Dit is denk ik zoal de derde keer dat ik start in deze blog. Maar vanavond na mijn zoveelste mentale breakdown vielen de puzzelstukken voor mij in elkaar. Ik noem dit blog toch de weg van Sofie? Dus is het MIJN weg. Hoe deze ook gaat ik heb hem zelf te bewandelen en ik bepaal ook zelf hoe ik die wil bewandelen. De eerste beslissing heb ik begin juli gemaakt dat ik bewust door het leven wil gaan en me niet wil verdoven met chemische brol. De laatste jaren functioneerde ik met het innemen van 5 verschillende antidepressiva en ja ik functioneerde, ik voelde me naar zeggen goed, deed wat ik moet en kon doen en zelfs meer . Ik had een heel netwerk praatgroepen, therapeuten, eentje op consultatie, eentje dat bij mij aan huis kwam, psychiater, thuisverpleegkundige die zorgde dat ik elke morgen mijn pillen netjes innam. Allemaal wel een bewuste keuze van mij die ik de afgelopen jaren heb genomen omdat ik ook maar "gewoon" wil leven. En ik heb een enorme vooruitgang geboekt de afgelopen jaren. 

Augustus 2012 was het begin, 28 augustus liet ik mij vrijwillig opnemen in de Archipel in Zoersel met een alcoholverslaving. Wat vooraf ging is nog een boek apart. Hoe ben ik in dit web verstrikt geraakt?? Ik weet het zelf soms nog niet anders had ik er waarschijnlijk ook niet in verstrikt geraakt, maar het is een opstapeling van me mentaal en fysiek slecht voelen. Vooral het fysiek slecht voelen primeerde voor mij. Waar begint het? Voelde ik me slecht omdat ik fysiek niet mee kon of was het andersom? Op den duur is het gewoon de cirkel rond...of ik me nu ellendig voelde omdat mijn lijf niet mee wou of wou mijn lijf niet mee omdat ik mentaal vant padje af was wat maakt het uit? Dat is zowat de rode draad in mijn leven, ik die een mentale en fysieke crash doe en me daarna weer probeer omhoog te werken. 

7 jaar later en 3 opnames verder ben ik nog steeds alcoholvrij!! Een prestatie waar ik super trots op ben, niet altijd even gemakkelijk maar dat is toch al ene duivel dat ik al heb weten te verslaan! 

Maar ok hier zijn we weer, ik zit weer in dat grote zwarte gat. Mentaal en fysiek uitgeput! Allemaal omdat ik de misschien beetje impulsieve beslissing heb genomen te stoppen met mijn medicatie .15 juli 2019 ben ik gestopt met al mijn antidepressiva..waarom? dat wordt nog wel gaande mijn weg duidelijk maar de grote reden is wel dat ik niet meer gevoelloos door het leven wil. ik ben nu al 5 weken aant afkicken van de chemische brol, mo echt overgeven, diarree, koudzweet,slaaploosheid ik krab mijn armen kapot en ik zit op een emotionele rollarcoaster, de laatste weken waren al een hel!!! Al vaak heb ik terug willen grijpen naar mijn pillen, maar ik wil het niet meer! Hoe dan wel? De alternatieve weg? Dat was wel heel de opzet! Al elke week ben ik bij de dokter binnen gestapt, help mij?? Al 2 nieuwe psychiaters gezien. Een reisje naar de cosmos.. Heb al een namiddagje in de  spoed vertoeft en ik heb nu 2 shiatsumassages achter de rug. Helpt het?? NOG niet maar we zijn 2 maanden verder en ik ben nog steeds  clean! geen medicatie geen drugs geen alcohol!!! Hoe voel ik mij? Ik voel mij ellendig MAAR ik VOEL! Ik heb mijn blog de weg van Sofie genoemd en ja het is MIJN weg en dan begon ik te denken, wat maakt mij blij? wat geeft mij een goed gevoel? Wat kan MIJ beter maken en ik ..ik ben creatief, ik kook graag, als ik mijn living heb opgeknapt in de juiste kleurtjes en tralalakes da maakt mij blij dus waarom zou ik mijzelf niet proberen te helpen? ze zeggen me vaak ga wandelen, sporten, zwemmen maar dat maakt mij niet blij. Dus ik lag weer te woelen in mijn bed en toen dacht ik morgen wordt stap 1..Morgen bestel ik mij de cursus creatieve therapie en ik ga leren mijzelf te helpen.. morgen wordt de eerste pagina van De weg van Sofie, gisteren is een geschreven boek maar de pagina's van morgen zijn nog leeg en ik heb ze zelf in te vullen!