Vanmiddag had je weer net zoals gisteren een pijncrisis.

Ik kon je niet helpen, niet troosten en na al die weken van ellende door ziek zijn ben ik samen met je beginnen huilen.

Normaal gezien hou ik me stoer en tegelijk meewarig en luisterend maar deze keer was het me teveel, en op zich waarom zou het niet es mogen, je mag gerust es zien dat ik echt verdrietig ben dat je zo afziet en pijn hebt.

Vanavond is die grote pijn gelukkig weer voorbij, het is draagbaar. We hebben dan ook wat gepuzzeld en getekend.

Maar voor de rest van de dag: lang leve de tv...

Dikke kusjes,

Liefs je mama

17-12-2008 om 18:45 geschreven door Je mama