De laatste minuten van mijn werkdag gaan in. Voor mij begint zodadelijk een lang weekend. Ik weet niet of ik in dat weekend nog veel zal kunnen posten, wel zal ik verderwerken aan mijn eigen didge. Een kant is bijna klaar.
Alvast wil ik alle lezers een prettige oudejaarsavond toewensen en een gelukkig en vreugdevol nieuwjaar. Moge u en de uwe alle geluk van de wereld tegemoetkomen.
Na het "sukses" van mijn eerste didge, ben ik dus aan een tweede didge begonnen. Niet uit kerselaar, die stronk is dus nog niet volledig droog van binnen (en zal dus didge nummer 3 worden misschien), maar uit een oude balk. Deze balk komt van de verbouwingen van mijn ouders hun huis (is zo een klipper dat in de vloer van de eerste verdieping stak) en werd in twee gezaagd op 127 cm. Deze twee stukken vormen nu dus de helften van mijn didge.
Het eerste dat ik gedaan heb is het aftekenen van de binnenkant van de didge. Een licht conische vorm voor de eerste 90 cm (we gaan dan van 3.5 cm naar 4.5 cm) waarna er nog een "trechter" aanzit van een 37 cm voor een lekker luid geluid. Deze trechter eindigt op 15.5 cm. Ik vermoed dat dit een D zal worden, misschien een E.
Gisteren heb ik dan de eerste helft bijna volledig uitgehold. Vandaag volgt de rest van de eerste helft (en misschien ook de tweede helft).
Ik vraag me eigenlijk af of sparrenhout wel geschikt is voor het maken van een didge? Tenslotte stelt men toch altijd dat het hard hout moet zijn, en spar is dit duidelijk niet. Maar toch, het is een balk die gedurende een 50 à 80 jaar heeft liggen drogen in een zoldering. Deze is dus zeer droog en volledig uitgewerkt. Ook is de hars binnenin echt verhard nu (geen plakkerige plekken meer). En volgens mij maakt dat "harde hout" niet zo veel uit als mensen denken. De innerlijke vorm van de didge is veel belangrijker voor de sound. Over deze theorieën kan je trouwens meer informatie vinden vanaf www.yedaki.de waar een duitser je haarfijn uitlegt hoe je zelf een didge moet bouwen.
Voor de afwerking van deze didge ga ik deze keer wel opteren voor PU vernis. Kwestie van dit kwetsbare (en echt oude) hout de maximale bescherming te bieden die ik kan. Maar daar zijn we nog lang niet hé. Voor foto's zullen jullie even moeten wachten, mijn digitale camera heeft de geest gegeven en het is dus wachten op een nieuwe. Ik probeer wel even met mijn gsm, maar weet niet of die van een goede kwaliteit zullen zijn.
Is dat geluid van de didgeridoo nu echt zo uniek? Het antwoord is, naar mijn bescheiden mening, neen. Bijvoorbeeld in het Tibetaans Boeddhisme vind je ook deze lage grondtonen terug als hulpmiddel bij het mediteren. De Lama's (boeddhistische monnikken) gebruiken een grondtoon die vanuit hun keel lijkt te komen (precies zo een heel lage hmmmmm) waartussen zij gebeden prevelen, steeds met deze lage stem. Op deze tonen bereiken zij een hogere staat van bewustzijn waardoor zij zich beter kunnen concentreren op de vaak moeilijke boeddhistische leerstukken.
Maar ook elders is deze lage toon terug te vinden in meditatieve en spirituele oefeningen. Druides zouden een soort instrument hebben gebruikt, weliswaar uit brons, om hun gebeden te accentueren. En dit instrument werd bespeeld als... een didgeridoo.
Zelfs het Amerikaanse leger heeft hier uitvoerig onderzoek naar gedaan, naar de impact van lage en extreem lage frequenties op het menselijk gedrag (als gevolg van hun ELF communicatie systeem dat heel lage frequenties gebruikt om aldus met duikboten te kunnen communiceren). En zij konden ook aantonen dat lage frequenties het gedrag van de mens konden beïnvloeden. En ook hier, zoals bij zoveel zaken, is het zo dat overdaad schaadt!
Maar even terug naar de realiteit : zoek je een middel om je meditaties wat meer schwung en diepgang te geven? Probeer dan maar eens om op de didge een simpele monotone drone te spelen en deze door circulaire ademhaling vol te houden. Niks forceren, gewoon in en uitademen door de neus en ondertussen de drone in stand houden. Je raakt na een tijdje automatisch in een droomtoestand. Zouden de Aboriginals dan toch gelijk hebben en er een dreamtime bestaan?
Vandaag de dag lees je veel over het zelf bouwen van didgeridoos. Ook ik hou me hier mee bezig, en het is een leuke creatieve hobby met een lage instapdrempel. Je hebt er eigenlijk niet zoveel voor nodig.
Maar toch wil ik even in een bericht stilstaan bij het morele dilemma achter het zelf didgeridoos bouwen. Mogen wij zo maar dit authentieke instrument aan een schaamteloos plagiaat onderwerpen? In mijn opinie "Ja, maar..."
... denk bij het kopieëren eens aan de cultuur die dit instrument tot stand bracht en wat het specifieke doel ervan was : het begeleiden van de verhalenverteller.
... denk ook eens aan de genocide die plaatsvond in Australië doordat we onze blanke imperialistische kijk op de wereld opdrongen aan een goedaardig naief volk die nu nog lijden onder de gevolgen van de kolonisatie. Bijvoorbeeld de lost generation.
... denk er ook aan dat, als je je knutselwerken commercieel wil gaan uitbuiten, dat je ook steun kan verlenen aan de "bedenkers" van de didgeridoo. Een soort sabam betalen zeg maar. Draag misschien een deel af van je opbrengst aan hen door middel van een gift. Goede doelen zijn er genoeg, ook bij de aboriginals.
Voor de tegenstanders van zelfbouw heb ik ook een aantal punten waar zij eens moeten over nadenken die vallen onder een opinie van "Ja, want..."
... er zijn nooit eucalyptusbomen genoeg om aan de wereldwijde vraag naar didgeridoos te voldoen. We plegen roofbouw op een ecosysteem waar al veel stress op staat.
... het kost enorm veel energie om die didgeridoo hier te krijgen. Je moet hem via het vliegtuig naar hier vervoeren en daarna nog over het wegtransport. Dit alles draagt ook weer bij bij de globale opwarming van de aarde. Ik weet het, maar een heel klein beetje, maar toch.
... de originele yidaki is een ritueel instrument. In mijn opinie dien je dit te respecteren en aan de Aboriginals te laten. Laat die mensen hun waardigheid en haal niet alles in de commercie.
Je ziet, er zijn toch wel argumenten van de beide kanten om een heus dilemma te vormen. Ikzelf bouw zelf didges, eerst en vooral omdat een echte te duur is. Maar ook omdat ik het leuk vind. Dat een echte didge zo duur is vind ik geen probleem, het houdt de vraag wat binnen de perken (je gaat geen 400 uitgeven aan een gril om op je schouw te zetten) en zorgt dat je het bewust gaat kopen. Ook kan je, door bij winkels als de didjshop te winkelen (zie banner rechts), zorgen dat tenminste de inkomsten naar de aboriginals gaan op een eerlijke manier (een beetje zoals oxfam dus).
Bouw er dus maar op los, maar bedenk wel waar het instrument vandaan komt en waar het voor staat. Koop jezelf er eentje als je dat wil, maar denk ook hier na dat je het uit noodzaak doet en niet vanuit een gril.
Lang geleden in de droomtijd kwamen oude Eelgin, de sprinkhaan, en Gaiya, de reusachtige duiveldingo, aan bij het hedendaagse Cape York. Gaiya was wild en heel groot, groter nog dan een paard. Oude Eelgin was de bazin van Gaiya. Zij gebruikte hem om te jagen op mensen om ze op te eten.
Op een dag toen Gaiya op jacht was, kwamen er twee jongens langs Eelgins kamp. Zij waren de Chooku-chooku of slangenvogelbroers. Oude Eelgin zag ze aankomen en riep ze toe : 'jullie kunnen hier wel je kamp opslaan, jongens.' Maar de Chooku-chooku waren bang voor Gaiya en ze vertrouwden Eelgin ook niet. Daarom gingen ze er niet op in en trokken verder. Zodra ze uit het zicht verdwenen waren en de zandige kreek hadden bereikt, zetten de Chooku-chooku het op een lopen. Een tijdje later kwam Gaiya bij Eelgin. Zij schold hem de huid vol. 'Waar zat je al die tijd? Nu ben je te laat. Er waren twee malse jongens hier, maar nu zijn ze weg. Kom mee, je moet die kant op.' En Eelgin zette Gaiya op het spoor van de twee broers.
De broers wisten dat Gaiya al gauw achter hun aan zou komen en ze gunden zich geen moment rust. Ze liepen zo hard als ze konden. Toen ze het onheilspellende gehuil van de duiveldingo hoorden, renden ze nog harder. Dagenlang joeg de duiveldingo op de broers. Hij klonk ook steeds dichterbij! Ver achter Gaiya hobbelde Eelgin. Zij joeg Gaiya voor zich uit, achter de twee broers aan.
De broers renden verder tot ze aankwamen aan wat nu Barrow Point heet. De jongste broer zei : 'ik ben doodop. Wat moeten we doen?' De oudste broer bedacht dat ze Gaiya in de nauwe pas op Barrow Point in een hinderlaag konden lokken. Ze klommen beide aan een kant de helling op en wachtten af. Toen Gaiya eraankwam, gooiden ze al hun speren naar hem toe en doodden hem.
Ze riepen alle mensen erbij om een stuk vlees te komen halen om op te eten, want ze wilden de duivelsdingo delen. Toen ze het puntje van zijn staart er afsneden bevrijdden ze zijn geest. De oudste broer zei : 'Ga nu maar terug en zoek je baasje op.' De mensen sneden de duivelsdingo verder in stukken en Woodbarl, de tovenaar, kwam en zei : 'Jullie mogen al het vlees hebben, maar geef mij de botten en een stukje van de huid.' Hij nam dit mee naar een bergtop.
De oude Eelgin strompelde nog steeds achter haar hond aan. Ze zag Gaiya terugkomen en zei : 'Ah, mijn lieve hond is daar, heb je de jongens bij voor mij?' Maar Gaiya was heel boos op Eelgin. Door haar was hij nu dood en daarom beet hij in haar neus. Hierna kwamen de broers aangelopen en doodden ook Eelgin. Ze zeiden tegen haar geest : 'ga nu maar naar Barrow Point, dat zal voortaan je plek zijn.'
Hoog in de bergen maakte Woodbarl met zijn stukken van de duivelsdingo twee kleine dingo's. Een mannetje en een vrouwtje. Hij bedekte ze met huid en blies net zolang in hun snuit tot ze allebei leefden. Toen zei hij tegen het mannetje : 'vooruit, begin te huilen!' En de dingo huilde. 'En til nu je linkerachterpoot op!' En zo geschiedde. 'Goed zo, brave hond!' Van nu af aan zijn jullie dingo's en eten jullie geen mensen meer. Jullie sluiten vriendschap met hen en helpen ze om op jacht te gaan naar voedsel.
En zo is vandaag de dingo de vriend van de mens. En dankzij Eelgin heeft de sprinkhaan nog altijd het litteken van Gaiya's beet op zijn neus.
See ya,
Dingo
ps : dit verhaal vond ik in het boek "Sprookjes uit de wereldliteratuur : Aboriginal sprookjes & mythen" ISBN 90 389 1115 7
Dit is een toffe site uit Italië waar je ook in het Engels terecht kan. Er staan 30 ritmes uitgelegd van makkelijk tot moeilijk. Leuk voor beginners als ik omdat je iets hebt om op te oefenen. Anders begin je op de duur gewoon te dronen zonder inhoud. Met de ritmes die ik hier heb gevonden ga ik vanavond eens aan de slag.
Gisteren heb ik dus mijn eerste eigengebouwde didge aan de chromatic tuner gelegd. Het bleek een onvervalste C# te zijn. Het enige minpunt dat ik kan ontdekken is dat de luidheid wat tegenvalt. Het kan echter ook zijn dat ik wat bevooroordeeld ben door het feit dat mijn andere didge, van indisch fabrikaat, zeer luid is. Dusty heeft hier over geschreven op zijn site www.bloggen.be/didgeridoo . Het betreft de bruine slide-didge. Deze is dus heel erg luid maar veel minder reactief dan mijn eigenbouw. De minste verandering in lipstand, luchtdruk of dergelijke klinkt al onmiddellijk door in de drone. Dit maakt dat je heel economisch kan omspringen met je lucht en dus makkelijker circulair kan ademhalen.
Over eigenbouw nog even dit : op www.yedaki.de kan je meer informatie vinden over eigenbouw didgeridoos. De informatie is in het Duits en het Engels beschikbaar. Ook houtsoorten komen hier aan bod.
Ik heb zelf momenteel nog een stam liggen in kerselaar die ik tot mijn volgende eigenbouw wil omtoveren. Hij heeft een mooie knik in het midden en ik kan er een mooie bel aan maken. Op bovenstaande site staat bovendien dat kerselaar heel geschikt is om er didgeridoos van te bouwen. Ik hoop dat dit klopt. Een aantal van de fouten die ik bij de vorige gemaakt heb, hoop ik bij deze didge te kunnen verbeteren. Ik laat hem doorzagen bij een schrijnwerker (geen zaagfouten meer), en maak meteen een mal voor zowel de binnen als de buitenkant. Zodoende kan ik hem veel mooier afwerken. Ook de binnenkant moet wat smaller. 3.5 cm aan de bovenkant en uitlopend naar 4.5 voor de bel. De bel zelf zal zo uitlopen tot een 13 - 15 cm. Maximale wanddikte zal 1 cm zijn voor de "buis" en de mininmum wanddikte zal 0.5 cm zijn aan het uiteinde van de bel.
See ya,
Walter aka Dingo.
PS : vergeet niet op 22 december om middernacht te didgen!
Bezoek ook het forum eens : www.dreamtime.yourbb.be we kunnen er over alles en nog wat van didgeridoos praten. Alles mag, niets moet maar hou het wel netjes.
Deze blog wordt vanaf nu verdergezet op MySpace. De reden is dat ik daar naast een blog ook nog andere zaken kan onderhouden. Als je de link hieronder volgt, kom je om mijn blog terecht.
Een druk weekend achter de rug... En toch had het niets met de didgeridoo te maken.
Allereerst ging ik vrijdag naar het optreden van Urbanus Vobiscum in het Sportpaleis. Geniaal gewoon, goede ambiance en veel gelachen. Daarna in Antwerpen overnacht en 's anderendaags met het vrouwtje de Meir op en af hé. Ik hoopte ergens iets of wat een alternatief winkeltje te vinden waar je enkele, weliswaar teakhouten, didges kon testen maar nul nougabolle en nada.
Zondag naar de kerstmarkt in Durbuy. De mannen gaan Quadden en de vrouwen gaan winkelen. Ook hier niets te melden over didgeridoos. En dat brengt me nu bij het topic van de dag : de didgeridoo wordt hier in België eigenlijk nog maar heel weinig gebruikt. De straatmuzikanten die ik zaterdag zag hadden geen van allen een didgeridoo, op het optreden vrijdag werden hele arsenalen exotische instrumenten aangehaald, maar ook geen didgeridoos. Is het instrument dan zo onbekend? Ook als ik met mensen praat over mijn hobby krijg ik meestal die blik van "didgeriwadde??" en dan leg ik uit wat het instrument is, waar het vandaan komt en de reactie is meestal "ah ja datte".
Misschien moeten we ons, als didgers, toch wat meer naar buiten profileren? Iets meer publiekelijk verschijnen misschien? Ik weet het niet, maar je zou toch verwachten dat we wat meer in de kijker kwamen.
Ik was nog iets vergeten : bij mijn nazoekingen op het web kwam ik tot de constatatie dat er nogal weinig forums in het Nederlands zijn. Zeker in België. Daarom heb ik het initiatief genomen en een forum zelf opgestart : http://dreamtime.yourbb.be . Dus als je zin hebt, kom dan gerust eens langs en log je in. Er kan over vanalles gepraat worden, het bouwen, het bespelen, de cultuur en zo voort. De link naar het forum staat ook rechts op het scherm.
Ik ben Walter, 35 jaar oud en sinds kort verslingerd aan de Didgeridoo. Nu heeft Australië me altijd al geboeid en vond ik in hun autochtone muziek toch altijd dat geluid terug dat eigen bleek te zijn aan de didgeridoo. Op vakantie (niet in Australie) kwam ik in contact met de new-age winkeltjes waar ze ook didgeridoos verkochten. Zo schafte ik mijn eerste didge aan in Bretagne. Deze heb ik nu nog steeds, al is hij wel wat aangepast. Later volgden nog enkele didges tot uiteindelijk ik een PVC slide-didge kocht bij mijn didgeridoo leeraar, Joeri Gielis (aka Goanna). Deze didge stelde me in staat om de basis goed onder de knie te krijgen. Momenteel ben ik bezig met de circulaire ademhaling te leren beheersen en tracht ik mijn eerste vocals te produceren. Hier lijkt echter de slide didge niet zo geschikt voor. Dit brengt me dan ook bij mijn tweede, meest recente luik, van deze hobby : didgeridoo bouwen. Momenteel ben ik mijn eerste didgeridoo aan het bouwen. Een cederhouten didge (Thuya occidentalis), dit is zacht hout maar wordt ook wel gebruikt in de gitaarbouw vanwege zijn acoustische eigenschappen. Ik heb de sandwichtechniek gebruikt. Dit wil zeggen : de didge in twee zagen (in de lengte niet de breedte!) en hem met de beitel uithollen. Daarna samenlijmen en vernissen, mondstuk aanbrengen en klaar is kees. Klinkt simpel? Wel het is het niet. Ik heb de stam met de hand doorgezaagd (één week werk) en ben hem nu al twee weken aan het uithollen. OK niet full-time maar er kruipen toch heel wat uurtjes in hoor. Hierover post ik later nog wel meer.
Via deze site wil ik jullie ook altijd laten kennismaken met websites die ik terugvond over het onderwerp. als eerste heb ik voor de wikipedia site gekozen ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Didgeridoo ). Hier vind je een ietswat summiere beschrijving wat een didgeridoo eigenlijk is.
Zo, de eerste post zit er al op. Hopelijk had je er iets aan.
