De afgelopen dagen waren weer een hel. Ik weet gewoon niet meer wat mijn lichaam wil? Leven of slapen? Het idee van creatieve therapie te bestellen heb ik maar weer op geborgen, het is financieel nu effe niet haalbaar, het ding is de alternatieve weg ok maar het kost ook allemaal zoveel meer en je trekt er niets van terug.
Ik heb elke ochtend kunnen opstaan voor mijn kids gezorgd voor hun ontbijt en hun boekentas, rond een uur of half 7 sta ik op, tegen dat ze om 8 uur vertrekken voel ik de vermoeidheid weer opkomen. Ik heb 1 boterhammetje in mijn keel kunnen duwen, ent gekke is,, ik heb honger!!!maar gaat er 1 hap door mijn keel blokkeert heel de boel. Rond 8 leg ik mij op de zetel en al gauw voel ik de coma over mij heen komen en slaap ik meestal tot een uur of 11. Als ik dan wakker wordt is het alsof heel mijn lijf weer alles voelt, ik heb het veel te warm, het lijkt alsof ik koorts heb, mijn maag voelt als een baksteen en het gene ik denk is ..ik wil nog niet wakker zijn, ik wil nog in die coma, die coma lijkt mijn lijf nu het beste aan te kunnen. Want als mijn lijf terug in "actie" schiet weet het gewoon niet wat er mee doen.Het is zo een verschrikkelijk gevoel en moeilijk te beschrijven. Van binnen borrelt het en schiet alles in gang maar het lijf weet gewoon niet wat er mee te doen. Gisteren heb ik dan maar de stofzuiger vast genomen en dat heeft me wel goed gedaan. Maar dan voel ik weer elke zenuw en spier in mijn lijf en moet ik weer gaan liggen. En die verdomde misselijkheid?? Vanwaar komt da? En ik heb zo een honger!!! Maar 1 hap en alles blokkeert.
Gisternamiddag dacht ik, ok ik ga eraan toegeven en ga deze namiddag mijn rust nemen. Dus heb ik de namiddag op de zetel voor de tv vertoefd. Tegen een uur of 6 wou ik aan het eten beginnen maar wanneer ik de kip aant snijden was blokkeerde weer heel mijn lichaam en was ik te moe om nog maar iets te doen en kon ik alleen maar terug naar mijn bed gaan. WTF? Ik had toch heel de namiddag gerust???? Het lijkt alsof mijn lichaam nu maar goed en wel in staat is om een tweetal uurtjes te leven en dan gaat het in shutdown!
En in die twee uurtjes kan het maar verdragen wat het kan, geen extra prikkels! geen lawaai, geen zon, geen niks. Liefst van al zou ik gewoon een paar maanden in coma gaan tot mijn lijf terug beslist heeft wat het wil! Leven of slapen????
Na een slapeloze nacht en een voormiddag proberen mijn brein stil te leggen door meditatie bedenk ik me dat ik beter van me af te schrijven.
Gisteren was duidelijk mijn lichaam en brein in overdrive en vond ik geen rust. En rust is nu wat ik nodig heb mijn brein is duidelijk overprikkeld. Gisteren namiddag half 2 kwam mijn thuistherapeute Ilse, hoe de gang van zaken was. Een uur hebben we gepraat hoe de afgelopen 2 weken waren. Ik hoorde me steeds herhalen dat ik het fysiek nog erg moeilijk heb, de vermoeidheid, de misselijkheid, het geen rust vinden. Het besef dat er wel een vooruitgang is maar dat ik me toch nog steeds ellendig voel. 3 uur had ik een afspraak met de psychiater, deze heeft me begeleid in mijn afkickperiode dus wij hebben al wel een geschiedenis. Zijn verbazing was dan ook groot toen ik zei dat ik al 7 jaar alcoholvrij was en dat daar mijn hulpvraag niet over ging. Int kort heb ik mijn verhaal geschetst dat ik de laatste jaren goed was maar wel met de hulp van medicatie. Hoe ik de laatste jaren heb proberen af te bouwen van die medicatie maar dat het me steeds niet lukte en er zelfs nog een pilletje bij kwam. Zo ging het ook, ik begon af te bouwen en mentaal en fysiek begon ik ook steeds terug af te brokkelen,er was dan steeds een paniekreactie van dat het niet goed met me ging en meestal werd het afbouwen stop gezet en of kwam er nog een pilletje bij. Ik legde me er steeds bij neer dat ik er misschien wel nooit vanaf zou geraken. Tot we aflevering hebben gezien van psychidellische therapie op ahuasca. De resultaten bleven me bij, patienten die na jaren afzien beter werden en zelfs van hun verslavingen af geraakten. Ik was getriggerd en geinspireerd! Na enige opzoekwerk was ik al snel besloten dat deze therapie misschien ook mij zou kunnen helpen. Dus stapten ik met de nodige informatie die ik van het internet had gehaald naar mijn huidige psychiater want de grote voorwaarden voor deze therapie is dat je niet mag combineren met het innemen van antidepressiva. Mijn vraag naar haar was dan ook, ik wil stoppen met mijn medicatie en deze therapie proberen. De reactie was allesbehalve mijn verwachting, ze kon niet achter deze beslissing staan, achteraf gezien wel begrijpelijk want dit gaat in tegen de klassieke medische wereld. Er is te weinig over geweten. Zij kon ook niet voorspellen wat het stoppen met de medicatie met mijn lijf zou doen. Ze zei dat ik een keuze moest maken, of ik kies voor haar weg, de klassieke medische wereld of ik kies voor het alternatief pad. En daar was de kous mee af, ze melde me dat we geen nieuw afspraak met haar gingen maken. Later op die week had ik een afspraak met mijn therapeute op consultatie en kreeg ik ook de mededeling dat ik het laatste jaar geen vooruitgang meer boekte in tegen deel, ik kwam mijn afspraken niet meer na, we zitten tegen een plafond en je lijkt stil zijn gevallen. Ik weet nog dat ik op die moment vooral veel verdriet voelde en dat de grond toen wel even onder mij is verdwenen. Op een week tijd leek mijn wel opgebouwde hulp in elkaar te storten als een kaartenhuisje. Dat was het moment dat ik de beslissing heb genomen het heft in eigenhanden te nemen en zo ben ik impulsief op 15 juli 2019 zelf gestopt met al mijn medicatie.
Mijn hulpvraag naar hem was dan ook dat ik iemand zocht die mij kon begeleiden op het alternatieve pad. Toch het gesprek leek steeds terug te keren naar de psychedilsche therapie en dat dat wel echt niet de weg kon zijn die ik moest inslaan. Niet 1 feit kon hij er van opnoemen dat positief was, het brengt je tot psychoses en wie wil er nu leven in een psychose? Ik heb hem proberen duidelijk te maken dat het niet alleen ging over de psychidelische therapie maar evengoed over meditatie, yoga ed. Hij vond het wel chapeau dat ik het al 2 maanden zonder medicatie en drugs deed en de raad die hij mij kon meegeven was dat ik maar eerst eens moest zien wat dit met mijn lichaam deed. Heb eerst het geduld dat alles uit je lijf is en ziet dan verder. Zo werd ook ons gesprek afgerond en deze raad neem ik ook mee verder.
De avond bracht ook niet veel rust, dinsdag avond is het "komen eten" bij mijn moeder thuis. De normaal zo gezellig drukte was alleen maar drukte in mijn hoofd. De vraag hoe gaat het Sofie? Ik die antwoorden nee niet echt en de reactie allé ge ziet er toch goed uit was de druppel van die dag. Alles leek 10 keer zo luid te klinken, het altijd zo lekkere eten smaakten me niet en de gesprekken kon ik maar halfsgegat volgen. 20 uur thuisgekomen ben ik ook gecrashed,, ik voelde me ellendig!
Dit is denk ik zoal de derde keer dat ik start in deze blog. Maar vanavond na mijn zoveelste mentale breakdown vielen de puzzelstukken voor mij in elkaar. Ik noem dit blog toch de weg van Sofie? Dus is het MIJN weg. Hoe deze ook gaat ik heb hem zelf te bewandelen en ik bepaal ook zelf hoe ik die wil bewandelen. De eerste beslissing heb ik begin juli gemaakt dat ik bewust door het leven wil gaan en me niet wil verdoven met chemische brol. De laatste jaren functioneerde ik met het innemen van 5 verschillende antidepressiva en ja ik functioneerde, ik voelde me naar zeggen goed, deed wat ik moet en kon doen en zelfs meer . Ik had een heel netwerk praatgroepen, therapeuten, eentje op consultatie, eentje dat bij mij aan huis kwam, psychiater, thuisverpleegkundige die zorgde dat ik elke morgen mijn pillen netjes innam. Allemaal wel een bewuste keuze van mij die ik de afgelopen jaren heb genomen omdat ik ook maar "gewoon" wil leven. En ik heb een enorme vooruitgang geboekt de afgelopen jaren.
Augustus 2012 was het begin, 28 augustus liet ik mij vrijwillig opnemen in de Archipel in Zoersel met een alcoholverslaving. Wat vooraf ging is nog een boek apart. Hoe ben ik in dit web verstrikt geraakt?? Ik weet het zelf soms nog niet anders had ik er waarschijnlijk ook niet in verstrikt geraakt, maar het is een opstapeling van me mentaal en fysiek slecht voelen. Vooral het fysiek slecht voelen primeerde voor mij. Waar begint het? Voelde ik me slecht omdat ik fysiek niet mee kon of was het andersom? Op den duur is het gewoon de cirkel rond...of ik me nu ellendig voelde omdat mijn lijf niet mee wou of wou mijn lijf niet mee omdat ik mentaal vant padje af was wat maakt het uit? Dat is zowat de rode draad in mijn leven, ik die een mentale en fysieke crash doe en me daarna weer probeer omhoog te werken.
7 jaar later en 3 opnames verder ben ik nog steeds alcoholvrij!! Een prestatie waar ik super trots op ben, niet altijd even gemakkelijk maar dat is toch al ene duivel dat ik al heb weten te verslaan!
Maar ok hier zijn we weer, ik zit weer in dat grote zwarte gat. Mentaal en fysiek uitgeput! Allemaal omdat ik de misschien beetje impulsieve beslissing heb genomen te stoppen met mijn medicatie .15 juli 2019 ben ik gestopt met al mijn antidepressiva..waarom? dat wordt nog wel gaande mijn weg duidelijk maar de grote reden is wel dat ik niet meer gevoelloos door het leven wil. ik ben nu al 5 weken aant afkicken van de chemische brol, mo echt overgeven, diarree, koudzweet,slaaploosheid ik krab mijn armen kapot en ik zit op een emotionele rollarcoaster, de laatste weken waren al een hel!!! Al vaak heb ik terug willen grijpen naar mijn pillen, maar ik wil het niet meer! Hoe dan wel? De alternatieve weg? Dat was wel heel de opzet! Al elke week ben ik bij de dokter binnen gestapt, help mij?? Al 2 nieuwe psychiaters gezien. Een reisje naar de cosmos.. Heb al een namiddagje in de spoed vertoeft en ik heb nu 2 shiatsumassages achter de rug. Helpt het?? NOG niet maar we zijn 2 maanden verder en ik ben nog steeds clean! geen medicatie geen drugs geen alcohol!!! Hoe voel ik mij? Ik voel mij ellendig MAAR ik VOEL! Ik heb mijn blog de weg van Sofie genoemd en ja het is MIJN weg en dan begon ik te denken, wat maakt mij blij? wat geeft mij een goed gevoel? Wat kan MIJ beter maken en ik ..ik ben creatief, ik kook graag, als ik mijn living heb opgeknapt in de juiste kleurtjes en tralalakes da maakt mij blij dus waarom zou ik mijzelf niet proberen te helpen? ze zeggen me vaak ga wandelen, sporten, zwemmen maar dat maakt mij niet blij. Dus ik lag weer te woelen in mijn bed en toen dacht ik morgen wordt stap 1..Morgen bestel ik mij de cursus creatieve therapie en ik ga leren mijzelf te helpen.. morgen wordt de eerste pagina van De weg van Sofie, gisteren is een geschreven boek maar de pagina's van morgen zijn nog leeg en ik heb ze zelf in te vullen!
