Ik zit hier met de zenuwen in mijn lijf. Jij bent sinds gisteravond bij je schoonmoeder voor een gesprek van hart tot hart. We hebben niet gebeld. Ik omdat ik de potentiele openhartigheid tussen jullie niet wilde verstoren met mijn grote mond.
vanavond hebben we het gesprek gehad. ondoorgrondelijk als jij in dit soort dingen bent weet ik ook nu niet wat dit gesprek met jou heeft gedaan. maar voor mij was het bijzonder goed. of ik uitgebreid onder de douche ben geweest al het dagelijkse vuil afgespoeld en dan heb ik het niet over een beetje water een toefje schuim nee
De hele week kijk ik uit naar ons gezamenlijke weekend. Vaak ben ik dan al zo afgepeigerd, dat ik er alleen maar aan kan denken, dat je wat taken van me over kunt nemen. De oudste bezighouden, met hem naar buiten gaan, zodat ik mijn handen vrij heb met mijn jongste, wat klusjes in huis kan doen, die altijd lastig zijn met de oudste erbij... Denk ik aan de gezelligheid samen...die ons te wachten staat...mits we daar onze moeite voor doen? Nee. Daar denk ik niet aan.
Dát heb ik dan dus van ons gemaakt. Een team van thuiswerkende collega´s die de boel draaiende proberen te houden...
Je hangt op de bank typisch een avondje tv waarom ook niet ook jij hebt dat zo nu en dan verdiend al weet ik dat je eigenlijk nog heel veel moet studeren maar volgens mij ben ik je moeder niet...§§§
Het gaat vandaag helemaal niet geweldig. Ik ben ontzettend uit mijn humeur. Ik weet dat je geen Casanova bent of meneer Don Juan en wie zegt ook dat ik dat wil maar is het nou echt zo moeilijk om af en toe iets leuks te zeggen tegen jouw eigen vrouw for god´s sake
er is dat moment geweest in die schemerige namiddag achterop jouw scootermotor dat ik samen met jou had willen sterven of dat we daar eeuwig zouden blijven gevangen in de regen mijn armen verlegen om jou heen zelfs mijn knieen waren nog maagdelijk beschroomd maar... in het spiegeltje zag ik jouw blik een blik een verhaal zo grandioos en mooi
Het is wreed en hoe haal ik het in mijn hoofd maar het moet ik pen het hier gewoon neer schrijven kan een mens toch helen dus als ik het hier schrijf heelt het mij wellicht ook
wat ik er zo moeilijk uitkrijg is het volgende... het zou mij niet verbazen als onze oudste een belangrijke rol speelt in hoe wij met elkaar omgaan hij vreet mij bijna letterlijk op van binnen er blijft minder en minder van mij voor jou hoe kan het ook anders zoals hij zich tegenwoordig gedraagt daar heb ik gewoon geen woorden meer voor het gaat mij ook te ver om zijn gedrag tot in den treure te beschrijven vind ik ergens heel oneervol en fnuikend voor zijn zieleheil
¨je weet wel, die tekening van de donkerblauwe zee...zo verschrikkelijk mooi verraderlijk diep wat weten wij grauwe stervelingen van wie daar allemaal woont, daar helemaal beneden en weet je nog, die vin die onverwacht uit de golven kwam piepen mooi hoor, zei jij, de vin van een dolfijn?
¨er komt een dag dat de taal geen obstakel meer is niets verhindert je dan gezellig mee te lezen over één van mijn schouders of alleen als ik er geen weet van heb
als die dag er dan is wat verandert er dan verandert er dan iets in de integriteit van de aanslag op het toetsenbord of zullen de topjes van mijn vingers protesteren en de aanslagen corrigeren censureren muteren in een alledaags gezeik
