Ik vind het belangrijk dat je later ook kan weten hoe graag we jou mama en papa wilden zijn, al voor je geboren werd. Dezelfde reden waarom we je overbeschermen, wat wellicht wel es door jou als een last zal ervaren worden n je latere leven. Maar weet; een gewilder en geliefder kind als jou bestaat gewoonweg niet. We hebben gevochten als leeuwen om jou ter wereld te kunnen brengen en ons al je liefde te kunnen geven. Je bent er niet 'zomaar' gekomen maar heel doelbewust en heel doordacht.
Jarenlang hebben we gevochten door middel van heel wat IVF-en. Bij de 7e IVF werd ik zwanger van jou. Hiervoor had ik 2 zwangerschappen die in een miskraam uitgelopen zijn en ons voor het leven getekend hebben. Het eerste kindje, Julie stierf in m'n buik op 24/10/2003. Het 2e kindje, Ben stierf op 26/07/2004. Zij zijn 2 sterrekindjes, je broertje en je zusje.
Julie kwam er na de 2e IVF, maar de dokter meldde ons direct dat het zou kunnen dat ik haar zou kunnen verliezen, wat ook gebeurde in de 7e week. Ben kwam als verrassing, een spontane zwangerschap, alles liep goed mar toch verloren we hem na een zware miskraam in de 13e week.
En toen kwam jij, een vechterke, vol levenslust. Tijdens de 9e week van de zwangerschap dachten we dat we je verloren hadden, ik had een bloeding.In allerijl naar het ziekenhuis en je was duidelijk te zien op het scherm, je hart die als een trein klopte. Het mooiste geluid dat ik ooit gehoord heb. Ik had een bloedcyste, uitzonderlijk tijdens de zwangerschap, maar zou vanzelf verdwijnen tesamen met de bloeding na een 4tal dagen.
Tijdens de 2de helft van de zwangerschap begon ik me steeds slechter te voelen. Ik had een enorme buik, hield veel vocht op en had iedere dag verschillende migraine-aanvallen. Ik rustte veel, omdat ik voelde dat het nodig was en ook omdat het niet anders kon, m'n energie was weg en ik begon gaten in m'n geheugen te krijgen van de migraines. De term 'zwangerschapsvergiftiging' begon bij de verpleegster en de gyneacoloog te vallen en kort nadien bevestigd. Maar je was sterk en goed gezond, tegenover andere baby's in de buik bij een zwangerschapsvergiftiging maakte je het prima. Dus je mocht zolang in m'n buik blijven zolang als je maar voedsel en dus zuurstof kreeg. We werden vaak gecontroleerd en ik maakte de afspraak met de gyneacoloog: Jij eerst, ik daarna. Gelukkig accepteerde hij het en pas als de 37e week er aankwam werd er beslist dat je nu echt wel moest komen anders zou je in de problemen komen.
Je was te goed in m'n buik en ondanks de medicatie die ze verdubbelden (dit hadden ze nog nooit gezien) en de weeënopwekkers zetten ze op non-stop gedurende uren... je wilde niet komen. 24 uur nadat ik in et ziekenhuis opgenomen werd werd er beslist van je via keizersnede te laten komen
wordt vervolgd en nog verbeterd op taalfouten,je bent namelijk wakker
Gisteren zijn we naar Kind en Gezin geweest. Daar heb je goed gespeeld en honderuit gebabbeld. Het was een plezier om je bezig te zien. De verpleegster en dokter wisten direct dat het goed met je was. Ze verschoten enorm van hoe ver je al staat en konden alleen maar prijzen over je opvoeding.
Het geeft een goed gevoel dat alles zo goed met je gaat en ik kan alleen je papa maar bedanken en prijzen dat hij ons de kans geeft van de hele tijd samen te zijn. Financieel kan het wel zwaar zijn, maar je hoeft niet naar de crèche noch onthaalmoeder. En dit allemaal dankzij je papa die zo hard werkt. Het geeft je allemaal de kans van in een evenwichtige en liefdevolle omgeving op te groeien. Knuffels en kusjes zijn hier dagdagelijkse kost en ik heb alle tijd van de wereld voor jou.
Ha trouwens over Kind en Gezin: dat zeiden ze me ook van je: "Ze is klein en fijn, maar dat wist u al wel zeker hé". Yep je blijft klein en magertjes, alhoewel je de laatste tijd toch een klein groeischeutje gedaan hebt, je bent een heel klein beetje vermagerd. (nu ja, je bent intussen nog altijd wat ziekjes; je neus, je tanden spelen je nog steeds te parten en je hebt fletse zieke ogen, dus wel normaal dat je wat lichter weegt).
Allesinds wanneer je niet ziek bent ben je een heel goede eter, tot nu toe is er enkel sla dat je niet lust denk ik. Wat dus betekend dat je wel heel erg veel lust.
Lieve kleine meid (letterlijk en figuurlijk ), groei maar, speel, leef, geniet en wees gelukkig... dan maak je al m'n dromen waar...
Gisteren werd je al 2 jaar! Dit hebben we eergisteren al uitgebreid gevierd met familie en tijdens de week met je vriendinnetje (je andere vriendinnetjes waren die dag ziek geworden). Spijtig genoeg ben je zelf goed ziek geworden (+ je hoektanden die uitkomen) waardoor we getwijfeld hadden om het feestje zondag al dan niet af te zeggen. Uiteindelijk hebben we het toch laten doorgaan en ook al had je heel wat moeilijke momenten (je wilde niet van m'n zijde wijken) je hebt je toch goed geamuseerd en was heel blij met de cadeautjes die je gekregen hebt.
Je kaarsje heb je zelf niet willen uitblazen maar wat wil je al ziek zijnde en met al het volk dat op je staat te kijken. Ik heb het dan in jou plaats uitgeblazen en hopelijk heb je een mooie wens kunnen doen.
Intussen ben je al wat beter (geen koorts meer) maar ik vermoed dat je vooral je neus en je tanden je nog wat te parten spelen. Moeilijk wanneer je nog niet alles 100% duidelijk kunt uitleggen... arme kleine moedige meid...
Qua peuterpuberteit zit je momenteel al wat minder dwars, maar je begint wel goed te kunnen commanderen: "Nee, mama, nee" met een verwijzend vingertje en strenge toon. Of je wijst me ook terecht als ik iets vergeet: "Aiaiaiai mama! Denk,denk, denk!" met je vingertje tegen je slaap tikkend. Wel grappig, ik kan amper m'n lach inhouden en langs de andere kant ook lekker stoer dat je dat durft.
Vandaag heb je samen met je papa de kerstboom gezet, je was laaiend enthousiast en vindt het prachtig: "Leuk, leuk, leuk" zoals je het omschrijft wanneer je iets super vindt. Je hebt vandaag ook een trein van je papa gekregen en daar hebben jullie veel plezier mee.
),
