Als je eens wat meer wil weten over the stolen generation, dan raad ik je ten zeerste aan om de film "Rabbit Proof Fence" eens te huren. Deze film verhaalt hierover aan de hand van het verhaal van 3 aboriginal meisjes. Ik ga het hele verhaal hier niet vertellen, maar het is een ontroerend en waargebeurd verhaal.
Mijn persoonlijke sentiment bij de "stolen generation" is net zoals bij elke vorm van onderdrukking van een etnische identiteit. Pure walging. Hier heb je dan een land dat nota bene hier komt vechten voor de vrijheid en tegelijkertijd thuis genadeloos een hele etnische groep onderdrukt. Meer nog, op een manier waar zelfs Eichmann, Himmler en Adolf himself niet op konden komen, gaan zij deze mensen trachten te heropvoeden. Alsof het minderwaardige wilden zijn die zonder hun imperiale tussenkomst niet zouden overleven. Zo'n 60.000 à 40.000 jaar beschaving spreekt hen natuurlijk tegen. Ok, het is niet een extravagante beschaving als de onze maar daarom zeker niet minderwaardig. Integendeel. Hun manier van om te gaan met beschikbare middelen is eentje die wij nu pijnlijk moeten leren.
Hou er daarom ook eens rekening mee, als je in je dure wagen door de dure woonwijken van ons dure land rijdt, dat er ook andere beschavingen bestaan waar mensen perfect gelukkig waren zonder dure wagen, wijk of land tot wij hun dit zijn gaan opdringen. Niet dat het hen iets heeft opgeleverd want ze worden nog steeds met de nek aangekeken. Meer nog, het door deze zienswijze ontstane alcoholprobleem onder de aboriginals wordt hier helemaal niet aan verweten, die luierikken hebben dat immers aan hunzelf te danken. Of niet?
Aan allen ongeacht kleur, geloof, afkomst of rijkdom.
Het is in deze dagen dat je eens stil dient te staan bij het feit dat niet iedereen nieuwjaar "viert". Vele mensen moeten nu eenmaal worstelen voor hun bestaan. Terwijl bij ons de champagne door de keel loopt, sterven er mensen van de dorst. Terwijl we ons hier vet eten aan de foie gras ligt er ergens een kind weg te kwijnen van de honger. Is dit onze schuld? Nee, en ik denk niet dat er iemand hier aanwezig is dat dit lot aan die mensen toewenst. Kunnen we er iets aan doen? Ja, dat wel, het vergt wel een kleine opoffering van onze kant.
Allereerst, geef een klein stukje van je weelde aan anderen. Zelf heb ik, bij mijn laatste promotie, besloten om een kindje uit SOS Kinderdorpen te adopteren. Voor 30 euro de maand (is dan nog eens fiscaal aftrekbaar) is er een kindje uit Tibet (weesje op de vlucht) dat opgevoed wordt door een adoptiemoeder in Dharamsala. Op mijn kosten. Het kindje gaat er naar school, wordt gekleed en gevoed en krijgt de onmisbare warmte die een kindje nodig heeft en het kost me maar 30 euro per maand. Een peuleschil dus. Maar minder kan ook he, geef wat je kan. Elke cent telt.
Maar ook in je consumptiepatroon kan je bewust anderen helpen. Zelfs als je voor jezelf gaat winkelen kan je met 5 minuten denkwerk al een heel verschil betekenen. Al ooit eens gedacht om eerlijke producten te kopen (voorbeeld via Oxfam)? Of je te verzekeren dat de kleding die je koopt niet wordt gemaakt door kinderarbeid? Sommige winkels zijn hier heel kategoriek in. Keuze is er genoeg.
En tot slot, sluit je ogen niet voor de ellende in de wereld. Ga er niet depressief door worden, daar help je niemand mee, maar doe ook niet alsof het niet bestaat of dat die mensen het aan hunzelf te danken hebben. Wees bewust van wat er in de wereld gebeurd en help als je kan.
Zo, tot dusver mijn ongezoute wensen voor 2008. Natuurlijk wens ik het allerbeste voor jou en je medemensen, veel geluk en een goede gezondheid voor iedereen.
