Door: redactie 1/01/16 - 11u13 Bron: vtmnieuws.be
VIDEO
Het metrostation Clemenceau in Anderlecht was donderdagavond kort na 20.00 uur gesloten nadat een groep jonge kerels een kleine wagen het station hadden binnengeduwd. De wagen donderde vervolgens van de trappen. Bij het incident vielen geen gewonden, maar het metroverkeer op de lijnen 2 en 6 werd wel onderbroken tussen de stations Hallepoort en Ossegem. Rond 20.45 hernam het verkeer op dat stuk, maar het metrostation Clemenceau bleef de rest van de avond gesloten, aldus nog de MIVB.
Een tweede filmpje toont dan weer hoe jongeren even verderop op het Raadsplein met vuurwerk opzettelijk een kerstboom in vlammen laten opgaan.
Info-DIREKT brengt de vertaling van dit artikel, dat gisteren verschenen is bij The New Observer, om aan te tonen dat media in het Angelsaksische gebied verbaasd zijn over de realiteitsweigering van de kant van de Oostenrijkse autoriteiten.
Oostenrijk onder zijn zwart-rode regering sluit het jaar 2015 af met een serie massale vechtpartijen in vluchtelingenkampen, de waarschuwing voor terreurgevaar in het centrum van Wenen en het afwijzen van minstens 400 migranten aan de staatsgrens, omdat deze uit als veilig gekwalificeerde landen afkomstig zijn.
Deze verbazingwekkende cumulatie van gebeurtenissen is het resultaat van een opzettelijke politiek, die het mogelijk gemaakt heeft dat het in Europa komt tot een onbelemmerde Derde Wereldinvasie, met voorop de Duitse bondskanselier Angela Merkel, die in september een uitnodiging met open deuren had uitgesproken.
Uit Linz bereikt ons een melding van de Oberösterreichische Nachrichten dat er drie medewerkers van het Rode Kruis gewond zijn geraakt, toen zij probeerden tussenbeide te komen bij een massale vechtpartij tussen dronken Marokkaanse vluchtelingen in een vluchtelingencentrum in Linz.
In het vluchtelingencentrum, dat is ondergebracht in het voormalige postkantoor op het hoofdstation in Linz, gingen twee groepen Marokkanen op elkaar los met ijzeren stangen, die ze hadden losgetrokken van de hen door de Oostenrijkse belastingbetaler ter beschikking gestelde bedden, en sloegen op elkaar in tot bewusteloosheid.
Eén vluchteling werd door zijn landgenoten over een ongeveer tien meter hoge borstwering geduwd en moest zwaargewond naar het ziekenhuis worden afgevoerd. In totaal bevonden zich op het moment van het incident ongeveer 240 migranten ter plaatse.
Volgens de woordvoerder van het Rode Kruis, Stefan Neubauer, waren twee van de gewonde autochtone hulpverleners, die probeerden tussenbeide te komen, tolken, de derde was EHBO´er.
In zijn reactie op het incident wees de chef van de FPÖ, H.C. Strache, erop dat botsingen zoals deze blijkbaar al bij het leven van alledag zouden behoren en dat op zulk gedrag onmiddellijke uitzetting zou moeten volgen. Bovendien vroeg Strache zich af: Sinds wanneer is er oorlog in Marokko? Zijn dat Marokkaanse Syriërs of zo?
Het antwoord op die vraag betreffende de onduidelijke rechtsstatus van deze vluchtelingen wordt in een ander artikel van de Oberösterreichische Nachrichten gegeven: onlangs zouden de Oostenrijkse autoriteiten geweigerd hebben om 413 asielzoekers het land binnen te laten, die geprobeerd hadden om de grens van Slovenië naar Oostenrijk in Spielfeld over te steken.
Deze vluchtelingen werden afgewezen, omdat zij blijkbaar valse inlichten hadden opgegeven over hun staatsburgerschap of omdat ze door een nieuw ingevoerde spraaktest door de mand waren gevallen.
Enkele van de vluchtelingen verklaarden tegenover de autoriteiten aan de Sloveense kant van de grens zelfs heel openlijk dat ze niet uit Syrië afkomstig zouden zijn, maar de Oostenrijkers in Spielfeld wijs hadden willen maken dat ze Syriërs zouden zijn.
Anderen, die beweerd hadden Syriërs te zijn, werden aan een test met een nieuw computergestuurd spraaktest programma onderworpen om hun herkomst vast te stellen; daardoor werd onmiddellijk vastgesteld dat ze afkomstig zouden zijn uit als veilig gekwalificeerde landen.
In de Oberösterreichische Nachrichten wordt echter ook bericht dat de Oostenrijkse autoriteiten officieel opdracht zouden hebben gegeven om vluchtelingen uit Marokko, Algerije en Iran Oostenrijk binnen te laten [opm. vertaler: in het originele Engelse artikel is daarvoor geen bron/URL te vinden].
In geen van deze landen heerst oorlog en dus is de beslissing dat er van daar vluchtelingen opgenomen moeten worden gewoon een raadsel; in ieder geval wordt deze beslissing niet juridisch gedekt volgens het gebruikelijke asielprocesrecht.
Asielcentrum Westakkers neemt kookvuren bewoners in beslag
Asielcentrum Westakkers neemt kookvuren bewoners in beslag
In het opvangcentrum Westakkers in Sint-Niklaas is het de voorbije dagen onrustig geweest nadat de centrumleiding enkele kookvuren en bederfbaar voedsel in beslag nam in de slaapruimtes van enkele vluchtelingen.
In het opvangcentrum van het Rode Kruis zijn kookvuren niet toegelaten. Hetzelfde geldt voor bederfbaar voedsel als vlees en vis dat zonder koelkast op de kamers bewaard wordt. Dat trekt ongedierte aan.
De bewoners weigerden na de inspectie nog aan tafel te komen en dreigden met een hongerstaking. "Er was een vermoeden dat bewoners zelf hun potje kookten in de slaapruimtes. Maar we kunnen niet toestaan dat er kookvuren worden gebruikt omwille van de brandveiligheid", zegt Rode Kruis-woordvoerder Tine Passignon. "Dinsdag is er inderdaad een controle gebeurd in de kamers. De kookvuren hebben we afgenomen. De bewoners krijgen die uiteraard terug als ze het centrum verlaten. Stel je voor dat zo'n kookvuur een heel gebouw in brand zet."
In sommige opvangcentra zijn er keukens, waar bewoners zelf aan de slag kunnen. Op Westakkers was het van in het begin geen optie om een keuken in te richten door de staat van de gebouwen. De maaltijden worden bereid door een cateringbedrijf vanuit het Rode Kruis-opvangcentrum in de Kasteelstraat in het stadscentrum. "De bewoners krijgen hier drie maaltijden per dag. Er is geen gebrek aan voedsel. Moeders met baby's hebben alle mogelijkheden om flessenmelk op te warmen. Er is dus geen enkele reden dat ze zouden koken voor zichzelf. Soms missen bewoners de maaltijd omdat ze op het tijdstip van het ontbijt of middagmaal nog slapen, maar dat kan geen excuus zijn. En over de Vlaamse kost is al veel gezegd, maar als hier kip met frieten wordt geserveerd, is iedereen erbij om aan te schuiven. Dat bewoners droge voeding op de kamer hebben, is géén probleem."
Gesprekken
Gisteren volgden er gesprekken tussen de centrumleiding en de protesterende bewoners. "De plooien zijn gladgestreken en de gemoederen bedaard. De mensen begrijpen het wel dat brandveiligheid en hygiëne in dit opvangcentrum belangrijk zijn", klinkt het. (JVS/SVR)
Op deze laatste dag van het jaar nemen we kennis van diverse voorspellingen van de toekomst van Islamitische Staat. De Irakese premier sprak met de verovering van de stad Ramadi, de verwachting uit dat 2016 het jaar zou worden waarin Islamitische Staat definitief van haar grondgebied verdreven zou worden. En het is waar, in 2015 zou Islamitische Staat 14 procent van haar grondgebied verloren hebben en naast de val van Ramadi, is de val van het in het noorden liggende stadje Sinjar significant. Nog spectaculairder is de opmars van de Koerden richting ISIS-hoofdstad Raqqa. Eerder dit jaar viel al het plaatsje Tel Abyad, ten noorden van Raqqa, en werd de gemeenschappelijke grens tussen Islamitische Staat en Turkije aanzienlijk smaller. De mogelijkheden om vrijelijk van en naar het noorden te reizen zijn zo aanzienlijk kleiner geworden.
Russen vol op het orgel
Cruciaal lijkt de recente verovering van de dam in de Eufraat ten noorden van Raqqa. Daarbij hebben de Russen zich in het conflict gemengd en is het zo dat de Westerse coalitie, laten we eerlijk zijn, nogal behoudend bombardeert, de Russen gaan vol op het orgel en hebben een aanzienlijk deel van de economische infrastructuur van ISIS vernietigd, met name de olievelden en olietransporten. Feitelijk is de enige overwinning die Islamitische Staat wist bij te schrijven de verovering van Palmyra en het gebied erom heen, een uitbreiding van haar grondgebied naar het zuiden. Kalief al Baghdadi deed onlangs via eenradioboodschap van zich horen. Islamitische Staat was verre van verslagen en hij bedreigde met name Israël en Saoedi-Arabië als strategische doelen voor de toekomst. Hij suggereerde daarmee een uitbreiding van ISIS-activiteiten naar het westen en zuiden. Vanzelfsprekend verklaarde hij ook dat Islamitische Staat niet verslagen was, en met kracht terug zou komen. En dat terwijl er ook steeds meer verhalen de ronde doen dat er interne afrekeningen zouden plaatsvinden.
Islamitische Staat in 2016
Het staat er voor Islamitische Staat dus niet goed voor en de vraag dient gesteld te worden waar dit allemaal toe gaat leiden in het nieuwe jaar. Militair-strategisch denk ik dat de Irakezen en Koerden nu meer dan ooit hun kansen te baat nemen om door te pakken en steeds meer terrein te heroveren, stukje bij beetje, van Islamitische Staat. De Russen zullen ongetwijfeld doorgaan met bombarderen en geen stuk heel laten van de infrastructuur van het kalifaat. Het westen zal steeds meer een bijrol spelen. Het zal zich voornamelijk beperken tot het continueren van haar bombardementen, met name als ondersteuning van Koerden en Irakezen. Het kalifaat heeft, ondanks haar bedreigingen aan het adres van Israël en Saoedi-Arabië, wellicht niet de kracht om naar het zuiden door te stoten. Dat zouden ze via Jordanië moeten doen, en vervolgens zouden ze zich moeten meten met de strijdkrachten van Saoedi-Arabië en dat land zal, dat blijkt ook wel uit de manier waarop het in Jemen huishoudt, geen genade kennen. Doorstoten naar Israël lijkt zeer onwaarschijnlijk. De Israëlis zullen onverbiddelijk optreden als ook maar één ISIS-strijder haar kant op gaat.
Het Kalifaat kan verdwijnen maar haar gedachtegoed niet
De grote vraag, of Islamitische Staat verslagen gaat worden, is een lastige om te beantwoorden, zeker of dat al in 2016 gaat gebeuren. Ik denk zelf dat de kans dat Islamitische Staat het op termijn niet redt, vrij groot is. Ik durf evenwel niet te voorspellen of dat al in 2016 het geval zal zijn. Hoe dan ook zal de wereld opgelucht adem halen als Islamitische Staat van de aardbodem verdwenen is. Maar ik wil een heel grote kanttekening bij die opluchting plaatsen. En die kanttekening is niet van militair-strategische of economische maar van ideologische aard.
Want gesteld dat Islamitische Staat het onderspit delft, dan betekent dat niet dat het gedachtegoed met haar verdwijnt. Integendeel. Ik zal uitleggen wat ik bedoel. Er is in de islamitische wereld heel wat afgediscussieerd over de vraag of Islamitische Staat islamitisch is of niet. Het overgrote deel van de reacties van allerlei islamitische autoriteiten is dat de islam à la ISIS niet de islam is zoals die bedoeld was en die stellingnamewordt door allerlei argumenten onderbouwd. Maar diezelfde islamitische autoriteiten, en het zijn er vele, hebben een ding vrijwel- nooit beweerd en in mijn ogen verzuimd te doen. Namelijk te stellen dat de aanhangers van ISIS geen moslims zijn. De islaminterpretatie van ISIS werd veroordeeld als zijnde niet de ware- islam, maar de aanhangers bleven in alle gevallen beschouwd worden als moslims.
Impliciet is dus erkend dat ISIS een vorm van islam is
Hier zit een rare gedachtekronkel, want als je moslim bent hang je toch zeker de islam aan? Impliciet hebben de autoriteiten dus erkend dat de islam à la ISIS een vorm van islam is, al is het dan een verkeerde. Als we dan vervolgens vaststellen dat er geen algemeen geldende islamitische autoriteit is zoals het Vaticaan dat is voor de katholieken, is het duidelijk dat de islamversie van Islamitische Staat de fysieke Islamitische Staat zal overleven, en over het graf van het kalifaat en haar kalief zal doorregeren. De ideologie van Islamitische Staat zal een van de vele interpretaties van de islam worden en juist vanwege het feit dat deze vorm van islam daadwerkelijk is uitgeprobeerd, zal zij een heldenstatus krijgen, en ideologisch zal haar invloed tot in lengte van dagen groot en verleidelijk blijven voor moslims.
Het valt daarom de diverse islamitische autoriteiten in de wereld ernstig te verwijten dat zij weliswaar Islamitische Staat veroordeeld hebben maar de identiteit van haar aanhangers als moslims niet. Zo zal straks het kalifaat ten grave worden gedragen maar haar ideologie zal herrijzen en nieuwe generaties moslims inspireren tot een vorm van islam die desastreus is gebleken voor veel moslims zelf en in feite voor de hele wereld.
In het onderzoek naar de aanslag die gepland zou zijn geweest voor de eindejaarsfeesten, zijn donderdag zeven huiszoekingen uitgevoerd in het Brusselse. Daarbij zijn zes personen opgepakt voor verhoor. Drie van hen werden donderdag in de vooravond weer vrijgelaten, de drie anderen blijven voor 24 uur in de cel.
Speurders vielen donderdagochtend binnen op zeven plaatsen in Molenbeek, Anderlecht, Laken en Sint-Pieters-Leeuw. Bij die huiszoekingen werden zes mensen meegenomen om verhoord te worden. Drie van hen werden donderdagavond opnieuw vrijgelaten na een uitgebreid verhoor, meldt het federaal parket in een persmededeling. "Van de drie andere personen werd de vrijheidsberoving voorlopig verlengd met 24 uur", klinkt het.
Ondertussen gaat het onderzoek "onverminderd" voort, zegt het parket, dat benadrukt dat het geen verdere informatie of precisering zal geven. Tijdens de huiszoeking werd ook onder meer informaticamateriaal, gsms en airsoftmateriaal in beslag genomen.
Opgepakte Kamikaze Riders blijven in cel
Saïd Saouti (30) en Mohamed Karay (27), de twee leden van de Brusselse motorclub Kamikaze Riders die verdacht worden van het plannen van een aanslag in het centrum van de hoofdstad, blijven in de cel. Ze verschenen donderdagochtend voor de raadkamer. Volgens hun advocaten, meesters Carine Couquelet en Xavier Carrette, ontkennen de twee leden van motorclub Kamikaze Riders alle tenlasteleggingen. Verder commentaar wensten ze niet te geven.
De raadkamer besliste de aanhouding van de twee met een maand te verlengen. Said Saouti werd in verdenking gesteld van bedreiging met terroristische aanslagen, deelname aan de activiteiten van een terroristische groep als leidend figuur en het aanwerven van personen met het oog op het plegen van terroristische misdrijven, klinkt het bij het parket. Mohamed Karay werd in verdenking gesteld van bedreiging met terroristische aanslagen en deelname aan de activiteiten van een terroristische groep.
Saouti en Karay werden zondagochtend tussen 5 en 5.30 uur opgepakt bij hen thuis in Anderlecht. Beide mannen maken deel uit van de Brusselse motorclub Kamikaze Riders, waarvan minstens een aantal leden rechtstreekse linken heeft met het opgedoekte Sharia4Belgium. Zo was Abdelouafi Elouassaki, een van de vier broers van een beruchte familie van Vilvoordse Syrië-strijders, lid van de Kamikaze Riders tot hij eind mei 2013 om het leven kwam bij een verkeersongeval. Saïd Saouti, oprichter van de Kamikaze Riders, zou de broers Elouassaki ook gekend hebben.
Volgens het federaal parket waren er ernstige aanwijzingen dat er plannen waren om in Brussel op verschillende symbolische plaatsen aanslagen te plegen gedurende de eindejaarsfeesten. Bij de huiszoekingen bij de verdachten werd onder meer militaire kledij in beslag genomen
Hoe geloofwaardig is het allemaal nog? Alleen in Brussel geen vuurwerk
Hoe geloofwaardig is het allemaal nog? Alleen in Brussel geen vuurwerk
179
social shares
OPINIE Het zal wel weer aan ons liggen, maar anderzijds, we horen iedereen dezelfde opmerking maken, en dat is: waarom wordt alleen in Brussel het vuurwerk afgelast door de terreurdreiging? Geloven we nu echt dat die terroristen achterlijk zijn? Of zit er iets anders achter? Er zijn nog een paar illusies. You wont like them.
Een mens moet tegenwoordig opletten met wat hij zegt, maar we kunnen toch moeilijk voorbijgaan aan wat iedereen denkt momenteel (en eigenlijk al meer dan een maand). En dat is: als de terreurdreiging reëel, concreet of relevant is, geloven we dan echt dat die terroristen zo onflexibel zijn dat ze hun plannen zullen opgeven omdat ze die niet meer in Brussel kunnen uitvoeren?
Geloven we in een tijd dat die jihadis beter onderlegd zijn in het gebruik van communicatietechnieken dan de staatsveiligheid, dat ze, na het lezen van de titels in hoofdletters die het afgelasten van het vuurwerk in Brussel aankondigen, niet denken dan springen we in onze auto en rijden naar Antwerpen of Gent?
In Antwerpen staat de vuurwerkshow vannacht wel nog steeds gepland. Ook in Gent, Oostende of Brugge zullen er meer agenten ingezet worden dan anders op oudjaar. Pas als er een concrete dreiging is voor Antwerpen, kan het evenement niet meer doorgaan, zegt Sven Lommaert, woordvoerder van de Antwerpse politie.
Zo werkt het niet
Gisteren lekte via Le Monde uit het onderzoek naar de aanslagen in Parijs onder meer dat de plegers van die aanslagen live vanuit België werden aangestuurd. Ze kregen, tijdens het plegen van de aanslagen zelf blijkbaar nog instructies.
Wat amper werd opgepikt uit die lekken in het onderzoek, was iets veel essentiëler: de plegers van de aanslagen werden pas enkele uren ervoor op de hoogte gebracht door wie hen ook aanstuurde (en dat was zeker IS in Syrië niet) welke doelwitten ze gingen aanvallen. Zo moesten degenen die het bloedbad in concertzaal Bataclan aanrichtten enkele uren daarvoor nog informatie gaan googelen over hun doel. Of: tot zover de illusie van een maandenlange, minutieus voorbereide raid.
Er zijn altijd behoorlijk wat zaken geweest die erop wezen dat Parijs een last minute-toestand was. Geweren die haperden, een bomgordel die ongebruikt werd teruggevonden, het feit dat degenen die zich opbliezen veel meer schade en slachtoffers hadden kunnen maken als ze zich wat beter hadden gepositioneerd. Etcetera.
Een strak plan
Het is iets dat we niet graag horen: namelijk dat de aanslagen waar we zo bang voor zijn behoorlijk impulsief en spontaan zijn. Nochtans, met de uitzondering van Charlie Hebdo (wat trouwens een aanslag van al-Qaida was en niet hun aartsrivalen IS), is het dat wat blijkt uit alle terreurdaden van de jongste tijd. Gepleegd door labiele personen vaak ook, met een historie in de psychiatrie.
We zouden liever hebben dat er een strak plan is - hoe erg dat ook klinkt - want als er een plan is en voorbereiding dan hebben we tenminste een kans om dat te ontmantelen. Helaas, alles wijst erop dat het zo niet meer werkt. In casu Islamitische Staat: ondanks wishful thinking van veiligheidsdiensten hebben degenen die de groep echt volgen en kennen altijd gezegd dat er niet veel meer is dan een oproep aan jihadisten in het Westen om iets te doen. Raqqa, of beter Mosul waar de top van IS naartoe is gevlucht (een deel zit ondertussen ook in Afghanistan) houdt zich alleen bezig met het plannen van aanslagen tegen sjiieten, iets wat de IS-top prioritair vindt. Politiek gezien is het dat ook, want daar gaat het effectief om het voortbestaan van het kalifaat en om territoriumdrift.
Er zijn nog een paar illusies. You wont like them.
Er zijn nog een paar illusies. You wont like them. Zoals het feit dat Islamitische Staat slechts één van meer dan 160 jihadistische terreurgroepen in de wereld is die effectief aanslagen plegen. Charlie Hebdo bijvoorbeeld, had als aanslag niks te maken met Islamitische Staat. Dat was een verhaal van al-Qaida in Jemen, en, in tegenstelling tot de aanslagen van 13 november in Parijs, had die aanslag een erg duidelijk doelwit: de redactie van een blad dat moslims, of ten minste een deel van hen, al jaren een doorn in het oog was. De voorbereiding, de executie, het was van een ander niveau.
Punt is: we kunnen best willen geloven dat IS een welafgelijnde vijand is, en dat als we IS uitschakelen het allemaal weg zal gaan, maar de waarheid is dat het niet echt een verschil gaat maken. Net zo min als het uitschakelen van Osama Bin Laden iets uitmaakte. Wat het Westen beschouwde als een demonstratie, een show of strength, een signaal aan de jihadisten dat niemand veilig is en dat, zoals Obama toen zei we uiteindelijk iedereen zullen pakken om gerechtigheid te doen geschieden, werd helemaal zo niet geïnterpreteerd door de jihadisten.
Conclusies
Terrorisme is ook helemaal niks nieuw. Het is altijd onder ons geweest, het is zelfs uitgevonden in het Westen. Ik ben zelf opgegroeid in een tijdperk toen er veel meer aanslagen waren in Europa dan nu. Het was bijna wekelijkse, zoniet dagelijkse kost. Als het de PLO niet was, of Hezbollah, dan wel de IRA of de ETA, de RAF in Duitsland of de Rode Brigades in Italië. Of de Bende van Nijvel. Honderden doden, bommen, schieten,same shit.
De dreiging is er dus altijd geweest, de terroristen ook, en wat ze doen is in essentie hetzelfde. Wie het nuchter bekijkt, kan alleen maar vaststellen dat er andere dingen zijn veranderd. Welke dan? Het politieke klimaat bijvoorbeeld. En de media. De technologische revolutie, de digitalisering, het internet heeft ervoor gezorgd dat ze allebei door een existentiële crisis gaan. Trek zelf je conclusies maar.
Na een vechtpartij in het asielcentrum van Elsenborn, waarbij vijftien Irakezen en Afghanen overgebracht moesten worden naar het ziekenhuis, zijn vijf asielzoekers een maand uitgesloten van het opvangnetwerk.
Dat is de zwaarste straf die we kunnen opleggen, zegt Mieke Candaele van Fedasil over de zeer uitzonderlijke maatregel. Die komt er na vrij zware rellen in de nacht van dinsdag op woensdag. Toen gingen dertig asielzoekers op de vuist in het opvangcentrum van Elsenborn (Bütgenbach), in de Oostkantons.
Minderjarige Afghanen waren thee aan het drinken toen een groep Irakezen hen plots aanviel, zegt burgemeester Emil Dannemark (MR). In de paniek die daarop ontstond, sprongen enkelen zelfs uit het venster.
De politie moest tot twee keer toe aanrukken. Vijftien mensen werden overgebracht naar het ziekenhuis. Veertien van hen mochten intussen alweer beschikken.
Fedasil wil geen asielzoekers in het klooster van de Zusters van Liefde aan de Hospitaalstraat en geeft het OCMW een negatief advies op dit voorstel. In het internaat zijn vier kamers vrij en in het klooster zes, zegt OCMW-voorzitster Christine Logghe (CD&V). Het klooster is akkoord om de vier kamers in het internaat te reserveren voor vier minderjarige meisjes. De overige zes kamers zijn geschikt voor drie jonge gezinnen, maar daarmee gaat Fedasil dus niet akkoord.
De gezinnen moeten op eigen benen kunnen staan, gaat Logghe verder. Gebruikmaken van de refter van het klooster is volgens Fedasil geen goed idee. Ze moeten namelijk zelf kunnen koken. Wel mogen er twee minderjarige jongeren in het internaat verblijven en ook schoollopen in Kortemark. Er rest het OCMW enkel nog de mogelijkheid om op zoek te gaan naar een of meerdere huurwoningen om enkele mannelijke vreemdelingen onderdak te geven. Als lokale overheid hebben wij geen leegstaande gebouwen.
Kortemark vangt nu al zeven vluchtelingen op in huurhuizen. Daar komen er nog acht bij.
Vlaams Parlementslid Ortwin Depoortere klaagt de onderfinanciering van de rusthuissector aan, die dreigt te leiden tot minder adequate zorg en stijging van de dagprijzen voor de bewoners.
Dat de rusthuizen er financieel weinig rooskleurig voorstaan, bleek recent opnieuw uit de resultaten van een doorlichting door de KU leuven. Die studie toonde aan dat maar liefst 9 op 10 openbare rusthuizen verlies maken. Het totale verlies op één jaar tijd bedroeg 114 miljoen euro. Vlaams Parlementslid Ortwin Depoortere (VB) vroeg welzijnsminister Jo Vandeurzen (CD&V) welke maatregelen hij op korte termijn zou nemen om aan de noden tegemoet te komen. Rusthuisdirecteurs waarschuwen immers op regelmatige basis dat een tekort aan financiering onvermijdelijk leidt tot een verhoging van de dagprijzen voor de bejaarde bewoners. Enkele maanden maanden geleden was er nog een petitie van de sector om meer te investeren in de zorg voor onze ouderen.
Onderfinanciering
Een verblijf in een rusthuis kost nu al gemiddeld 1500 euro, een pak meer dan het gemiddelde pensioen dat 1200 euro bedraagt. Alleen al tussen 1 januari en 30 september van dit jaar werden 235 aanvragen tot prijsverhoging voor rusthuizen ingediend. Minister Vandeurzen antwoordde ons parlementslid dat Vlaanderen een nieuw financieringssysteem moet ontwikkelen waarin veel accurater rekening kan worden gehouden met de reële zorgzwaarte van de bewoners in al zijn dimensies en mogelijkheden. Op korte termijn beloofde de minister 16,8 miljoen euro uit te trekken om de zorgzwaarte beter te honoreren.
Ortwin Depoortere antwoordde de minister dat het Vlaams Belang uiteraard achter het aangekondigde nieuwe financieringssysteem staat. Hij maakte anderzijds echter ook duidelijk dat dit het probleem dat de Vlaamse overheid nog steeds onvoldoende middelen ter beschikking stelt niet oplost. Ons parlementslid vroeg de minister de openbare rusthuizen effectief ook de nodige middelen te geven om hun zorg adequaat te kunnen uitvoeren.
Factuur
Ortwin Depoortere zei de minister waar het op aankomt: Wat we absoluut moeten vermijden, wat er ook van zij, welk financieringssysteem ook op poten wordt gezet, is dat de factuur wordt doorgeschoven naar de ouderen, naar de mensen die de zorg nodig hebben. Er is wel degelijk sprake van een structurele onderfinanciering. Dat blijkt heel duidelijk uit die doorlichting. U hebt daarvoor nu een klein budget gereserveerd voor 2016, maar ik vind dat onvoldoende. Als ouderen nood hebben aan zorg en men heeft wel 120 miljoen euro gevonden om vluchtelingen hier op te vangen, dan had men eigenlijk wel het geld kunnen vinden om ook de noden van onze eigen ouderen te kunnen lenigen.
Het gerecht heeft de motorbende Kamikaze Riders en hun vrienden van Shariah4Belgium zwaar onderschat. Nu twee Brusselse kopstukken in de cel zitten op verdenking van aanslagen tijdens de eindejaarsfeesten vrezen de veiligheidsdiensten dat hun kompanen wraak zouden kunnen nemen. Als er nieuwjaarsvuurwerk in Brussel afgevuurd zou worden bijvoorbeeld.
Het is op zijn minst opmerkelijk dat het Belgische gerecht pas zondag in actie is geschoten tegen de Kamikaze Riders. De bende, die zich graag voorstelt als onschuldige stuntrijders met alleen maar goede bedoelingen, werd in augustus vorig jarig al scherp geportretteerd in een internationale studie over de banden tussen dergelijke motorbendes en terrorisme.
Die wetenschappelijke observaties werden gedaan door Alexandra Jones, een misdaadanaliste van de politie in Den Haag. Haar bevindingen werden gepubliceerd door de Europese vakliteratuur over terrorisme. Normaal moeten ook onze veiligheidsdiensten kennis genomen hebben van de analyse. Zoniet zitten ze met een informatieprobleem.
Je bent de enige moslim op de redactie, mét baard, die bidt en het woord 'terrorisme' wil vermijden. Dan word je al snel verdacht.
Een café in Antwerpen voor een afspraak met Omar S. Er deden al een tijdje meer dan hardnekkige geruchten de ronde over de korte stage van Omar, een salafist bij De Standaard. We besluiten contact op te nemen met de man zelf. Journalistieke eerlijkheid gebiedt toch dat we de twee partijen horen? Na een gesprek geeft hij toestemming om hem te interviewen.
Een week later, dezelfde plaats, hetzelfde café. We zijn klaar voor het interview in twee delen: het verhaal van zijn stage bij De Standaard en zijnkijk op de islamen moslim zijn in Europa. Dit is deel één, zijn kant van het verhaal van zijn stage bij De Standaard.
Terrorisme
Omar: Ik zat in mijn laatste jaar arabistiek en islamkunde aan de KU Leuven. Er is toen een project van De Standaard begonnen om meer diversiteit in de redactie te brengen; ze hebben Tom Naegels doorgestuurd naar verschillende universiteiten. Die oproep is mij ook ter ore gekomen. Dan had ik een afspraak met Tom Naegels, en die zag mij wel zitten. Dan heb ik tests afgelegd, logica, taal en zo. Daar was ik voor geslaagd en dan is er een gesprek geweest met De Standaard om te zien vanwaar mijn enthousiasme kwam en dergelijke. En dan mocht ik bij hen beginnen.
Doorbraak: Vanwaar je enthousiasme?
Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in politiek en journalistiek maar mijn enthousiasme kwam uit mijn grote rechtvaardigheidsgevoel om de feiten weer te geven zoals ze zijn.
Met wie heb je dat gesprek gehad op De Standaard?
Ik heb met Karin De Ruyter gesproken. Zij heeft mij rondgeleid. En dan kon ik aan de slag op de buitenlandredactie bij Corry Hancké. Ik had wel gezegd dat ik het meest geïnteresseerd was in de buitenlandredactie. Het was een stage van zes weken. Ik ben er begonnen begin juli, en dat zou duren tot begin augustus. Een onbetaalde stage.
Hoe verliep je eerste opdracht?
Ik werd er eerst rondgeleid, en dan mocht ik meteen al een artikel schrijven van twee krantenpaginas over Congo. Er was toen iets gebeurd in Congo waar ik wat onderzoek moest naar doen. (Het artikel was niet echt over Congo, wel over Nigeria: Kritische Nigeriaanse prediker ontsnapt aan aanslag 7 juli 2015 in De Standaard red.). Je weet hoe dat gaat: de journalisten komen s morgens toe, ze checken het nieuws, de andere kranten, Twitter en zo. Dan is er een redactievergadering en worden de taken verdeeld. Ik moest iets schrijven over Congo, uiteraard onder begeleiding van Corry Hancke. Dat artikel is ook gepubliceerd. Ik heb dat nog altijd liggen.
De dag erop was er een stuk van twee paginas over de herdenking van de slag bij Srebrenica. Ik heb toen nog gebeld met de advocaat die de moeders van de slachtoffers verdedigde. En zo is het voortgegaan tot de week voorbij was.
Vrijdag kwam ik aan en stelde ik vast dat er een nieuwe leider gekozen was door Al-Qaeda in Jemen. Dat was zwaar getroffen door bombardementen, en ze hadden een nieuwe leider gekozen. Ze vroegen me om daar een stuk over te maken. Want dat werd door de Amerikanen bestempeld als de gevaarlijkste tak van Al-Qaeda. Daar heb ik dus een stuk over geschreven. Dat was zelfs een heel kort stuk. Dat heb ik voorgelegd aan de eindredacteur. Ik zei hem dat ik het woord terroristische groepering met opzet vermeden had. Ik heb hem dat ook uitgelegd. Het woord terrorisme of terroristische groepering is een politiek beladen term. Volgens mij is het aan ons journalisten om objectief en neutraal te blijven en politiek beladen termen te vermijden.
(Dat artikel achter de betaalmuur is ook verschenen in de krant, al zijn er volgens Omar wel wijzigingen in aangebracht. - red.)
Hoe heb je Al-Qaeda dan genoemd?
Een gewapende beweging. Ik vind dat het aan ons journalisten is om de termen weer te geven zoals ze zijn. Wij zijn geen politici, geen sociologen, wij zijn geen terrorisme-experts. Wij dienen om de feiten weer te geven zoals ze zijn, zonder politiek beladen termen, zonder gekleurde termen, zonder eigen conclusies toe te voegen.
Wat is volgens u dan wel een terroristische organisatie?
Ik volg graag het voorbeeld van Al-Jazeera. Die gebruiken die term nooit, die vermijden dat ten alle tijde. Robert Fisk bijvoorbeeld gebruikte dat ook niet tijdens zijn laatste gesprek over Al-Qaeda opTerzake. Het is niet aan ons journalisten om die term te gebruiken, dat is aan de politici, de sociologen en de experts. Journalisten moeten zich aan de feiten houden. En feit is dat Al-Qaeda een gewapende islamitische organisatie is. Dat is een feit dat niemand kan ontkennen. Maar als we gaan gooien met termen die politiek beladen zijn, steken we onze rol als journalist voorbij. Ik vind dat de juiste journalistieke deontologie die is om de feiten zuiver, neutraal weer te geven.
En dat hebt u ook gezegd tegen de eindredacteur?
Dat is wat ik heb gezegd tegen de eindredacteur. Zijn reactie was dat is goed, ik zal er rekening mee houden. Hij ging met mij akkoord dat de term terrorisme politiek beladen is.
De maandag erop had ik autopech, mijn rem zat geblokkeerd. Ik heb gebeld om me te excuseren. Die avond kreeg ik dan een voicemail van Bert Bultinck (toen adjunct-hoofdredacteur van De Standaard red.) met de boodschap dat ik de dag erop niet meer moest langskomen. Nu dacht ik eerst, dat is een overdreven reactie, zeggen dat ik niet meer moet komen omdat mijn auto pech had, en dat voor een onbetaalde stage. Maar toen ik verder luisterde hoorde ik dat de eindredacteur hem had gezegd dat ik het woord terrorisme wou vermijden om Al-Qaeda mee aan te duiden. Met andere woorden, u past niet in het ideologisch kader van De Standaard en hier is geen plaats voor mensen zoals u.
Is daar dan nooit een gesprek over geweest?
Ik heb Bert Bultinck dan teruggebeld. Hij heeft nooit de moed gehad om dat rechtstreeks in mijn gezicht te zeggen. Maar ik heb dan teruggebeld om te horen wat er aan de hand was. Omdat ik de term terrorisme met opzet wou vermijden, was er geen plaats voor mij op de redactie, omdat, zo zegde Bultinck De Standaard Al-Qaeda wel als terroristische organisatie omschrijft. Zulke handelingen passen niet in het kader van De Standaard.
Hebben ze bij het begin van uw stage nooit toegelicht voor welke waarden of redactionele lijn de krant staat?
Toch wel, maar niet over die zaak. Toen ik er begon te werken hebben ze me de tweede dag bij hen geroepen, wat ik al heel verbazend vond. Toen hebben ze me gezegd dat de krant staat voor gelijke rechten van man en vrouw, gendergelijkheid, homorechten, democratische rechtsstaat, Toen vroegen ze me of ik daarmee akkoord ging. Maar dat was toen geen probleem. Maar ik vond het wel verdacht, want ik beoefende geen politiek ambt. Het feit dat ze me daar al de tweede dag mee confronteerden als onbetaalde stagiair
Er is op geen enkele manier een probleem geweest? Wij hoorden geruchten dat u zou geweigerd hebben om vrouwen een hand te geven.
Dat was zeker geen probleem. De enige vrouw waarmee ik werkte was Corry Hancké, en tussen ons was er geen probleem. Het grote probleem was de term terrorisme. Het feit dat ik dat woord vermeed, was een doorn in hun oog. Het probleem is dat ik het gevraagd heb aan een eindredacteur. Ik was een stagiair, ik vroeg hem of het oké was. Hij zei dat het oké was, maar hij is dan achter mijn rug naar Bert Bultinck geweest om dat te gaan zeggen.
Er is dus nooit een ander probleem geweest? Je zou zeggen dat de krant dit feit heeft gebruikt als een stok om de hond te slaan, als een alibi.
Er was absoluut geen probleem.
Men had er ook geen probleem mee dat je op de geëigende tijdstippen bad?
Neen, ze hadden daar geen probleem mee. Daarom dat ik het zo vreemd vond dat ze me de genadeslag gaven op die dag. Dat ze me niet zegden dat ik nog een kans kreeg
Er is dus nooit een evaluatiegesprek geweest?
Neen. Ik heb gewoon die telefoon gekregen met de boodschap dat ik niet meer moest langskomen.
Blijkbaar heeft de redactie geïnterpreteerd dat u wat Al-Qaeda doet niet negatief wou evalueren.
Ik denk dat ze dat zo bekeken hebben. Maar het gaat hier om mijn job als journalist, niet om mijn persoonlijke mening. Als journalist wil ik politiek beladen termen vermijden, ik wil neutraal zijn, objectief. Al-Qaeda is een gewapende groepering, het Israëlisch leger is een gewapend leger, de FARC in Colombia was een gewapende groepering. Maar wat De Standaard doet is zeggen dat Al-Qaeda een terroristische groepering is en de FARC enkel een gewapende groep. De redactie gebruikt die term te pas en te onpas. Voor mij is journalistieke deontologie de feiten beschrijven zoals ze zijn. Maar wat ze mij zegden is: je moet ze terroristen noemen of je hebt hier geen plaats.
Er is dus nooit een andere aanleiding geweest?
Neen. Tot dan was alles zeer vlot verlopen.
Over uw geloof hebben ze u nooit gesproken? Want u noemt zichzelf toch salafist?
Bij het tweede gesprek hebben ze me gevraagd hoe ik tegenover gendergelijkheid en dergelijke sta, maar ze hebben me niet over mijn religie bevraagd. Ze hebben wel gezegd waar de krant voor staat. En ze hebben me gevraagd om het salafisme uit te leggen. Waarop ik zei dat dat betekent terugkeren naar de fundamenten van de islam, naar de eerste generaties van moslims. Dat heb ik hen op die manier uitgelegd.
Daar zijn ze niet op ingegaan?
Ze vroegen me enkel hoe ik stond tegenover gendergelijkheid, homorechten, democratie. Waarop ik zei dat dat geen probleem is, dat ik daar ben om als journalist te werken. Ik vond dat gesprek wel verdacht, want ik was daar als onbetaalde stagiair om ervaring op te doen. Ik vervul geen politieke of ideologische functie of ambt. Ik was daar alleen maar om ervaring op te doen. Ik denk niet dat ze dat gesprek zouden gehad hebben met iemand die geen moslim is.
Je moest dus gaan omwille van een semantische discussie.
Ja. Maar ik was natuurlijk de enige moslim op de redactie met dan nog een baard en die dan nog bidt. En als zo iemand zegt dat die het woord 'terrorisme' wil vermijden, dan word je al heel snel als verdacht beschouwd. Maar daar was geen reden toe. Ik heb mijn persoonlijke mening achterwege gehouden. Ik heb dat gedaan uit objectiviteit.
Zijn er dan gewapende groepen die u wel als terroristisch zou bestempelen?
Het probleem is dat ik mijn persoonlijke opinie niet mag laten kennen. Het gaat erom dat je als journalist je werk goed doet, en dat betekent de feiten weergeven zoals ze zijn. Ik heb mijn persoonlijke opinie daar niet laten gelden. Maar ik heb tegen Bultinck aan de telefoon wel gevraagd waarom de krant Al-Qaeda wel als terroristisch omschrijft, maar de FARC in Columbia niet. Maar ik moest dat gewoon doen. Ik heb hem dan gevraagd waarom hij mij dat niet eerder had gezegd. Dat is een leerproces, ik was daar een stagiair die moest leren.
Als men u had verplicht het woord 'terrorisme' te gebruiken, had u het dan gedaan?
Dan had ik gezegd als jullie mij dwingen termen te gebruiken die er niet toe doen, dan heb ik daar geen plaats, want ik kwam naar De Standaard om er als journalist te functioneren niet als politicus. Ik zou het misschien wel gedaan hebben om mijn stageplaats te behouden, maar dan zou ik toch teleurgesteld geweest zijn. Want De Standaard heeft niet het recht met politiek beladen termen te gooien.
Daarom de vraag welke organisatie volgens u wél een terreurorganisatie is.
Mijn persoonlijke opinie doet er niet toe. Feit is dat Al-Qaeda een gewapende groepering is, een islamitische gewapende groepering. Het kan een terroristische organisatie zijn, misschien is ze dat ook. Dat is aan iedere persoon om dat zelf uit te maken. Met de aanslagen van 9/11 waren er Palestijnen die feest vierden op straat. Dat is voor ieder volk en iedere persoon anders. Journalisten moeten een stem geven aan het volk. Zowel voor wie hen als terroristen bekijkt en de anderen. Als je hen terroristen noemt, spreek je maar een bepaald deel van het volk aan, en dat is niet onze rol als journalisten.
Een advocaat kan mensen als Marc Dutroux of Anders Breivik verdedigen. Maar die kan ook een positief iemand verdedigen. Een journalist moet proberen om advocaat van de duivel te zijn.
Neutraliteit kan ook zijn het wegkijken van de realiteit. Al-Qaeda niet terroristisch noemen kan geduid worden als zijn geweld rechtvaardigen.
Dat denk ik niet. Als je het woord gewapende groepering gebruikt, zit je nooit fout, het is een feit. Terrorisme is een term dat te pas en te onpas wordt gebruikt door bepaalde staten. Zoals ik al zei, wij journalisten zijn er voor het geheel. Internationale kranten kunnen het zich niet permitteren om met die termen te gooien, want ze gaan een deel van de lezers afstoten. Wij moeten zoveel mogelijk mensen aanspreken, en dat kan door bij de feiten te blijven. Als je Al-Qaeda beschouwt als een terroristische organisatie, dan moet je elke gewapende groepering die strijdt tegen de overheid als terroristisch beschouwen.
Door de War on Terror is het begrip terrorist in de internationale politiek natuurlijk erg uitgerekt.
En door wie? Door de VS. Zij hebben dat gepatenteerd. Zijn wij de spreekbuis van de VS of van het volk? Wij moeten de spreekbuis zijn van het volk. Dat volk kan akkoord gaan met de VS of niet. Wij moeten gewoon bij de feiten blijven, dan kun je op niemands tenen trappen en ben je gewoon de spreekbuis van het volk.
En toch moet het een drogreden geweest zijn, jou aan de deur te zetten voor dat woordgebruik.
Het is surrealistisch. Ze hebben het me vooraf nooit uitgelegd. Ik denk dat ze onder druk stonden.
Mocht de redactie u dat stuk hebben laten schrijven om u in een hoek te drijven, dan moet er daarvoor een aanleiding zijn, en die is er niet volgens u.
Volgens mij werden ze onder druk gezet. Hadden ze schrik
Onder druk van wat of van wie?
De feiten, de publieke opinie
De krant heeft u toch bewust aangeworven om iets te doen aan de diversiteit op de redactievloer? Heb je nooit ervaren dat er redactieleden problemen hadden met u of met uw geloofsbeleving?
Neen. Misschien achter mijn rug. Ze dachten allicht dat ze zich niet konden permitteren steken te laten vallen en dat ze me beter direct aan de deur zouden zetten. Het is geen positieve tijd om als moslim
Zeker niet als je erop staat om op de werkvloer op gepaste tijd te kunnen bidden. Dat is in onze seculiere samenleving not done.
Ik deed dat tijdens de pauze, daar had niemand een probleem mee. Het ging enkel om de term. Het was een draconische maatregel.
Na dat telefoongesprek hebben ik en mijn ouders nog een mail gestuurd, en we hebben daar antwoord op gekregen. In die mail hebben ze zich verdedigd en de feiten nog eens uitgelegd.
Kijk, ze zoeken bij die krant diversiteit, iemand met een diverse achtergrond, iemand die anders is. Nu is het een autochtone redactie. Je mag wel anders zijn, maar je mag niet anders denken dan zij. Het probleem is niet dat ik bid, een baard draag en een moslim ben. Het probleem is het vermijden van die term terrorisme. Ze hebben niet geprobeerd mijn denkwijze te begrijpen. Ze hebben gewoon gezegd dat ik niet meer moet terugkomen. Wel, blijf dan bij uw autochtone redactie, met mensen die allemaal hetzelfde denken, dan hoef je ook geen mensen meer de deur te wijzen of mensen aan te werven met een andere achtergrond, als je toch niemand wil die anders denkt.
Sharia4Belgium
Hebt u contact gehad met Fouad Belkacem van Sharia4Belgium?
Ik was nooit lid van Sharia4Belgium. Ik ben nooit in verband gebracht met Sharia4Belgium.
Wij hebben nochtans vernomen dat dat wel het geval is. Dat je op de ledenlijst zou staan van Sharia4Belgium.
Dat is gebaseerd op een zekere Guy Van Vlierden van Het Laatste Nieuws. Die heeft mijn naam vermeld in een artikel. Ik had toen op Facebook gezet dat ik in de zomer naar mn familie in Libanon zou reizen. Enkele van mijn Facebookvrienden maar dat wist ik niet waren lid van Sharia4Belgium. Van Vlierden heeft vervolgens de link gelegd tussen die mensen die bij Sharia4Belgium, mij en het feit dat ik naar Libanon trok. En in Libanon woont Omar Bakri die beschuldigd werd banden te hebben met Al-Qaeda. Van Vlierden heeft een hele puzzel gemaakt om mij te kunnen linken aan Sharia4Belgium en Omar Bakri. Dat is zo in de krant verschenen. De Standaard heeft dat blijkbaar opgevangen. Dat is allicht de oorzaak van het ideologisch gesprek op mijn tweede dag bij de krant.
Er zouden politiefotos bestaan van bijeenkomsten van Sharia4Belgium waar u op staat.
Hij beweert dat, maar kan hij dat aantonen?
Dan zegt u, ik ben daar nooit geweest, die fotos kunnen niet bestaan?
Het kan zijn dat ik eens ben omgegaan met die mensen, dat ik daar langskwam. Ik ben nooit lid geweest. Je kunt twee keer langslopen of je kunt elke keer gaan. Dat is een groot verschil. Je kunt nieuwsgierig zijn of ergens bij behoren. Ik was nieuwsgierig en ben een paar keer gaan luisteren. Als ze dan fotos maken, kun je snel conclusies trekken. Zo kan men ook beweren dat ik in Libanon Omar Bakri ben gaan opzoeken, maar ook dat is niet waar. Ik heb die mens daar niet gezien. Ik kende die zelfs niet.
Je begrijpt toch dat de link naar je ouders, die ooit beschuldigd zijn van hand en spandiensten aan al-Qaeda, snel gelegd is.
Die Van Vlierden heeft zelfs beweerd dat mijn ouders biologische wapens vervoerden. Hij heeft veel leugens gespuid. Hij is ook bij ons thuis geweest. Maar niets van wat hij zei wat mijn ouders betreft was waar, laat staan bij mij.
Mijn ouders werden beschuldigd van financiering van Al-Qaeda omdat zij bij een islamitische hulporganisatie waren, Islamic Relief. Ze hielpen oorlogsslachtoffers uit Bosnië.
Uw vader is ook in Afganistan geweest als ziekenverzorger.
Dat was in het teken van humanitaire acties. Hij was meer bezig met Bosnië, Kosovo, Tsjetsjenië. Het hoofdkwartier van Islamic Relief is in de VS. Maar de VS hebben na 9/11 de opdracht gegeven die islamitische hulporganisatie stop te zetten, beticht van financiering van terrorisme. Voor België hebben Didier Reynders en Louis Michel dat ondertekend. Mijn ouders zijn daar tegen opgekomen, maar zijn dan vrijgesproken. Ze hebben dan de Belgische staat aangeklaagd, en hebben dat gewonnen. Ze hebben ook de VN aangeklaagd, en ook dat proces hebben mn ouders gewonnen.
(Blijkt dat zijn ouders inderdaad van de VN-lijst met terreurverdachten is geschrapt. Bovendien zijn ze niet veroordeeld. - red.)
Guy Van Vlierden heeft daarover artikels geschreven vol leugens, als wc-papier allemaal aan elkaar geplakt. Omdat ik dan een paar keer ben langsgeweest bij Sharia4Belgium om te weten waar dat voor staat, heeft hij de verkeerde link gelegd: zoon van gaat daar luisteren én is naar Libanon geweest, dus Het probleem is dat als je al die individuele feiten met elkaar verbindt je een eigen realiteit maakt.
Dat is allicht ook bij De Standaard gebeurd: Als dat waar is, hebben wij met de redactie een probleem. Maar daar bent u nooit op aangesproken? En ook niet over uw ouders?
Jawel, ze hebben me daar wel over aangesproken, en ook over mijn ouders. Maar ten onrechte. Je kunt toch niet de achtergrond of het verleden van elke redactiemedewerker achterhalen om te kijken wie er wel op de krant mag werken? De Standaard is toch geen moraalpolitie? Ik heb niet eens een contract ondertekend, ik werkte er vrijwillig. In dat gesprek tijdens mijn tweede dag hebben ze me geconfronteerd met het verhaal van mn ouders en van Sharia4Belgium. Ik heb ontkend dat ik banden heb. Ik heb ten eerste gezegd dat mijn ouders nooit veroordeeld zijn geweest. Ten tweede ben ik ook nooit veroordeeld geweest. Ik ben nooit opgeroepen in het proces tegen Sharia4Belgium. Ik ben ook nooit lid geweest. Bij De Standaard hebben ze dan gezegd dat er geen probleem was.
Volgens mij werd De Standaard ingelicht over deze zaak. Ofwel door Guy Van Vlierden, ofwel door de veiligheidsdiensten. Als je het zelf opzoekt op internet, vind je niets.
De Standaard heeft natuurlijk ook journalisten die Sharia4Belgium hebben gevolgd.
Ik denk dat de krant getipt is. Ze hebben de krant voor mij verwittigd. Vandaar dat ze mij zo snel hebben buiten gegooid. Bovendien, De Standaard heeft het recht niet om mij daarop aan te spreken. Zij zijn geen moraalpolitie die de achtergrond moet natrekken van alle journalisten. Ik was daar als vrijwillig journalist. Ik kwam daar om mijn werk te doen. Mijn achtergrond, mijn verleden of mijn ouders hebben toch niets te maken met mijn werk? Ik ben altijd correct geweest, objectief, vriendelijk, open.
Het vreemde is inderdaad dat je op dag twee bent aangesproken op het ideologische kader van de krant, en niet toen je begon.
Volgens mij zijn ze getipt geweest. Ofwel door de veiligheidsdiensten ofwel door journalisten van een andere krant.
En waarom door de veiligheidsdiensten?
Geen idee. Als ik het wist, zou ik het zeggen. Ik ben nooit in contact gekomen met het gerecht. Waarom hebben ze mij bij het eerste contact, met Karin De Ruyter, al niet gezegd waar ik rekening moest houden.
Kijk naar Dyab Abou Jahjah, die is wél veroordeeld geweest. Die heeft wél opgeroepen tot geweld, was betrokken bij de rellen op de Turnhoutsebaan. Ik ben nooit veroordeeld geweest, ben zelfs nooit in aanraking gekomen met het gerecht. Mij zetten ze meteen buiten. Abou Jahjah heeft fotos met wapens maar die mag wel elke week een column schrijven. Mij hebben ze heel hard aangepakt. Dat is heel verdacht. Er zijn twee zaken vreemd. Ten eerste dat ideologische gesprek op dag twee. En ten tweede het feit dat ik helemaal geen kans heb gekregen. Ofwel is de krant onder druk gezet ofwel kon ze het zich niet permitteren met mij te werken. De Standaard had het recht niet Het is een journalistiek product, geen moraalpolitie. Er zullen nog wel communisten of anarchisten onder de redacteurs zijn. Kijk naar Abou Jahjah dat is een communist en die is veroordeeld geweest, en ik niet. Dat is meten met twee maten en gewichten. Waarom hij wel en ik niet? Dat is toch een interessante vraag?!
GRENZEN AAN DIVERSITEIT BIJ DE STANDAARD Diversiteitsexperiment loopt slecht af
30 december 2015, 16:53
GRENZEN AAN DIVERSITEIT BIJ DE STANDAARD
Diversiteitsexperiment loopt slecht af
De Standaard is op zoek naar diversiteit, maar botst daarbij op grenzen.
Journalistiek is geen divers beroep. Journalisten zijn hoog opgeleide blanke middenklassers (m/v en ook x). Een probleem natuurlijk voor veel redacties die de diversiteit zo hoog in het vaandel voeren. En vuren privé en overheid aan om die (super)diversiteit waar te maken, maar slagen daar zelf niet goed in.
De Standaard, zag dat probleem in - kijkt u maar eens naar de 'witheid' van de redactie - wil graag een multiculturele krant zijn, maar de redactie is o zo blank, o zo 'Vlaamse katholieke intellectueel'. Ombudsman Tom Naegels kreeg de opdracht om op zoek te gaan naar versterking van de redactie met een vreemde achtergrond buiten de gewone journalistieke opleidingen. Naegels nam onder meer contact op met het contactpunt interculturaliteit aan de KU Leuven, een contactpunt voor studenten met een multiculturele achtergrond waar zowel studenten die reeds aan de KU Leuven studeren, als toekomstige studenten terecht kunnen voor informatie en hulp. De Standaard vroeg het contactpunt om een mogelijkheid tot extra-curriculaire stage kenbaar te maken aan de studenten met een vreemde achtergrond die bij het contactpunt gekend zijn. Het contactpunt aan de KU Leuven krijgt wel vaker vragen van bedrijven om vacatures, stages of plaatsen voor jobstudenten kenbaar te maken aan de Leuvense studenten met een allochtone achtergrond.
Vier studenten van de KU Leuven solliciteerden voor de stageplaats bij De Standaard. Daar werden proeven afgenomen, logica, taal (u kent dat wel) en een gesprek met de kandidaten opgezet. Eén kandidaat stak met kop en schouders boven de anderen uit; Omar, geboren in 1993 en toen in zijn masterjaar, Faculteit Letteren, Islamkunde en Arabistiek aan de KU Leuven. Volgens bronnen aan de KUL een eerder onopvallende student, wel met een sterke interesse in de actualiteit. Omar krijgt een stagecontract en begint zijn stage op maandag 6 juli 2015.
Omar legt het uit in een exclusief interview met Doorbraak: Ik werd er eerst rondgeleid, en dan mocht ik meteen al een artikel schrijven van twee krantenpaginas over Congo. Er was toen iets gebeurd in Congo waar ik wat onderzoek moest naar doen. Je weet hoe dat gaat: de journalisten komen s morgens toe, ze checken het nieuws, de andere kranten, twitter en zo. Dan is er een redactievergadering en worden de taken verdeeld. Ik moest iets schrijven over Congo, uiteraard onder begeleiding van Corry Hancke. Dat artikel is ook gepubliceerd
Het bewuste artikel met zijn initialen dat we de dag later in de gedrukte krant vinden, is helemaal niet over Congo, maar over een kritische Nigeriaanse prediker (zie afbeelding of link achter de betaalmuur van De Standaard).
De dag erop was er een stuk van twee paginas over de herdenking van de slag bij Srebrenica. Ik heb toen nog gebeld met de advocaat die de moeders van de slachtoffers verdedigde. (online -red.)
Die week schreef Omar vijf artikels, elke dag één, telkens ondertekend met (os).
De waarden van De Standaard
Maar er was die tweede dag ook al een probleempje opgedoken. Omar werd bij Bert Bultinck (toen adjunct-hoofdredacteur van De Standaard) en Peter Boon (personeelsmanager), geroepen die hem de waarden van De Standaard moest duidelijk maken. In ons gesprek beweert Omar dat hij geen idee heeft waarom die sessie met Bultinck er eigenlijk kwam. Volgens hem was er geen enkele aanwijzing. Omar had bij het begin van de stage duidelijk gemaakt dat hij een gelovige moslim was en dus vijf keer per dag moest bidden. Dat was voor De Standaard geen probleem. De stagiair zonderde zich af in een hoekje van de redactie en deed zijn gebed.
In een reactie aan Doorbraak.be bevestigde Bert Bulticnk dat Omar zichzelf een 'salafist' noemde, maar dat hij het gebruik van geweld afkeurde: 'We legden hem alle concrete punten voor, waar er een verschil mogelijk was tussen zijn geloofsovertuiging en een aantal klassieke democratische waarden zoals de gelijkheid van man en vrouw, respect voor mensen met een homoseksuele geaardheid enzovoort, zeg maar de waarden die sporen met het Universeel Verdrag van de Rechten van de Mens, maar hij onderschreef punt voor punt de journalistieke visie van De Standaard. Er werd een afspraak gemaakt dat Omar niet over het Midden-Oosten mocht schrijven.'
Een ijverige journalist, met bronnen bij de politie- en veiligheidsdiensten had vrij snel in de gaten dat die stagiair wel een en ander had achter gehouden en lichtte de hoofdredactie in.
Sharia4Belgium
Tot we Omar confronteerden met zijn verleden bij Sharia4Belgium en het verhaal van zijn ouders. Die hebben in de nasleep van 9/11 de wereldmedia gehaald als terreurverdachten op een VN-lijst. Vader en moeder Omar werden door de VS verdacht, in de War on Terror na 9/11, fondsen te werven voor groepen verwant aan al-Qaeda als leiders van de Europese tak van Global Relief Foundation (GRF), een islamitische hulporganisatie die ondertussen verboden en ontmanteld is door de VS. Er kwam zelfs een proces tegen het koppel voor bendevorming en witwassen, een proces waarin ze buiten vervolging gesteld zijn. In verschillende onderzoeken bleek dat ze beschuldigd kunnen worden er een heleboel foute vrienden op na te houden, maar dat is vooralsnog niet strafbaar.
Volgens bronnen die het dossier goed kennen zijn de ouders van Omar ofwel ontzettend naïef geweest, ofwel wisten ze wel iets over de hand- en spandiensten van de GRF aan het gewapende islamextremisme. Van de VN-lijst met terreurverdachten werden ze na veel procedures geschrapt. De familie heeft nog geprobeerd om België schadevergoeding te laten betalen, maar tevergeefs. Na hun schrapping van de VN-lijst verdwenen ze in België onder de radar. Het gezin heeft vier kinderen, waarvan Omar de oudste is. Waarschijnlijk heeft een ijverige redacteur van De Standaard dat na een kort onderzoek ontdekt, vandaar het gesprek over zijn journalistieke visie, om na te gaan of die spoorde met de visie, de 'waarden van De Standaard' over gendergelijkheid en homorechten die Omar kreeg tijdens zijn tweede dag op de redactie.
Omar neemt een grote bocht en past zijn verhaal over dat gesprek met Bert Bultinck aan als we hem confronteren met het verhaal van zijn foto bij Sharia4Belgium. Eerst ontkent hij, maar dat stelt hij bij en dan blijkt dat er die tweede dag toch een aanleiding was voor een goed gesprek op De Standaard. In dat gesprek tijdens mijn tweede dag hebben ze me geconfronteerd met het verhaal van mn ouders en dat van Sharia4Belgium. Ik heb ontkend dat ik banden heb. Ik heb ten eerste gezegd dat mijn ouders nooit veroordeeld zijn geweest. Ten tweede ben ik ook nooit veroordeeld geweest. Ik ben nooit opgeroepen in het proces tegen Sharia4Belgium. Ik ben ook nooit lid geweest. Bij De Standaard hebben ze dan gezegd dat er geen probleem was. Volgens Omar heeft hij een paar keer een bijeenkomst van Sharia4Belgium bijgewoond. Volgens onze bronnen zijn daar ook politiefotos van. Hij noemt dat een jeugdzonde, ook in zijn gesprek met Bert Bultinck bij De Standaard. Maar de stage gaat door, mits de voorwaarde dat hij niets schrijft over het Midden-Oosten. Die dinsdag 7 juli maakt Omar opnieuw een artikel en dat doet hij ook de volgende dagen. Op die artikels is ook weinig aan te merken.
Volgens Bart Sturtewagen was er toen al duidelijk een probleem. Omar had toch belangrijke informatie over zichzelf achtergehouden, wat toch niet bevorderlijk is voor het vertrouwen tussen de stagiair en zijn werkomgeving. Volgens Sturtewagen bleek ook al snel dat de visies op journalistiek van de stagiair nogal sterk waren en sterk afwijken van wat de visie van De Standaard is. Dat zou later die week heel duidelijk worden.
Terrorisme?
Op het einde van die eerste week kwam Omar met een voorstel voor een artikel. Vrijdag kwam ik aan en stelde ik vast dat er een nieuwe leider gekozen was door Al-Qaeda in Jemen. Dat was zwaar getroffen door bombardementen, en ze hadden een nieuwe leider gekozen. Ze vroegen me om daar een stuk over te maken. Want dat werd door de Amerikanen bestempeld als de gevaarlijkste tak van Al-Qaeda. Daar heb ik dus een stuk over geschreven. Dat was zelfs een heel kort stuk.'
Het betreft een krantenartikel enkel voor abonnees. Volgens Omar is het gepubliceerde artikel niet helemaal het artikel zoals hij het had geschreven.
'Dat heb ik voorgelegd aan de eindredacteur. Ik zei hem dat ik het woord terroristische groepering met opzet vermeden had. Ik heb hem dat ook uitgelegd. Het woord terrorisme of terroristische groepering is een politiek beladen term. Volgens mij is het aan ons journalisten om objectief en neutraal te blijven en politiek beladen termen te vermijden.
Volgens Bart Sturtewagen was het dan duidelijk dat de stage 'een project zonder toekomst' was. De verschillen over wat de rol van de journalist moet zijn, waren te groot en in verschillende gesprekken bleken die niet overbrugbaar te zijn. De stagiair had heel uitgesproken ideeën in plaats van zich als lerende in te schakelen in de redactie. Die redactie zag niet in hoe Omar ooit konden ingepast worden in de werking van de krant. Volgens Bert Bultinck was dat een professionele fout, hij schond de afspraak om niet meer over het Midden-Oosten te schrijven, en bovenal bleek hier duidelijk dat Omar een heel andere visie had op journalistiek, die niet strookte met de journalistieke visie van De Standaard. Exit Omar.
De maandag erop had ik autopech, mijn rem zat geblokkeerd. Ik heb gebeld om me te excuseren. Die avond kreeg ik dan een voicemail van Bert Bultinck (toen adjunct-hoofdredacteur van De Standaard red.) met de boodschap dat ik de dag erop niet meer moest langskomen. Toen ik verder luisterde hoorde ik dat de eindredacteur hem had gezegd dat ik het woord terrorisme wou vermijden om Al-Qaeda mee aan te duiden. Met andere woorden, u past niet in het ideologisch kader van De Standaard en hier is geen plaats voor mensen zoals u. Omar belt nog terug naar de krant, Volgens Bert Bultinck was dat ook op vraag van hem zelf om het allemaal uit te leggen, een gesprek dat zeker een half uur duurde, maar de beslissing is definitief. De stage van zes weken eindigt al na één week, vijf dagen eigenlijk. Al-Qaeda geen terroristische organisatie noemen is De Standaard de druppel te veel na de eigengereidheid van de stagiair, zijn verleden bij Sharia4Belgium en de ouders.
Bart Sturtewagen ziet, net als zijn algemeen hoofdredacteur Karel Verhoeven, in dit verhaal de moeilijkheid om de diversiteit in de redactie waar te maken. In een reactie aan Doorbraak.be herhaalt hij dat de diversiteit van de redactie een constante zorg is van de krant, maar in praktijk blijken er weinig studenten journalistiek te zijn met een allochtone achtergrond. Ook initiatieven om journalistiek talent met een allochtone achtergrond buiten de journalistieke opleidingen te zoeken, leverden tot nog toe niet veel succes op.
De islam heeft geen verlichting nodig, want is al verlicht. En overspelige vrouwen stenigen moet kunnen in Afghanistan.
'ELK WELDENKEND FIGUUR KAN WEL BESLUITEN DAT IS TEGEN DE ISLAM IS.'
In het hoofd van salafist Omar
De islam heeft geen verlichting nodig, want is al verlicht. En overspelige vrouwen stenigen moet kunnen in Afghanistan.
U las elders al dat Omar, stagiair bij De Standaard, op de tweede dag werd aangesproken over de waarden van de krant De Standaard. Allicht moet toen de redactie onraad hebben geroken, getipt zijn of weet hebben gekregen van een vermeende link met Sharia4Belgium. Als de stagiair weigert Al-Qaeda een terroristische organisatie te noemen, gaan alle alarmbellen af in Groot-Bijgaarden. Nochtans had de redactie eerder geen probleem met Omars geloofsbeleving. Die noemt hij zelf 'fundamentalistisch', omdat hij terugkeert naar de bronnen van de islam.
We spraken Omar niet alleen over zijn wedervaren bij De Standaard maar ook over zijn geloofsbeleving. Hoe gaat dat, als moslimfundamentalist in Antwerpen, Vlaanderen? Hoe gaat hij om met gendergelijkheid en homo's? Waarom hebben pakweg homo's en vrouwen in landen met een moslimmeerderheid minder rechten? Hoe moet een moslim omgaan met andersgelovigen? Wat is er goed aan een dhimmi-statuut? En waarom is de islam al verlicht? Doorbraak sprak gedurende lange tijd met Omar en probeerde in zijn hoofd te kijken. Een woordelijk weergegeven interview.
Moslim in Antwerpen
Is moslim zijn in onze samenleving een probleem?
Neen, maar het kan door anderen beschouwd worden als een probleem.
Word je als gelovige moslim-met-baard geconfonteerd met vreemde blikken of haatdragende uitspraken?
Vreemde blikken zullen er altijd zijn, naar mij toe en naar mijn vrouw toe. Maar geen vijandelijke uitspraken. Toch niet op straat, misschien wel in de commentaarsectie op HLN.be.
Ik heb geen probleem om hier als moslim te leven, te werken, te wonen en belastingen te betalen.
Uw manier van moslim zijn is niet in tegenspraak met de Vlaamse samenleving vandaag?
Neen helemaal niet. Ik leef hier, ik ben hier geboren, ik spreek perfect Nederlands, ik ben ingebakken in de maatschappij. Maar ik ben een praktiserende moslim, zoals er praktiserende christenen en joden zijn.
Hoe omschrijft u uzelf? Vlaming, Europeaan, Libanees, moslim, salafist?
Ik heb Vlaams bloed, mijn moeder is van Berchem, maar ik heb ook Arabisch, Libanees bloed. En ik ben moslim. Je moet wel geloof en etniciteit uit elkaar houden. Ik ben een kind van twee culturen, maar overkoepelend ben ik moslim. Maar als eerste identiteit ben ik moslim. Mijn prioriteit ligt bij mijn religie.
Volgt u voorschriften die in tegenspraak zijn met wat hier gangbaar is of wettelijk?
Neen.
Salafisme: de fundamenten van de islam beleven
Maar bij De Standaard spraken ze u aan op uw salafisme. Ongetwijfeld wordt er met die term veel gegoocheld. Maar probeer eens kort toe te lichten wat het voor u betekent terug te keren naar de fundamenten van de islam.
De islam is gebaseerd op drie grote pijlers: de Koran, het geloofsboek, het voorbeeld van de profeet, en de eerste generaties moslims die de jurisprudentie, politieke en maatschappijleer hebben ontwikkeld.
Die derde pijler is de Sharia?
Ja. Die drie pijlers zijn de fundamenten van de islam. De terugkeer naar de fundamenten van de islam houdt volgens mij in dat we steeds die drie pijlers toepassen in nieuwe contexten. En dat we nieuwlichterij vermijden. Dat zijn zaken die aan de religie worden toegevoegd maar daar niet deel van uitmaken.
Geef eens een voorbeeld van die nieuwlichterij.
(denkt na) Bijvoorbeeld een heiligencultus. In sommige delen van de islamitische wereld is er een heiligencultus en worden er schrijnen gebouwd en graven aanbeden. Dat vormt geen deel van de islam, en mag niet gezien worden als islamitisch.
Die drie fundamenten moeten worden toegepast worden in diverse contexten. Hier in Europa zijn wij een minderheid naast andersgelovigen. Hoe moeten wij daarmee omgaan? In Saudi-Arabië zijn moslims een meerderheid, en die hebben daar andere prioriteiten. Iedereen leeft in zijn eigen context, en enkel context moet worden getoetst aan de fundamenten van de islam.
Dat is niét hetzelfde als radicalisme of extremisme. Dat wil zeggen die drie fundamenten in elke context toepassen zoals ze zijn. Negeren dat er verschillende contexten bestaan, en ervan uitgaan dat de drie fundamenten evenredig kunnen worden toegepast worden in élke context.
Wat u nu zegt is dat als in een land met een moslimmeerderheid zesde-eeuwse wetten strikt mogen worden toegepast en in andere landen niet?
Neen, dat bedoel ik niet. Je hebt de islam. Die is gebaseerd op de drie pijlers. Die fundamenten staan vast, die zijn heilig, daar mag je niet aankomen. De wereld bestaat uit verschillende landen en volkeren. Elk volk heeft eigen prioriteiten. In Europa zijn er andere prioriteiten dan in Saudi-Arabië. Hier moeten we omgaan met andersgelovigen, in scholen bijvoorbeeld. In Saudi-Arabië is dat anders. We moeten als moslims die drie fundamenten toepassen in verschillende contexten. Hier in Europa moeten we in die fundamenten zoeken naar manieren om met andersgelovigen om te gaan.
En dat is niet zo rooskleurig natuurlijk. Andersgelovigen dwingen jullie in een dhimmi-statuut.
Een dhimmi-statuut is enkel geldig in een islamitische staat, Europa is dat niet. Saudi-Arabië ook niet, dat omschrijft zichzelf als een liberaal koninkrijk. (lacht) Maar de prioriteiten liggen daar anders. Wij in Europa kunnen alleen maar dromen van een islamitische staat. Wij moeten in de Koran en de Soenna kijken wat daar geschreven staat over de verhouding van meerderheid tot minderheid. Toen Mohammed werd bedreigd in Mekka, stuurde hij emigranten naar Ethiopië, een christelijk land waar de moslims in de minderheid leefden, maar in een goede omgang met elkaar. En daar kunnen we lessen uit trekken hoe we dat hier moeten doen. We moeten dus fundamenten van de islam gebruiken om nieuwe contexten opnieuw in te vullen. En dat is anders dan bij extremisme en radicalisme, die staan voor de hardheid in de toepassing van de fundamenten, ongeacht de context. Zij maken geen onderscheid tussen de Europese en de Arabische context om er de islam toe te passen.
Dat is wel een erg postmoderne redenering. Nu zegt u dat de manier waarop in Saudi-Arabië met homos wordt omgegaan dáár correct is, maar dat u dat hier niet kunt doen omdat u hier in de minderheid bent.
Juist.
En dat geldt dan ook voor omgang met vrouwen en vrouwenrechten?
Saudi-Arabië en Afghanistan zijn staten, en die hebben wetten en regels over de omgang met vrouwen. Moslims in Europa hebben geen staat. Onze omgang met gendergelijkheid of andersgelovigen is dus anders. Wij moeten nu eenmaal accepteren
Dat is geen antwoord op de vraag. De manier waarop in Saudi-Arabië of Afghanistan wordt omgegaan met homos of overspelige vrouwen is correct volgens u. Maar die behandeling mag de islam niet vertalen naar een Europese context.
Dat is correct.
Dus een overspelige vrouw stenigen, zoals in Afghanistan, moet kunnen?
Dat is de wet daar.
Maar die wet is gebaseerd op uw heilige teksten en tradities.
En dus kan ik niet zeggen dat het niet correct is. Het staat letterlijk in de overleveringen. Zoals het ook letterlijk in de Bijbel staat. Maar daar kán dat, want dat zijn islamitische samenlevingen. Daar is dat misschien een prioriteit. Maar hier kan dat niet. Hier moeten wij ons aanpassen aan het feit dat dat niet ingebakken zit in de maatschappij. Dat bedoel ik met prioriteiten. Maar iemand met een extremistisch gedachtegoed gaat dat vertalen naar hier. Homos worden daar gedood en moeten dus ook hier gedood worden. Dat is extremisme: geen onderscheid maken tussen verschillende contexten, alles toepassen op hetzelfde niveau.
U gebruikt vaak het woord prioriteit. Wat is voor een moslim als u de prioriteit in een stad als Antwerpen, in Vlaanderen?
De omgang met andersgelovigen. Hoe gaan we om met Sinterklaas, met Kerstmis, met Halloween, Stuur je je kinderen naar katholieke of gemeenschapsscholen.
Moslimpartij maakt geen kans
Net deze week pleiten politici om zoals in Frankrijk een laïcistisch model door te voeren en bijvoorbeeld hoofddoeken te verbieden in het publieke leven. Moeten jullie je als moslims moeien in bijvoorbeeld het hoofddoekendebat?
Voilà. Dat is precies wat ik wil illustreren. (lacht) Wij als moslims hebben de plicht om ons in dat debat te mengen. De fundamenten van de islam zeggen dat de hoofddoek verplicht is voor de vrouw, dus moeten wij die prioriteit hier leggen.
In Antwerpen is het verboden om met een hoofddoek achter een gemeenteloket te werken. Moet je je daar als moslimgemeenschap over uitspreken, of is dat een politiek debat? Moeten moslims zich politiek organiseren om hun plaats op te eisen in het publieke debat?
Moslims zijn nu eenmaal een deel van de bevolking hier. Ze wonen hier al tientallen jaren, gaan hier naar school, betalen hier belastingen, Het feit dat er nu stappen worden genomen om onze religieuze beleving in te perken, zoals het hoofddoekenverbod, een niqaab-verbod, het verbod op ritueel slachten Al die verboden stapelen zich op. Dat moslims zich dan geviseerd voelen is niet verbazingwekkend. Het is ons recht als burger om ons tegen die maatregelen te verzetten. Wij zijn een deel van deze maatschappij dus moeten wij ook onze rechten krijgen. In België geldt vrijheid van religie, wel laat ons dat dan toepassen.
Maar je wil daar geen politieke consequentie aan verbinden, een gelovige moslimpartij? Nu zijn allochtonen verspreid over verschillende partijen. Beschouw je die mensen als vertegenwoordigers van de moslimgemeenschap?
Verschillende activisten en moslims fantaseren daar wel over, over een partij. Maar volgens mij is dat tot mislukken gedoemd. (lacht) Bijna de hele politiek was voor het algemeen hoofddoekenverbod in het Gemeenschapsonderwijs, behalve Eva Brems. Wat moet je dan doen als klein moslimpartijtje?
Dyab Abou Jahjah heeft toch zijn allochtone partij RESIST gehad.
Ja, en? (lacht)
Met de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen haalde de PVDA toch veel allochtone stemmen? Die partij voerde campagne tegen het hoofddoekenverbod.
Je zou ervan schrikken, mocht je weten hoeveel allochtonen op SP.A en CD&V stemmen. CD&V omdat dat een partij van gelovigen zou zijn. SP.A omdat het een partij van het volk zou zijn. Maar moslims beseffen niet dat die tegen de hoofddoeken zijn. Als de moslims niet wat slimmer zouden worden, kunnen we onszelf niet organiseren.
Kan de Moslimexecutieve daar geen rol spelen? Die kan de moslimgemeenschap toch een stem geven?
Dat is een orgaan dat niet werkt. Daar komen moslims niet overeen, zoals de Turken en de Marrokanen.
Zijn er organisaties die de moslimstem kunnen vertolken?
Neen. Onze situatie is schrijnend.
Movement X van Dyab Abou Jahjah?
Neen, zeker niet.
Waarom noem je de situatie schrijnend?
Als je kijkt naar de situatie in Groot-Brittannië of Nederland, daar hebben moslims al veel meer vooruitgang gemaakt. Die hebben scholen, media, jeugdverenigingen
Maar in België kun je vanuit welke overtuiging ook je eigen school kan organiseren. In Mechelen is er een eerste moslimschool , er zijn de Lucernascholen.
Er zijn wel pogingen geweest om jeugdbewegingen op te richten. Maar die zijn telkens opgedoekt, omdat ze zogezegd terroristische trainingskampen organiseerden in de Ardennen. Er bestaat een enorme druk op de moslims, die erg verslagen zijn en het niet meer willen proberen. En dat is een foute instelling volgens mij.
Verlichte of Europese islam?
Begrijp je dan niet dat er in West-Europa wordt gehoopt of gerekend op een soort verlichte islam waar de scherpe kantjes van zijn afgevijld?
Ik ben blij dat je die vraag stelt. Wat die verlichting betreft. Dat is een uitsluitend Europees verhaal. Tijdens het ancien régime had je een kerkelijk instituut dat over Europa heerste als machtsorgaan, waar macht, geld en religie samenkwamen. Dat orgaan stond geen wetenschappelijke vooruitgang toe, stond niet toe dat er andersgelovigen zijn de inquisitie tegen Joden en moslims in Spanje, de kruistochten tegen de Katharen, de strijd tegen de heidenen in de Baltische staten en de protestanten. Er was een heel sterke oppressie door dat orgaan, en dat moest tegengegaan worden. Een verlicht christendom heeft dan de plaats ingenomen, waar de scherpe kantjes van afgevijld zijn. Dat is een Europees proces. De islam kent geen eenheidsorgaan dat over het geloof heerst. Je hebt verschillende geleerden en stromingen, maar geen overkoepelend orgaan. De islam stond altijd voor wetenschappelijke vooruitgang Arabische termen als algebra, alchemie, medische alcohol zitten ingebakken in de Nederlandse taal en stond wel open voor andersgelovigen joden, christenen, hindoes in Indië. Die druk om tot een verlichte islam te komen bestond niet, want de islam was al verlicht. Andersgelovigen werden toegestaan, wetenschap was toegestaan. De islam is al verlicht, dus is er geen nood aan een verlichte islam.
Dat is ook semantiek. Laat ons het dan een Europese islam noemen.
Als dat een islam is met Europese prioriteiten, dan ga ik daarin mee. Want dat betekent een islam die antwoorden biedt op de situatie in Europa, waar moslims geen geleerden hebben. Het gaat dan om hoe we moeten omgaan met Kerstmis, met scholen, met overlijdens in België, Als een Europese islam een islam is die antwoorden biedt op die vragen, dan zeg ik dat we daar inderdaad nood aan hebben.
Maar als een Europese islam betekent een islam waar het on-Europese is uit weggehaald en het Europese is aan toegevoegd, dan ben je gewoon een nieuwe religie aan het maken, dat is geen islam.
Wat is daar dan het on-Europese en het Europese?
Als je zegt dat de islam in Europa moet betekenen dat je geen hoofddoek mag dragen of niet met vier vrouwen mag trouwen, dat je niet meer mag prediken, al die zaken die in Europa niet meer aan de orde zijn, worden weggehaald uit de islam, en er worden zaken toegevoegd zoals de algemene aanvaarding van homos of travestieten, en dat noem je Europese islam, dan zeg ik neen. Dat is geen islam. Dat is een nieuwe religie.
Dat is natuurlijk wel wat er in de christelijke traditie altijd gebeurd is, het altijd her-interpreteren in functie van wijzigende contexten. Dat kan dus niet?
En wat betekent het christendom nu? Aanpassen is niet per se veranderen. Aanpassen betekent de drie fundamenten aanpassen naar de context waar dat vereist is voor moslims. Dat is niet hetzelfde als zaken weglaten of toevoegen opdat de islam zou passen aan het heersende kader. De islam veranderen om een Europese islam te zijn, daar ga ik niet in mee. Het christendom heeft dat gedaan, is meegegaan met abortus, euthanasie, homorechten, enzovoort en kijk waar het christendom nu staat: lege kerken, niet meer serieus genomen.
Ayaan Hirsi Ali stelt in haar laatste boek Ketters dat je niet zozeer elementen moet toevoegen, maar wel moet schrappen, namelijk wat niet te verzoenen is met het westerse samenlevingsmodel.
Wij moeten het geloof nemen zoals het is. Volledig. Maar we mogen wel zeggen waar we ons meer moeten op concentreren. En we mogen elementen even laten rusten. Homorechten of de toepassing ervan is hier niet relevant. Hier moeten we ons bezighouden met de omgang met andersgelovigen.
Andersgelovigen
Wat zegt de islam dan over die omgang met andersgelovigen?
In de eerste plaats moet er een rechtvaardige en correcte omgang zijn met hen. Het is een relatie van respectabel samenleven, zoals de profeet omging met andersgelovigen. Hier in België leven de moslims in een context zoals de eerste moslims in Abessinië (Ethiopië red.), namelijk in een gezonde relatie met christenen, zonder vijandigheid. Maar we moeten onze eigenheid als moslim behouden. Maar er moet respect zijn. Er wordt te veel verwezen naar dhimmi, maar die termen gelden enkel in de context van een islamitische staat.
Die islamitische staten zijn er in het verleden alleen maar gekomen door oorlog en gebiedsroof.
Dat geldt voor elke religie.
Maar als moslims grondgebied veroveren, dringen ze hun geloof op aan de bewoners en krijg je het dhimmi-statuut: je wordt moslim of je betaalt extra belastingen.
Er zijn wel voordelen verbonden aan het dhimmi-statuut. Een dhimmi hoeft geen legerdienst te doen, mag zijn eigen religie toepassen, zijn eigen rechtbank en kerk hebben, mag alcohol blijven drinken in zijn eigen brouwerijen. Er zijn dus voordelen aan verbonden, maar die moet wel extra belastingen betalen. Zoals wij hier ook veel belastingen moeten betalen.
Maar hier moet u geen belastingen betalen omdat u moslim bent.
Dat niet. Maar er zijn dus voordelen aan verbonden. Je mag je eigenheid behouden. Veel landen zijn gewapenderhand veroverd, maar nadat de Arabieren zijn weggetrokken, is de islam wel overal gebleven.
Op het Iberische schiereiland en het grootste deel van de Balkan toch niet?
Omdat de inquisitie gezegd heeft: bekeren of dood. Moslims moesten katholiek worden of werden gedood. Christenen mochten van de islam christenen blijven. Het kalifaat heeft zelfs het Grieks-orthodox patriarchaat in Byzantium in ere gehouden! De Grieks-orthodoxen waren blij met de komst van de Osmanen om te ontsnappen aan de katholieke Oostenrijks-Hongaarse druk. Onder het katholieke systeem mocht je geen moslim zijn.
Kalifaat
Er is nu een Islamitische Staat met hoofdletters die zichzelf heeft uitgeroepen tot kalifaat. Hoe sta je daar tegenover? Is dat nu de heilstaat voor de gelovige moslim?
Een kalifaat is een theologische staat, een theocratie. Maar wat IS heeft uitgeroepen is iets heel anders. Ten eerste heeft IS een kalifaat uitgeroepen zonder goedkeuring van de meerderheid van de moslimgeleerden.
Tja, er is dan ook geen kerkelijke structuur waar die geleerden op vaste tijdstippen samenkomen om bijvoorbeeld zon staat te erkennen als kalifaat.
Neen, maar je kunt wel geleerden samenroepen op het moment dat het tijd is om een kalifaat te stichten. Wat IS heeft gedaan is, ze hadden een lap grond en ze hebben gezegd: dit is het kalifaat, en alle moslims moeten gehoorzamen aan het kalifaat of wordt veroordeeld tot de dood.
Ten tweede mag er geen doorlopend conflict zijn waarin dat kalifaat wordt gesticht. IS heeft een kalifaat gesticht tijdens een oorlog in een gebied dat nog niet eens vastligt; de grenzen verschuiven nog, ze voeren zeer verregaande straffen uit in een oorlogssituatie. Dat laatste is verboden, want de profeet heeft gezegd dat je geen straffen mag uitvoeren in tijden van oorlog. Dus, wat IS doet, is zeker niet een kalifaat inrichten. IS is zeker geen heilstaat. Want IS is een even grote vijand voor de moslims als voor de ongelovigen die daar leven.
Het kalifaat heeft tot 1923-24 bestaan. Dat is nog geen honderd jaar geleden
Begrijp je moslims die naar het kalifaat gaan om ginds echt als moslim te leven?
Elk weldenkend figuur kan wel besluiten dat IS tegen de islam is.
Maar die geradicaliseerde jongeren uit Antwerpen, Vilvoorde, Brussel gaan toch uit een geloofsovertuiging naar Syrië en Irak?
Niet iedereen die naar ginds trekt, sluit aan bij IS.
Is IS een terroristische organisatie?
(lacht smakelijk) Ik zeg u: IS komt niet overeen met islam. Ik begrijp wel dat de moslims verlangen naar een kalifaat. Want er is altijd een kalifaat geweest en dat heeft grootsheid en eer gebracht aan de moslims. Er zijn maar twee momenten geweest dat het kalifaat is overrompeld van buitenaf, door de kruisvaarders en door de Mongolen. Maar het is telkens opnieuw in ere hersteld. Het kalifaat was zeg maar een staat tussen pakweg Marokko en India. En de moslims verlangen daar opnieuw naar. Nu is dat kalifaat verdeeld in staten die het gevolg zijn van de kolonisering.
Dat is het Arabisch nationalisme van na de Sykes-Pykot-akkoorden na Wereldoorlog I.
Inderdaad. De moslims zijn het beu verdeeld te zijn en geen grootsheid meer te kennen. Als je terugkijkt naar de geschiedenis We moeten opnieuw trachten die toppositie in de internationale politiek te bereiken. De pogingen van IS zijn verkeerd, want gaan in tegen de fundamenten van de islam. Ze doden moslims, het is niet gebaseerd op eenheid of op een toestemming van de geleerden. IS brengt schade aan de islam en aan de kalifaten uit het verleden. In de media wordt kalifaat geschreven zonder hoofdletter, dus hier denkt men dat dat hetzelfde is als hétKalifaat: hoofden afhakken, vrouwen stenigen
Maar dat laatste komt toch uit de Sharia?
Dat is maar een deel van de Sharia, dat is niet de hele Sharia. IS heeft dat gebracht als hoofdzaak, maar dat is niet de hoofdzaak. Sharia, dat is ook belastingen, landbouw, jurisprudentie én strafrecht, maar dat is maar een deel ervan, zoals ophanging. Maar dat is het enige wat mensen hier zien: steniging, ophanging. Sharia is veel meer dan dat. Als je IS als kalifaat gaat benoemen, en mensen zien dat zo, geeft dat een verkeerd beeld.
Syriëstrijders
U bent natuurlijk hoogopgeleid, u hebt de bronnen gelezen, u kunt nuanceren. Maar dat geldt niet voor al uw geloofsgenoten. Sommigen hebben die kennis niet. Kunt u die mensen dan veroordelen omdat het geen goede moslims zijn?
Ik veroordeel die mensen niet voor hun initiële intentie. Ik veroordeel hen wel voor waar ze zijn terechtgekomen. Daar hadden ze rekening mee moeten houden voor ze vertrokken.
In Syrië is er een conglomeraat van strijdende troepen. Zijn daar dan bewegingen die in uw ogen wél correct de islam interpreteren in hun strijd tegen Assad?
'Zeker. Een van de grondbeginselen van de islam is de strijd tegen de oppressie. In Syrië is een strijd bezig tegen oppressie.
En wij die dachten dat islam onderwerping betekent.
Onderwerping aan God. God is geen dictator of een onderdrukker. Onderwerping aan God betekent, leven naar de regels van God. Het Syrische regime onderdrukt wel. Wie daartegen opkomt, steun ik, om die oppressie te beëindigen. Net zoals de Belgische vrijwilligers naar Spanje trokken tegen Franco. Mensen die naar IS gaan, veroordelen? Dan moet je ook de Oostfronters veroordelen.
Dat is ondertussen al vaak en expliciet genoeg gebeurd.
Dat is geen islamitisch fenomeen. Dat is een menselijk fenomeen. Er zijn mensen die naar Spanje trokken om de oppressie van Franco te bestrijden. En er gingen mensen naar het front onder een foute veronderstelling goed te kunnen doen, net zoals de Oostfronters.
Kent u mensen die naar Syrië getrokken zijn?
Via via. Ik hoor daar wel over, dat kan ook niet anders als je in Antwerpen woont, maar persoonlijk ken ik niemand.
Wordt daarover gesproken in de moslimgemeenschap?
'Ja natuurlijk. Er wordt besproken wat de islam daarover zegt, hoe ouders daarmee moeten omgaan. Dat is een zware klap. Je moet die mensen steunen.
En mensen die terugkeren uit Syrië?
Die ken ik helemaal niet.
Hoe spreekt men daarover? Worden die wel of niet opgevangen?
Dat wordt niet ter sprake gebracht in de moskee. De moskee is een orgaan geworden dat niet meer bezig is met de noden van de moslim vandaag. Er word gepraat over hogere themas: het paradijs, de hel, geduld, geloof. Maar over concrete themas als het hoofddoekendebat of Syriëstrijders eigenlijk niet. Wij moeten zelf onze antwoorden uit de islam halen, want hier hebben we geen geleerden die ons antwoorden bieden.
Omdat zij geen voeling hebben met onze samenleving? Alhoewel, Brahim Laytouss heeft dat net wel. Of Suleyman Van Ael.
Brahim Laytouss. Daar zeg je het. Ofwel hebben imams geen voeling met de samenleving hier ofwel hebben ze er te veel voeling mee. (lacht) Ofwel spreken ze geen Nederlands en kunnen ze niet met moslimjongeren communiceren.
Dus eigenlijk zouden imams hier moeten worden opgeleid.
Ze zouden moeten een cursus Nederlands krijgen als ze naar hier komen. Dat moet echt wel. De ouderen sterven uit en de jongeren kennen geen Arabisch. En dan zit je in de moskee en zit je kringetjes te tekenen in het tapijt, of kijk je wat naar de muren. En nadien ga je naar huis en ga je op internet op Engelse en Nederlandse websites zoeken, ga je zelf alles aan elkaar plakken en wordt er een beeld gevormd in je hoofd van wat de islam zou zijn, omdat er geen Nederlandstalige imams zijn die ons kunnen zeggen hoe het moet.
U hebt zelf geen religieuze roeping?
Dat is mij al gevraagd. Misschien ooit.'
Daar ligt het probleem van de radicalisering bij jongeren. Ze zoeken hun antwoorden op internet, op Facebook.
Laytouss, Van Ael of aan de seculiere kant Abou Jahjah zijn geen voorbeelden of vertegenwoordigers van de islam in Vlaanderen?
Dat zijn zeker niet de vertegenwoordigers van de islam. Wat ik zoek is iemand die de tussenweg bewandelt. Een imam die Nederlands kan praten, maar die ook duidelijk stelt wat de islam zegt en waar we ons aan moeten houden. Als je mensen als Laytouss confonteert met de feiten, breken ze meteen. Tijdens het grote terrorismedebat kreeg hij de vraag of de profeet mag worden beledigd. En hij antwoordde dat dat mag, maar dat het wel met respect moet gebeuren. (lacht) Heel veel moslims waren toen teleurgesteld in hem, want je mag de profeet helemaal niét beledigen. Ofwel hebben imams dus te weinig voeling met de samenleving, ofwel net te veel.
Was Fouad Belkacem dan een goede vertegenwoordiger?
Ook niet. Want die heeft te weinig draagvlak. Hij is ontstaan door de afwezigheid van de juiste figuren. Maar hij heeft de rol zelf niet kunnen vervullen
Dyab Abou Jahjah stelt dat Sharia4Belgium maar is kunnen ontstaan door de leegte die er gekomen is nadat hij naar Libanon is getrokken.
Neen. Die is nooit een vertegenwoordiger geweest van de jonge moslims. Hij had AEL, dat is Arabisch-nationalistisch, niet islamitisch. Fouad Belkacem is ontstaan als verontwaardiging bij de moslimjongeren om de afwezigheid van imams die het kunnen uitleggen. Belkacem is te hard geweest in zijn uitleg, te provocerend. Dat is ook niet ideaal.
Wat is dan wel ideaal? In Nederland zijn er predikers van de jongeren, die in het buitenland voor imam zijn gaan studeren en dan terugkeren naar Nederland om er te prediken in hun eigen taal.
Het is echt wel strikt noodzakelijk dat we mensen hebben die het kunnen uitleggen en over de juiste kennis beschikken.
Twee asielzoekers moeten het asielcentrum van Koksijde verlaten nadat ze een vechtpartij hebben uitgelokt in het centrum.
Bij de vechtpartij waren een 20-tal asielzoekers betrokken. De politie moest de gemoederen bedaren. De procedure van Fedasil schrijft voor dat de twee uitlokkers teruggestuurd worden naar de dienst vreemdelingenzaken.
Politie zoekt voortvluchtige leden van Sharia4Belgium
Politie zoekt voortvluchtige leden van Sharia4Belgium
Foto: Federale PolitieDe federale politie is op zoek naar vier veroordeelde leden van de terroristische groep Sharia4Belgium.
De politie heeft woensdag vier opsporingsberichten verspreid in de zoektocht naar voortvluchtige leden van Sharia4Belgium. Ze werden eerder dit jaar veroordeeld tijdens wat het grootste terrorismeproces uit de Belgische geschiedenis wordt genoemd. Fouad Belkacem (32) en 44 andere ex-leden van Sharia4Belgium werden schuldig bevonden aan terrorisme en veroordeeld tot zware gevangenisstraffen. Het merendeel van de beklaagden daagde niet op in de rechtbank. De politie is nu op zoek naar Said M'Nari, Hicham Chaib, Soufiane Mezroui en Azeddine Kbir Bounekoub.
Said M'Nari
Said M'Nari was de coördinator van Sharia4Belgium en controleerde de aanwezigheden van de leden. Hij werd betrokken bij de financiële activiteiten van de organisatie.
Na de arrestatie van oprichter Fouad Belkacem nam de man de leidinggevende taken op zich. Said M'Nari werd hiervoor door de Rechtbank van eerste aanleg in Antwerpen veroordeeld tot een gevangenisstraf van 12 jaar met onmiddellijke aanhouding.
Hicham Chaib
Hicham Chaib was oorspronkelijk de lijfwacht en rechterhand van Belkacem. Hij vertrok naar Syrië en sloot zich aan bij de terroristische groep Majlis Shura Al-Mujahidin. Hij roept moslims op om naar Syrië te komen en bloed te offeren. Uit een filmpje dat gepost werd op internet blijkt dat hij zich heeft aangesloten bij ISIS. Hij zette aan om terroristische misdrijven te plegen en dreigde met terroristische aanslagen en werd hiervoor veroordeeld tot een gevangenisstraf van 15 jaar met onmiddellijke aanhouding.
Soufiane Mezroui
Soufiane Mezroui was een actief lid van Sharia4Belgium en vertrok naar Syrië, waar hij zich aansloot bij Jabhat Al-Nursa. Binnen deze terroristische groep voert hij een sektarische gewelddadige strijd tegen Sjiieten en alle ongelovigen. Hij werd hiervoorveroordeeld tot een gevangenisstraf van 5 jaar met onmiddellijke aanhouding.
Azeddine Kbir Bounekoub
Ook Azeddine Kbir Bounekoub vertrok naar Syrië, waar hij zich aansloot bij de terroristische groep Majlis Shura Al-Mujahidin. Later ging hij over naar de terroristische groep Jahbat Al-Nursa. In Syrië bekleedt hij een leidinggevende functie binnen deze terroristische groep.
Uit verschillende filmpjes die gepost werden op internet blijkt dat hij aanzette om terroristische misdrijven te plegen en dreigde met terroristische aanslagen. Hij werd hiervoor veroordeeld tot een gevangenisstraf van 15 jaar met onmiddellijke aanhouding.
China verklaart met het totaal verbieden van de ramadan, de hijab, moslimbaarden, openbare moslimgebeden en het verspreiden van de islamistische ideologie de totale oorlog aan de islam. En daarmee impliciet ook aan het Westen, dat nog altijd pal achter de islam blijft staan door het toelaten van miljoenen moslimmigranten tot Europa en het steunen van de islamitische terreuroorlog tegen de regering van Syrië.
De Chinezen voeren een $ 4880,- hoge boete in voor iedereen die de islamitische ideologie verspreidt. Chinezen die iemand met een moslimbaard bij de autoriteiten aangeven krijgen een beloning van $ 8000,-. Bestaande islamitische halal-restaurants worden vanaf nu gedwongen om sigaretten en alcohol te verkopen.
Mede door tal van terreuraanslagen is de haat tegen de islam in China zo groot geworden dat het land zijn enige vliegdekschip naar Syrië heeft gestuurd om de Russen bij te staan in hun strijd tegen ISIS en andere islamitische terreurgroepen, waarvan de grootsten door het Westen, Turkije en de Arabische Golfstaten worden ondersteund. De Chinezen overwegen ook om troepen naar Irak te sturen.
Chinees leger krimpt juist in
Sommige christenen zien in de komst van Rusland en China naar het Midden Oosten het begin van de vervulling van de Gog uit Magog en 200 miljoen man profetieën uit de Bijbel. Een nadere beschouwing leert dat het werkelijke scenario er hoogstwaarschijnlijk anders zal uitzien.
Zo heeft het Chinese leger slechts 1,2 miljoen man en is onlangs aangekondigd dit aantal met enige honderdduizenden in te krimpen. Bovendien heeft China zich in zijn hele historie zelden of nooit agressief naar andere landen opgesteld. China werd gedwongen zich te verdedigen tegen het imperialistische Japan, waar hetzelfde nationalisme dat de Tweede Wereldoorlog in het Verre Oosten veroorzaakte aan een verontrustende comeback bezig is.
200 miljoen moslims
Het enige bestaande systeem dat wél 200 miljoen strijders op de been kan brengen is de islam. Dat is niet enkel vanwege het snel groeiende aantal moslims, maar vooral omdat de Koran vereist dat zelfs vrouwen, kinderen en ouderen de jihad voor Allah moeten strijden (Quran 9:41: Ga voorwaarts (in jihad), licht (=vrouwen, kinderen, ouderen) en zwaar (=jonge mannen), en strijdt met jezelf en je bezit in het pad van Allah).
Het zijn de moslimlanden die al tientallen jaren lang aankondigen Jeruzalem te zullen bevrijden en zowel de Joodse staat Israël als het christendom te vernietigen. ISIS en andere terreurgroepen voeren een ware uitroeiingsoorlog tegen de christenen in het Midden Oosten. Daarom staat de verovering van Rome als symbool voor het christendom en het Westen net zo hoog op hun verlanglijstje.
Samenwerking met Israël
China is op allerlei terreinen juist nauwe samenwerking met Israël aangegaan. De Israëliërs hebben de Chinezen hoogwaardige (militaire) technologie geleverd; zo is het Chengdu J-10 gevechtsvliegtuig een kopie van de Israëlische Lavi, die begin jaren 90 onder immense Amerikaanse druk door de regering in Jeruzalem werd geschrapt. Daarnaast zijn de ook modernste Russische drones uitgerust met door Israël geleverde technologie.
Rollen omgedraaid
In de in evangelische kringen breed geaccepteerde eindtijdtheologie zijn Rusland en China de kwaadaardige legers die uit het noorden en oosten het Midden Oosten binnenvallen. In realiteit blijken het orthodox-christelijke Rusland en China zich juist tegen de islam, het Bijbelse antichrist systeem, te keren, en staat het Westen met zijn aanhoudende steun voor de islam aan de verkeerde kant.
Afgelopen week riepen 50 Saudische geestelijken op tot een oorlog tegen Syrië, Iran en Rusland, en daarmee ook China. Saudi Arabië is lid van de Westerse coalitie met Turkije, die in Syrië, bondgenoot van Moskou, een bloederige burgeroorlog heeft veroorzaakt om met behulp van terreurgroepen zoals ISIS en Al-Nusra/Al-Qaeda president Assad af te zetten.
Imperialisme Turkije bedreigt ook China
Net als de Russen beschouwen de Chinezen het islamitische Turkije NAVO lid- als een grote bedreiging. De Turkse president Erdogan en premier Davutoglu bezochten de Turks-Oeigoerische moslims in Xinjiang (Oost Turkistan), die zich willen afscheiden van China en een islamitische shariastaat willen oprichten. De relaties tussen China en Turkije zijn tevens verslechterd door de genocide die de Oeigoeren begonnen tegen de etnische Chinezen in Urumqi.
Magog etnisch en historisch niet Rusland
De meeste Westerse Bijbeluitleggers blijken het dus volkomen bij het verkeerde eind te hebben. Rusland, het land dat eindelijk als eerste wereldmacht opstaat tegen de islam, werd en wordt nog steeds als de kwaadaardige heerser Gog uit Magog afgeschilderd, terwijl de religie die de ontkenning van de Vader en de Zoon het enige in de Bijbel genoemde kenmerk van antichrist- in het hart van zijn theologie heeft opgenomen (sterker nog: waarin de christelijke erkenning van de Vader en de Zoon de grootst mogelijke godslastering is), vrijwel wordt genegeerd en door steeds meer kerken en christenen zelfs wordt omarmd.
Ook historische feiten worden in deze theologie verdraaid; zo bevond Magog zich ongeveer in het huidige Dagestan en Tsjetsjenië, twee Russische moslimrepublieken waar niet voor niets veel terroristen vandaan komen. Het noordelijke deel van het oude Magog ligt weliswaar inderdaad in het huidige Rusland, maar er is geen enkel historisch of etnisch bewijs dat de volken die daar toen woonden de voorouders van de huidige Russen zijn. Juist het tegendeel is het geval.
Meschech en Tubal in Klein Azië / Turkije
De in de Bijbel genoemde landen die aan de kant van Magog zullen vechten, Meschech en Tubal, zijn nietMoskou en Tobolsk. Dat zijn louter verzinsels van Westerse theologen die door geen enkele historicus worden ondersteund. Historici bevestigen daarentegen dat Meschech en Tubal resp. Mushki en Tubalani in het huidige Klein Azië (Turkije) zijn. De in de Bijbel genoemde Gog uit Magog coalitie bestaat in onze huidige tijd uitsluitend uit islamitische landen die zijn gecentreerd rond Turkije, wiens leiders al vaak het herstel van het Ottomaanse Rijk in 2023 het Bijbelse 8e wereldrijk- hebben aangekondigd.
De koningen uit het Oosten
In Openbaring 16:10 staat hoe de rivier de Eufraat zal opdrogen zodat de weg wordt vrijgemaakt voor de koningen uit het oosten die 200 miljoen strijders op de been zullen brengen. Koningen duidt op meerdere landen en naties, niet op één grote wereldmacht zoals China. En zoals we al zagen wordt het Chinese leger juist ingekrompen, terwijl de islam eenvoudig miljoenen gewone mensen zowel man als vrouw, oud als jong- kan dwingen om met eenvoudige wapens en desnoods alleen met hun lichamen- in de finale jihad het jodendom (Israël) en het christendom uit te roeien.
De Europese landen zullen dan moeten besluiten aan welke kant ze willen staan. Blijven ze antichrist islam steunen, dan dreigt voor hen dezelfde totale vernietiging die volgens de Bijbel alle legers en landen ten deel zal vallen die aan de kant van het echte Magog, Meschech en Tubal (het islamitische, herstelde Turks-Ottomaanse Rijk) zullen vechten.
Muslims demand: Remove Christian crosses from national flags
Muslims demand: Remove Christian crosses from national flags
The mosques are our barracks, the domes our helmets, the minarets our bayonets and the faithful our soldiers assimilation is a crime against humanity. Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan.
I cannot see anything good about Muslim immigration into White, European countries.
The sooner Muslim immigration is halted and reversed, the better. It will be a lot easier to correct this situation now than later.
Jeff Goodall.
Immigrants Want Cross Removed from Swiss Flag
Hudson New York Soeren Kern: Sept. 26, 2011
An immigrant group based in Bern has called for the emblematic white cross to be removed from the Swiss national flag because as a Christian symbol it no longer corresponds to todays multicultural Switzerland.
Ivica Petrusic, the vice president of Second@s Plus, a lobbying group that represents mostly Muslim second-generation foreigners in Switzerland (who colloquially are known as secondos) says the group will launch a nationwide campaign in October to ask Swiss citizens to consider adopting a flag that is less offensive to Muslim immigrants.
In a September 18 interview with the Swiss newspaper Aargauer Zeitung, Petrusic said the cross has a Christian background and while the Christian roots of Switzerland should be respected, it is necessary to separate church and state because Switzerland today has a great religious and cultural diversity. One has to ask if the State wants to continue building up a symbol in which many people no longer believe.
In the interview, Petrusic said Switzerland needs new symbols with which everyone, including non-Christians, can identify. As an alternative to the current Swiss flag (see image here), Petrusic proposed the former flag of the Helvetic Republic (see image here) which was officially introduced in 1799 and consisted of green, red and yellow colors. Those colors are similar to the current flags of Bolivia and Ghana and would represent a more progressive and open-minded Switzerland, Petrusic said.
The proposal to change the Swiss flag has been met with outrage across the political spectrum and is sure to fuel anti-immigrant sentiments in Switzerland.
Sylvia Flückiger a councillor with the conservative Swiss Peoples Party (SVP) said the demands are: Totally unacceptable. With our Swiss flag there is nothing to change. The next thing you know, they will demand even more, that we change our constitution.
Marianne Binder, spokeswoman for the center-right Christian Democrats (CVP) said: This is just what was missing, that we need to change our flag. The Swiss flag is part of Swiss identity, precisely because it is inviting for all to want to be involved even the immigrants.
Stefan Brupbacher, general secretary of the libertarian Free Democrats (FDP) said: This is utter nonsense. The Swiss cross is an extremely successful and valuable global brand. It is a symbol of success and quality. We will tightly hold on to it, out of love for Switzerland.
The issue of Muslim immigration to Switzerland has been a hotly debated topic in recent years and the flag controversy is sure to add fuel to the fire.
The Muslim population in Switzerland has more than quintupled since 1980, and now numbers about 400,000, or roughly 5% of the population. Most Muslims living in Switzerland are of Turkish or Balkan origin, with a smaller minority from the Arab world. Many of them are second- and third-generation immigrants who are now firmly establishing themselves in Switzerland.
The new Muslim demographic reality is raising tensions across large parts of Swiss society, especially as Muslims become more assertive in their demands for greater recognition of their Islamic faith.
The ensuing controversies are fuelling a debate over the role of Islam in Swiss society and how to reconcile Western values with a growing immigrant population determined to avoid assimilation.
Swiss courts have been jam-packed with Islam-related cases in recent years. In one case, Muslim parents won a lawsuit demanding that they be allowed to dress their children in full-body bathing suits, dubbed burkinis, during co-ed swimming lessons. In another case, a group of Swiss supermarkets created a stir by banning Muslim employees from wearing headscarves.
In August 2009, the Swiss basketball association told a Muslim player she could not wear a headscarf during league games. In August 2010, five Muslim families in Basel were fined 350 Swiss Francs ($420) each for refusing to send their daughters to mixed-sex swimming lessons.
In September 2010, the secretary of the Muslim Community of Basel was acquitted of publicly inciting crime and violence. The charges were pressed after the 33-year-old made comments in a Swiss television documentary saying that Islamic Sharia law should be introduced in Switzerland and that unruly wives should be beaten. The judge said the defendant was protected by freedom of expression.
In November 2010, Swiss voters approved tough new regulations on the deportation of non-Swiss immigrants convicted of serious crimes. The measure calls for the automatic expulsion of non-Swiss offenders convicted of crimes ranging from murder to breaking and entry and social security fraud.
Also in November, Swiss Justice Minister Simonetta Sommaruga said the approval or extension of residency permits should be closely linked to the efforts immigrants make to integrate themselves. Compulsory schooling must be respected. Children should attend all courses and exceptions made on religious or other grounds, for example in swimming classes, should no longer be possible, Sommaruga said.
In December 2010, the Federal Commission on Womens Issues called for Islamic burqas and niqabs to be banned in government offices and in public schools. The government-appointed committee said the move would prevent gender discrimination.
In January 2011, a 66-year-old Turkish woman living in Bern was sentenced to three years and six months in prison for encouraging the father and brothers of her daughter-in-law to carry out an honor crime against her for her risqué lifestyle.
In May 2011, voters in canton Ticino, in Switzerlands Italian-speaking region, collected enough signatures to be able to launch a referendum that would ban burqas, niqabs and other Islamic head dresses. If the referendum goes ahead, it will be the first time in Switzerland that citizens have been asked to express an opinion on burqas.
Also in May, Swiss Defence Minister Ueli Maurer said increasing numbers of Swiss Muslims are training in Islamic militant camps in countries like Somalia and Yemen. In an interview with the SonntagsZeitung newspaper, Maurer also said that under current Swiss laws it is difficult to prevent Islamists from raising funds.
Meanwhile, an administrative court in Bern is expected to rule on the fate of a minaret in the town of Langenthal. Minarets are the tower-like structures on mosques from which Muslims are often called to prayer.
Muslims in Langenthal, a town with a population of about 15,000, had been given permission to build a minaret five months before a constitutional ban on minarets took effect in November 2009, but opponents of the project say the earlier approval is now null and void. The case is still working its way through the Swiss legal system.
In November 2009 Switzerland held a referendum in which citizens approved an initiative to ban the construction of minarets. The initiative was approved 57.5% to 42.5% by some 2.67 million voters. Only four of Switzerlands 26 cantons or states opposed the initiative, thereby granting the double approval that now makes the minaret ban part of the Swiss constitution.
In July 2011, the European Court of Human Rights rejected two cases brought by Muslims against Switzerlands constitutional ban on building minarets.
A seven-judge panel at the Strasbourg-based court said that it would not consider the cases as the plaintiffs failed to show how the ban harmed their human rights and they therefore cannot claim to be victims of a violation of the European Convention on Human Rights, which the court enforces.
The minaret ban represented a turning point in the debate about Islam in Switzerland.
The initiative was sponsored by the conservative Swiss Peoples Party (SVP), which says the minarets symbolize the growing self-confidence and intolerance of Switzerlands Muslim community.
The SVP has described the minaret is a symbol of a religious-political claim to power and dominance which threatens in the name of alleged freedom of religion the constitutional rights of others.
The SVP has backed its claim by citing a remark by Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan, who has implied that the construction of mosques and minarets is part of a strategy to Islamisize Europe. The pro-Islamist Erdogan has bragged: The mosques are our barracks, the domes our helmets, the minarets our bayonets and the faithful our soldiers. Erdogan has also told Muslim immigrants in Europe that assimilation is a crime against humanity.
In recent years the number of mosques in Switzerland has mushroomed; there now are over 200 mosques and up to 1,000 prayer rooms dotted across the country. Critics fear the mosques are facilitating the establishment of a parallel Muslim society one that is especially welcoming to Islamic fundamentalists.
Soeren Kern is Senior Fellow for Transatlantic Relations at the Madrid-based Grupo de Estudios Estratégicos / Strategic Studies Group. Follow him on Facebook.
In de Schilderswijk in Den Haag gaan salafisten de orde handhaven tijdens de oud en nieuw viering. De Schilderswijk, ook wel de sharia-driehoek genoemd, kwam in 2013 en 2014 vaak in het nieuws door de demonstraties van salafisten ter ere van de Islamitische Staat (IS).
Salafistische patrouilleren door de wijk.
Deze demonstraties met vlaggen die IS ook gebruikt, leidden tot grote verontwaardiging. Mede door de gescandeerde leuzen zoals Dood aan de joden! Dood aan de Westerse samenleving! De Haagse burgemeester bleef volhouden dat er niks aan de hand was en dat dit een uiting was van de vrijheid van meningsuiting.
Tijdens een demonstratie van het gelegenheidsplatform Pro Patria braken er zware rellen uit tussen sympathisanten van IS en de politie. Hierna werd de IS-propagandacel in de wijk opgerold door de overheid. Twee weken geleden zijn de celstraffen voor het propageren van de islamitische gewapende strijd uitgesproken. Deze varieerden tussen taakstraffen voor de meelopers tot een paar maanden effectieve celstraf voor de leiders.
De As Soenna moskee speelt al jaren een belangrijke rol in de salafistische gemeenschap in Nederland. Deze moskee kwam regelmatig in het nieuws door de doodsverwensingen aan Nederlandse politici, maar bijvoorbeeld ook door het uitnodigen van imams die huwelijken tussen kinderen en volwassenen op islamitische wijze inzegenen.
Vorig jaar maakte de Haagse burgemeester een appeasement-afspraak met de moskee. Zij mochten de orde handhaven tijdens oud en nieuw in eenvormige kleding. Binnen de wijk zou dat aanzien betekenen voor de moskee. Zij waren tenslotte het officiële verlengstuk van de politie aan het einde van het jaar.
Op 17 december jongstleden nam de Tweede Kamer een motie aan om niet meer met salafistische organisaties samen te werken. In een andere motie noemde een Kamermeerderheid salafistische organisaties Een kweekvijver voor radicalisering en gewelddadig jihadisme. Ondanks deze politieke ontwikkelingen gaat de samenwerking met stichting As Soennah gewoon door.
Vlak na kerst lekte het plan van burgemeester Jozias van Aartsen uit om wederom rond de jaarwisseling de beruchte shariapatrouilles op te stellen in de wijk. De gemeenteraad wist van niets, zo bleek uit reacties. De PVV heeft dan ook gelijk vragen gesteld, maar deze zijn nog niet beantwoord.
Onze vraag aan de gemeente of patriottistische organisaties ook mogen patrouilleren in wijken waar ze veel aanhang hebben kon een woordvoerder niet beantwoorden.
De Turkse politie heeft twee mannen aangehouden die ervan worden verdacht dat ze op oudejaarsavond in de hoofdstad Ankara een zelfmoordaanslag hadden willen plegen. Het zou gaan om twee leden van de terreurbeweging Islamitische Staat, meldde de krant Hürriyet woensdag.
Een speciale politie-eenheid die terrorisme bestrijdt, heeft de twee woensdag opgepakt aan de oostrand van Ankara. De twee zouden vanuit Syrië naar Ankara zijn gekomen en bezig zijn geweest hun aanslagen voor te bereiden, onder meer door een doelwit in de stad te zoeken.
In oktober vielen meer dan honderd doden en honderden gewonden door twee bomexplosies bij een grote vredesmanifestatie in Ankara. De twee daders van deze zelfmoordaanslagen zouden banden met IS hebben gehad.
De voorman van de Nederlandse socialistische partij PvdA (vergelijkbaar met de S.pa in Vlaanderen), Diederik Samsom, denkt dat Nederland 200.000 economische immigranten per jaar kan opvangen. Driemaal zoveel als in 2015.
Dat de huidige achterban zich massaal heeft afgekeerd van zijn partij sinds de laatste verkiezingen, mede door de stellingname in het immigratievraagstuk, neemt hij op de koop toe: Als de kiezers straks zeggen: we vonden het niks prima. Dan maak je een buiging, stap je van het podium, en gaat een ander het doen. Het enige slachtoffer zou ikzelf zijn, of een paar andere politici. Als dat het grootste offer is dat gebracht moet worden, dan is dat op te brengen, aldus de PvdA-leider.
Een stap terug om er twee vooruit te maken. De invoer van nieuwe kiezers, de economische immigranten, zouden een grote stemmenwinst op kunnen leveren. Asielzoekers mogen namelijk al gaan stemmen voor lokale verkiezingen in Nederland met een verblijfsvergunning op zak. Dat aantal van 200.000 is dan nog geflatteerd. In verband met gezinshereniging kan dat aantal met gemak aanzwellen tot 500.000. Per jaar.
Ook zonder dit voornemen van de PvdA stroomt Nederland vol met gelukszoekers. Voor 2016 wordt er al rekening gehouden met 250.000 immigranten die naar Nederland komen. Voor het merendeel economische immigranten.
De Partij van de Arbeid stond altijd bekend als niet verrassend de partij voor de arbeiders. Deze traditionele achterban is de afgelopen tien jaar massaal overgestapt naar de Partij voor de Vrijheid, zo blijkt uit de verkiezingsuitslagen. Sinds de laatste verkiezingen voor het Nederlands parlement, de Tweede Kamer, hebben de twee regeringspartijen, de liberale VVD en de socialisten van de PvdA, het vertrouwen van respectievelijk 55% en 75% van hun kiezers verloren. De grote winnaars in de peilingen zijn extreemlinks en de Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders. Van de ruwweg 12.000.000 kiesgerechtigde Nederlanders en allochtonen zou 3.120.000 van hen nu een stem op de PVV uitbrengen als er nu verkiezingen zouden zijn.
Said Saouti en Mohammed Kerai, de twee Brusselse kopstukken die nu in de cel zitten. © kos.
Terrorisme?
