De weg van Sofie

Gisteren was duidelijk mijn lichaam en brein in overdrive en vond ik geen rust. En rust is nu wat ik nodig heb mijn brein is duidelijk overprikkeld. Gisteren namiddag half 2 kwam mijn thuistherapeute Ilse, hoe de gang van zaken was. Een uur hebben we gepraat hoe de afgelopen 2 weken waren. Ik hoorde me steeds herhalen dat ik het fysiek nog erg moeilijk heb, de vermoeidheid, de misselijkheid, het geen rust vinden. Het besef dat er wel een vooruitgang is maar dat ik me toch nog steeds ellendig voel. 3 uur had ik een afspraak met de psychiater, deze heeft me begeleid in mijn afkickperiode dus wij hebben al wel een geschiedenis. Zijn verbazing was dan ook groot toen ik zei dat ik al 7 jaar alcoholvrij was en dat daar mijn hulpvraag niet over ging. Int kort heb ik mijn verhaal geschetst dat ik de laatste jaren goed was maar wel met de hulp van medicatie. Hoe ik de laatste jaren heb proberen af te bouwen van die medicatie maar dat het me steeds niet lukte en er zelfs nog een pilletje bij kwam. Zo ging het ook, ik begon af te bouwen en mentaal en fysiek begon ik ook steeds terug af te brokkelen,er was dan steeds een paniekreactie van dat het niet goed met me ging en meestal werd het afbouwen stop gezet en of kwam er nog een pilletje bij. Ik legde me er steeds bij neer dat ik er misschien wel nooit vanaf zou geraken. Tot we aflevering hebben gezien van psychidellische therapie op ahuasca. De resultaten bleven me bij, patienten die na jaren afzien beter werden en zelfs van hun verslavingen af geraakten. Ik was getriggerd en geinspireerd! Na enige opzoekwerk was ik al snel besloten dat deze therapie misschien ook mij zou kunnen helpen. Dus stapten ik met de nodige informatie die ik van het internet had gehaald naar mijn huidige psychiater want de grote voorwaarden voor deze therapie is dat je niet mag combineren met het innemen van antidepressiva. Mijn vraag naar haar was dan ook, ik wil stoppen met mijn medicatie en deze therapie proberen. De reactie was allesbehalve mijn verwachting, ze kon niet achter deze beslissing staan, achteraf gezien wel begrijpelijk want dit gaat in tegen de klassieke medische wereld. Er is te weinig over geweten. Zij kon ook niet voorspellen wat het stoppen met de medicatie met mijn lijf zou doen. Ze zei dat ik een keuze moest maken, of ik kies voor haar weg, de klassieke medische wereld of ik kies voor het alternatief pad. En daar was de kous mee af, ze melde me dat we geen nieuw afspraak met haar gingen maken. Later op die week had ik een afspraak met mijn therapeute op consultatie en kreeg ik ook de mededeling dat ik het laatste jaar geen vooruitgang meer boekte in tegen deel, ik kwam mijn afspraken niet meer na, we zitten tegen een plafond en je lijkt stil zijn gevallen. Ik weet nog dat ik op die moment vooral veel verdriet voelde en dat de grond toen wel even onder mij is verdwenen. Op een week tijd leek mijn wel opgebouwde hulp in elkaar te storten als een kaartenhuisje. Dat was het moment dat ik de beslissing heb genomen het heft in eigenhanden te nemen en zo ben ik impulsief op 15 juli 2019 zelf gestopt met al mijn medicatie.

Mijn hulpvraag naar hem was dan ook dat ik iemand zocht die mij kon begeleiden op het alternatieve pad. Toch het gesprek leek steeds terug te keren naar de psychedilsche therapie en dat dat wel echt niet de weg kon zijn die ik moest inslaan. Niet 1 feit kon hij er van opnoemen dat positief was, het brengt je tot psychoses en wie wil er nu leven in een psychose? Ik heb hem proberen duidelijk te maken dat het niet alleen ging over de psychidelische therapie maar evengoed over meditatie, yoga ed. Hij vond het wel chapeau dat ik het al 2 maanden zonder medicatie en drugs deed en de raad die hij mij kon meegeven was dat ik maar eerst eens moest zien wat dit met mijn lichaam deed. Heb eerst het geduld dat alles uit je lijf is en ziet dan verder. Zo werd ook ons gesprek afgerond en deze raad neem ik ook mee verder.