Gelukkig is het zwaarste van je ziek zijn voorbij, wat is me dat geweest... Je neus is nog wel ontstoken en je hebt nog pijnmomenten maar 1 pijnstiller is nu voldoende en nog een paar weken neusdruppels natuurlijk. Je loop allesinds weer vrolijk rond en da's zo zalig om te zien, oef!
Je bent verdold op springen op de fauteuil (is precies zoals een klein trampoline) en met je ziek zijn lieten we je maar een beperkt aantal keer springen anders moest je overgeven. Intussen heb je al goed leren onderhandelen; zo van 'nog 2 keer?", of "nog 1 klein keertje?" met een heel lief glimlachje 'Boempatat' is intussen ook in het leven gekomen, dat lijkt op spingen; je springt omhoog en laat je dan meteen op je poep vallen. En daar wordt ook voor onderhandeld We spreken intussen altijd het aantal keer dat je mag springen en dat vind je wel leuk dat aftellen, je zegt het dan ook altijd luidop mee en probeert het aantal op je vingers mee te doen.
Nog leuke weetjes:
Wanneer ik langskom met iets groter in m'n handen of iets dat zwaar weegt dan zeg je: "Pas op hoofd!" en doe je terwijl handen naar je hoofd. Hetzelfde met als ik een deur open of ik iets verschuif of rol: "Pas op voeten!" en schuif je je voeten wat achteruit of loop je weg. Dit wordt op zo'n verwittigende toon gezegd dat het precies lijkt of ik ooit iets op je hoofd heb laten vallen of tegen je voeten gestoot heb wat natuurlijk absoluut niet het geval is.
Tegenwoordig tel je graag de dingen die per 2 staan en dan zeg je bv: "deux armoires, un, deux, trois" of "deux chiens, un, deux, trois"
Je bent ook gefacineerd door kleuren en vormen (vierkant, rechthoek, cirkel,...)
'Boempatat' is intussen ook in het leven gekomen, dat lijkt op spingen; je springt omhoog en laat je dan meteen op je poep vallen. En daar wordt ook voor onderhandeld 
