|
Vandaag de dag lees je veel over het zelf bouwen van didgeridoos. Ook ik hou me hier mee bezig, en het is een leuke creatieve hobby met een lage instapdrempel. Je hebt er eigenlijk niet zoveel voor nodig.
Maar toch wil ik even in een bericht stilstaan bij het morele dilemma achter het zelf didgeridoos bouwen. Mogen wij zo maar dit authentieke instrument aan een schaamteloos plagiaat onderwerpen? In mijn opinie "Ja, maar..."
... denk bij het kopieëren eens aan de cultuur die dit instrument tot stand bracht en wat het specifieke doel ervan was : het begeleiden van de verhalenverteller.
... denk ook eens aan de genocide die plaatsvond in Australië doordat we onze blanke imperialistische kijk op de wereld opdrongen aan een goedaardig naief volk die nu nog lijden onder de gevolgen van de kolonisatie. Bijvoorbeeld de lost generation.
... denk er ook aan dat, als je je knutselwerken commercieel wil gaan uitbuiten, dat je ook steun kan verlenen aan de "bedenkers" van de didgeridoo. Een soort sabam betalen zeg maar. Draag misschien een deel af van je opbrengst aan hen door middel van een gift. Goede doelen zijn er genoeg, ook bij de aboriginals.
Voor de tegenstanders van zelfbouw heb ik ook een aantal punten waar zij eens moeten over nadenken die vallen onder een opinie van "Ja, want..."
... er zijn nooit eucalyptusbomen genoeg om aan de wereldwijde vraag naar didgeridoos te voldoen. We plegen roofbouw op een ecosysteem waar al veel stress op staat.
... het kost enorm veel energie om die didgeridoo hier te krijgen. Je moet hem via het vliegtuig naar hier vervoeren en daarna nog over het wegtransport. Dit alles draagt ook weer bij bij de globale opwarming van de aarde. Ik weet het, maar een heel klein beetje, maar toch.
... de originele yidaki is een ritueel instrument. In mijn opinie dien je dit te respecteren en aan de Aboriginals te laten. Laat die mensen hun waardigheid en haal niet alles in de commercie.
Je ziet, er zijn toch wel argumenten van de beide kanten om een heus dilemma te vormen. Ikzelf bouw zelf didges, eerst en vooral omdat een echte te duur is. Maar ook omdat ik het leuk vind.
Dat een echte didge zo duur is vind ik geen probleem, het houdt de vraag wat binnen de perken (je gaat geen 400 uitgeven aan een gril om op je schouw te zetten) en zorgt dat je het bewust gaat kopen. Ook kan je, door bij winkels als de didjshop te winkelen (zie banner rechts), zorgen dat tenminste de inkomsten naar de aboriginals gaan op een eerlijke manier (een beetje zoals oxfam dus).
Bouw er dus maar op los, maar bedenk wel waar het instrument vandaan komt en waar het voor staat. Koop jezelf er eentje als je dat wil, maar denk ook hier na dat je het uit noodzaak doet en niet vanuit een gril.
See ya,
Walter aka Dingo
|
