De wegen zijn gemakkelijk, geen gewroet meer door de modder of hoog gras en bramen. We vorderen dus snel. Het Gallisische landschap is liefelijk. Licht heuvelachtig met veel groen dat voor verkoeling zorgt. In het begin is dat niet echt nodig, ik denk dat we hier nauwelijks 10 graden halen. Koude handen in Spanje, en dat in het midden van de zomer, wie gelooft dat? Maar de zon zet snel orde op zaken, een stralend blauwe hemel maakt foto's schieten iets dankbaarder.

We zien nu meer pelgrims, het is duidelijk dat we in de buurt van ons einddoel zitten. Geen probleem, we hebben eenzaamheid en stilte genoeg gekend. Nu telt nog een zaak: Compostela halen. Morgen moeten we daarvoor een zware inspanning leveren: 35 kilometer stappen, iets wat Daan niet echt vrolijk maakt, maar ik vertrouw hem, hij komt er wel. We zullen er zo vroeg mogelijk aan beginnen, kwestie van zo veel mogelijk van de koelte te profiteren.

Twee uitspraken willen wij ondertussen meegeven. Vandaag gelezen langsheen de weg: 'sin dolores, no hay camino'. Correct. Een andere komt van de Canadees David: 'de camino is het echte leven niet, maar is wat het leven eigenlijk zou moeten zijn'. Ook correct.

Met het zicht op de voltooiing van onze weg, willen we iedereen bedanken die ons gevolgd heeft, zeker voor de vele leuke reacties die we kregen, ze hebben zeker geholpen. Ook bedankt voor de steun aan de kleuterschool, elke euro zal goed gespendeerd worden. Misschien zien we elkaar op de bouwfeesten van miden september in Opdorp?

De twee volgende dagen zullen we maximaal genieten van wat er rest van dit avontuur. Het verslag volgt.