Hier ben ik eindelijk nog eens met een nieuw berichtje. Wegens te drukke andere werkzaamheden, vooral in de tuin dan, had ik eerder geen tijd. De kindjes worden deze week 4 maand oud. Ze zijn al flink gegroeid en ze beginnen momenteel al wat geluidjes te maken af en toe. Sinds vorige week zijn we gestart met fruitpap te geven, een hele onderneming, maar stilaan worden ze het wel gewoon. Er is ook een ander regime van kracht, want sinds maandag 20 april is mijn vrouw opnieuw beginnen werken na de zwangerschapsrust. Ook dat is een hele aanpassing. Maandag zijn de kindjes bij mijn schoonouders in Maasmechelen, dinsdag bij mijn ouders, woensdag en donderdag zijn ze in de crèche en vrijdag is mijn vrouw thuis. Af en toe zijn de kindjes 's avonds nog vervelend, dat is vooral als ze honger heben of als ze moe zijn. Ik voeg hierbij nog 2 foto's van als de kindjes 3 maanden oud waren. Hou de blog in de gaten, want deze week zal de foto van 4 maanden ook online geplaatst worden.
Eindelijk heb ik na lange tijd nog even tijd gevonden om hier nog eens een berichtje te plaatsen. De meisjes zijn al wat gegroeid, zelf valt ons als ouders dit niet zo op, maar het blijkt toch. Ze wegen 4,625 kg en 4,595 kg. Charlotte is 1,5 cm groter dan Sharah. Maandag 2/03 hebben ze bij Kind & Gezin hun eerste verplichte inentingen gekregen. Zoals verwacht hadden ze gisterenavond dan ook lichte koorts. Ze hebben ook minder vast geslapen. Wat het slapen betreft, begint het ook langzaam te beteren. Ze krijgen nog een flesvoeding rond 23 of 24u en slapen dan totdat ik moet opstaan, rond 6u10. We beginnen min of meer onze draai te vinden, al blijft het vooral voor mijn vrouw zwaar, 't zal er wellicht ook niet op beteren eens ze opnieuw haar boterham zal moeten gaan verdienen, maar zoals Dehaene altijd zei:"we lossen de problemen op wanneer ze zich voordoen". In bijlage 2 foto's van zondag 1/03/09, de tweeling werd dan 2 maanden oud.
't Was weer even geleden (zo begin ik de meeste van mijn berichten), maar ik maak nu nog even heel kort tijd voor een update. Vorige week was de gehoortest voor de 2 kindjes. Ze horen allebei, nu nog luisteren, maar dat zit er nog niet in, misschien komt dit wel nooit! We ondervinden de laatste tijd dat de meisjes nogal veel huilen. Volgens Kind en Gezin is dit normaal. Ze wenen het meest tussen 3 en 8 weken oud, 3u per kind en we hebben er 2, dus 6u per dag. Het zijn momenteel dan ook zware dagen en we zijn eigenlijk bijna constant met hen bezig. We gaan meestal vroeg slapen (of proberen dat toch), want om de 4u moeten ze hun flesje hebben. Vorig weekend zijn we de eerste keer met hen naar mijn schoonouders in Maasmechelen geweest. Mijn vrouw begint al behendig te worden in het installeren van de maxicosi's in de auto, ik sukkel nog wat. Vorige donderdag was de tweeling een maand oud. In bijlage vindt u een foto van elk van hen die gemaakt werd op 30/01/09. De eerste is van Charlotte en de tweede is dus Sharah. Tot binnenkort op dit blog.
Zoals beloofd vinden jullie hierbij nog een koppel nieuwe foto's die gemaakt werden op zondag 25/01/09. In primeur zien jullie hier ook voor het eerst mijn vrouw op dti blog, samen met de tweeling. De tweede foto ben ik met de tweeling. Morgen is er een gehoortest gepland bij Kind en Gezin. Donderdag kunnen we al iets vieren, de tweeling wordt 1 maand oud, feest!
terwijl ik dit bericht aan het intikken ben, is het weer volop ambiance met de tweeling. Ik denk dat ze weer aan hun huiluurtje begonnen zijn, we prefereren huilminuutjes of liever nog, helemaal geen huilen. We trachten ze eerst te troosten, maar niets helpt, gewoon laten doen, al is er nu veel geluid.
Ik ben deze week opnieuw beginnen werken, het zal zwaar worden. De nacht van zondag op maandag waren ze braaf en ben ik erin geslaagd om 7u te slapen, ruim voldoende. De voorbije nacht hadden we minder geluk, ik heb dan ook slechts 5u geslapen. Logica bestaat dus nog niet, jammer!
Ik moet mijn vrouw bewieroken dat ze ons nieuwe leven in heel goede banen leidt, want ook zij heeft het zeker niet gemakkelijk!
Zondag zijn we de eerste keer na de thuiskomst met de kindjes buitenshuis geweest. We zijn bij mijn ouders gaan eten, ze wonen niet veraf en ondertussen kunnen wij eens testen wat we allemaal mee moeten nemen. Het was een hele onderneming. 2 maxicosi's (staat misschien wel voor maximaal comfort voor de kinderen, maar de papa stond nat in het zweet) in de auto trachten vast te zetten, het was een hele bedoeling, ik zal nog veel moeten oefenen, want zoals bij alles, oefening baart kunst en nu heb ik het door hoe.
Behalve het feit dat de kindjes af en toe wenen op de meest ongeschikte momenten, gaat het heel goed met hen. Ze zijn op 3 weken tijd al flink in gewicht bijgekomen en wogen op 19/01 al 3,700 kg en 3,720 kg.
Hieronder zie je nog een paar foto's die eerder al gemaakt werden. Het is 1 foto van mijn schoonmoeder en op de andere foto zie je mij die een flesje geeft aan Sharah en mijn broer en zijn zoontje Sil. Binnenkort zullen er nieuwe foto's van de tweeling online geplaatst worden.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog een berichtje plaatste op dit blog. U keek misschien reeds de voorbije dagen regelmatig, maar er kwam altijd iets tussen, een tweeling vergt organisatie en ik als papa moet toch ook wat administratie in orde brengen. Een korte update. Maandag 5/01/09 ben ik rond 13u30 aangekomen samen met mijn moeder om mijn vrouw en de tweeling op te pikken, weer een groot moment en een hele sinecure. Handig als ik ben, probeerde ik de beide maxicosi's vast te maken op de achterbank van de auto. Bovendien had het redelijk wat gesneeuwd op zondagnacht (in bijlage een foto van het uitzicht vanuit de kamer in het ziekenhuis) wat het rijden er niet gemakkelijker op maakte. Uiteindelijk zijn we rond 16u thuisgekomen. Buiten was het huis prachtig versierd door mijn schoonouders. Ook hiervan kan u een paar foto's bekijken. Deze versiering hangt nu trouwens nog. De tweeling was precies niet echt blij om thuis te zijn, voor hen was het toch even wennen, ook voor ons trouwens. De gevreesde eerste nacht verliep zoals gepland, namelijk onrustig. Alles bij mekaar hadden mijn vrouw en ik 3u geslapen. Dinsdag 6/01/09 was het dan een betere dag. Voor het eerst kwam de hulp van kraamzorg langs. Ze staat ons bij met raad en daad en komt nu 4u per dag. Zo krijgen we ons nieuw leven langzaam op de rails. We zijn haar dankbaar. De nieuwe oma's en opa's doen ook heel erg hun best om ons te helpen en regelmatig vragen ze ons om in te springen, waarvoor eveneens onze dank. We vrezen dat we nog enkele keren op hen beroep zullen moeten doen. De 2de nacht verliep veel beter en wij voelden ons dan ook beter op woensdagmorgen, we hadden immers een uurtje of zes geslapen, wat ook de voorbije nacht het geval was. 8u slaap zijn voorlopig voorbij en vooral nu, op het einde van de dag voelen we dit wel en dan moeten we nu nog niet gaan werken, wat gaat dat geven? Zoals eerder al aangehaald vindt u hier wat nieuwe foto's terug. De eerste is het uitzicht vanuit de kamer van het ziekenhuis, dan volgen er een paar van de versiering, gevolg door een aantal foto's waar ikzelf op te zien ben samen met de meisjes en de naaste familie. Geniet ervan zoals wij doen en tot binnenkort op dit blog!
Mag ik eerst en vooral alle bezoekers van onze blog een heel fijn 2009 en vooral een gezond 2009 wensen!! Oudejaarsnacht ben ik in het ziekenhuis blijven overnachten, uniek, dat wel, maar niet te doen. Ik heb alles samen tijdens deze nacht ongeveer 2u geslapen! Onze tweeling is vrij rustig overdag, maar 's nachts zijn ze wakker en huilen ze veel voor het moment. Ik heb aan den lijve mogen ondervinden wat mama meemaakt 's nachts als ik in ons beddeke lig te ronken (ik vind dat echt erg!). Dat zal hopelijk nog wel wat beteren! Ik maak vandaag nog eens de tijd om jullie te laten meegenieten van enkele foto's van onze tweeling. U ziet een foto van 30 december van de tweeling. Volgende foto's zijn van vandaag, 1 januari: een foto van Charlotte met mijn vrouw en ikzelf; een foto van Sharah en een foto van mijn papa, Charlotte en ikzelf. Regelmatig zulen er hier nieuwe berichten toegevoegd worden. Hou de blog in de gaten!
Eindelijk, het lange wachten werd beloond!! Met enige trots melden we u de geboorte van onze 2 dochters, Sharah en Charlotte, geboren op 29 december 2008 met keizersnede. Het zijn 2 flinke meiden: Sharah kwam ter wereld om 20u15 en Charlotte om 20u16. Sharah weegt 3,4 kg en is 53 cm groot; Charlotte is 3,2 kg en is 52,5 cm groot. Een dikke proficiat van papa aan de mama om het 39 weken lang vol te houden, niet evident! Beide dochters en mama stellen het goed, als is mama nog wat zwakjes. U kan hier de eerste foto's van onze tweeling bekijken.
't Was alweer een tijdje geleden dat ik nog een berichtje postte, maar het is er dan toch van gekomen! Goed nieuws: vandaag, jawel kerstdag, zijn we op controle geweest. We moesten een halfuurtje aan de monitor gaan liggen om te zien of de tweeling goed beweegt en jawel, het gaat nog altijd goed met onze schatten, meer nog er is nu 3 cm opening en de baarmoederhals is verkort tot 1 cm. Zondag zal de zwangerschap 39 weken ver zijn. Tenzij de tweeling er anders over beslist, zal men ze maandag 29 december ter wereld laten komen. Dat zal dus een spannende dag worden en wellicht ook een lange dag. We worden al om 7u30 in het ziekenhuis verwacht. De spanning stijgt. Ons leven zal er heel anders gaan uitzien, maar daar hebben we tenslotte zelf voor gekozen. Kijk hier dus zeker volgende week naar de eerste fotootjes van onze tweeling!!
Vandaag, 10 december stond er opnieuw een afspraak op gynaecologie gepland. Het slechte nieuws is: de tweeling zal nog niet meteen ter wereld komen volgens de specialisten die het kunnen weten en dat is meteen ook het goede nieuws, want zo kunnen ze nog wat groeien. Er stond ook een echo gepland en volgens dat plaatje zouden ze nu beiden rond de 2,750 kg zwaar zijn, hetgeen al flink is voor een tweeling (15% afwijking op dit gewicht is mogelijk). Volgende week woensdag volgt een nieuwe afspraak, meer nieuws dan hopelijk of natuurlijk ... eerder (zucht)!
Vandaag is het 8 december, de Sint is het land weer uit en de goedheilige man heeft ons nog geen eerste kindjes gebracht. het begint nochtans allemaal spannend te worden, de dagen tikken weg. Gisteren waren we 36 weken ver in de tweelingzwangerschap. Mijn schat van een vrouw heeft last van dikke voeten en houdt dus met andere woorden veel water op. Voor haar begint het zwaar te worden. Ze heeft er genoeg van, de Diddikes mogen deze prachtige aardbol van haar zo snel mogelijk betreden. Wekelijks staat er een medische controle gepland, volgende op woesndag 10 december. Wie weet voor wanneer het zal zijn, misschien woensdag wat meer duidelijkheid. Plannen wordt moeilijk momenteel.
