Lieve kleine/grote meid,

Intussen zijn we zoveel maanden verder en er is ongelofelijk veel gebeurd.

Vooreerst ben je mega ziek geweest en is er tot 2 x toe sprake geweest van je te hospitaliseren, wat gelukkig niet nodig is geweest. Je papa en ikzelf waren ook heel erg ziek waardoor het een heel moeilijke tijd is geweest. Ik heb zoveel schrik gehad van je te verliezen, je kwijnde zo weg.

Het was een harde tijd waar we moedig doorgeraakt zijn maar ik zal het nooit vergeten. Gelukkig dat we zoveel wilskracht en moed hebben en op elkaar kunnen steunen.

De grote verandering is er ook dat we intussen verhuisd zijn naar ons eigen huis. Het is hier fantastisch voor je, je beleeft de tijd van je leven. Je hebt eindelijk een mooie roze kamer waar je zo vaak over sprak, een bad!, een mooie speelruimte, een leuke tuin en een voortuin en doodlopende straat waar je de buurkinderen ontmoet (tenzij ze komen aanbellen of op het raam kloppen natuurlijk )

Je spreekt honderuit en houdt van zingen en dansen. Je zingt heel vaak wat voor mij een teken is van een gelukkig kind. Je kan het liedje 'k Zag 2 beren' en 'klap eens in je handjes' volledig zelf zingen en soms speel je daarbij vrolijk mee op je keybord.

Je kent alle cijfers tot 12 en gaat dan naar 19 en 'elftien' en als het gaat om een aantal te tellen (bv aantal konijnen in een boek ofzo) doe je het tot 6 zonder fout. Cijfers, vormen en kleuren interesseren en intrigeren je nog altijd enorm.

Deze week ben je begonnen met op het potje te gaan en je doet dat intussen perfect spontaan, zowel voor de kleine als de grote boodschap.   

Voila dat was het even kort en bondig, momenteel heb je een snotterneus, de eerste normale kinderziekte, lekker snotteren

Geniet maar m'n kleine grote/meid, geniet

Liefs je mama xxx

16-05-2009 om 09:07 geschreven door Je mama