Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
De film begint in een buitenaardse rechtszaal waar de gestoorde professor Jumba wordt veroordeeld voor het uitvoeren van illegale genetische experimenten. Hij heeft een wezen geschapen genaamd experiment 626. Hoewel hij er niet zo uit ziet, is dit wezen een levensgevaarlijk superwapen met grote kracht en intelligentie. Jumba wordt opgesloten en zijn experiment wordt verbannen.
Kapitein Gantu, een alien die lijkt op een kolossale humanoïde haai, moet 626 wegbrengen. Onderweg weet 626 uit te breken, en vlucht met een schip naar de aarde. Daar beland hij op het eiland Kauai. Wanneer ze hoort van 626s ontsnapping, besluit de raadsvrouw van de United Galactic Federation dat de aarde desnoods vernietigd moet worden om 626 te stoppen. Ze wordt van dit plan afgehouden door Pleakley, een zogenaamde aarde-expert die beweert dat de aarde een beschermd natuurgebied is voor muskieten. Het is beter 626 levend te vangen en de planeet verder niet in gevaar te brengen. Omdat Jumba de enige is die genoeg kennis bezit over 626 voor deze missie, maakt de raadsvrouw een deal met hem: zijn vrijheid in ruil voor 626 arrestatie. Pleakey zal met hem meegaan als begeleider.
Intussen op Kauai beland 626 in een hondenasiel na te zijn aangereden door een truck. Ondertussen wordt de kijker geïntroduceerd aan Lilo Pelekai en haar zus Nani. De twee hebben hun ouders verloren in een auto-ongeluk, en Nani probeert nu de voogdij over Lilo te behouden. Dit valt echter niet mee daar ze het vele werk maar net aankan, en een sociaal medewerker genaamd Cobra Bubbels hen in de gaten houd. Omdat Lilo geen vrienden heeft, besluit Nani dat ze een hond mag uitzoeken als gezelschap. Lilo gaat hiervoor naar hetzelfde asiel waar 626 ook zit. 626, wetend dat er op hem gejaagd wordt, ziet in Lilo zijn kans op ontsnapping. Hij vermomd zich als hond, en wordt door Lilo uitgekozen. Ze geeft hem de naam Stitch.
Jumba en Pleakley arriveren op aarde, en proberen vermomd als een stelletje dat op vakantie is Stitch/626 te vangen. Ondertussen leert Lilo Stitch over het Hawaïaanse gezegde OHana en de betekenis van familie. Dit lukt maar langzaam, en mede door Stitch verliest Nani haar baan. Alle pogingen nieuw werk te vinden draaien ook op niets uit. Hierdoor besluit Cobra dat het beter voor Lilo is om in een pleeggezin te worden geplaatst.
Na een reeks mislukte pogingen Stitch te vangen worden Jumba en Pleakley ontslagen. De raadsvrouw stuurt nu Kapitein Gantu naar de aarde voor de missie. Jumba wil nu hij toch ontslagen is Stitch op zijn manier vangen. Hij dringt het huis van Lilo en Nani binnen, en in de confrontatie die volgt wordt het huis opgeblazen. Stitch en Lilo vluchten weg van het huis, waarna Stitch eindelijk onthuld wie hij werkelijk is. De twee worden gevangen door Gantu en meegenomen naar diens schip, maar Stitch kan nog net voor Gantu met zijn schip vertrekt ontsnappen. Gantu merkt dit niet, en vertrekt met enkel Lilo.
De achtergebleven Stitch wordt eindelijk gevangen door Jumba en Pleakley. Nani, die het hele gebeuren heeft gevolgd, komt tussenbeide en vraagt de twee haar te helpen Lilo terug te halen. Stitch, die eindelijk toegeeft het belang van familie te begrijpen, is ook bereid mee te helpen. De vier zetten met Jumbas ruimteschip de achtervolging in. Na een wilde toch kan Stitch Lilo bevrijden, en laat Gantus schip neerstorten in zee. Stitch, Lilo en Gantu weten met behulp van David (Nanis vriend) de kust te bereiken. Daar blijken ook Cobra Bubbels en de raadsvrouw te zijn, die stitch meteen laat arresteren. Wanneer ze echter ziet dat Stitch dankzij Lilo is veranderd, besluit ze zijn straf om te zetten in verbanning naar de aarde. Gantu wordt ontslagen daar hij Lilo onnodig in gevaar heeft gebracht. Cobra krijgt het bevel van de raadsvrouw (die hem kent van een eerdere ontmoeting in Roswell) om zijn beslissing Lilo in een pleeggezin te plaatsten terug te draaien.
Jumba en Pleakley blijven ook op aarde, en helpen de Pelekai familie hun huis te herbouwen.
Lilo & Stitch is een van de weinige Disneyfilms die zich afspeelt in de hedendaagse wereld. Aanvankelijk was het de bedoeling dat de film zich zou gaan afspelen op het platteland van Kansas.[1] De beslissing om de locatie te veranderen naar het Hawaïaans eiland Kauai betekende een belangrijke stap in het uitwerken van de plot. Lilo & Stitch was de eerste grote animatiefilm die zich op een Hawaïaans eiland afspeelt.[1]
Voor de film reisde een team tekenaars af naar Kauai. Tijdens hun verblijf kregen ze van een gids uitleg over de betekenis van ohana, wat door de producers werd verwerkt tot een belangrijk onderdeel van de plot.
Om de film een helderdere kleur te geven, werden de achtergronden ingekleurd met waterverf. Dit werd voor het laatst gedaan bij de film Dombo.
Jason Scott Lee schreef mee aan de dialogen voor de personages.
De film werd gepromoot met een aantal trailers waarin Stitch telkens binnendringt in scènes uit bekende disneyfilms, zogenaamd in een poging eindelijk een filmrol te krijgen. Deze films waren Aladdin, Belle en het Beest, De Leeuwenkoning en De kleine zeemeermin.
Het personage Cobra Bubbles is met zijn donkere pak en zijn oude connecties met aliens duidelijk een parodie op de film Men in Black.
Het script van de film onderging een groot aantal veranderingen tijdens de productie. Zo zou de film zich oorspronkelijk gaan afspelen in Kansas. Voor de achtervolginsscène in de climax van de film zou Stitch oorspronkelijk een Boeing 747 kapen van de luchthaven van Honolulu en hiermee de achtervolging in zetten. Maar na de aanslagen op 11 september 2001 vonden de producers dit ongepast, en werd Jumbas ruimteschip gebruikt.
De soundtrack van de film bestaat grotendeels uit nummers van Elvis Presley. Dit omdat het personage Lilo een groot fan van deze zanger is. De nummers werden voor de film opnieuw ingezongen door o.a. Wynonna Judd. De nummers gebruikt in de film zijn:
Atlantis: De Verzonken Stad (originele titel Atlantis: The Lost Empire) is een Amerikaanse animatiefilm uit 2001, geproduceerd door Disney. Het is de 41ste avondvullende Disney-animatiefilm. De film duurt 92 minuten. Hoofdregisseur is Kirk Wise.
De film combineert elementen van sciencefiction en actiefilms met de legende van het eiland Atlantis.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
De film begint in een ver verleden, en toont de ondergang van Atlantis. Terwijl de bevolking redding en dekking zoekt, ziet het meisje Kida hoe haar moeder zich opoffert om met de kracht van een kristal een deel van het eiland te redden.
Het verhaal verplaatst zich vervolgens naar het jaar 1914. De jonge taalkundige/cartograaf Milo James Thatch werkt aan zijn theorie over het bestaan van Atlantis. Hij denkt aanwijzingen over de locatie gevonden te hebben dank zij een oud dagboek, het Sheppard's Journal. Hij probeert een expeditie op touw te zetten, maar niemand neemt hem serieus. Alleen Preston B. Whitmore, een vriend van Milos grootvader, toont interesse. Hij onthult dat hij en Milos grootvader, Thaddeus Thatch, al langere tijd een expeditie hadden gepland om Atlantis te vinden. Deze kon niet doorgaan omdat Thaddeus stierf en dus wil Whitmore dat Milo nu zijn plaats inneemt. Andere leden van de expeditie zijn commandant Lyle Rourke, zijn assistente Helga Sinclair, de Italiaanse explosievenexpert Vincenzo "Vinny" Santorini, een doorgedraaide Franse geoloog Gaetan "Mol" Molière, de arts Dr. Joshua Sweet, de monteur Audrey Ramirez, de kok Jebidiah Allerdyce "Cookie" Farnsworth en de cynische communicatie-expert Wilhelmina Packard.
De expeditie vertrekt per schip naar de locatie omschreven in het dagboek, alwaar ze per duikboot verder gaan. De duikboot wordt echter aangevallen door een robotische Leviathan waarbij de meeste bemanningsleden omkomen. Milos team haalt het wel en vindt een onderzeese grot. Deze grot leidt uiteindelijk naar Atlantis, of wat daarvan over is. De groep wordt welkom geheten door Kida, die nauwelijks is verouderd sinds de dag dat het eiland wegzonk in zee.
Kida ontdekt al snel dat Milo in staat is de oude teksten in de tempels van Atlantis te lezen, iets dat haar volk al lang is vergeten. Ze hoopt dat hij in de teksten iets kan vinden dat de stad kan redden. Ze ontdekken dat de stad wordt beschermd door het Hart van Atlantis : het magische kristal dat Kidas moeder ooit gebruikte om de stad te redden, en waar alle blauwe kristallen die de Atlantianen bij zich dragen mee verbonden zijn. Dit Hart houdt ook alle Atlantianen jong.
Al snel blijkt dat vele leden van Milos team heel andere bedoelingen hebben. Ze willen de rijkdommen van de stad stelen en zeker dit Hart van Atlantis. Kida wordt gedwongen hen het Hart te tonen. Eenmaal in de kamer waar het Hart ligt, fuseert ze ermee, en verandert in een kristallen gedaante. Rourke laat haar in een metalen kist stoppen voor transport. Zonder het Hart zal de stad snel sterven. Milo slaagt erin Vincenzo, Mol, Joshua, Audrey, Jebidiah en Wilhelmina te overtuigen van hun fout en ze keren zich tegen Rourke en Helga. Rourke en Helga vertrekken met Kida en hun handlangers.
De koning van Atlantis waarschuwt Milo voor de gevaren van het Hart van Atlantis; hijzelf probeerde het ooit als wapen te gebruiken, wat de stad bijna fataal werd. Milo leert de Atlantianen hoe ze de oude vliegende oorlogsmachines in de stad moeten gebruiken, waarna de groep een aanval opent op Rourke, Helga en hun handlangers, die net bezig zijn via een uitgedoofde vulkaan terug te keren naar de oppervlakte. Rourke wil zich door niets laten tegenhouden en gooit Helga uit zijn ballon om de lading te verlichten. Helga maakt een fatale val, maar kan met haar laatste kracht de ballon stukschieten. Milo verslaat Rourke vervolgens door hem in kristal te veranderen met behulp van het Hart van Atlantis.
Door het gevecht wordt de vulkaan weer actief. Milo brengt Kida terug naar de stad, waarna ze het Hart van Atlantis gebruikt om een verdedigingsmuur te maken tegen de lava uit de vulkaan. Nadien worden zij en het Hart weer gescheiden.
Milo besluit in Atlantis te blijven terwijl de anderen teruggaan naar de bovenwereld. Wel geeft hij de anderen een brief mee aan Whitmore. Hij en het team besluiten te doen alsof hun expeditie is mislukt zodat niemand Atlantis nog lastig zal vallen.
Ter voorbereiding van de productie van de film, bezochten de filmmakers enkele musea en bestudeerden oude militaire installaties uit de vroege 20e eeuw. Ook bezocht de groep de grotten in Carlsbad Caverns National Park om inspiratie op te doen voor de ondergrondse grot in de film.
Voor het uiterlijk van Atlantis wilden de producers afstand doen van het klassieke beeld van Oud-Griekse gebouwen. In plaats daarvan werd de architectuur van oude beschavingen uit China, Zuid-Amerika en het Midden-Oosten als basis gebruikt.
Het personage Milo vertoont enkele gelijkenissen met Dr. Marc Okrand, de taalkundige die voor de film de fictieve Atlantiaanse taal bedacht. Volgens Okrand maakte tekenaar John Pomeroy enkele schetsen van hem daar hij zelf niet wist hoe een taalkundige eruit zag. Pomeroy beweerde op zijn beurt ook zichzelf als basis te hebben gebruikt voor de film.[1] Een interessant gegeven over de personages in de film is dat maar weinig van hen jonger zijn dan 30 jaar; iets wat zeldzaam is voor een Disneyproductie. Atlantis is een van de laatste Disneyfilms waarin een personage rookt; Packard, een van de bijpersonages, steekt geregeld een sigaret op. Het personage Molière was oorspronkelijk een professioneel en serieus karakter, tot een van de tekenaars van hem een klein gestoord mannetje maakte.[2]
Een scène aanvankelijk gepland voor de film, was een waarin een groep vikingen Atlantis aanvalt. Een van hen heeft het dagboek bij zich dat later in de film gebruikt wordt om Atlantis terug te vinden.
De wapens in de film zijn grotendeels correct gezien de tijdsperiode.
Atlantis: De Verzonken Stad deed het redelijk in de Amerikaanse box-office, waar de film ongeveer 85 miljoen dollar opbracht.[3] Dit was niet genoeg om het productiebudget van $120 miljoen terug te verdienen. Wereldwijd bracht de film $186 miljoen op.[3] Daarmee werd het productiebudget wel terugverdiend, maar het was nog altijd een teleurstellende opbrengst voor een Disneyfilm.
De film kreeg gemengde reacties van critici. Op Rotten Tomatoes scoort de film 46% aan goede beoordelingen.[4] Sommige critici vonden dat de film sterk leek op de Japanse animeserie Nadia: The Secret of Blue Water, zoals de personages en de primaire verhaallijn.[5]
De film zou aanvankelijk opgevolgd gaan worden door een animatieserie getiteld Team Atlantis. Vanwege de teleurstellende opbrengst van de film werd deze serie geschrapt. In 2003 kwam Disney wel met de direct-naar-video vervolgfilm Atlantis: Milo's Avontuur, welke bestaat uit losse verhalen gebaseerd op scenarios geschreven voor de tv-serie.
De film is duidelijk anders dan de meeste andere Disneyfilms vanwege de humor, die meer weg heeft van bijvoorbeeld de Looney Tunes dan van andere Disneyfilms.
Keizer Kuzco kostte ongeveer 100 miljoen dollar (exclusief reclamecampagnes en meer) en is daarmee één van de duurste Disney-animatiefilms ooit gemaakt. De film bracht wereldwijd bijna 170 miljoen dollar op, en de film was daarmee niet erg succesvol.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
De film draait om Kuzco, de jonge, uitermate egoïstische keizer van een niet nader genoemd land (wat echter wel sterk gebaseerd lijkt te zijn op de Inca-beschaving). Hij laat op een dag de boer Pacha bij hem komen om hem mede te delen dat zijn dorp binnenkort gesloopt gaat worden om plaats te maken voor een nieuw zomerpaleis; Kuzcotopia. Pacha wordt uit het paleis gegooid voor hij kan protesteren.
Ondertussen probeert Yzma, de oude raadsdame van Kuzco, achter zijn rug om de macht te grijpen. Wanneer Kuzco haar ontslaat omdat ze te vaak zijn taken overneemt, maakt ze plannen om hem uit de weg te ruimen door middel van vergiftiging. Haar hulpje Kronk verwisselt echter per ongeluk het gif met een toverdrankje dat Kuzco verandert in een lama. Yzma beveelt Kronk om Kuzco in een zak de stad uit te voeren en hem om te brengen. Kronk kan dit echter niet aan en verliest de zak met Kuzco erin. De zak belandt door toeval op de wagen van Pacha.
Wanneer Kuzco ontwaakt in Pachas dorp en ontdekt wat er met hem is gebeurd, eist hij dat Pacha hem terugbrengt naar het paleis. Deze wil dat alleen doen als Kuzco zijn bouwplannen voor Kuzcotopia opgeeft. Kuzco is dit niet van plan en probeert zelf de weg terug te vinden. Hij wordt al snel aangevallen door een groep jaguars, maar wordt gered door Pacha. Kuzco doet nadien alsof hij instemt met Pachas voorstel zodat die hem terug naar het paleis zal brengen. De twee moeten echter daadwerkelijk samen werken wanneer ze tegenover meerdere gevaren komen te staan.
Ondertussen neemt Yzma de macht over in het paleis, tot ze ontdekt dat Kuzco nog in leven is. Zij en Kronk trekken de jungle in om hem te zoeken. Beiden arriveren tegelijk met Pacha en Kuzco bij een restaurant, alwaar Kuzco Yzma hoort opbiechten dat ze hem wil doden. Hij beseft meer dan ooit dat Pacha zijn enige hoop is weer terug bij het paleis te komen.
Na een wilde achtervolging door Kronk en Yzma bereiken Pacha en Kuzco het paleis. Ze dringen binnen in het laboratorium van Yzma om het tegengif voor Kuzcos verandering te vinden. Yzma blijkt hen voor te zijn en roept de paleiswachters erbij. Terwijl ze wegvluchten voor de wachters probeert Kuzco verschillende drankjes uit, waardoor hij in meerdere dieren verandert. De twee kunnen aan de wachters ontkomen, waarna Yzma hen zelf uit de weg probeert te ruimen. Hierbij breekt ze een van de flesjes met toverdank en verandert in een poesje. Kuzco krijgt uiteindelijk het goede drankje te pakken en wordt weer mens.
Kuzco heeft door dit alles zijn lesje geleerd en schrapt de bouwplannen voor Kuzcotopia. Kronk wordt vergeven van zijn daden en wordt nadien leider van een scoutinggroep, met Yzma (nog steeds als poes) als onvrijwillig lid.
In een vroeg productiestadium droeg de film de titel Kingdom of the Sun. Deze film had een verhaal grotendeels gelijk aan de Prins en de Bedelaar, waarin de keizer van plaats ruilt met een boer die sprekend op hem lijkt. Samen zouden ze uiteindelijk de heks Yzma moeten verhinderen de zon te stelen. Dit script werd uiteindelijk verworpen omdat de producers een origineler verhaal wilden.
De pogingen om een origineel verhaal te vinden maakten dat de productie van de film vertraging opliep. De film stond aanvankelijk gepland voor 2000, maar in 1998 werd duidelijk dat deze datum niet gehaald zou worden. Michael Eisner liet de productie uiteindelijk stilleggen zodat de tekenaars eerst konden werken aan Fantasia 2000. Daarna eiste hij dat er snel een goed script zou komen, anders zou de film in zijn geheel worden afgeblazen. Het script werd uiteindelijk geheel omgegooid om toch nog tot een film te komen.
Het nieuwe verhaal maakte dat enkele van de muzikale nummers geschreven door Sting moesten worden verworpen omdat de scènes waarvoor ze waren geschreven niet meer bestonden in het nieuwe script. Sting zelf was hierover totaal niet te spreken en weigerde nog verder mee te werken aan de film. Mogelijk is dit de reden dat de film de eerste Disneyfilm sinds de Reddertjes in Kangoeroeland is die geheel vrij is van enig gezongen nummer.
Voor de omgeving waarin het verhaal zou gaan spelen, lieten de tekenaars zich inspireren door de Incacultuur. Behalve de kleding en architectuur, is ook Kuzcos naam een verwijzing naar deze cultuur. Deze is namelijk afgeleid van Cuzco.
De uiteindelijke film moet het vooral hebben van humor, met name zelfspot. Standaard plots en clichés zijn in grote mate terug te vinden in de film, en worden ook vaak geparodieerd.
In december 2005 kreeg de film een vervolg getiteld Keizer Kuzco 2: King Kronk. Het ging deze keer om een zogenaamde "direct-to-video"-film, die niet eerst in de bioscopen verscheen maar meteen op dvd werd uitgebracht.
In januari 2006 kwam er in de Verenigde Staten een televisieserie gebaseerd op de film op de buis, genaamd The Emperor's New School. In België was deze serie te zien op Ketnet.
Dinosaur is een Amerikaanse computeranimatiefilm, geproduceerd door Walt Disney Pictures. De film verscheen in 2000. De dieren in de film werden computergeanimeerd, terwijl de achtergronden zijn opgebouwd uit echte beelden. De film werd gemaakt door Disney's Secret Lab, een afdeling binnen Walt Disney Pictures die inmiddels gesloten is.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
Een Iguanodon-ei wordt gestolen uit een nest en belandt op Lemur Island, een eiland waar geen dinosauriërs leven maar enkel een groep lemuren. De lemuren Plio, haar vader Yar en haar zoon Zini besluiten de dinosaurus uit het ei zelf op te voeden. Ze noemen hem Aladar.
Jaren later, wanneer Aladar volwassen is en Plio zelf al een dochter heeft, Suri genaamd, vindt er een ramp plaats. Er vallen meteorieten uit de lucht en het eiland wordt verwoest. Enkel Aladar en enkele van de lemuren overleven het incident. Samen trekken ze noodgedwongen de wereld in op zoek naar een nieuwe woonplaats. Al snel komen ze een grote kudde andere dinosaurussen tegen die hetzelfde hebben meegemaakt. Ze worden geleid door de Iguanodon Kron en diens luitenant Bruton. Andere leden zijn de oudere Brachiosaurus Baylene, Styracosaurus Eema, de Ankylosaurus Url, en Krons zus Neera.
De groep trotseert vele moeilijkheden en gevaren waaronder voedseltekort en aanvallen door Velociraptors en later Carnotaurussen. Tijdens een aanval offert Bruton zich op zodat de rest kan vluchten. Aladar ontdekt uiteindelijk een weg naar een vallei die geschikt zou zijn voor de groep om te wonen. Kron denkt dat de vallei alleen bereikbaar door over een steile wand te klimmen, maar Aladar weet dat er een ingang is door een tunnelcomplex. Kron weigert naar Aladars advies te luisteren. Wanneer de Carnotaurussen weer aanvallen gaat de rest van de groep uiteindelijk met Aladar mee. Alleen Kron blijft koppig achter en wordt door de Carnotaurus gedood. De rest van de groep belandt veilig in de vallei.
De film vertoont qua verhaal sterke gelijkenissen met de animatiefilm Platvoet en zijn vriendjes, welke in 1988 werd uitgebracht door voormalig Disneymedewerker Don Bluth. In een poging Dinosaur meer afstand te laten nemen van Bluths film werd aanvankelijk besloten de karakters geen dialogen te geven, maar Michael Eisner was tegen dit plan omdat zonder dialogen de film volgens hem geen succes zou worden.
Voor de achtergronden in de film is gebruikgemaakt van foto's van zeer groot formaat, die gemaakt zijn op Hawaï en Tahiti. Dinosaur was de duurste film van 2000, met een budget van 130 miljoen dollar.
De film bevat een aantal fouten wat betreft de historische accuraatheid van het verhaal. In de tijd dat de film zich afspeelt, bestonden er geen lemuren. Daarnaast zijn veel dinosauriërs in de film of heel groot geanimeerd (bijvoorbeeld de Ankylosaurus), of te klein of verkeerd.
Zangeres Kate Bush zou een lied voor de film hebben opgenomen, maar deze is niet op de soundtrack verwerkt. Volgens Disney werd dit gedaan omdat een testpubliek het nummer afkeurde.
The Countdown to Extinction, een attractie in het Disney-pretpark Disney's Animal Kingdom, werd vlak voor de film uitkwam verbouwd tot de DINOSAUR-attractie, geheel in stijl van de film.
Fantasia 2000 is een Amerikaanse animatiefilm van Walt Disney Feature Animation, uitgebracht in 1999. De film is het vervolg op Fantasia, en is de 38e grote tekenfilm van Disney.
Net als Fantasia bestaat Fantasia 2000 uit een aantal bekende muziekstukken, die door Disney zijn voorzien van tekenfilmbeelden. De meeste muziek is opgenomen door het Chicago Symphony Orchestra, behalve Rhapsody in Blue, welke is opgenomen door het Philharmonia Orchestra.
Suite uit de Vuurvogel (Igor Stravinsky): een verhaal over een lente-elf die per ongeluk de vuurgeest van de vernietiging (de vuurvogel uit de titel van het muzieknummer) wekt.
Het plan voor de originele Fantasia-film was om er een doorlopend verhaal van te maken waarin ieder nieuw muziekstuk met filmpje een nieuw hoofdstuk vormde dat aansloot op het vorige. Dit plan werd echter niet gebruikt toen de film een grote afzetmarkt verloor in Europa door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Fantasia 2000 probeert dit idee als nog toe te passen. Mede om die reden is het filmpje the sorcerer's apprentice, een van de populairste filmpjes uit de vorige film, behouden gebleven.
Ontwikkeling voor Fantasia 2000 begon in 1990, en productie begon het jaar erop. De muziek werd uitgekozen door Roy E. Disney, James Levine, en leden van de productiestaff. Sommige muziekstukken werden pas gekozen toen de filmpjes al bekend waren.
Rhapsody in Blue was al in ontwikkeling door regisseur Eric Goldberg toen Disney hem benaderde met het plan dit filmpje in Fantasia 2000 te verwerken.
Een significatne verandering in muziekstijl ten opzichte van de vorige film is dat in meer dan de helft van de muziekstukken uit Fantasia 2000 de piano een prominente rol heeft. In de originele film kwam geen pianostuk voor.
Fantasia 2000 bevat vele technische innovaties die later standaard zouden worden voor films. Zo zijn de filmpjes Pines of Rome en The Steadfast Tin Soldier in eerste instantie met de computer getekend, en al gemaakt voordat Pixars eerste computergeanimeerde film Toy Story uitkwam. In het slotfilmpje werden computeranimatie en traditionele animatie door elkaar gebruikt, een techniek die later ook toegepast werd in piratenplaneet.
De producers vonden dat er een paar tussenstukjes moesten worden toegevoegd om de muzikale nummers af te wisselen. Daarom werden een paar niet-muzikale scènes toegevoegd waarin telkens een personage het volgende filmpje aankondigt.
Tarzan is een Amerikaanse animatiefilm uit 1999 van Walt Disney Pictures. Het scenario van de film kwam van Tab Murphy, en de muziek van Phil Collins en Mark Mancina.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
Aan het begin van de film ziet men hoe een schip brandend in de golven verdwijnt. Alleen een jong gezin bestaande uit een man, vrouw en hun baby overleeft het. Ze belanden in de Afrikaanse jungle, alwaar ze een boomhut bouwen. In diezelfde jungle woont een groep gorilla's onder leiding van de zilverrug Kerchak. Hij en zijn vrouw Kala hebben ook een kind. Dit kind wordt echter het slachtoffer van de luipaard Sabor. Niet veel later vindt Kala de boomhut. Sabor blijkt daar ook te hebben toegeslagen, en de twee mensen te hebben gedood. Alleen de baby leeft nog. Kala weet de baby te redden van Sabor, en besluit zich over hem te ontfermen. Ze geeft hem de naam Tarzan.
Enkele jaren later heeft de jonge Tarzan moeite mee te komen met de andere gorilla's daar hij anders is. Uiteindelijk wordt hij vrienden met de gorilla Tuk, en de olifant Tantor. Hij weet dat Kerchak hem niet mag. In de jaren erop ontwikkelt hij alle instincten van een aap en leert alles over de jungle en zijn gevaren. Als volwassene is hij al deze vaardigheden meester, en beschikt over fysieke vaardigheden gelijk aan dat van een topatleet. Wanneer de groep wordt aangevallen door Sabor, doodt Tarzan dit luipaard.
Dan arriveren op een dag andere mensen in de jungle: professor Porter, zijn dochter Jane en hun gids Clayton. Ze zijn op zoek naar gorilla's. Tarzan redt Jane van een groep bavianen, en wordt steeds nieuwsgieriger naar deze wezens die op hem lijken. Jane en haar vader beseffen dat Tarzan door gorilla's is grootgebracht, en hun wellicht meer over hen kan leren. Ze leren Tarzan Engels te spreken, en alles over de menselijke beschaving. Hij wil Jane en haar vader echter niet naar de gorilla's brengen daar hij weet dat Kerchak hen dan zeker zal doden.
Na verloop van tijd zit het verblijf van Jane en haar vader erop, en arriveert het schip dat hen terug naar Engeland zal brengen. Clayton overtuigt Tarzan dat Jane wellicht blijft als ze gorilla's te zien krijgt, en Tarzan brengt het drietal naar het gorillakamp. Die avond toont Kala Tarzan de boomhut waarin ze hem gevonden heeft, en Tarzan besluit met Jane en haar vader mee te gaan naar Engeland.
Wanneer ze aan boord gaan van het schip blijkt er echter een muiterij te zijn gepleegd, geleid door Clayton. Hij en zijn helpers willen de gorilla's vangen voor het geld dat veel dierentuinen ervoor betalen. Tarzan, Jane, de professor en de andere bemanningsleden worden opgesloten, maar kunnen ontsnappen dankzij Tantor en Tuk. Tarzan confronteert Clayton en zijn mannen. Claytons handlangers zijn snel uitgeschakeld, maar Clayton zelf geeft het niet op. Hij probeert Tarzan neer te schieten, maar Kerchak springt ervoor. Tarzan jaagt Clayton een boom in, waar hij hem vastbindt met lianen. Clayton probeert zichzelf vrij te hakken met zijn kapmes, maar merkt niet dat er een liaan om zijn nek gewikkeld zit. Derhalve hangt hij zichzelf per ongeluk op.
Kerchak overleeft het geweerschot niet, maar accepteert net voor zijn dood Tarzan eindelijk als zijn zoon en opvolger. Jane en haar vader besluiten niet terug naar Engeland te gaan, maar bij Tarzan in de jungle te blijven.
Tarzan is niet alleen in een Nederlandstalige, maar ook in een Vlaamstalige nasynchronisatie uitgebracht. Dit komt door klachten van ouders omdat hun kinderen het Nederlands-dialect niet verstaan. Tegenwoordig worden alle Disneyfilms opgenomen in Vlaams.
De film is gebaseerd op het boek Tarzan of the Apes, een avonturenroman uit 1912 geschreven door Edgar Rice Burroughs. De film vertoont echter een hoop verschillen met het boek:
In het boek werden Tarzans ouders achtergelaten in Afrika. In de film zijn ze schipbreukelingen.
In het boek wordt Tarzan opgevoed door apen die enkel omschreven worden als "de Grote Apen", en zijn de gorilla's juist de vijanden van deze Grote Apen. In de film wordt Tarzan door de gorilla's opgevoed.
In het boek is Kerchak een van de antagonisten. Hij is het die Kala's originele baby en Tarzans echte vader doodt, niet Sabor.
In het boek zijn vooral leeuwen de primaire roofdieren uit de jungle. In de film is dit een jachtluipaard. Op dit punt heeft de Disneyfilm het bij het rechte eind daar in werkelijkheid leeuwen voorkomen op de savannes.
In het boek sterft Tarzans echte moeder aan een natuurlijke dood.
In het boek komt een Afrikaanse stam voor. Deze werden expres weggelaten uit de film daar hun rol uit het boek als te racistisch werd gezien (Tarzan doodt veel van de stamleden). De inboorlingen komen wel voor in de op de film gebaseerde animatieserie, maar hebben hierin een positievere rol dan in het boek.
In het boek is Kala reeds om het leven gekomen wanneer Tarzan volwassen is. In de film is ze de hele tijd in leven.
Clayton is in het boek meer een sympathieke rivaal van Tarzan dan echt de primaire antagonist. Tevens zijn Clayton en Tarzan in het boek neven van elkaar.
In de Nederlandse versie van de film spreekt onder andere Katja Schuurman een stem in. De muziek in de film is geschreven door Phil Collins. Hij zingt ook de liedjes in de film. De Nederlandse vertalingen van de liedjes worden gezongen door Bert Heerink.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
De film begint bij de Chinese Muur, waar de Hunnen onder leiding van Shan Yu een invasie beginnen. Wanneer de keizer van de invasie hoort, beveelt hij dat een man uit iedere familie in het leger moet dienen.
Ondertussen, in een boerendorp, bereidt Hua Mulan, de enige dochter van de Hua-familie, zich voor op een ontmoeting met de koppelaarster. Als ze de test van de koppelaarster doorstaat zal ze zeker trouwen en zo de familie-eer hoog kunnen houden. Door toedoen van de gelukskrekel , die ze van haar grootmoeder had gekregen, faalt ze echter voor de test en keert beschaamd terug naar huis.
Later die dag arriveert het nieuws van de mobilisatie.Mulans vader was de enige man in de familie dus zal hij bij het leger moeten. Hij is echter oud en slecht ter been, en Mulan weet zeker dat hij de oorlog niet zal overleven. Ze besluit zich voor te doen als een man, en haar vaders plaats in te nemen. Niet veel later ontdekken haar ouders wat ze heeft gedaan, maar het is al te laat: als ze Mulan ontmaskeren zal ze worden gedood wegens verraad. Mulans grootmoeder vraagt de geesten van hun voorouders om hulp. Deze besluiten een van de familiehoeders te sturen om Mulan te beschermen. Mushu, een kleine draak en een familiehoeder die gedegradeerd is nadat zijn vorige missie op een ramp uitdraaide, krijgt de opdracht om de stenen draak in de tuin te wekken. Hij vernielt de draak per ongeluk, en gaat noodgedwongen zelf achter Mulan aan samen met Cri-Kee.
Begeleid door Mushus advies doet Mulan haar intrede in het legerkamp onder de naam Ping. Op hetzelfde moment bespreekt Li, de generaal van het leger, de aanvalsstrategieën met zijn zoon Shang. Li zal de huidige troepen naar het slagveld leiden, terwijl Shang als kapitein de nieuwe rekruten traint. Buiten veroorzaakt Mulan met haar gedrag een vechtpartij, waardoor Shang gelijk alle soldaten strafcorvee geeft.
De training begint, en na een moeizame start kunnen alle soldaten goed meekomen. Alleen wordt Mulan/Ping door de andere soldaten voortdurend bespot. Hoewel Shang tevreden is over de vorderingen, is Chi Fu (de raadsheer van de keizer) dat allerminst. Hij wil de generaal rapporteren dat de rekruten van Shang niet geschikt zijn om te vechten. Hierop besluit Mushu in te grijpen. Hij en Cri-Kee schrijven uit naam van de generaal een brief dat de soldaten direct naar het front moeten komen.
Wanneer de rekruten aankomen bij het dorp waar de rest van het leger zou wachten, treffen ze een slagveld aan. Het dorp is met de grond gelijk gemaakt, en alle soldaten zijn dood, inclusief generaal Li. Shang leidt zijn troepen via de kortste weg naar de keizerlijke stad in de hoop de Hunnen nog op tijd te kunnen onderscheppen. Onderweg worden ze aangevallen en breekt een groot gevecht los. Mulan ziet haar kans om zich te bewijzen. Met een strategisch gelost kanonschot veroorzaakt ze een lawine die alle Hunnen onder de sneeuw begraaft. Shang dreigt ook te worden meegesleurd, maar Mulan redt hem.
Naderhand blijkt Mulan gewond te zijn geraakt in het gevecht. Shang laat direct een dokter halen. Wanneer die Mulan onderzoekt, komt aan het licht dat ze in werkelijkheid een vrouw is. Shang besluit haar echter niet te doden, maar ze moet wel het leger verlaten. Die avond zien Mulan en Mushu dat Shan Yu en zeven van zijn soldaten de lawine hebben overleefd, en koers zetten naar de keizerlijke stad. Mulan haast zich ook naar de stad, waar de andere soldaten op dat moment als helden worden onthaald. Mulans waarschuwingen worden genegeerd door de feestvierende bevolking. Derhalve slagen de Hunnen erin de keizer te vangen en zich te barricaderen in het paleis.
Op advies van Mulan vermommen de soldaten zich als concubine om zo ongezien in de buurt van de Hunnen te kunnen komen. De zeven Hunnen worden met gemak uitgeschakeld en de keizer gered. Shan Yu laat zich minder makkelijk verslaan. Uiteindelijk lokt Mulan hem naar het dak van het paleis, waar Mushu reeds een grote vuurpijl klaar heeft gezet. Met de pijl schieten ze Shan Yu de vuurwerktoren in, en hij komt om in de explosie.
De keizer vergeeft Mulan al haar daden, en biedt haar zelfs een plaats aan in zijn raad. Mulan weigert daar ze terug wil naar huis. Daarom geeft de Keizer haar zijn amulet en het zwaard van Shan Yu. Wanneer Mulan wegrijdt, spoort de keizer Shang aan om haar te volgen. Thuisgekomen geeft Mulan de geschenken van de keizer aan haar vader ter ere van de familie. Shang arriveert ook, en wordt meteen uitgenodigd om te blijven. In de tempel van de voorvaderen krijgt Mushu zijn oude positie terug nu hij een missie succesvol heeft afgerond.
Mulan begon oorspronkelijk als een korte direct-naar-video film getiteld "China Doll". Schrijver Robert San Souci kwam met het idee om het Chinese gedicht "The Song of Fa Mu Lan" als basis te gebruiken.
Ontwikkeling van Mulan begon in 1994. Disney stuurde een groep tekenaars en fotografen naar China om gedurende drie weken fotos en tekeningen te maken van het landschap. Al snel werd besloten de tekenstijl van de film meer aan te laten sluiten bij traditionele Chinese schilderkunst in plaats van de gedetailleerde tekeningen uit o.a. De Leeuwenkoning.
Voor de meer dan 2000 Hunnen uit de gevechtsscène in de bergen werd een computerprogramma ontwikkeld getiteld Atilla. Hiermee konden veel individuele personages tegelijk worden getekend.
De reacties op de film waren over het algemeen positief. De film scoorde een 90% op Rotten Tomatoes. In het openingsweekend bracht de film 22.8 miljoen dollar op, en was daarmee de meest succesvolle film na The X-Files.
Een belangrijk onderdeel van de uitgave van de film was de distributie in China. Disney hoopte met Mulan net zon grote hit te scoren als met De Leeuwenkoning, die in China een van de meest succesvolle westerse films was. Aanvankelijk werd de film geweigerd daar de Chinese overheid slechts een beperkt aantal westerse films per jaar toestond, maar een jaar na uitgave werd de film alsnog in China vertoond.
Hercules is een Amerikaanse animatiefilm uit 1997 van Walt Disney Pictures, en tevens het 35ste Disney classic van de Disney-animatiefilms. Het verhaal van de film is losjes gebaseerd op de Griekse mythe van Herakles. Het scenario van de film kwam van Ron Clements en John Musker.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
Het verhaal wordt verteld door de Muzen. Het begint met een introductie waarin verteld wordt hoe Zeus de titanen versloeg en opsloot, en zo vrede over de wereld bracht. Vervolgens verplaatst het verhaal zich enkele jaren in de toekomst. Zeus en zijn vrouw Hera wonen nu met de andere Griekse goden op de berg Olympus. Ze hebben zojuist hun eerste kind gekregen: Hercules. Alle goden komen langs om dit heugelijke feit te vieren. Hercules krijgt als geboortecadeau van zijn vader Pegasus (die gemaakt is uit een wolkje).Toch is niet iedereen blij met de geboorte van Hercules. Hades, de god van de onderwereld, vreest dat Hercules zijn plannen om de macht op Olympus te grijpen zal verstoren. Een bezoekje van de Fates (drie monsterlijke dames die in het verleden, heden en de toekomst kunnen kijken) bevestigt dit vermoeden.
Hades beraamt een plan om zich van Hercules te ontdoen. Hij laat Hercules ontvoeren door zijn handlangers Pijn en Paniek. Ze moeten hem sterfelijk maken middels een speciale drank en dan ombrengen. Ze worden echter gestoord door een boerenechtpaar. Hierdoor drinkt Hercules niet de laatste druppel van het drankje en behoudt zijn goddelijke kracht. Hij is echter wel sterfelijk en kan derhalve niet terug naar de Olympus. Hij wordt geadopteerd door een echtpaar. Pijn en Paniek besluiten dit nieuws voor zich te houden en vertellen Hades dat Hercules dood is.
Jaren later krijgt Hercules steeds meer problemen met zijn kolossale kracht. Wanneer zijn ouders hem vertellen dat ze hem hebben gevonden, besluit hij naar de tempel van Zeus te gaan. Zeus verschijnt aan Hercules, en vertelt hem wie hij werkelijk is. Ook vertelt hij Hercules dat hij zijn goddelijkheid kan herwinnen indien hij bewijst een ware held te zijn. Hercules krijgt zijn oude vriend Pegasus weer terug, die inmiddels ook volwassen is. Hij stuurt Hercules naar de saterPhiloctetes(Phil) om een opleiding tot held te volgen. Phil weigert eerst daar hij slechte ervaringen heeft met helden, maar stemt toe nadat Zeus hem treft met een bliksem. Een lange training volgt.
Na de training gaan Phil en Hercules met Pegasus naar Thebe. Onderweg redt Hercules een vrouw, genaamd Megara (Meg) van een centaur. Wat hij niet weet is dat Meg in werkelijkheid werkt voor Hades. Dankzij haar komt Hades erachter dat Hercules nog leeft en stelt alles in het werk om hem alsnog te doden. Zo stuurt hij achtereenvolgens de Hydra en een heel leger andere monsters op Hercules af. Hercules verslaat al deze monsters en verkrijgt zo al snel een status als held bij de bevolking van Thebe.
Met nog maar 24 uur te gaan voor hij zijn plan ten uitvoer wil brengen, stuurt Hades Meg op Hercules af. Ze moet uitzoeken wat zijn zwakke plek is. Meg wordt verliefd op Hercules en weigert Hades nog langer te helpen. Hades heeft echter door dat Hercules ook verliefd is op Meg en gebruikt haar als gijzelaar om Hercules te dwingen zijn kracht gedurende 1 dag op te geven. Hercules stemt toe om Meg te redden, maar laat Hades beloven dat Meg niets, maar dan ook niets zal overkomen.
Nu Hercules machteloos is, laat Hades de titanen vrij om de Olympus aan te vallen en de goden te vangen. Wel stuurt hij één van de titanen, een cycloop, naar Thebe om Hercules te doden nu hij zwak is. Hercules slaagt er desondanks in de cycloop te verslaan. Wanneer Hercules dreigt te worden verpletterd onder een vallende pilaar, duwt Meg hem opzij en komt zelf onder de pilaar terecht. Daar ze nu gewond is, is Hades deal niet langer geldig en krijgt Hercules zijn kracht terug. Hij haast zich naar de Olympus, alwaar hij en Zeus de titanen verslaan.
Hades heeft echter nog een troef achter de hand: Meg is dusdanig gewond dat ze het niet overleeft. Hercules dringt binnen in de onderwereld om Meg terug te halen. Hij is zelfs bereid zijn eigen leven hiervoor te geven. Door deze zelfopoffering bewijst Hercules dat hij werkelijk een ware held is en hij wordt weer een god. Hij verslaat Hades en brengt Megs ziel terug naar haar lichaam waardoor ze weer tot leven komt.
Nu hij weer een god is, mag Hercules terugkeren naar de Olympus. Hij beseft echter dat zijn hart bij Meg ligt en kiest ervoor om weer sterfelijk te worden. Meg en Hercules keren terug naar Thebe.
De film heeft vrijwel niets te maken met de originele verhalen van Hercules. In plaats daarvan heeft Disney zijn eigen draai gegeven aan het verhaal. Dit werd deels gedaan omdat men bepaalde gebeurtenissen uit de mythologie ongepast vond voor jonge kijkers.
Allereerst is Hercules in de film de zoon van Zeus en Hera. In de mythologie is hij echter een buitenechtelijk kind van Zeus met de aardse vrouw Alcmene. Hera zelf is in de mythologie Hercules tegenstander. De Fates uit de film zijn een fusie van de schikgodinnen en de Graeae. De Titanen zijn in de film monsterlijke wezens, terwijl ze in de mythologie net als de Griekse goden een menselijk uiterlijk hadden. Mogelijk verward de film de titanen met de giganten. Verder zijn enkele gebeurtenissen uit de Griekse Mythologie in verkeerde volgorde verwerkt in de film. Zo botst Hercules in de woning van Phil tegen een stuk van de mast van de Argo, wat betekent dat het avontuur van Jason en de Argonauten reeds plaatstgevonden heeft. In de mythologie was Hercules echter een van de bemanningsleden van de Argo. Ook de Trojaanse Oorlog heeft in de film blijkbaar al voor Hercules training plaatsgevonden, terwijl in de mythologie de oorlog een generatie na Hercules plaatsvond.
Disney heeft veel van de personages in de film stereotype karakters gegeven. Zo wordt Hercules meer neergezet als een superheld dan als een god. De film bevat ook veel parodieën op de Amerikaanse cultuur, zoals de enorme merchandising die rondom Hercules ontstaat wanneer hij een held wordt.
De film bevat wel referenties naar de 12 werken van Hercules uit de mythologie, zoals zijn gevecht met de Hydra. De meeste van deze referenties zijn verwerkt in het filmpje van het lied Zero to Hero, en de taken die Phil opnoemt terwijl Hercules poseert voor een schilder.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
De film speelt zich af in het Parijs van 1482. De zigeuner Clopin vertelt een groep kinderen het verhaal van de klokkenluider van de Notre Dame. Het verhaal begint 20 jaar eerder, wanneer een groep zigeuners bij hun tocht naar Parijs wordt onderschept door rechter Claude Frollo en zijn soldaten. Eén van de zigeuners vlucht met haar baby naar de Notre-Dame maar Frollo haalt haar in voor ze naar binnen kan vluchten. De vrouw komt om wanneer Frollo haar baby afpakt en ze zelf een zware val maakt. Frollo ziet het kind als een duivel daar het zwaar verminkt is maar wordt door de aartsbisschop tegengehouden voor hij het kind kan verdrinken in een put. Deze overtuigt Frollo voor het kind te zorgen om zo zijn zonde voor het doden van de zigeunervrouw goed te maken. Frollo stemt met tegenzin toe, op voorwaarde dat het kind in de kerk kan wonen. Hij noemt het kind Quasimodo.
20 jaar later is Quasimodo de klokkenluider van de Notre Dame. Frollo staat erop dat hij zich nooit buiten de kerk vertoont daar mensen hem zullen haten voor zijn lelijkheid. Op aandringen van zijn enige vrienden, drie waterspuwers die in Quasimodos bijzijn tot leven komen, gaat Quasimodo toch de stad in zodat hij het zottenfestival mee kan maken. Daar die dag iedereen in een gek of lelijk kostuum rondloopt, valt hij niet op.
Ondertussen heeft Frollo de legerkapitein Phoebus terug laten keren naar Parijs om als nieuwe aanvoerder te dienen voor zijn soldaten. Phoebus vergezelt Frollo naar het festival. Daar zijn hij, Frollo en Quasimodo getuige van een dans, opgevoerd door de zigeunerin Esmerelda. Alle drie de mannen worden op slag verliefd op haar. Tijdens het hoogtepunt van het feest wordt Quasimodo ontdekt en spontaan tot koning van het festival gekroond daar hij de lelijkste man van Parijs is. De festiviteiten ontaarden al snel in een marteling voor Quasimodo maar Frollo weigert in te grijpen. Uiteindelijk is het Esmerelda die Quasimodo te hulp komt. Vervolgens ontsnapt ze op spectaculaire wijze aan Frollos soldaten.
Die avond volgt Esmerelda Quasimodo naar de kathedraal. Phoebus op zijn beurt volgt haar dan weer. Wanneer Frollo en zijn soldaten arriveren, redt Phoebus Esmerelda door te zeggen dat Esmerelda een beroep gedaan heeft op het asielrecht van de kerk. Frollo vertrekt maar laat de hele kerk omsingelen door zijn soldaten zodat Esmerelda niet weg kan. Dankzij Quasimodo kan Esmerelda later toch ontsnappen. Voor ze afscheid neemt, geeft ze hem een sieraad dat de weg wijst naar de Hof der Wonderen, de schuilplaats van de zigeuners.
Frollo wordt geplaagd door zijn gevoelens voor Esmerelda en vreest dat deze lust voor haar hem fataal zal worden. Wanneer hij hoort dat ze is ontsnapt uit de Notre Dame, begint hij een klopjacht door heel Parijs. Phoebus ziet langzaam in dat Frollo doordraait en verraadt hem uiteindelijk. Esmerelda brengt Phoebus, die nu gezocht wordt door Frollo, naar de kathedraal. Frollo beseft uiteindelijk dat Quasimodo Esmerelda heeft helpen ontsnappen en overtuigt hem dat hij haar schuilplaats kent. Om de zigeuners te waarschuwen gaan Quasimodo en Phoebus naar de Hof der Wonderen, niet wetende dat Frollo en zijn soldaten hen volgen. Alle zigeuners worden gevangengenomen. Esmerelda wordt beschuldigd van hekserij en veroordeeld tot de brandstapel.
Quasimodo redt Esmerelda en brengt haar naar de Notre Dame. Frollo laat zijn soldaten de kerk aanvallen. Terwijl Quasimodo en de waterspuwers de aanval afslaan, zet Phoebus de bevolking van Parijs aan tot opstand. Frollo weet als enige binnen te dringen in de kerk en besluit definitief af te rekenen met Quasimodo en Esmerelda. In het gevecht dat volgt, valt Frollo van de klokkentoren, zijn dood tegemoet. Quasimodo valt ook, maar wordt opgevangen door Phoebus. Hij accepteert dat Esmerelda meer geeft om Phoebus. Buiten wordt hij verwelkomd door de bevolking van Parijs en eindelijk geaccepteerd als één van hen.
Het originele verhaal van Victor Hugo werd sterk aangepast om de film meer geschikt te maken voor jonge kijkers. Desondanks bevat de film zeker voor een Disneyproductie een serieuze ondertoon met onderwerpen zoals religie, zonde, lust, vooroordelen en sociale ongelijkheid.
De tekenaars bezochten de echte Notre Dame in Parijs om tekeningen te maken van het gebouw.
Een aantal personages uit het boek werden weggelaten uit de film, zoals de dichter Gringoire en Esmereldas moeder. Ook werden er een paar personages bijbedacht zoals de drie waterspuwers, die vooral als vrolijke noot van de film dienen.
De personages die wel zijn overgenomen in de film zijn vrijwel allemaal sterk aangepast. Frollo is in het boek geen rechter maar de aartsbisschop van de Notre Dame. Hij heeft niet specifiek iets tegen zigeuners, maar wil enkel dat ze uit de buurt van de kerk blijven. Ook adopteert hij Quasimodo uit vrije wil. Phoebus is in de film een sympathieke man en een van de protagonisten. In het boek is hij een antagonist met een rol gelijk aan de rol die Frollo in de film heeft. Quasimodo heeft in het boek een hekel aan alle mensen behalve Esmerelda en Frollo. Hij gebruikt zijn brute kracht en lelijke uiterlijk om iedereen angst aan te jagen. Clopin is in het boek een serieuzer personage dan in de film, met een duister gevoel voor humor.
De plot is ook op een paar punten aangepast. In het boek wordt Phoebus neergestoken door Frollo, gaan Quasimodo en Phoebus nooit naar de hof der wonderen, overleven Quasimodo en Esmerelda het einde van het verhaal niet en is er geen sprake van een verteller.
Tijdens het lied Out There ziet men Belle uit Belle en het Beest rechts onderaan het scherm in haar typisch blauwe jurk over straat lopen. Tevens ziet men in deze scène een koopman Kleedje, het vliegende tapijt uit Aladdin, uitkloppen en kan je Pumba opmerken tijdens het Zottenfestival.
Esmeralda en Djali, haar geitje, verkleden zich als de oude man waarin Jafar zich vermomde in de film Aladdin.
Het paard van rechter Frollo heet 'Sneeuwbal', volgens audio-commentaar van de DVD.
Merk op dat het neogothieke gietijzeren torentje van Violet-le-Duc al aanwezig is op de kathedraal, terwijl het verhaal zich meer dan driehonderd jaar voor de bouw van dat torentje afspeelt.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
De film begint in het Engeland van 1607, waar een schip zich klaarmaakt om af te varen naar Noord-Amerika om een kolonie te stichten en op zoek te gaan naar goud. Een van de opvarenden van het schip is avonturier John Smith. Hij redt tijdens de reis het leven van de jonge matroos Thomas wanneer deze overboord valt.
Ondertussen in Noord-Amerika, keren het indianenopperhoofd Powhatan en zijn krijgers terug van een oorlog die ze hebben gewonnen. Powhatans dochter, Pocahontas, krijgt te horen dat de krijger Kocoum om haar hand heeft gevraagd. Zelf ziet ze hem niet staan. Ze vraagt grootmoeder Wilg, een pratende boom, om raad. Die vertelt haar om naar haar hart te luisteren.
Kort hierop arriveren de Britse kolonisten. Pocahontas wordt nieuwsgierig en ze besluit samen met haar wasbeer Meeko en de kolibrie Flit een kijkje te nemen. John Smith verkent de omgeving en Pocahontas volgt hem. Als ze ontdekt wordt door Smith, klikt het meteen tussen de twee en worden ze verliefd. Pocahontas laat John inzien dat Indianen helemaal niet zulke wilden zijn als men denkt, en dat hij de aarde moet zien als meer dan alleen iets dat hij kan bezitten.
Tussen de andere indianen en de kolonisten ontstaan echter al snel botsingen. Bij een eerste treffen wordt een krijger van Pocahontas stam neergeschoten. Powhatan besluit de Britten de oorlog te verklaren en roept de hulp in van andere indianenstammen. De situatie wordt er niet beter op wanneer de leider van de kolonisten, gouverneur John Ratcliffe, ontdekt dat er mogelijk geen goud is in het gebied. Hij had namelijk deze expeditie willen gebruiken om eindelijk zijn naam te vestigen aan het Britse hof. In zijn obsessie komt hij tot de conclusie dat de indianen natuurlijk het goud hebben en hij het met geweld van hen moet afpakken.
Op een avond ontmoeten Pocahontas en John elkaar weer. Ze worden echter gevolgd door respectievelijk Kocoum en Thomas. Kockoum valt John aan, waarna Thomas ingrijpt en Kocoum doodschiet. John neemt de schuld van het vermoorden van Kocuom op zich en hij wordt gevangengenomen. De volgende dag zal hij terecht worden gesteld alvorens de slag tussen de indianen en kolonisten los zal breken.
Aangemoedigd door grootmoeder Wilg grijpt Pocahontas in. Net op het moment dat haar vader John wil doden komt ze tussenbeide. Zij smeekt haar vader om John te laten gaan omdat ze van hem houdt en haar vader stemt hiermee in. Hij geeft toe dat de oorlog fout was en besluit niet verder te zullen vechten tenzij de kolonisten hem hiertoe dwingen. Deze zien echter ook de ernst van de situatie in en vallen niet aan. Alleen Ratcliffe is het hier niet mee eens. Hij grijpt een geweer en probeert Powhatan neer te schieten. John Smith springt ervoor en vangt de kogel op. De andere kolonisten komen in opstand tegen Ratcliffe en nemen hem gevangen.
John is dusdanig gewond geraakt dat hij terug moet naar Engeland voor verzorging. Hij en Pocahontas nemen afscheid.
Pocahontas is de eerste Disneyfilm die is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De primaire personages in de film zijn dan ook gebaseerd op historische figuren.
Pocahontas is gebaseerd op de historische Pocahontas, die echt een van de weinige indianen was die de kolonisten juist verwelkomde. In werkelijkheid was zij in 1607, het jaar waarin de film speelt, nog maar 13 jaar oud. Ook heeft ze nooit een romantische relatie gehad met John Smith. Ze trouwde uiteindelijk met de Brit John Rolfe.
Gouverneur Ratcliffe is een combinatie van meerdere historische personages. Zijn naam is afkomstig van John Ratcliffe, die echt ooit gouverneur was van de kolonie Jamestown. Hij was echter niet, zoals de film suggereert, de eerste gouverneur, noch was hij aanwezig op het schip waarmee John Smith naar de kolonie afreisde.
De film bevat een groot aantal gezongen nummers, welke werden gecomponeerd door Alan Menken en Stephen Schwartz. Verder bevat de soundtrack achtergrondmuziek. Alle nummers samen zijn:
Het nummer "If I Never Knew You" is nooit in de film verwerkt. Dit nummer stond gepland voor de scène waarin Pocahontas de gevangen John Smith opzoekt in de tent waarin hij wordt vastgehouden. Bij een voorpremière kwamen producers echter tot de conclusie dat het nummer de film teveel vertraagde, dus werd de scène geschrapt en vervangen door het lied "Savages".
De soundtrack van de film haalde de eerste plaats in de Billboard 200 tijdens de week van 22 juli1995.[1] It ended up with a triple platinum certification.[2]
De première van Pocahontas vond plaats in Central Park in New York, waar meer dan 10.000 mensen aanwezig waren. Het is nog steeds de grootste première ooit. De film was financieel gezien een succes, met een wereldwijde opbrengst van $346.079.773. Het was echter niet het grote succes waar Disney op hoopte.[3]
Pocahontas is de eerste Disneyfilm waarin een liefde ontstaat tussen twee verschillende rassen mensen. De klokkenluider van de Notre Dame was de volgende.
Kocoum is het enige menselijke Disneypersonage ooit dat door een kogel om het leven kwam.
Er zit een Hidden Mickey in deze film tijdens het liedje Kleuren van de wind. Als Pocahontas "...of vraag je ooit een lynx waarom hij spint?" zingt, zie je hem rechtsboven in beeld, gevormd door drie sterren.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
De Leeuwenkoning vertelt het verhaal van de Afrikaansesavanne, waar de koning der dieren, de leeuw, heerst over de grote vlakten. De dieren zijn allemaal dusdanig vermenselijkt dat zij kunnen praten en denken als mensen.
Koning Mufasa woont, samen met zijn vrouw Sarabi en de andere leeuwen op de koningsrots, en is de trotse heerser van zijn land. In zijn schaduw staat zijn broer Scar, die volgens de verhalen bezeten is van een kwade geest. Scar is vol wrok en ziet zijn broer liever gaan dan komen; hij wil zelf koning worden. Volgens een vast ritueel stromen alle dieren in het koninkrijk toe naar de koningsrots. Voor het oog van vele zebra's, olifanten, buffels en andere dieren presenteert de mandril Rafiki de jongste welp en kroonprins; Simba. Simba is de beste vriend van Nala en samen komen ze al snel in de problemen. De 'knecht' van de koning, neushoornvogel Zazu, doet zijn best om ze uit de problemen te houden, vaak zonder succes. Zo komen ze in aanraking met de hyena's Shenzi, Banzai en Ed, aan wie ze ternauwernood ontkomen.
In een poging Mufasa van zijn troon te stoten en ook zijn opvolger Simba uit de weg te ruimen roept Scar de hulp in van de verstotenen die onderaan de voedselketen staan; de hyena's. Met hun hulp, en die van de gnoes, ontstaat er een stormloop in de klif vlakbij de koningsrots, waar Scar Simba met een smoes naartoe heeft gelokt. Mufasa's poging om Simba te redden lukt, maar hij belandt zelf in een hulpeloze positie waarbij hij aan een rots hangt, net boven de gnoes. Met de woorden 'Lang leve de koning', gooit Scar Mufasa van de rots, waardoor deze zijn dood tegemoet valt.
Scar maakt Simba wijs dat het zijn schuld is dat Mufasa is omgekomen, en raadt hem aan te vluchten. Hij stuurt de hyena's Shenzi, Banzai en Ed achter Simba aan, maar Simba ontkomt aan hen door een doornstruik in te vluchten. Hij vlucht naar het tropisch regenwoud, waar hij het levensgenietende stokstaartjeTimon en het winderige knobbelzwijnPumbaa ontmoet. Van hen leert Simba 'hakuna matata': geen zorgen.
Simba besluit zijn leven achter zich te laten, overtuigd dat de dood van zijn vader zijn schuld was, en leeft een zorgeloos leven in het tropische regenwoud. Hij groeit genietend op van welp tot leeuw. Dan arriveert op een dag de nu volwassen Nala in het woud. Ze vertelt hem dat iedereen hem dood waant. Het rijk is uiteengevallen en iedereen lijdt honger onder Scars bewind. Simba blijft zich schuldig voelen, tot de mandril Rafiki hem laat zien dat zijn vader nog in hem voortleeft, en hem een grote levensles leert: je kunt van je verleden wegrennen of er van leren.
Dit alles doet Simba besluiten terug te keren naar de koningsrots, waar Scar bekent dat hij Mufasa heeft gedood. In het gevecht dat volgt sterft Scar en neemt Simba weer zijn plaats in.
De film eindigt waar deel 2 begint; Rafiki presenteert voor het oog van alle dieren de dochter van Simba en Nala: Kiara.
De Leeuwenkoning stond tijdens de productie nog bekend als King of the Jungle.
Net als bij de film Bambi bestudeerden tekenaars echte dieren voor de film. Sommige filmmakers gingen naar Afrika om de dieren daar in het wild te observeren, terwijl andere tekenaars de dieren naar de tekenstudio lieten halen.
Voor het tekenwerk werd op grote schaal gebruikgemaakt van computers, vooral bij de stampedescène.
De film werd tegelijk geproduceerd met Pocahontas. Lange tijd dachten tekenaars dat Pocahontas de meest succesvolle van de twee films zou worden, dus werd daar meer tijd aan besteed. Hoewel qua opbrengst beide films het goed deden, ontving de Leeuwenkoning uiteindelijk betere kritieken van kijkers.
Elton John en Tim Rice schreven vijf nieuwe muzieknummers voor de film. Elton John zong zelf "Can You Feel the Love Tonight" in voor de aftiteling. Hans Zimmer verzorgde ook een stuk van de muziek, voorzien van traditionele Afrikaanse muziekelementen.
De film is een paar maal onderwerp geweest van controverse.
De Leeuwenkoning werd aangeprezen als de eerste Disneyfilm die een origineel verhaal bevatte dat niet zou zijn gebaseerd op reeds bestaande werken. Hier worden echter nog wel eens vraagtekens bijgezet. Zo zou de film grote gelijkenissen tonen met de Japanse AnimeKimba the White Lion. Een andere bron van inspiratie was wellicht William Shakespeare's 'Hamlet. In Hamlet gaat het verhaal ook over een koning (Hamlet senior) die wordt vermoord door zijn broer (Claudius). De zoon van de koning (Hamlet junior) moet de dood van zijn vader wreken.
In de film zingen Timon en Pumbaa op een bepaald moment het lied The Lion Sleeps Tonight. Dit leidde tot een rechtszaak tegen Disney, aangespannen door de familie van Solomon Linda, die het nummer oorspronkelijk had bedacht in 1939.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
De film begint met Jafar, de grootvizier van de sultan van Agrabah. Hij is op het spoor gekomen van de Grot der Wonderen, waarin een lamp ligt die hem kan helpen de macht in handen te krijgen. Helaas voor Jafar blijkt Gazeem, de man die hij heeft ingehuurd om voor hem de lamp te gaan halen, niet de grot in te mogen. Wanneer hij het toch probeert, wordt hij in de grot opgesloten. Alleen een ruwe diamant mag de grot betreden.
De film gaat vervolgens naar Agrabah, waar Aladdin, een arme jongen, probeert te overleven. Samen met zijn beste vriend, het aapje Abu, steelt hij brood om te overleven. Aladdin en Abu zijn getuige van de aankomst van de zoveelste prins die om de hand van prinses Jasmine komt vragen.
Als prinses Jasmine genoeg heeft van het leven in het paleis, vooral omdat ze gedwongen wordt te trouwen met een prins, besluit ze zich onder het volk te mengen. Ze is zich niet bewust van hoe het leven er buiten de paleismuren aan toe gaat. Ze komt in de problemen wanneer ze een jongetje een appel aanbiedt, maar vervolgens niet voor deze appel kan betalen. Aladdin schiet haar te hulp en wordt meteen verliefd op haar. Hij neemt haar mee naar zijn huis.
Jafar gebruikt zijn magie om te ontdekken wie wél de grot der wonderen mag betreden, en ontdekt dat dit Aladdin is. Hij laat Aladdin arresteren. Jasmine onthult haar vermomming en Aladdin komt te weten dat Jasmine een prinses is. Omdat ze als prinses echter onder de grootvizier staat, kan ze Jafars bevel niet terugdraaien en Aladdin wordt afgevoerd naar de kerker. Later vertelt Jafar Jasmine dat Aladdin is onthoofd.
In werkelijkheid leeft Aladdin nog. Jafar, vermomd als oude man, neemt Aladdin mee naar de Grot der Wonderen. Hij wil dat Aladdin in ruil voor goud en diamanten de Grot der Wonderen betreedt om voor hem de lamp te halen. De grot der Wonderen blijkt vol rijkdommen te liggen. Aladdin en Abu mogen echter niets aanraken behalve de lamp. In de grot ontmoeten ze ook een vliegend tapijt. Aladdin vindt de lamp, maar dan raakt Abu toch één van de andere schatten aan. Hierdoor stroomt de grot vol lava. Dankzij het tapijt kunnen Aladdin en Abu ontkomen. Bij de uitgang van de grot pakt Jafar de lamp, en probeert Aladdin te doden. Dankzij Abu mislukt dit, maar Aladdin en Abu komen wel vast te zitten in de grot.
Wanneer ze bijkomen blijkt dat Abu de lamp aan Jafar heeft kunnen ontnemen. Door over de lamp te wrijven, roept Aladdin per ongeluk de geest in de lamp op. De geest geeft hem drie wensen en Aladdin gebruikt er een van om te veranderen in Prins Ali 'a Babwa zodat hij kan trouwen met de Prinses. Aanvankelijk denkt Jasmine dat Ali de zoveelste prins is, maar uiteindelijk doorziet ze zijn vermomming en herkent hem als Aladdin.
Jafar heeft Aladdin echter ook door en laat zijn papegaai Iago de lamp stelen. Vervolgens wenst hij zichzelf een machtige tovenaar. Hij neemt de macht in het paleis over, en stuurt Aladdin naar een besneeuwd landschap. Dankzij het vliegende tapijt keert Aladdin snel weer terug. Hij daagt Jafar uit tot een duel, maar beseft al snel dat hij Jafar niet kan verslaan. Daarom verzint hij een list en vertelt Jafar dat de geest van de lamp machtiger is dan hij. Jafar pikt dit niet en wenst zelf een almachtige geest te worden. Hij vergeet alleen dat een geest in een lamp moet wonen, en nauwelijks is hij veranderd of er verschijnt een zwarte lamp die hem naar binnen zuigt, samen met Iago.
Nu Jafar is verslagen, krijgt Aladdin toestemming om met de prinses te trouwen, ondanks dat hij geen prins is. Aladdin wenst de geest vrij zodat die eindelijk krijgt wat hij altijd al wilde.
In 1988 kwam Howard Sahman met de suggestie voor de film. Samen met Alan Menken schreef hij een script en de bijbehorende muzieknummers. Hij leverde het script in 1991 af bij studiobaas Jeffrey Katzenberg, die het echter afkeurde. Na wat herschrijvingen van Clements, Musker en het duo Ted Elliott en Terry Rossio accepteerde hij het wel. Enkele veranderingen die in het script werden aangebracht waren o.a. dat Aladdins moeder eruit werd geschreven, Aladdins persoonlijkheid wat werd aangepast en dat Iago een meer komische rol kreeg.
De meeste personages werden ontworpen door Al Hirschfeld. Alleen Jafar werd niet door hem ontworpen daar tekenaar Andreas Deja van hem juist een tegenpersonage wilde maken. Aladdins uiterlijk werd aanvankelijk gebaseerd op dat van acteur Michael J. Fox, maar de producers vonden dat dit niet aan zou slaan. Daarom werd zijn uiterlijk aangepast naar dat van Tom Cruise.
Net als de meeste andere Disneyfilms bevat Aladdin een aantal muzikale nummers, waarvan een paar ook buiten de film om hits zijn geworden. De nummers zijn:
De mysterieuze koopman die men in het begin van de film ziet en die tevens het verhaal vertelt, zou in werkelijkheid Geest zijn. Dit is te zien aan zijn sikje, zijn handen met maar vier vingers (enkel Geest en de koopman hebben vier vingers in de film) én zijn gedrag. Ook zijn de kleren van de koopman blauw met om zijn buik een rode band (het zelfde zo als geest er uit ziet). Aanvankelijk zou dit aan het einde van de film onthuld worden, maar werd uiteindelijk geschrapt.
De film bevat enkele referenties naar eerdere Disneyfilms. Wanneer de Sultan met zijn houten speeltjes in de weer is, kan men zien dat de toren van houten diertjes op het Beest (uit Disney's 'Belle en het Beest') staat. Ten tweede is Sebastiaan, de krab uit 'De Kleine Zeemeermin', te zien in de film wanneer Geest hem tevoorschijn haalt uit een boek. Tenslotte verandert Geest zijn hoofd in dat van Pinokkio wanneer hij wil aantonen dat Aladdin aan het liegen is, Pinokkio keert ook nog een keer terug als pop tussen verschillende anderen, in een van de vertrekken van het paleis.
Robin Williams improviseerde meer dan 16 uur bij elkaar voor zijn rol toen hij de stem van Geest insprak.
Merk op dat telkens wanneer Aladdin een leugen probeert te verkopen, de veer van zijn tulband plooit en voor zijn gezicht valt.
Geest zou ook George Bush Senior en John Wayne hebben geïmiteerd, al hebben beide vertolkingen de film niet gehaald.
In eerdere versies van de film is het Iago met het coole karakter en is Jafar opvliegend.
Het scenario van de film kwam van Linda Woolverton, de muziek van Alan Menken en de liedjestekst van Howard Ashman. Het verhaal in de Disney-film wijkt op enkele punten af van het originele volksverhaal. De film werd een groot succes.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
Bij aanvang van de film ziet men hoe een mooie maar zeer arrogante prins wordt vervloekt door een tovenares omdat hij haar onderdak weigerde toen ze hem daarom vroeg. De prins moet als afschuwelijk Beest verder leven. De vloek zal enkel kunnen verbroken worden op het moment dat hij op iemand verliefd wordt en diezelfde persoon ook op hem verliefd wordt. Als dit niet gebeurt voor zijn 21ste verjaardag, de dag dat het laatste rozenblaadje van de magische roos van de tovenares valt, zal hij voor altijd als Beest moeten leven. De vloek treft ook al het personeel van de prins. Zij worden veranderd in huishoudelijke voorwerpen.
Via de filmtitel verplaatst de film zich vervolgens naar een plattelandsdorpje. In dit dorp wonen Belle en haar vader Maurice. Belle brengt haar tijd het liefst door met lezen, en Maurice is uitvinder. Zij worden beiden door de dorpelingen echter als zonderlingen gezien. Gaston, de sterkste man van het dorp, heeft een oogje op Belle, maar zij ziet hem niet staan.
Maurice gaat met een uitvinding naar een beurs, maar verdwaalt onderweg. Na te zijn aangevallen door wolven belandt hij in het kasteel van het Beest. De dienaren van het Beest heten hem hartelijk welkom, maar het Beest zelf moet niets weten van de indringer. Maurice wordt opgesloten in de kerker. Omdat hij niet terugkeert, gaat Belle naar hem op zoek. Ook zij belandt in het kasteel. Daar maakt ze met het Beest een deal: ze zal vrijwillig bij hem blijven als hij haar vader laat gaan.
Het Beest gaat akkoord. Belle krijgt echter meer vrijheid dan haar vader: zij mag wel door het kasteel rondlopen, behalve in de zijvleugel. Daar staat namelijk de roos. Op een bepaald moment komt Belle toch in de zijvleugel. Het Beest betrapt haar en jaagt haar het kasteel uit, maar krijgt later spijt van zijn daad en gaat haar achterna. Hij redt haar van een troep wolven die haar aanvallen en de twee keren terug naar het kasteel. Daar lijkt de band tussen de twee steeds sterker te worden. Het hoogtepunt van hun groeiende relatie is een romantisch avondje waarbij Belle en het Beest in de balzaal dansen op het lied 'Belle en het Beest', gezongen door mevrouw Tuit.
Ondertussen probeert Maurice de dorpelingen zover te krijgen dat ze hem helpen Belle te redden, maar niemand gelooft zijn verhaal over het Beest. Maurice's gedrag brengt Gaston wel op een idee. Hij maakt een deal met de eigenaar van het lokale gesticht om Maurice daar op te laten sluiten als Belle niet instemt om met Gaston te trouwen. Maurice gaat ten einde raad zelf maar weer naar het kasteel maar bezwijkt al snel door uitputting. Wanneer Belle via de toverspiegel van het Beest verneemt wat er met haar vader is gebeurd, laat het Beest haar gaan zodat ze hem naar huis kan brengen. Barstje, een levend theekopje, reist mee als verstekeling. Het Beest geeft Belle tevens zijn toverspiegel mee, zodat ze hem altijd kan zien.
Belle vindt haar vader en de twee keren huiswaarts. Daar wachten Gaston en de dorpelingen hen al op. Om te bewijzen dat haar vader niet gek is, toont Belle het Beest aan de dorpelingen via de spiegel. Dit heeft een averechts effect, want Gaston overtuigt de dorpelingen ervan dat het Beest een gevaarlijk monster is dat vernietigd moet worden. Belle en Maurice worden opgesloten terwijl Gaston en de dorpelingen naar het kasteel vertrekken. Barstje helpt de twee later ontsnappen, maar tegen die tijd zijn de dorpelingen al bij het kasteel.
In het kasteel breekt een veldslag los tussen de dorpelingen en de kasteelbewoners. Gaston kan aan het gevecht ontkomen en spoort het Beest op. Aanvankelijk laat het Beest Gaston zijn gang gaan maar wanneer hij ziet dat Belle is teruggekeerd, vecht hij terug en overmeestert Gaston met gemak. Gaston doet alsof hij zich overgeeft, maar zodra het Beest zich omdraait steekt Gaston hem neer. Met zijn laatste kracht slaat het Beest Gaston van de kasteelmuur, zodat hij in de afgrond valt.
Belle bereikt het stervende Beest en bekent eindelijk dat ze van hem houdt. Daarmee wordt de betovering net op tijd verbroken. Het Beest verandert weer in de prins en geneest daarbij ook van zijn verwondingen. Ook het personeel verandert weer in mensen. Belle en de Prins trouwen en leven nog lang en gelukkig.
Belle en het Beest was een van de verhalen die door Walt Disney was uitgekozen voor een mogelijke verfilming na het succes van zijn eerste film, Sneeuwwitje en de zeven dwergen.[1][2] Pogingen om het verhaal tot een film om te zetten werden reeds ondernomen in de jaren 30 en 40, maar werden uiteindelijk opgegeven omdat het met de destijds beschikbare middelen te lastig zou worden.[1] Bovendien zou Disney volgens Peter M. Nichols ontmoedigd zijn om de film te maken nadat in 1946 Jean Cocteau reeds met een verfilming van dit verhaal kwam.
Na het succes van De kleine zeemeermin haalde Disney de plannen voor Belle en het Beest weer uit de kast. Het originele script dat reeds was geschreven werd verworpen omdat dit verhaal niet aan zou slaan volgens de producers.[1]Howard Ashman, Alan Menken, en Don Hahn werden op het project gezet. Hahn nodigde regisseurs Kirk Wise en Gary Trousdale uit om de film te regisseren. Ashman en Menken werkten nauw samen met de schrijvers om een "Broadway-achtige" film te maken. Omdat in het originele verhaal maar twee belangrijke personages voorkwamen, werden er een hoop personages bijbedacht zoals het personeel van het beest en Gaston.
De opening van de film, waarin het verleden van het beest wordt verteld, is uniek vanwege het feit dat men dit verhaal te zien krijgt als tekeningen van glas-in-lood ramen waarin het verhaal staat uitgebeeld. Dit werd gedaan om de traditionele sfeer van Disneyfilms gebaseerd op sprookjes te behouden zonder een boek te hoeven tekenen, wat in het verleden al zo vaak was gedaan.
De film bevat enkele verwijzingen naar The Sound of Music (zoals in een scène met Belle op een heuveltop) en andere Disneyfilms.[3]
Het casten van de stemacteurs had soms flink wat voeten in de aarde. Met name de rol voor Gaston was lastig, maar volgens de producers stak acteur Richard White met kop en schouders boven de andere kandidaten uit.
Tijdens de eerste opnames van de stemmen waren producers dermate onder de indruk van Bradley Pierces rol als Barstje (Chip), dat ze besloten meer scènes met dit personage toe te voegen.[4]
In de Chinese nasynchronisatie van Belle en het Beest doet Jackie Chan de stem van het beest.
Volgens Alan Menken was "Belle" het eerste lied dat hij en Howard Ashman schreven voor de film.[4] Het nummer werd live opgenomen met een orkest en de cast in een kamer.
Het lied "Be Our Guest" was oorspronkelijk gepland voor de scène waarin Maurice het kasteel betreedt en verwelkomd wordt door het personeel, maar Bruce Woodside vond het nummer geschikter voor Belle daar zij een van de centrale personages is[4]. "Human Again", een nummer dat het uiteindelijk niet gered heeft tot de originele versie van de film, werd alsnog aan de film toegevoegd voor de speciale uitgave.
Alle nummers in de film waren de laatste complete werken voor een film door Ashman. Hij stierf acht maanden na uitkomst van de film. Aan het eind van de film is een eerbetoon aan hem opgenomen: "To our friend, Howard, who gave a mermaid her voice, and a beast his soul. We will be forever grateful. Howard Ashman 19501991".
Belle en het Beest wordt door veel critici gezien als een van de beste animatiefilms ooit. De film kreeg vanuit bijna alle richtingen positieve reacties en heeft momenteel een score van 93% op Rotten Tomatoes. Het succes van de film was ook te merken aan de opbrengst. Bij de originele uitgave in 1991 haalde de film in de Verenigde Staten 145 miljoen dollar op, en wereldwijd 403 miljoen. Daarmee was het de op twee na succesvolste film van 1991, na Terminator 2: Judgment Day en Robin Hood: Prince of Thieves.
Het beest heeft in de Disney film geen naam, hij wordt slecht aangesproken met Beest.
Volgens de Officiële Disney Encyclopedie is de echte naam van het Beest / de prins "Adam".
Bij het begin van de film, wanneer het verhaal verteld wordt van hoe de prins verandert in het Beest, heeft Alan Menken een melodie gebruikt die geïnspireerd is op een onderdeel uit Le Carnaval des Animaux van de Franse componist C. Saint-Saëns: Aquarium.
In de proloog van de film staat op een glas-in-loodraam de Latijnse spreuk vincit qui se vincit (wie zichzelf overwint, overwint) te lezen.
Belle is als enige in haar dorp in het blauw gekleed, om aan te geven dat zij anders is. Later verschijnt het Beest tijdens het diner ook in het blauw. Belle verscheen echter in het geel!
De uithangborden bij de winkels in het dorp zijn Frans (boucherie, boulangerie, chapeau, largent, la vogue, la puissance, le + jambon, plantes et fleures, café), behalve de boekwinkel, daar luidt de tekst op het uithangbord bookseller.
Belles lievelingsboek vertoont opvallend veel overeenkomsten met wat haar zelf overkomt.
De dans van Belle en het Beest in de beroemde balzaalscène is dezelfde als die van Aurora en prins Phillip in de Disneyfilm Doornroosje.
Wanneer Gaston van de toren valt, verschijnt er op één frame een doodshoofd in zijn ogen.
Referenties
↑ abc Tale as Old as Time: The Making of Beauty and the Beast van Walt Disney Home Entertainment
↑ Sito, Tom, Drawing the Line: The Untold Story of the Animation Unions From Bosko to Bart Simpson. The University Press of Kentucky, 2006
De Reddertjes in Kangoeroeland (originele titel: The Rescuers Down Under) is een Amerikaansetekenfilm uit 1990 van Walt Disney. Het is de 29ste speelfilm van Disney.
De film is een vervolg op De Reddertjes uit 1977. Daarmee is het de eerste vervolgfilm op een lange speelfilm van Disney (eerder was De Drie Caballeros al een vervolg op Saludos Amigos, maar dit waren beide films die uit losse fragmenten bestonden). Tevens is de film samen met Fantasia 2000 de enige vervolgfilm die deel uitmaakt van de Disney-canon, daar de film geproduceerd is door Walt Disney Feature Animation.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
De film begint in de outback van Australië. Cody, een jonge knaap, redt hier op een dag Marahute, een kolossale steenarend, uit een stropersval waarna de twee goede vrienden worden. Kort na hun ontmoeting valt Cody in een valkuil van de stroper Percival C. McLeach. Wanneer McLeach beseft dat Cody meer weet over Marahute, ontvoert hij de jongen.
Een muis, die toevallig getuige is van dit alles, stuurt een noodoproep naar New York City naar de Hulp- en Redvereniging (Rescue Aid Society). Deze besluit hun twee topagenten, Bernard en Bianca, op de zaak te zetten. De nieuwe opdracht verstoort Bernards plannen om Bianca ten huwelijk te vragen. De twee willen met hun oude vriend Orville, de albatros (bekend uit de vorige film), naar Australië vliegen maar hij is niet beschikbaar. In plaats daarvan brengt zijn broer Wilbur hen naar Australië.
In Australië ontmoeten de twee de Australische springmuis Jake, die besluit hen verder te helpen. Hij ontwikkelt zich al snel als concurrent van Bernard voor de aandacht van Bianca. Wilbur, die bij de landing in Australië zijn rug heeft bezeerd, wordt opgenomen in een ziekenhuis. Hij weigert echter de operatie te ondergaan en probeert weg te vluchten uit het ziekenhuis, wat niet echt lukt en op het moment dat de dokter en verpleegsters hem terug naar de operatiekamer willen brengen probeerd Wilbur veel tevergeefs via een raam waar hij echt niet helemaal doorheen past te ontsnappen, de dokter en de verpleegsters proberen allemaal met al hun kracht Wilbur uit het raam te trekken terwel Wilbur tervergeefs uit alle macht probeerd tegen te werken wat resulteerd dat hij op dat momend zoveel pijn aan zijn rug heeft dat het echt niet te verdragen is en meteen niet verder kan tegen werken en flink naar achtere schiet en met zijn rug op grond en de dokter landt, wonderbaarlijk genoeg is Wilbur dan zelf meteen genezen aan zijn rug maar heeft de dokter nu zelf last van zijn rug, dolblij neemt Wilbur meteen zijn kans om het ziekenhuis te verlaten en gaat op zoek naar Bernard en Bianca.
De drie muizen begeven zich naar de schuilplaats van McLeach met behulp van verschillende andere dieren die door Jake worden getemd. In zijn schuilplaats probeert McLeach op elke mogelijke manier Cody de locatie van Marahute te laten onthullen, maar zonder succes. Cody onderneemt een aantal ontsnappingspogingen met behulp van de dieren die McLeach gevangen heeft, maar elke poging wordt verhinderd door McLeach varaan Joanna.
McLeach komt uiteindelijk met het idee om Cody te laten geloven dat Marahute is neergeschoten door een andere stroper, wetende dat Cody dan direct naar Marahutes nest zal gaan om te kijken of haar eieren nog in orde zijn. De drie muizen zijn getuige van dit alles en reizen met McLeach mee. McLeachs plan werkt perfect: Cody leidt hem rechtstreeks naar Marahutes nest. Daar slaagt McLeach erin om Marahute te vangen. Cody onderneemt een reddingspoging, maar wordt samen met Jake en Bianca ook gevangen. Alleen Bernard blijft achter. McLeach wil Joanna de eieren laten verslinden om te zorgen dat Marahute zeldzaam blijft, maar Bernard kan dit verhinderen door de eieren snel te verwisselen voor stenen.
Wilbur arriveert bij het nest en Bernard overtuigt hem om op de eieren te letten zodat hij de achtervolging op McLeach kan inzetten. Met de techniek die Jake hem geleerd heeft, temt hij een wild zwijn en achtervolgt McLeach. Die blijkt ondertussen naar een rivier, genaamd Crocodile Falls, te zijn gereden met het plan zich van Cody te ontdoen door hem aan de krokodillen in de rivier te voeren. Hij heeft Cody reeds vastgebonden aan de hijskraan van zijn voertuig en boven het water gehangen wanneer Bernard arriveert en het voertuig onklaar maakt door de sleutels te stelen. Hij gooit Jake en Bianca de sleutels toe zodat ze zich kunnen bevrijden. McLeach probeert het touw waar Cody aan hangt door te schieten. Bernard trekt echter de aandacht van Joanna en lokt haar naar McLeach, waardoor ze tegen hem opbotst en samen met hem in het water valt. McLeach slaagt erin de krokodillen van zich af te slaan, maar valt vervolgens over de waterval zijn dood tegemoet.
Ook Cody valt in het water wanneer het touw breekt. Bernard duikt het water in en slaagt erin Cody lang genoeg van de waterval weg te houden tot Jake en Bianca Marahute hebben bevrijd, en zij hen uit het water kan vissen. Bernard kan nu eindelijk Bianca zijn aanzoek doen, en ze accepteert.
De Reddertjes in Kangoeroeland is de eerste Disneyfilm waarbij gebruik werd gemaakt van de destijds nieuwe techniek Computer Animation Production System (CAPS). Hiermee werd het mogelijk om tekeningen digitaal in te kleuren, zodat met de hand ingekleurde celanimatie overbodig werd. De tekeningen van de personages en achtergronden werden ingescand op een computer, alwaar digitale tekenaars de tekeningen verder bewerkten tot een geheel.
De film maakt tevens gebruik van computeranimatie voor onder andere McLeach voertuig.
Aan de film werkte een team van 415 tekenaars en technici mee. Vijf leden van dit team reisden vooraf naar Australië om fotos en schetsen van het landschap te maken.[1]
De film is de tweede Disneyfilm waar geen gezongen nummers in voorkomen. De eerste was Taran en de Toverketel. De soundtrack bestaat dan ook geheel uit achtergrondmuziek:
Bij de originele uitgave in 1990 werd de film samen vertoond met het Mickey Mouse-filmpje The Prince and the Pauper. De film is na 1990 niet opnieuw in de bioscopen uitgebracht.
Reacties van critici waren over het algemeen positief. Op Rotten Tomatoes scoort de film 77% aan positieve beoordelingen. De opbrengst van de film viel voor Disney echter tegen. De film haalde in totaal 27 miljoen dollar op, waarmee het een van de slechtst verkochte Disneyfilms van de jaren 80 en 90 was. Volgens critici heeft dit er mede voor gezorgd dat Disney latere vervolgfilms vrijwel allemaal heeft laten maken door een andere productietak en uitgebracht als direct-naar-video.
De film kreeg groen licht na het succes van de film Who Framed Roger Rabbit. De kleine zeemeermin wordt vaak gezien als de film die animatiefilms van Disney weer nieuw leven inblies na een aantal geflopte films uit de jaren 80. Met deze film begon een tijdperk dat onder fans en critici nu bekend staat als de Disney renaissance.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
De Kleine Zeemeermin gaat over Ariël, een mooie, jonge zeemeermin, één van de dochters van de zeekoning Triton. Ze heeft een obsessie voor mensen en hun spullen, iets wat haar vader absoluut niet kan waarderen omdat hij mensen als gevaarlijk ziet. Hij wijst daarom zijn hofmuzikant, Sebastiaan de krab, aan om op haar te letten.
Op een avond zien Ariel en haar vissenvriend Botje aan boord van een schip de jonge prinsEric. Ariel wordt op slag verliefd op hem. Wanneer het schip in een storm belandt en vergaat, redt ze Eric uit de golfen en brengt hem veilig aan land. Hij wil naderhand uiteraard weten wie hem gered heeft, maar hij kent enkel en alleen haar hemelse stem. Zijn hond Max verraadt Ariel nog bijna, maar ze kan ontkomen voor hij haar ziet.
Wanneer Triton ontdekt dat Ariel verliefd is geworden op een mens, vernietigt hij uit woede al haar verzamelde spullen, inclusief een standbeeld van prins Erik. Verdrietig en kwaad besluit Ariel, overgehaald door de alen Gruwel en Griezel, naar de zeeheks Ursula te gaan. Deze stemt toe haar in een mens te veranderen zodat ze Eric kan opzoeken, maar op twee voorwaarden: Ariël moet haar stem afstaan en Ariël moet Eric binnen drie dagen een liefdeskus geven. Zo niet, dan wordt ze opnieuw zeemeermin en wordt ze door Ursula gevangengenomen. Ariel gaat akkoord.
Aan land wordt ze al snel gevonden door Eric, maar hoewel hij wel gecharmeerd is van haar, herkent hij haar niet als het meisje dat hem gered heeft. Samen met Botje, Sebastiaan en de zeemeeuw Jutter probeert Ariel, ondanks het verlies van haar stem, Eric verliefd op haar te laten worden. Ze is succesvoller dan Ursula had gedacht en dreigt binnen de drie dagen in haar opdracht te slagen. Om roet in het eten te gooien verandert Ursula zichzelf in een mooie vrouw, noemde zichzelf voor een tijdje Vanessa en gebruikt Ariels stem om Eric te laten denken dat zij de vrouw is die hem heeft gered. Eric trapt erin en maakt meteen huwelijksplannen.
De ceremonie vindt plaats aan boord van een schip. Jutter en de zeedieren verhinderen echter de plechtigheid terwijl Ariel zich naar het schip haast. In de chaos breekt Ursulas magische schelp en krijgt Ariel haar stem terug. Eric ziet nu in dat hij een fout heeft gemaakt en wil haar kussen, maar net op dat moment gaat de zon onder en is de derde dag voorbij. Ariel verandert weer in een zeemeermin en Ursula neemt haar mee. Dan wordt haar echte plan duidelijk: ze wil, middels Ariël, de macht van koning Triton krijgen.
Ursula confronteert Triton en biedt hem aan om zijn leven op te offeren voor dat van Ariel. Hij stemt toe waardoor niet Ariel maar hij in een gevangene van Ursula verandert en Ursula zijn macht krijgt. Ursula wordt daarmee heerseres over alle zeeën. Ze verandert zichzelf in een reus en veroorzaakt een draaikolk die enkele scheepswrakken naar de oppervlakte brengt. Eric klimt aan boord van een van deze wrakken en stuurt het schip recht op Ursula af. Ze wordt gespietst aan de scherpe punt vooraan het schip en sterft.
Nu Ursula weg is, worden al haar gevangenen weer normaal. Triton geeft Ariel opnieuw benen zodat ze met haar prins Eric kan trouwen.
De Kleine Zeemeermin was de eerste animatiefilm sinds dertig jaar, gebaseerd op een reeds bestaand sprookje. De laatste was Doornroosje uit 1959.
Disney had de eind jaren '30 reeds bestudeerd om De Kleine Zeemeermin te ontwikkelen. Plannen voor de film bestonden al sinds het uitkomen van Sneeuwwitje en de zeven dwergen, maar werden door verschillende omstandigheden steeds uitgesteld.
De film bestaat voor meer dan 80% uit special effects. Dit was de laatste animatiefilm van Disney die in 1000 kleuren met de hand werd gekleurd. Er komen meer dan 1100 achtergronden aan te pas. Het duurde bijna een jaar om de twee minuten durende stormscène te maken.
Meer dan 400 technici en tekenaars werkten 3 jaar aan de film. Sherri Stoner werd gebruikt als model voor Ariël. Animators baseerden hun werk ook op een foto van Alyssa Milano.
De kleine zeemeermin werd gezien als "de film die Broadway in de animatiefilms bracht".[1]Alan Menken schreef de muziek voor de film, en werkte samen met Howard Ashman aan veel van de gezongen nummers.
Het verhaal is losjes gebaseerd op het boek Oliver Twist van Charles Dickens. In deze film is Oliver echter geen mens maar een kat, de leden van Fagins bende zijn honden, en het verhaal speelt zich af in het New York City van de late jaren 80 in plaats van het Londen van eind 19e eeuw.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
Bij aanvang van de film ziet men hoe een aantal jonge katjes te koop worden aangeboden aan voorbijgangers. Alleen een oranje katje wordt door niemand gekozen. Hij zwerft rond in New York, totdat hij gevonden wordt door stoere straathond Dodger. Dodger stelt hem voor om samen een hotdogventer te beroven. Hun plan slaagt maar naderhand gaat Dodger er met het gestolen vlees vandoor zonder het katje zijn deel te geven. Het katje slaagt erin hem bij te houden tot aan de haven, waar hij Dodger een oude boot ziet binnengaan.
In de boot bevinden zich meer straathonden: de Mexicaanse Tito, de Engelse Francis, de Deense Einstein en Rita. Ze maken allen deel uit van de bende van Fagin, een arme man die een grote schuld heeft uitstaan bij de corrupte industrieel Sykes. Sykes geeft Fagin nog drie dagen de kans om over de brug te komen. Het katje toont zijn moed aan de honden door één van Sykes' dobermanns van zich af te slaan. Hij wordt opgenomen in de groep.
De volgende dag trekt het hele gezelschap de stad in, op zoek naar waardevolle spullen. De honden zetten een aanrijding in scène om zo een limousine tot stilstand te brengen en de autoradio te kunnen stelen. In de limousine zit een meisje, Jenny genaamd. Ze ziet het katje en neemt hem mee naar huis. Daar geeft ze hem de naam Oliver en besluit hem als huisdier te houden, tot groot ongenoegen van haar poedel Georgette.
De honden van Fagins bende denken echter dat Oliver ontvoerd is door Jenny en komen hem redden. Wanneer Fagin beseft dat Oliver nu eigendom is van een rijk iemand, besluit hij losgeld voor hem te vragen om zo zijn schulden te kunnen afbetalen. Hij krijgt echter spijt van zijn daad wanneer hij ontdekt dat Olivers eigenaar een jong meisje is en geeft haar Oliver gewoon mee. Sykes, die vanaf een afstand stond toe te kijken, besluit Jenny te ontvoeren om toch nog zijn geld te krijgen.
Oliver, Fagin en de honden zetten een redding op touw. Ze slagen erin Jenny uit Sykes kantoor te halen, waarna een wilde achtervolging volgt door de straten en uiteindelijk zelfs de metrotunnels van New York. Sykes dobermanns komen om het leven wanneer ze door Dodgers toedoen op de metrorails vallen en worden geëlektrocuteerd. Sykes komt om wanneer zijn auto in botsing komt met een trein.
De volgende dag viert het hele gezelschap Jennys verjaardag in haar huis.
De werktitle van de film was Oliver and the Dodger.[1] De film diende als voorbode van een periode die bekend staat als de Disney-renaissance; veel van de originele crew van Disney was inmiddels weggetrokken naar andere studios, en een nieuwe crew nam hun plaats in.
De film werd aanvankelijk gepland als een vervolg op de Reddertjes, met het personage Penny in een centrale rol. Zij zou Olivers nieuwe eigenaar worden. Dit idee werd geschrapt, maar het personage Jenny vertoond wel veel overeenkomsten met Penny.
De film borduurde verder op het gebruik van computeranimatie, waar Disney in de vorige twee films al mee was begonnen. Zo werden onder andere de wolkenkrabbers van New York, de autos, treinen en Fagins scooter met de computer getekend. Voor de film werd binnen Disney zelfs een speciale afdeling opgericht voor de scènes met computeranimatie.[2]
De film was tevens een test om te zien of het publiek nog geïnteresseerd was in musicals. De laatste musicalfilm die Disney had gemaakt was Frank en Frey in 1981. Oliver en Co. introduceerde tevens nieuwe geluidseffecten voor regulier gebruik.
Oliver en Co. was de eerste Disneyfilm waarin echt bestaande producten te zien waren. Zo zij onder andere namen en producten van Coca-Cola, USA Today, Sony, en Ryder Truck Rental in de film te zien. Volgens ABC's The Wonderful World of Disney werd dit enkel en alleen gedaan voor meer realisme, en kreeg Disney er niet voor betaald door deze merken.[3]
Zoals in veel Disneyfilms vanaf de jaren 80 hebben enkele personages uit vorige films een cameo in de film. Tijdens het lied Ik hou van herrie ziet men onder andere Peggy, Jock en Snuffel uit Lady en de Vagebond en Pongo uit 101 Dalmatiërs.
De instrumentale soundtrack voor Oliver & Co. werd gecomponeerd door J. A. C. Redford. De titelsong voor de film, "Once Upon a Time in New York City", werd geschreven door Howard Ashman.
De film wed uitgebracht in 1988, op precies dezelfde dag als de film Platvoet en zijn vriendjes, een film van voormalig Disneymedewerker Don Bluth.
Sinds 2008 heeft Oliver en Co. in de Verenigde Staten 74 miljoen dollar opgebracht, waarvan 53,2 miljoen dollar afkomstig is van de originele uitgave in 1988.[4] Het success van de film leidde ertoe dat Disneys senior vicepresident Peter Schneider besloot voortaan elk jaar een getekende Disneyfilm uit te brengen.[1]
Ondanks dat de film een success was in de bioscoop, liet de video-uitgave enkele jaren op zich wachten. Pas in 1996 verscheen de film op video, en in 2002 op dvd.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
Het verhaal speelt zich af in het Londen van 1897, in een samenleving van muizen die bestaat buiten weten van de mensen om. Op een avond wordt speelgoedmaker Corstiaen Bokkingham ontvoerd door Frunnik, een vleermuis en de handlanger van professor Ratbout Rattatoei. Hij wil dat Bokkingham voor hem een mechanische pop maakt die sprekend lijkt op de Britse koniningin, zodat hij via haar heerser van Engeland kan worden. Wanneer Bokkingham weigert, geeft Ratbout aan Frunnik de opdracht om Bokkinghams dochter Olivia te ontvoeren.
Olivia kan ontkomen en zoekt hulp bij Basil Holmuis, een wereldberoemde detective, en diens vriend Dokter Dawson. Basil is een oude tegenstander van Ratbout en neemt de zaak dan ook vooral aan om eindelijk met hem te kunnen afrekenen. Om Ratbout op te sporen gebruiken Basil en Dawson de hond van Sherlock Holmes, Toby genaamd. Toby leidt hen rechtstreeks naar de speelgoedwinkel van Bokkingham, waar ze Frunnik betrappen op het stelen van onderdelen voor de mechanische koningin. Frunnik kan ontkomen en slaagt er tevens in Olivia te vangen. Hij vergeet alleen een lijstje met onderdelen dat Ratbout hem had gegeven.
Door het lijstje te analyseren ontdekt Basil dat het afkomstig is van een plek nabij de rivier. Hij en Dawson bezoeken een kleine taverne bij de Thames voor meer aanwijzingen. Hier zien ze Frunnik weer en volgen hem naar Ratbouts schuilplaats. Ratbout verwachtte de twee echter al en heeft een val voor ze gezet. Hij laat Basil en Dawson gevangenzetten in een muizenval die dicht zal klappen als een grammofoonplaat is uitgespeeld, waarna hij en zijn handlangers met de mechanische koningin naar Buckingham Palace vertrekken. Basil slaagt erin om een zwakke plek in de val te ontdekken, waardoor hij en Dawson kunnen ontsnappen. De twee bevrijden Olivia en gaan Ratbout achterna.
In Buckingham Palace laat Ratbout de koningin ontvoeren en vervangen door de pop die Bokkingham gemaakt heeft. Basil, Dawson en Olivia komen net op tijd om de koningin te redden en Ratbout te ontmaskeren. Ratbout vlucht weg in zijn luchtschip maar neemt Olivia mee als gijzelaar. Basil, Dawson en Bokkingham maken zelf ook een luchtballon om de achtervolging in te zetten. Na een lange achtervolging door de lucht botst Ratbouts luchtschip op de Big Ben. Daar vechten Ratbout en Basil het uit. Ratbout valt uiteindelijk van de toren.
Terug in Baker Street dient zich alweer een nieuwe zaak aan voor Basil. Basil dringt er bij Dawson op aan om zijn partner te worden in toekomstige zaken.
Enkele personages hebben in de Engelstalige versie een andere naam dan in de Nederlandstalige. In onderstaand overzicht staat de Engelse naam/Nederlandse naam.
Alan Young Hiram Flaversham/Corstiaen Bokkingham
In de film zijn ook even kort silhouetten te zien van Sherlock Holmes en Dr. Watson. In deze betreffende scène hoort men Holmes en Watson ook met elkaar praten. Voor de stem van Holmes werden oude stemopnames gebruikt van Basil Rathbone; de acteur die dit personage in een groot aantal films had gespeeld. De stem van Watson wordt hier gedaan door Laurie Main.
Voor de film werd computeranimatie, waar Disney in de film Taran en de Toverketel al mee experimenteerde, op grotere schaal toegepast. Zo werden onder andere layouts voor de tekeningen op de computer gemaakt om te experimenteren met verschillende camerahoeken. Computeranimatie werd ook gebruikt om het radarwerk van de Big Ben te tekenen voor de climax van de film.
De film werd bij de originele uitgave goed ontvangen door critici. Zo kreeg de film onder andere een "two thumbs up" rating van critici Siskel en Ebert. De film scoort 73% aan goede beoordelingen op Rotten Tomatoes.
De film was redelijk succesvol qua opbrengst. De film bracht 25 miljoen dollar op tegen een budget van 14 miljoen dollar. Het succes van de film na de mislukking van Taran en de Toverketel gaf Disney weer hoop voor de toekomst.
Taran en de Toverketel (originele titel "The Black Cauldron") is een Amerikaanse animatiefilm uit 1985, geproduceerd door de Walt Disney Company. Het is de 25e avondvullende tekenfilm van Disney.
De film is in veel opzichten anders dan de andere Disney-films. De sfeer is veel beklemmender en griezeliger. Dit is ook te merken aan de beoordeling die de film wereldwijd kreeg. In Nederland is het bijvoorbeeld de enige tekenfilm van Walt Disney die niet geschikt wordt geacht voor alle leeftijden, maar met de kijkwijzer "meekijken gewenst vanaf 6 jaar".
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
Taran is een jonge varkenshoeder die bij de tovenaar Dalban woont. Hij droomt ervan om een held of ridder te worden, maar voorlopig zit er weinig meer voor hem in dan varkenshoeden. Toch moet hij op een wel zeer bijzonder varken, Hen-Wen, passen. Het varken is namelijk helderziend. Daarom is de gruwelijke Gehoornde Koning naar het varken op zoek. Hij kan namelijk via Hen-Wen te weten komen waar zich de Toverketel bevindt, een zwarte ketel met magische krachten. Taran krijgt de opdracht Hen-Wen verstoppen, wat in eerste instantie mislukt. Nadat Taran Hen-Wen uit het kasteel van de Gehoornde Koning heeft weten te bevrijden kan hij met behulp van een magisch zwaard aan de Gehoornde Koning ontsnappen.
Taran krijgt op zijn tocht hulp van verschillende personen, zoals de minstreel Fliere Flam, de verwende prinses Elonie en het harige (en altijd hongerige) wezentje Gorgi. Een onder water wonend elfenvolk belooft op Hen-Wen te passen en helpt Taran en zijn vrienden verder op weg. De toverketel blijkt uiteindelijk in handen te zijn van drie heksen, aan wie Taran zijn magische zwaard geeft in ruil voor de toverketel. Maar de ketel kan niet worden vernietigd. Zijn kracht kan hooguit worden tegengehouden wanneer iemand vrijwillig zichzelf opoffert en in de ketel springt.
De Gehoornde Koning weet de toverketel uiteindelijk in handen te krijgen, aangezien hij nou juist Taran om die reden liet volgen. En zonder zwaard kan Taran zich ook niet meer verdedigen. Hij en zijn vrienden worden gevangengenomen zodat ze met eigen ogen de triomf van de Gehoornde Koning moeten aanschouwen.
De Gehoornde Koning begint met het creëren van een leger zombies die het land moeten veroveren. Gorgi verhindert dit plan uiteindelijk door zelf in de ketel te springen, waardoor de zombies alsnog sterven en het plan van de Gehoornde Koning mislukt. De Gehoornde Koning probeert uit wraak Taran ook in de ketel te gooien, maar uiteindelijk wordt hij zelf in de ketel gezogen. Het kasteel van de Gehoornde Koning stort in en de toverketel graaft zichzelf in.
Achteraf komen de drie heksen de ketel opeisen omdat Taran er toch niks aan heeft. De slimme Fliere Flam weet hen te overtuigen opnieuw te ruilen, voor het uit de dood terugbrengen van Gorgi. Taran keert met zijn vrienden terug naar huis.
Taran en de Toverketel was de eerste film waarin Disney experimenteerde met het APT-proces, welke diende als vervanging voor de klassieke xerografie. De techniek bracht echter wel extra kosten met zich mee. De film werd hierdoor de duurste film van 1985.[1]. Ook was Taran en de Toverketel de eerste Disneyfilm waarin computeranimatie werd gebruikt.
Al tijdens de productie ontstond bij Disney de vraag of de film wellicht te grimmig zou worden voor het doelpubliek. Daarom werd er flink in het script gesnoeid om te enge scènes te verwijderen. Vooral scènes met het ondode leger werden eruit geknipt. Een scène waarvan duidelijk merkbaar is dat hij is verwijderd, is die waar, via een silhouet, te zien is hoe een van de monsters die uit de ketel komt iemand doodt. Doordat deze scène uit de film is geknipt ontstaat er duidelijk hoorbaar een gat in de soundtrack. Andere verwijderde scène zijn een waarin Taran een vijand doodt met zijn zwaard, en een waarin een man oplost in mist.[2]
De aanpassingen in het script konden echter niet voorkomen dat critici de film nog steeds te grimmig vonden voor kijkers van alle leeftijden. De MPAA gaf de film bij de originele uitgave een PG-rating; de eerste keer ooit dat een Disneyfilm een dergelijke rating kreeg.[1] De film dreigde zelfs een PG-13 rating te krijgen indien bovengenoemde scènes niet zouden zijn verwijderd.
Sinds september 2009 is een herstelde versie van de film in omloop.
De film werd voor het eerst uitgebracht op 24 juli 1985. Na deze originele uitgave is de film lange tijd uit de roulatie geweest. Pas op 4 augustus 1998 kwam de film uit op VHS. Op 3 oktober 2000 verscheen de DVD-versie.
De film was bij de originele uitgave een financiële mislukking.[3] Reacties op de film waren echter positief. De film heeft in de loop der jaren een cultstatus verkregen
Frank en Frey (Engels: The Fox and the Hound) is een tekenfilm van Walt Disney Pictures uit 1981. Het is de 24e animatiefilm van Disney. De film duurt ongeveer 83 minuten. Het film vertelt het verhaal van de vriendschap tussen de vos Frey en Frank, een jachthond.
Het verhaal van de film is gebaseerd op Daniel P. Mannix's boek The Fox and the Hound. De film brengt wel een paar wijzigingen aan in het verhaal. Het boek bevat een realistischer verhaal, en draait vooral om Freys leven in het bos nadat hij is teruggebracht naar de wildernis. Ook kennen Frank en Frey elkaar in het boek niet uit hun jeugd. Het verhaal werd vooral aangepast om het geschikter te maken voor een familiefilm. [3] De regie werd verzorg door Ted Berman en Richard Rich. Olie Johnston en Frank Thomas waren 2 trouwe leden van de Nine Old Men die deze film ook maakten. Voor beiden was het hun laatste film. Frank en Frey was de laatste Disneyfilm waarin cast en crew bij het introfilmpje al werden vermeld in plaats van op de aftiteling. Een vervolg op de tekenfilm, Frank en Frey 2, werd uitgebracht in 2006.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
Frank (Copper in de originele versie) is een hondje dat door zijn baas opgeleid wordt tot jachthond en Frey (Tod) is een ouderloos vosje, dat door Grootje, een oude vrouw, wordt opgevoed. De twee ontmoeten elkaar wanneer ze nog jong zijn en worden onafscheidelijke vrienden. Ze beseffen echter niet dat ze eigenlijk natuurlijke vijanden zijn en dat ze later dus tegenover elkaar zullen staan.
Het noodlot slaat toe wanneer de twee volwassen worden. Frank, door zijn baas Sepp opgeleid tot jachthond, moet voortaan ook op vossen jagen. Op een avond wordt Frey door Sepp en zijn honden opgejaagd. Tijdens de jacht raakt Sepps andere hond, Chief, gewond wanneer hij wordt aangereden door een trein. Sepp en Frank zijn van mening dat Frey hier de schuld van is. Grootje beseft dat Frey niet langer veilig is en besluit hem terug te brengen naar de wildernis. Hier ontmoet hij Vixey, een andere vos.
In de climax van de film gaat Sepp met Frank op jacht naar Frey. De twee worden echter aangevallen door een beer. Door Freys toedoen kunnen ze ontkomen, waarna Frank en Frey hun ruzie bijleggen.
Frank en Frey markeerde het punt waarop er een grote verandering plaatsvond binnen de samenstelling van het Disneyteam. Vrijwel alle oudere tekenaars werden vervangen door nieuwe die waren opgeleid middels een intern animatietrainingsprogramma dat begon in 1976.[4][5]Don Bluth werkte mee als tekenaar aan de film, maar verliet Disney in een vroeg productiestadium. Hij nam bij zijn vertrek 11 andere tekenaars (17% van het team) mee, en richtte samen met hen een andere tekenstudio op, Don Bluth Productions. Als gevolg van het vertrek van deze tekenaars liep productie van de film zes maanden vertraging op.
Peter en de Draak (originele titel Pete's Dragon) is een Amerikaanse musicalfilm uit 1977, geproduceerd door Walt Disney Productions. De film combineert live-aciton beelden met animatie, en is tevens de eerste Disneyfilm opgenomen in Dolby Stereo geluid.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
Het verhaal speelt zich af in het begin van de 20e eeuw. Een weesjongen genaamd Peter (Pete) vlucht weg bij zijn adoptieffamilie, de Gogans, omdat ze hem behandelen als een slaaf. De matriarch van de familie, Lena, opent de jacht op hem samen met haar zonen. Peter krijgt echter hulp van een groene draak genaamd Elliott, welke zich naar believen zichtbaar en onzichtbaar kan maken.
Peter en Elliott raken verzeild in een klein vissersdorpje genaamd Passamaquoddy. Hier raakt Peter door Elliotts toedoen al snel in de problemen met de locale bevolking. Hij wordt door de inwoners gezien als een teken van ongeluk. Een oudere man genaamd Lampie is getuige van hoe Elliott zichzelf even zichtbaar maakt, en probeert tevergeefs het volk te waarschuwen dat er een draak in de stad is. Zijn dochter, Nora, neemt hem mee terug naar hun huis bij de locale vuurtoren. Ze nodigt tevens Peter uit.
Bij Nora thuis ziet Peter een foto van een zeeman. Volgens Nora is dit haar geliefde, Paul, die een tijd terug zoek is geraakt toen zijn schip verging. Peter brengt de foto naar Elliott en vraagt hem of hij Paul kan opsporen. Ondertussen wordt het plaatsje aangedaan door Dr. Terminus, een ronreizende kruidendokter, en zijn handlanger Hoagie. Lampie verteld de twee over de draak. Terminus doet het af als een verzinsel, maar Hoagie gaat met Lampie mee en ziet Elliott daardoor ook. Terminus zelf wordt ook overtuigd van Elliotts bestaan wanneer hij de schade ziet die Elliott toegebracht heeft aan een schoolgebouw. Hij doet Peter een aanbod de draak van hem te kopen, maar Peter weigert elk aanbod.
Terug in de stad loopt Terminus de Gogans tegen het lijf, en smeed met hen een plan om zowel Peter als Elliott te vangen. Hij overtuigd tevens de bevolking om hen te helpen. Samen zetten ze een val op voor Elliott in een pakhuis. Die avond, tijdens een zware storm, lokt Terminus Peter met een list naar het pakhuis terwijl Hoagie Elliott eveneens naar het pakhuis lokt. In het pakhuis wordt Peter gevangen door de Gogans, terwijl Elliott wordt gevangen onder een net dat aan het plafon was bevestigd. Terminus probeert hem neer te schieten met een harpoen, maar richt deze snel de andere kant op wanneer hij beseft dat het touw van de harpoen om zijn voet gewikkeld zit. Elliott breekt los uit het net en bevrijd Peter. Daarna haasten de twee zich naar de vuurtoren, waar Nora en Lampie wanhopig proberen het vuur te ontsteken om een schip dat zich door de storm een weg naar de haven worstelt veilig langs een zandbank te loodsen. Elliott ontsteekt de lamp en red zo het schip.
De volgende ochtend wordt Elliott als een held onthaald. Aan boord van het schip blijkt zich Paul te bevinden, die door Elliott was gevonden. Paul en Nora besluiten samen Peter te adopteren. Nu Peter veilig is, zit Elliotts taak bij hem erop en hij vertrekt.
Het verhaal van de film is gebaseerd op een nooit gepubliceerd kort verhaal van Seton I. Miller en S.S. Field. Disney kocht de rechten op dit verhaal in de jaren 50 met het plan het verhaal als basis te gebruiken voor een aflevering van het programma Wonderful World of Disney. In plaats daarvan werd besloten er een bioscoopfilm van te maken. Schrijver Malcolm Marmorstein werkte het verhaal uit tot een script.
Voor de vuurtoren uit de film werd een vuurtoren bij Morro Bay. De toren was uitgerust met een dusdanig sterke lamp dat Disney toestemming nodig had van de kustwacht om deze te mogen ontsteken voor de opnames, uit angst dat het licht anders passerende schepen zou verwarren.[1]
De film was de eerste waarin de animatie niet werd verzorgd door een van Disneys Nine Old Men het originele tekenteam. Don Bluth had de regie over de animatiescènes, maar werd niet voor zijn werk vermeld op de aftiteling.
De originele versie van de film is 134 minuten, maar kort na de première werd de film ingekort tot 121 minuten. Hiervoor werd onder andere het lied "I Saw A Dragon" flink aangepast.
In oktober 1980 was Peter en de Draak de eerste Disneyfilm die uitkwam op VHS. Deze versie was maar korte tijd in omloop. In maart 1984 werd de film opnieuw uitgebracht in de bioscopen, maar nu in een tot 104 minuten teruggesnoeide versie. In oktober 1985 werd de film hersteld tot een versie van 128 minuten.
