Vanmorgen op tijd op en we stonden letterlijk met onze neus in de mist.Gisteren hebben we dus chance gehad met het weer!!! Op ons gemakske vertrokken richting Napier. Na zon 50km afgeslagen en via Gentle Annie Road gereden. Een smal baantje door de bergen, heel mooi en rustig. De valleien stonden vol bloeiende brem. Verschillende stukken waren niet geasfalteerd, dus met momenten hoorden we ons servies rammelen in de kast. Gelukkig zonder brokken aangekomen.
Het weer was niet schitterend, grijze lucht, veel wolken en af en toe een bui. Ideaal weer dus om in de auto te zitten en de blog bij te werken.
Tussen de buien door een wandelingeske gemaakt door Napier en heel lekker gaan eten. (t is den 30ste november hé!!). In Napier was niet echt veel te zien. Het stadje is in 1931 verwoest door een aardbeving en nadien terug opgebouwd in Art Decostijl. De huizen zijn dus allemaal even oud. Er wordt nogal over geroepen, maar als Europeaan zijn wij toch meer gewoon.
Ignace ziet er ondertussen terug normaal uit. Er waren er dan toch een paar die zijn opgezwollen smoeleke hadden opgemerkt. Een klakske heeft ondertussen veel geholpen. En ja Femke, nu smeert hij zich wel in. De paar dagen zon hebben er wel voor gezorgd dat ik (Vé) al een schoon kleureke heb.
Voor Yentl en meme: die krol op een van de fotos is het begin van een blad van een reuzevaren. Dit is tevens het nationaal symbool van NZ.
