Ik heb slecht geslapen vannacht, om de 3u kom ik tegenwoordig wakker, ik ben nogthans betrekkelijk moe. Hoe het komt weet ik niet, ik heb Lisa nog een paar keer aangesproken via skype maar ze reageerde niet, waarschijnlijk te druk, even weg of wil ze wat meer afstand. Eigenlijk denk ik dat het vooral het laatste is. Ik vind het niet gemakkelijk om afstand te houden als zij meer dan 10 000 km ver zit... Ik hoor graag eens, niet zo ideaal, want vrouwen houden van wat afstand. Maar meestal lukt het moeilijk om afstand te houden. Als het dan eens lukt begint zij tegen mij te praten .
Diep in mijn binnenste hoop ik dat ze terug zal komen en zal zeggen: "Dirk, ik ga nog één of twee keer weg en dan stop ik ermee". Maar dat zie ik er jammergenoeg niet echt aankomen. Ze mag het gerust doen van mij, maar het vergt veel kracht om er telkens door te geraken. Daarom ook een beetje die blog vrees ik.
Ze is 3 jaar jonger als mij, onze klok om alleen te gaan wonen is al enkele keren afgegaan (of hoe zeg je dat). We willen allebei weg van bij ons ouders, zij slaagt er 2 van de 3 maanden in, die maand dat ze dan thuis is komt wel hard aan. Ik zit nog altijd thuis en wil hier ook weg. Maar huren willen we niet doen, sowieso als we iets kopen zal het nog niet samen zijn. Daarbij zoek ik al een tijdje ander werk, wegens een bored-out. Nuja als ik ander werk heb dan moet ik eerst nog 6 maand op proef, dat wil zeggen nog 6 maand wachten op een lening... Door die bored-out heb ik veel te veel tijd en denk ik nog meer aan mijn meisje, het is een redelijk ambetante visieuse cirkel...
Hello hier ben ik weer, enkele dagen rustig op de blog. Morgen hoor ik mijn meisje! Het zal deugd doen! Ik heb niet veel te vertellen eigenlijk, ik heb me goed voorbereid voor morgen, soms vergeet ik zoveel te vertellen doordat ik blij ben haar te zien. Ik mis haar lach!
Gisteren heeft Lisa me gebeld, tof haar te horen! Een beetje kort want ze belde met een Mexicaanse nummer in Brasilië naar België. Ze heeft het er vooral druk overdag, 's avonds gaan ze met de collegas gaan eten en achteraf hebben ze nog een stapje gezet. Soms is het een echt feestbeest, eergisteren ook want ze voelde haar gisteren nog niet zo fris.
Nu denken jullie waarschijnlijk, vertrouw je haar wel, met al die collega's, ver weg van huis. In het begin had ik het er lastig mee, nu nog soms, maar het is al veel verbeterd. In het begin wist ik niet in hoever zij onze relatie meende. Maar Lisa heeft me al op een heel aantal vlakken gerustgesteld en haar trouwheid bewezen. In de moeilijke momenten denk ik daaraan terug en dat steld me meer en meer gerust! Ook wanneer iemand mij zegt: "ik ken iemand die werkt ook in het buitenland en ze gaan daar redelijk zot hoor 's avonds". Zij kan immers hetzelfde denken over mij.
Morgen zit de cursus erop en keert ze terug naar de andere plaats in Mexico. Ik verlang al naar zondag, dan skypen we en zullen we een hele week moeten vertellen aan elkaar, ik kijk er naar uit!
Vandaag een nieuwe dag, Lisa is even op cursus voor 5 dagen op 10u vliegen van het bureau waar ze nu werkt. Alle mensen die haar functie uitvoeren van dat werelddeel krijgen er opleiding. Ik vind het tof dat ze er even uit zal zijn, ze heeft al enkele zware momenten gehad waar ze nu zit. Ziek geweest (op haar ene dag verlof), redelijk veel stress en lange dagen.
Het nadeel is dat ze weinig tijd vrij heeft om eens dag te zeggen aan mij via internet. Telkens als ze internet heeft zitten ze in een grote groep samen. Als ze dan vrij heeft, wat niet zoveel het geval is dan heeft ze geen internet...
Damn ik ben soms een zaag... of heb ik het gewoon wat moeilijk?
Hier ben ik weer, vroeger dan verwacht waarschijnlijk... Het eerste bericht kun je geen echt bericht noemen natuurlijk.
Jah het uurverschil, voorlopig is het 7u verschil, zij komt 7 uur achter. Op zich is contact opnemen niet zo'n probleem met allerhande technieken die de dag van vandaag voor handen zijn. Het grootte probleem is dat ik al thuis ben als zij nog moet werken. Zij is op haar beurt thuis als ik al ben gaan slapen. Dus een groot deel van de communicatie gebeurd tijdens de werkuren of 's nachts als ik eigenlijk zou moeten slapen.
Lisa werkt 12u per dag 6 dagen op 7, 72u per week. Maar als het druk is zoals nu, dan werkt ze al vlug 80u per week. Nu hoor ik al veel mensen zeggen: "achteraf is ze wel een maand thuis hé", idd daarom werkt zo ook zoveel. Als Lisa thuis is moet ik wel nog mijn 40u per week doen natuurlijk.
Ho ik lijk nu mss een negatieve kerel, mss ben ik het wel een beetje ook. Maar ik wil gewoon duidelijk maken, als we deze periode in ons relatie overleven zonder kleerscheuren, dat we een verdomt sterke basis zullen hebben om op verder te bouwen!
Even een korte schets voor ik mijn blog start, een soort dagboek met bedenkingen die ik anoniem met iedereen wil delen die geïntresseerd is. De namen die ik gebruik zijn fake om een beetje privay te bewaren. Ik ben niet de beste schrijver integendeel, ik ben er soms een ramp in. Ik hoop dat niemand dit erg vind.
Ik ben niet van plan elke dag neer te typen wat ik heb gegeten of gedronken. Ik wil mijn gevoelens en bedenkingen neertypen die ik heb krijg rond mijn relatie met Lisa.
Ik ben al een aantal maanden samen met Lisa, het is gewoon tof samen, meer hoef ik hierover niet te vertellen, we zijn verliefd. Ze werkt al een tijdje bij een firma die internationaal actief is. Lisa is enkele maanden weg naar het buitenland en komt dan terug voor een tijdje. De landen waarover ik spreek zijn landen waar je niet vlug een weekendje over en weer kunt. Het zijn ook niet altijd de veiligste landen.
Lisa wil er nog niet direct mee stoppen, ik versta haar volledig. Ze wil de wereld wat ontdekken, geld verdienen, het zijn toffe collegas. We zij ook nog niet zo heel lang samen dat ze direct zal zeggen: "ik stop voor jou", dat wil ik ook niet, ze moet doen waar ze zin in heeft. Binnen een bepaalde periode (voor beiden nog ongekend) zal ze er wel mee stoppen. Maar het is haar droom en in dromen moet je elkaar steunen. Het zou spijtig zijn als ze later moet zeggen, jammer dat ik het niet een jaartje langer heb gedaan.
Ik ben de andere kant van de medaille, voor mij is het niet om gemakkelijk om achter te blijven. Maar ik hou me sterk, aan haar, via mails, skype en nu en dan bellen. Het lukt voorlopig met ups and downs, maar we moeten er door, want we zien elkaar graag.
Voila, dit is onze situatie, ik probeer nu en dan mijn bedenkingen neer te typen. Soms zal dit tof zijn, soms minder tof, maar het zal allesinds deugd doen om ze met jullie te kunnen delen.
.
