Soroya en ik deden samen mee aan een project, namelijk een ziekenhuis opnieuw in orde brengen. In 2002 was haar vader terug naar Afghanistan gegaan en haar moeder zou volgen. Toen we Nieuwjaar vierden, onder een zeil, waren er vliegers in de lucht. Dat bracht me op het idee om één te kopen voor Sohrab, want die stond afwezig in de regen. Ik vroeg hem of hij hem wilde opstijgen, maar hij zei niks en ik deed het. Toen wou ik de spoel aan hem geven, maar hij nam hem niet aan. Er stond een andere jongen naar mij te grijnzen en toen zei ik tegen Sohrab dat ik nu zijn vaders lievelingstruc zou uitvoeren om de vlieger door te snijden. Hij zei nog steeds niet, maar toonde wel een kleine glimlach. Ik gaf hem de spoel en holde achter de neerkomende vlieger als enige volwassene.
