terwijl ik dit bericht aan het intikken ben, is het weer volop ambiance met de tweeling. Ik denk dat ze weer aan hun huiluurtje begonnen zijn, we prefereren huilminuutjes of liever nog, helemaal geen huilen. We trachten ze eerst te troosten, maar niets helpt, gewoon laten doen, al is er nu veel geluid.
Ik ben deze week opnieuw beginnen werken, het zal zwaar worden. De nacht van zondag op maandag waren ze braaf en ben ik erin geslaagd om 7u te slapen, ruim voldoende. De voorbije nacht hadden we minder geluk, ik heb dan ook slechts 5u geslapen. Logica bestaat dus nog niet, jammer!
Ik moet mijn vrouw bewieroken dat ze ons nieuwe leven in heel goede banen leidt, want ook zij heeft het zeker niet gemakkelijk!
Zondag zijn we de eerste keer na de thuiskomst met de kindjes buitenshuis geweest. We zijn bij mijn ouders gaan eten, ze wonen niet veraf en ondertussen kunnen wij eens testen wat we allemaal mee moeten nemen. Het was een hele onderneming. 2 maxicosi's (staat misschien wel voor maximaal comfort voor de kinderen, maar de papa stond nat in het zweet) in de auto trachten vast te zetten, het was een hele bedoeling, ik zal nog veel moeten oefenen, want zoals bij alles, oefening baart kunst en nu heb ik het door hoe.
Behalve het feit dat de kindjes af en toe wenen op de meest ongeschikte momenten, gaat het heel goed met hen. Ze zijn op 3 weken tijd al flink in gewicht bijgekomen en wogen op 19/01 al 3,700 kg en 3,720 kg.
Hieronder zie je nog een paar foto's die eerder al gemaakt werden. Het is 1 foto van mijn schoonmoeder en op de andere foto zie je mij die een flesje geeft aan Sharah en mijn broer en zijn zoontje Sil. Binnenkort zullen er nieuwe foto's van de tweeling online geplaatst worden.
