Goed gaat het niet met mij, maar ik moet erdoor. Ik moet toegeven dat de laatste maand nogal zwaar geweest is en dat ik me onbewust behoorlijk heb laten gaan. Lisa vind dat niet zo tof en we hebben besloten om elkaar wat minder te horen.
Ik weet niet wat ik er moet van denken, ik vrees dat dit het begin van het einde is, ik hoop dat alles weer goed komt. Als we samen zijn was het tof! Echt saai dat we zo ver van elkaar weg zijn en dat dit waarschijnlijk nog een tijdje zal duren voor we samen een huisje, tuintje en een keukentje samen zullen hebben.
Ik / we hebben besloten om wat meer afstand te houden. een goeie zaak. Want we wilden elkaar soms zo veel horen dat we niks nieuws meer hadden te vertellen. Als je niet samenleeft of geen dingen samen plant dan val je in een gat. Ik probeer me zoveel mogelijk bezig te houden en dingen te beleven om veel te kunnen vertellen. Zij heeft enkel haat 12 a 13u per dag 6 op 7 werken en daar valt niet zoveel in te beleven! Een beetje jammer want ik hoor haar graag babbelen en lachen over haar belevenissen.
Nu en dan probeer ik mijn "frustraties" die eigenlijk geen frustraties zijn een te vertellen aan maten of vriendinnen en dat doet me wel goed, bedankt alvast hiervoor. Ik voel me echt soms een mietje! Maar ik denk en hoop dat onze relatie me wel harder maakt!
Vandaag een twee duiken gedaan in Nederland. Het was tof, zalig sfeertje, maar wel een strakke wind gelukkig zagen we de zon regelmatig. 's middags mosselen gegeten tot we niet meer konden, het was schitterend verzorgt. Duiken das een zalige sport, je vergeet alles, ik ben er helemaal door afgeleid. Mijn zinnen verzetten, alleen zijn in het diepe water (al is je buddy op 2m naast jou aan het duiken). De stilte, het onderwaterleven, ... Ik heb vandaag trouwens een schitterende kwal gezien, de grootte van een volleybal. Schitterend! Mijn gerief is uitgespoelt, ik kan vermoeit in mijn bed kruipen. Wie had dat ooit gedacht dat ik om 6u zou opstaan om te gaan duiken op een zondag :)
Gr, Dirk
PS: Lisa had waarschijnlijk een kater, ze verhuist deze week naar Cancun. Ik verlang naar nieuws...
Over wat zullen we het vanavond eens hebben... Lisa heeft het heel druk voor het ogenblik, er heeft een lokale boekhoudster onstslag genomen en alles loopt achter. Daarbij moeten ze binnenkort ook nog verhuizen van bureau, pff het wordt een drukke periode.
Soms denk ik, waarom heb ik geen kassierster uit de GB genomen die elke avond thuiskomt. Veel vrienden zeggen dat ik daar zeker niet gelukkig mee zou zijn. Ze voegen eraan toe dat ik er goed uitzie sinds we samen zijn. Maar maar ik moet toegeven tussen mijn goeie momenten heb ik ook wel een aantal zware donkere momenten waar ik het hard mee heb! Dat zien de meesten niet, maar we doen ons best en het zal wel lukken.
Je staat er soms zo alleen voor in een verre relatie en toch ben je met twee. Als ik donkere momenten heb durf ik wel eens denken, eigenlijk heb je veel nadelen in een verre relatie: Je moet het niet doen om elke dag samen te zijn en om op elk moment op elkaar te kunnen rekenen. We zijn er voor elkaar maar het is een beetje te ver om het 100% te kunnen uitvoeren. Het voordeel is je bent niet alleen en er is iemand die zot van je is, zo zot zelfs dat ze een relatie aangaat met een afstand van meer dan 10 000 km...
Ho, één ding is zeker, het zal niet vergemakkelijken. De dag dat het gemakkelijk gaat das de dag dat we 's avonds uitgeput samen in de zetel liggen naar TV te gapen na de afwas en adere dagdagelijkse taken. Maar het zal wel niet elke avond zo moeten zijn want zo kom ik ook zot :)
Veel heb ik eigenlijk niet te vertellen, ik ben gestart met boeken lezen over tapas en shusi. Van het eerste ben ik gek en van dat tweede eet Lisa er kilos. Raar maar waar, in Peru hadden ze de beste Shusi vertelde ze me. We zijn eens shusi gaan eten in Brussel en ik vond het eigenlijk maar niks. Lisa klaagde ook wel van de kwaliteit, we waren 50 euro kwijt en hadden beiden niet echt aangenaam gegeten en zeker niet genoeg!
Eens kijken wat ik er van maak, het schijnt niet gemakkelijk te zijn... Ik ben geen chefkok maar doe het wel graag. Niet voor mij alleen, graag voor een aantal andere mensen. Ik vraag me gewoon af waar je die "tools" koopt om de sushi te bereiden? De ingredienten moet ik ook nog een checken.
Afstand nemen, aka a cold turkey kan wonderen verrichten. Ik zat er een beetje door de laatste week, het skypen zondag heeft deugd gedaan. Daardoor lukt afstand nemen stukken beter, het gaat ook gemakkelijker om afstand te houden en me goed te voelen. De omgekeerde visieuse cirkel van haar missen en opdringerig zijn! Nu maar hopen dat we in de positieve cirkel blijven en zo de resterende weken van haar 2 maand weg zijn zonder kleerscheuren kunnen overleven.
Vandaag voel ik me goed, als ik Lisa hoor dan kan ik er weer tegen aan! Zeker als ze foto's doorstuurd. Het is zalig om te zien hoe ze zich daar amuseert en wat ze allemaal kan bezoeken in haar ene vrije dag per week. Het is tof dat ze toch nog één vrij dag heeft, want als we skypen kan ze soms niet meer vertellen van ik heb deze week 80u gewerkt.
Ik heb slecht geslapen vannacht, om de 3u kom ik tegenwoordig wakker, ik ben nogthans betrekkelijk moe. Hoe het komt weet ik niet, ik heb Lisa nog een paar keer aangesproken via skype maar ze reageerde niet, waarschijnlijk te druk, even weg of wil ze wat meer afstand. Eigenlijk denk ik dat het vooral het laatste is. Ik vind het niet gemakkelijk om afstand te houden als zij meer dan 10 000 km ver zit... Ik hoor graag eens, niet zo ideaal, want vrouwen houden van wat afstand. Maar meestal lukt het moeilijk om afstand te houden. Als het dan eens lukt begint zij tegen mij te praten .
Diep in mijn binnenste hoop ik dat ze terug zal komen en zal zeggen: "Dirk, ik ga nog één of twee keer weg en dan stop ik ermee". Maar dat zie ik er jammergenoeg niet echt aankomen. Ze mag het gerust doen van mij, maar het vergt veel kracht om er telkens door te geraken. Daarom ook een beetje die blog vrees ik.
Ze is 3 jaar jonger als mij, onze klok om alleen te gaan wonen is al enkele keren afgegaan (of hoe zeg je dat). We willen allebei weg van bij ons ouders, zij slaagt er 2 van de 3 maanden in, die maand dat ze dan thuis is komt wel hard aan. Ik zit nog altijd thuis en wil hier ook weg. Maar huren willen we niet doen, sowieso als we iets kopen zal het nog niet samen zijn. Daarbij zoek ik al een tijdje ander werk, wegens een bored-out. Nuja als ik ander werk heb dan moet ik eerst nog 6 maand op proef, dat wil zeggen nog 6 maand wachten op een lening... Door die bored-out heb ik veel te veel tijd en denk ik nog meer aan mijn meisje, het is een redelijk ambetante visieuse cirkel...
Hello hier ben ik weer, enkele dagen rustig op de blog. Morgen hoor ik mijn meisje! Het zal deugd doen! Ik heb niet veel te vertellen eigenlijk, ik heb me goed voorbereid voor morgen, soms vergeet ik zoveel te vertellen doordat ik blij ben haar te zien. Ik mis haar lach!
Gisteren heeft Lisa me gebeld, tof haar te horen! Een beetje kort want ze belde met een Mexicaanse nummer in Brasilië naar België. Ze heeft het er vooral druk overdag, 's avonds gaan ze met de collegas gaan eten en achteraf hebben ze nog een stapje gezet. Soms is het een echt feestbeest, eergisteren ook want ze voelde haar gisteren nog niet zo fris.
Nu denken jullie waarschijnlijk, vertrouw je haar wel, met al die collega's, ver weg van huis. In het begin had ik het er lastig mee, nu nog soms, maar het is al veel verbeterd. In het begin wist ik niet in hoever zij onze relatie meende. Maar Lisa heeft me al op een heel aantal vlakken gerustgesteld en haar trouwheid bewezen. In de moeilijke momenten denk ik daaraan terug en dat steld me meer en meer gerust! Ook wanneer iemand mij zegt: "ik ken iemand die werkt ook in het buitenland en ze gaan daar redelijk zot hoor 's avonds". Zij kan immers hetzelfde denken over mij.
Morgen zit de cursus erop en keert ze terug naar de andere plaats in Mexico. Ik verlang al naar zondag, dan skypen we en zullen we een hele week moeten vertellen aan elkaar, ik kijk er naar uit!
Vandaag een nieuwe dag, Lisa is even op cursus voor 5 dagen op 10u vliegen van het bureau waar ze nu werkt. Alle mensen die haar functie uitvoeren van dat werelddeel krijgen er opleiding. Ik vind het tof dat ze er even uit zal zijn, ze heeft al enkele zware momenten gehad waar ze nu zit. Ziek geweest (op haar ene dag verlof), redelijk veel stress en lange dagen.
Het nadeel is dat ze weinig tijd vrij heeft om eens dag te zeggen aan mij via internet. Telkens als ze internet heeft zitten ze in een grote groep samen. Als ze dan vrij heeft, wat niet zoveel het geval is dan heeft ze geen internet...
Damn ik ben soms een zaag... of heb ik het gewoon wat moeilijk?
Hier ben ik weer, vroeger dan verwacht waarschijnlijk... Het eerste bericht kun je geen echt bericht noemen natuurlijk.
Jah het uurverschil, voorlopig is het 7u verschil, zij komt 7 uur achter. Op zich is contact opnemen niet zo'n probleem met allerhande technieken die de dag van vandaag voor handen zijn. Het grootte probleem is dat ik al thuis ben als zij nog moet werken. Zij is op haar beurt thuis als ik al ben gaan slapen. Dus een groot deel van de communicatie gebeurd tijdens de werkuren of 's nachts als ik eigenlijk zou moeten slapen.
Lisa werkt 12u per dag 6 dagen op 7, 72u per week. Maar als het druk is zoals nu, dan werkt ze al vlug 80u per week. Nu hoor ik al veel mensen zeggen: "achteraf is ze wel een maand thuis hé", idd daarom werkt zo ook zoveel. Als Lisa thuis is moet ik wel nog mijn 40u per week doen natuurlijk.
Ho ik lijk nu mss een negatieve kerel, mss ben ik het wel een beetje ook. Maar ik wil gewoon duidelijk maken, als we deze periode in ons relatie overleven zonder kleerscheuren, dat we een verdomt sterke basis zullen hebben om op verder te bouwen!
Even een korte schets voor ik mijn blog start, een soort dagboek met bedenkingen die ik anoniem met iedereen wil delen die geïntresseerd is. De namen die ik gebruik zijn fake om een beetje privay te bewaren. Ik ben niet de beste schrijver integendeel, ik ben er soms een ramp in. Ik hoop dat niemand dit erg vind.
Ik ben niet van plan elke dag neer te typen wat ik heb gegeten of gedronken. Ik wil mijn gevoelens en bedenkingen neertypen die ik heb krijg rond mijn relatie met Lisa.
Ik ben al een aantal maanden samen met Lisa, het is gewoon tof samen, meer hoef ik hierover niet te vertellen, we zijn verliefd. Ze werkt al een tijdje bij een firma die internationaal actief is. Lisa is enkele maanden weg naar het buitenland en komt dan terug voor een tijdje. De landen waarover ik spreek zijn landen waar je niet vlug een weekendje over en weer kunt. Het zijn ook niet altijd de veiligste landen.
Lisa wil er nog niet direct mee stoppen, ik versta haar volledig. Ze wil de wereld wat ontdekken, geld verdienen, het zijn toffe collegas. We zij ook nog niet zo heel lang samen dat ze direct zal zeggen: "ik stop voor jou", dat wil ik ook niet, ze moet doen waar ze zin in heeft. Binnen een bepaalde periode (voor beiden nog ongekend) zal ze er wel mee stoppen. Maar het is haar droom en in dromen moet je elkaar steunen. Het zou spijtig zijn als ze later moet zeggen, jammer dat ik het niet een jaartje langer heb gedaan.
Ik ben de andere kant van de medaille, voor mij is het niet om gemakkelijk om achter te blijven. Maar ik hou me sterk, aan haar, via mails, skype en nu en dan bellen. Het lukt voorlopig met ups and downs, maar we moeten er door, want we zien elkaar graag.
Voila, dit is onze situatie, ik probeer nu en dan mijn bedenkingen neer te typen. Soms zal dit tof zijn, soms minder tof, maar het zal allesinds deugd doen om ze met jullie te kunnen delen.
.
