Een paar dagen werden een paar weken en ondertussen is het al half Augustus.. Praten over het verlies van mijn kinderen valt me zwaarder dan ik gedacht had.. Ik zei dus, 1984, ik groei op in een warm gezin waarin alles bespreekbaar is. Ik ben 17, Blond maar intelligent, laat me nooit op mijn kop zitten en heb een vriendje dat tot aan het einde van de wereld loopt als ik iets vraag. Ik heb hopen kameraden en ondanks de vrijheid die ik van thuis krijg ben ik eerder een brave.. De periode van de breakdance is volop aan de gang en op een zaterdagavond ik dancing "Blue Note" kijk ik samen met mijn vriendinnen naar een gast die uitzonderlijk bedreven is in deze dansstijl. Hij ziet mij bijna onmiddellijk zitten in de neonlichten en gebruikt al zijn danstruukjes om mij te verleiden. Mijn vriend is er die avond niet bij en ik val voor de charmes van de danser. Algauw spreken we af en wat blijkt, hij woont maar 100 meter van mij af. Eerst breng ik bezoekjes onder het mom om te leren breakdancen maar algauw schiet daar niet veel meer van over. Hij is de kalmte en rust zelf, hij beoefent Tae-Kwondo en behandelt mij als een echte vrouw. Ik ben helemaal weg van hem. De grote vakantie begint en ik begin te werken in een winkel in de stad. Hij komt me alle dagen afhalen en op dat moment is er geen vuiltje aan de lucht. Maar stilaan merk ik dat hij ontzettend jaloers is en hij slaagt erin om mij te laten breken met al mijn kameraden en vriendinnen. Mijn ouders verzetten zich tegen mijn relatie met hem maar ik ben koppig en ben ervan overtuigd dat het wel zal beteren met de tijd. Hij komt uit een marginaal milieu, zag zijn vader, een zware alcoholist, zijn vrouw van het kastje naar de muur slaan en elke dag werd er wel geschreeuw en braken er potten in zijn gezin. Ik zou deze man kunnen veranderen en hem laten zien dat het ook anders kon, de eerste ruzies waren ondertussen al schering en inslag maar ik bleef volhouden....
Dit zal een dagboek worden zonder foto's, zonder veel franjes, gewoon mijn verhaal en voor de rest niets, naarmate het vordert zal je wel merken dat dat niet nodig zal zijn, de namen van mijn kinderen zal ik wel noemen, enkel in de hoop dat er iemand is die hen herkent.. Tot over een paar dagen...
Er werd me onlangs gezegd dat ik een dagboek moest bijhouden over mijn leven... Even een inleiding voor bezoekers.. Ik heb een dochtertje en een zoon, die mij 5 jaar geleden op een zeer brutale wijze afgenomen werden door mijn ex en het gerecht. Eén ven deze dagen begin ik bij het begin, in 1984. Het is voor mij een hele grote stap om hierover beginnen te schrijven maar misschien helpt het wel om andere mensen te waarschuwen of te steunen.. Ik ben geen freak en leid een heel gewoon leven, maar één ding wil ik nu al zeggen... Het recht is aan de brutaalste, en ik was te goed... Tot gauw iedereen...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
