Zie mij hier nu liggen. Verfrommeld en verkreukt, mijn glanzende voorpagina helemaal losgerukt van de rest van mijn arme lijf.
Verstopt onder een tienerbed. Dat ik daar moet eindigen
Eerst had ik nog een deftig plaatsje in de nachttafel van de vader des huize waar ik samen met mijn voorgangers rustig lag te wachten op de volgende editie.
Vader kocht mij dan ook alleen maar voor mijn boeiende artikels en de fotos van de dure autos die hij in zijn dromen waarschijnlijk allemaal in de garage had staan
Toegegeven, dat is de drogreden die ze meestal naar voor brengen als ze ons uit de winkel halen.
Wij weten beter, het is vanzelfsprekend dat ze ons meenemen voor onze mooie meisjes, ze zijn dan ook schitterend gefotografeerd en op ons mooie glanzende papier komen ze perfect tot hun recht.
Ja ik ben terecht fier op mijn inhoud.
Soms hebben we geluk en worden we door een echtpaar meegenomen.
Dat is de ultieme droom van ons allemaal, dat we gewoon dienen als aperitiefje.
Maar dit, dit is geen leven.
Ik stond nochtans mooi te blinken in het rek bij al mijn collegas.
Vlak naast de opgeblazen Mayfair vol drukdoenerijen en de povere Nederlandse passie Ik blonk er echt tussenuit
En nu, mijn centerfold is losgerukt, zit onder de vlekken en ik moet jullie echt geen tekeningetje maken om te weten wat die puberale gek allemaal met mijn mooie meisjes heeft uitgehaald.
De arme dutsen
Ik verzorgde ze zo goed, ik deed al het mogelijke om al mijn paginas mooi op hun plaats te houden, geen ezelsoren, neen dat tolereer ik niet ik liet me dan ook pardoes op de grond vallen wanneer er maar een blaadje dreigde te kreuken
Vader raapte me dan op en legde me zachtjes terug op het bed tothij mams de trap op hoorde komen, dan moest ik in het nachtkastje. Niet dat ik daar problemen mee heb hoor, je moet je plaats kennen zeg ik altijd
Enne zon knusse nachtkastje is echt geen slechte verblijfplaats.
Het is in ieder geval veel beter dan gekneld te zitten tussen het matras en de lattenbodem
Dit hou ik niet lang meer vol mijn cover is totaal vernield, dat ventje houdt totaal geen rekening met mijn uiterlijk.
Hij behandeld mij alsof ik geen gevoelens heb.
Gisterennacht nog, ik had mijn cover zo goed en zo kwaad als het ging in een deftige positie gewurmd in de hoop een rustige nacht te hebben, maar ijdele hoop.
Rond twee uur werd ik wild uit mijn gedwongen rustplaats gehaald, op de dekens gegooid en brutaal tot aan mijn centerfold opengerukt
Ongecontroleerd bewegen van de dekens ik raak buiten adem, steeds maar weer moeite doen om al mijn paginas in de juiste volgorde te houden is geen sinecure.
Het is nog geen half drie als ik onzorgvuldig weer onder de matras geduwd wordt, met een flinke scheur in mijn toch al gehavende cover tot gevolg.
Het wordt teveel
Eigenlijk lig ik stil te hopen dat zijn moeder mij vindt.. zelfs de doos met oud papier is beter dan dit hier.
