Ik zit hier met de zenuwen in mijn lijf.
Jij bent sinds gisteravond bij je schoonmoeder voor een gesprek van hart tot hart.
We hebben niet gebeld. Ik omdat ik de potentiele openhartigheid tussen jullie niet wilde verstoren met mijn grote mond.

Jij, omdat?

Toch heb ik er wel vertrouwen in. Want een paar daagjes terug hebben we de toon al gezet met ons babbeltje op de bank. En omdat ik weet hoeveel weerstand jij voelt tegen relatietherapie ben ik al blij, dat je het in elk geval in overweging wilt nemen. Want, ja, ik realiseer me best dat jouw tijd kostbaar is. Maar wat jij niet beseft, is dat het niet enkel jouw tijd is, het is onze tijd...zodra je dat beseft...zijn we al een stuk verder©

21-01-2009 om 12:13 geschreven door jelou