar helaas helpen ontstekingsmiddelen niet altijd voldoende om de pijn onder controle te houden. Vanaf januari moet ik dus behandeld worden via baxter Remicade. Aan de ene kant ben ik blij want er is hoop op een betere levenskwaliteit,maar toch ben ik ook enorm zenuwachtig...
Met Glenn gaat ook alles goed, tis de drukste periode van het jaar in de supermarkt,dus werkt hij veel uren en is hij niet zoveel thuis. Wist u trouwens dat we 9 jaar samen zijn? Volgend jaar moeten we dit vieren,maar zoals elk jaar vieren we dat na de feesten,want elk jaar valt dat tijdens de drukste periode van het jaar wanneer er geen tijd voor is Liever een beetje wachten zodat we extra tijd hebben voor mekaar!
Na 2 maanden vakantie was het toch wel hoogtijd dat de school kon herbeginnen voor onze jongens! Telkens we aan school passeerden zei Ylian "sool is nog toe". Ondanks dat die weken wel voorbij zijn gevlogen hoor, er was genoeg variatie, ze zijn naar het speelplein gegaan, bij mémé,naar de BKO. Die laatste week had ik verlof genomen, maar heb het zo gevoeld dat ze naar school verlangden...Yerko keek er zo hard naar uit om terug te mogen, en hoopte heel hard dat zijn vriend Gilles in zijn klas zou zitten. Bij ons is het zo dat op het einde van het schooljaar, je 3 namen van kindjes mag opschrijven die dan het volgend jaar bij je kind in de klas zou mogen zitten. De klasgroepen worden elk jaar gemengd en dus weet je niet zeker of ze bij hun vriendjes gaan zitten... Maar goed, in juli kochten we al de boekentas van Yerko, in augustus die van Ylian. Tijdens de vakantie merkten we zo hard dat Yerko verlangde om te leren lezen en te schrijven, nu ik kan zeggen dat hij al heel wat woordjes kan lezen en schrijven (met weliswaar fouten) en dit uit zijn eigen...Op vrijdag 31 augustus mochten we naar het kennismakingsmoment op school en daar wisten we dat Yerko en Gilles samen zitten. Hij zit bij meester Niki. Ylian die zit bij juf Trui in het 1ste kleuterklasje...Yerko heeft er ook nog bijgezeten. Maandag had ik nog een dagje verlof en papa begon pas laat te werken, dus konden we de kindjes afzetten. Ylian ging gelijk een grote naar binnen,ging juf Trui knuffelen en ging meteen spelen. Ik kon er dus zeer snel weg...en bij Yerko was het eerst een ganse verwelkoming,met een rode loper voor de leerkrachten en dan werden de klassen afgeroepen. We vertrokken huiswaarts om 9u30,dus het heeft er wel even geduurd. Hierbij een paar sfeerbeelden van die 1ste dag
Vroeger droomde ik altijd van 3 kinderen. Glenn die droomde niet van kinderen. En kijk, we hebben 2 kinderen. Een mooie compromis dus Maar een 3de...nee, of ik zou er MINSTENS 3 à 5 jaar mee wachten.Maar wat dan? terug van 0 beginnen? Terug slapeloze nachten, tepelkloven, reflux, ed...Ik vind ons huis trouwens te klein voor een 3de kindje en onze jongens zijn actief genoeg en vragen de volle aandacht. Stilaan zullen ze hobby's willen doen of gaan sporten en dan moet je ook van hier naar daar hollen. En eerlijk? Ik verlang zo naar ME-TIME! Tijd voor bvb een goed boek te lezen ( en dan spreek ik niet van een stripverhaal of de dag allemaal),want dat is al zeker 5 jaar geleden ( ja, Yerko is al meer dan 5...), ik heb nog toekomstplannen,dromen...en daar past geen 3de kindje bij!Maar ik vind het chapeau voor mensen die dat wel zien zitten en daar nog fulltime bij werken...ik zou het niet kunnen.
Maar waarom vertel ik dit allemaal? Vandaag was ik vlug om een paar boodschappen in de delhaize en ik zag een mama die ik ken van in de creche waar Yerko naartoe ging. Haar oudste zoontje is ongeveer 2 weken ouder dan Yerko. Ze heeft ook nog een zoontje van 3jaar en nog een zoontje van ongeveer 1,5jaar. Toen ik ze zag rondlopen in de Delhaize met haar man en 3 kinderen dacht ik "je moet de moed maar hebben om met 3 kinderen de supermarkt in te gaan (ok, voor ons is dat heel moeilijk met Yerko vanwege te veel prikkels). Ze heeft me niet gezien en tis nu niet dat ik ze zo goed ken, dus ben niet persoonlijk dag gaan zeggen. Maar ik stond nadien aan de kassa en zij stonden achteraf 2 kassa's verder. De oudste stond mooi bij mama en papa, de middelste was even 3 kassa's verder (ik zou al lastig zijn, maar ze lieten hem zijn gangetje gaan en eigenlijk was het kind gewoon wat aan het rondkijken) en de jongste was van zijn oren aan't maken. Ondertussen zat ze rustig haar boodschappen uit te laden en op de rolband vd kassa te zetten. Toen bekeek ik haar nog is. Mijn ogen waren plots gericht op 1 lichaamsdeel: haar buik, want jaja...er is een 4de op komst. En mijn gedachte (amai, die zien da ook goed zitten) was totaal verkeerd, want uiteindelijk wie ben ik om hun te veroordelen? Maar voor mezelf? Neen,laten we maar verder genieten van onze 2 duveltjes!
Wij zijn Yerko (2006) en Ylian (2009), Anne en Glenn.. Een leuk gezinnetje die de dagdagelijkse dingen met jou willen delen.De supertoffe momenten, de grappige momenten of de minder leuke aspecten van het ouderchap.Glenn is Chef Beenhouwer, Anne werkt in een dokterspraktijk
