Deze blog over het voorgaande (Belgische) voetbalweekend verschijnt uitzonderlijk eens op de vrijdag waarop we eigenlijk al toe zijn aan het begin van speeldag 2 van de Play-Offs. Normaliter zal ik iedere maandag een update geven over de gebeurtenissen in Voetballand, of in geval van een midweekspeeldag kan dit soort blogpost ook op donderdag of vrijdag verschijnen. Alvast mijn excuses voor deze laattijdigheid. Better something than nothing!

Vrijdag 31 maart. Voor sommigen het einde van de werkweek, voor studenten het begin van de paasvakantie, en voor de Belgische voetballiefhebber het begin van de Play-Offs. De eerste wedstrijd die op het programma stond was meteen een veelbelovende affiche als zijnde de opener van Play-Off 1: bekerwinnaar Zulte-Waregem vs. Anderlecht. Op papier zou je zeker een Brusselse zege kunnen verwachten, ware het niet dat de mannen van Essevee in een goede flow zaten na het winnen van de Croky Cup (who on earth heeft onze nationale Beker zo'n belachelijke, kinderachtige naam durven geven?) én ze hadden in de reguliere competitie al aangetoond paars-wit in eigen huis de baas te kunnen.

Dus in principe zou je je aan een leuke, meeslepende match kunnen verwachten... Nu, voor zover ik het gevolgd heb was dat niet meteen het geval in de eerste helft. Anderlecht leek het overwicht te hebben maar tot veel kansen kwam geen van beide ploegen. De enige echt grote kans mondde wel uit in een doelpunt voor Anderlecht via Chipciu, deel van de wisselvallig presterende Roemeense import bij Anderlecht afgelopen zomer. Maar wanneer de tandem Stanciu-Chipciu er moet staan, dan staat hij er de laatste maanden effectief ook wel.
De tweede helft kwamen de jongens van Dury iets beter uit de kleedkamer, wat resulteerde in de te rechtvaardigen gelijkmaker van Dalsgaard. En toch trok Anderlecht uiteindelijk toch maar weer de drie punten naar zich toe, andermaal met dank aan een klasseflits van rastalent Youri Tielemans. Eigenlijk mogen ze hem en Teo op hun blote knieën bedanken voor hun geniale acties en goals, want ik betwijfel hoe ver ze het zouden gebracht hebben zonder door deze heren bij de hand te worden genomen. Dan maak ik mij soms toch de bedenking dat Tielamans amper 3 DAGEN ouder is dan mij... Die zal snel in een hoger aangeschreven competitie aan de slag kunnen, al vrees ik dat een topclub nog net een stap te hoog is. Je moet hem duidelijk de tijd geven om te groeien.

Bon, op naar zaterdag dan. Eerst een leuke namiddag met onder meer een meeslepende Merseyside Derby tussen Liverpool en Everton waarin The Reds de Toffees de baas konden met dank aan onder meer een knappe dribbel en dito goal van Coutinho én een goaltje van 'onze' Origi. Daarna de Ruhrderby waarin duidelijk bleek dat Dortmund alweer een zeer wisselvallig seizoen kent en waarin ze ondanks een groot aantal kansen niet verder kwamen dan 1-1 tegen Schalke.

Dan was het 's avonds alweer tijd voor Belgisch voetbal. Eerst een spannende Charleroi-Oostende in Play-Off 1, waarin KVO zeker meer verdiende dan het punt dat het uiteindelijk pakte. Helaas wrong El Ghanassy vakkundig een aantal kansen de nek om en had Charleroi genoeg aan een fraaie vrije trap van Mata, die niet toevallig in beeld is als vervanger van Foket bij KAA Gent. Zou geen slechte koop zijn, denk ik. We zien wel.
Eén vreemde vaststelling is wel dat, op Genk na, alle ploegen die ternauwernood hun Play-Off 1-ticket kwijtspeelden en in Play-Off 2 hun seizoen moesten zien te redden, stuk voor stuk zwak begonnen aan hun missie-Europa. Met alle lof voor de ploegen uit 1B natuurlijk! Ik denk niet dat iemand vooraf kon voorspellen dat Union en Lierse zowaar de forcing zouden voeren in hun groep, ten koste van KV Mechelen en het op de dool zijnde Standard! Ook Eupen had het best knap lastig met Roeselare.
Heeft het vernieuwde competitieformat dan misschien toch zijn voordelen? Interessant is het zeker!

Gelukkig waren dit dan nog vrij rustige opwarmers... Want wat ik op zondagavond na de Ronde allemaal te zien kreeg in de Ghelamco Arena, amai mijn hart.

KAA Gent vs. Club Brugge: het staat in België bekend als de 'Slag om Vlaanderen'. Het stond al meermaals symbool voor een mooie wedstrijd vol aanvallend geweld, de ene keer met 7 opeenvolgende zeges voor de Gantoise tot gevolg, daarna een reeks van 5 zeges voor de Bruggelingen. Maar wat ik die bewuste zondagavond had geobserveerd... Het had zowat alles weg van een echte veldslag. Slag om slinger een smerige fout of een opstootje. Veel Clubfans viseerden achteraf de Gentspelers maar vergaten daarbij kennelijk wel na te denken over hoe potig hun mannen evenzeer te werk waren gegaan. Hun middenvelders kunnen net als onze Coulibaly ook ferm om zich heen schoppen hoor... Als Vormer al na 2 minuten een niet eens zo onterechte gele kaart had gekregen en Poulain een goed halfuur later uitgesloten zou zijn geweest voor een regelrechte aanslag op Dejaegere (die gelukkig sprong, anders zou zijn been misschien wel 'in frieten' zijn geweest...) was er niet meteen een vuiltje aan de lucht geweest tijdens de tweede helft. Maar ook onze jongens konden er wat van. Ook al leek niet alles even opzettelijk. In the heat of the moment kan je gewoon bij een hard maar onschuldig lijkend duel weleens een tegenstander blesseren. Met het knietje van Gershon op het zitvlak van Vossen en de duw van Coulibaly op Wesley was volgens mij écht weinig kwaad opzet gemoeid. Het eerste duel gebeurt zo vaak in een match en bij de tweede, tja... Onze Couli staat nu eenmaal bij ons ook bekend om zijn niet aflatende lompheid. En de uitsluiting van Ekong was gewoon meer dan terecht. Maar toch zou ik de KBVB aanraden om de volgende keer een scheidsrechter aan te duiden met véél meer voeling dan dhr. Bart Vertenten. Als die sneller en consequenter ingrijpt krijg je nooit zo'n wilde schoppartij in de tweede helft.

Maar goed, zolang het scoreverloop maar goed uitdraait mag het gerust voor één keertje beenhard zijn. De 2-1 zege doet zeker deugd op mentaal vlak. Gent zal nog veel aan deze Kalinic hebben, als je ziet welke ballen hij er de voorbije matchen toch wist uit te houden. En ook Simon komt voorzichtig terug aan de oppervlakte. Dus we zijn goed gewapend voor de komende anderhalve maand. Al zou het behalen van de titel toch aanvoelen als het plegen van een kleine hold-up. Ook voor mij. Want ik weet niet of je een titel wel 100% verdient als je een hele tijd moest knokken om effectief tussen de grote mensen te staan. De revival na Nieuwjaar was daarom niet minder knap. K3 (Kalinic-Kalu-Kubo) liet ons weer swingen, Perbet vond de weg naar de goal terug na een turbulente januarimaand en ook Simon begint dus stilaan weer de oude te worden. Zelfs sterke beer Esiti lijkt nu echt vertrokken te zijn. We zullen gegarandeerd nog mooie Gentse prestaties zien in Play-Off 1. Maar zonder ongelukken denk ik wel dat Anderlecht dé titelfavoriet bij uitstek is. Zeker als ze nu zondag opnieuw tegen ons kunnen winnen.

Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Sportieve groeten,
JARI

Hey beste vrienden (of dat nu via Facebook of in het dagelijkse leven daarbuiten is),

Ik ben Jari De Witte, bijna 20 jaar oud en woonachtig te Oosteeklo. Momenteel studeer ik ook nog Bedrijfsvertaler-Tolk aan de Hogeschool Gent.
Vanaf vandaag is het mijn doel om een wekelijkse blog bij te houden, hoofdzakelijk over het maatschappelijke domein dat mij al sinds mijn eerste levensjaren het meest fascineert: de sport, in het algemeen welteverstaan. Dit om deels mijn absolute jongensdroom na te jagen: sportjournalist worden. Ik hoop met deze blog in ieder geval die droom wat te benaderen.

Als Vlaming kan ik mij vooral gepassioneerd onderdompelen in de voetbal (ik pik zeer graag af en toe een 'matchke' mee, of dat nu in het stadion zelf is als groot supporter van KAA Gent , of als neutrale fan tijdens andere matchen) én het wielrennen, dus kom ik vooral in deze periode enorm aan mijn trekken. Andere sporten durf ik ook te volgen, maar dan vooral als er echt Belgen in uitblinken én als ze regelmatig worden uitgezonden op de TV (zoals tennistoernooien en atletiekmeetings, maar geen golftoernooien, Formule 1-races, hockeywedstrijden of boksmatchen of...).  Deze sporten volg ik dan weer wel op de voet tijdens de Olympische spelen. Maar op dit eigenste moment zijn we natuurlijk nog een hele tijd van de volgende editie verwijderd.

Laten we beginnen bij het begin: de sportmicrobe heb ik al héél erg lang te pakken gekregen, een beetje met de paplepel ingegeven door de familie (dan vooral die van moeders' kant). Als kind keek ik al enorm graag naar programma's als 'Studio 1'/'Stadion' voor de voetbal, 'Vive Le Vélo' voor het wielrennen (de Tour de France natuurlijk) en de zondagmiddagomkadering van Sporza, alsook talloze live voetbalmatchen en wielerwedstrijden of tenniswedstrijden van Clijsters en Henin. Die kinderjaren waren op dat vlak echt gouden jaren.

Wat het wielrennen betreft: dit moet zowat de eerste sport zijn waarmee ik als jonge snaak van amper 5 jaar oud werd geconfronteerd, maar ik was er wel meteen voor verkocht. Al die hectiek, de voortdurende spanning of zelfs de typische landschappen en decors die in beeld werden gebracht: het werkte stuk voor stuk aanstekelijk. Omdat ik het zo vroeg had opgepikt kon ik veel mensen verbazen met het feit dat ik ondanks mijn piepjonge leeftijd soms al een half wielerpeloton bij naam kon noemen. Bovendien had ik ook enorm veel fantasie: elke keer ik een koers op TV had gezien, ging ik achteraf in de kast van mijn meetje Lisette doodleuk een landkaart zoeken, pakte ik pen en papier en creëerde ik eigenhandig mijn eigen rittenkoersen, mét uitslagen incluis. Hierbij was mijn uitgebreide kennis van de rennersprofielen enorm handig, zo kon ik niet altijd Boonen of Armstrong of Nys laten winnen, neen integendeel, er zat heel veel variatie in de uitslagen. En wist ik eens niet meteen wie te kiezen, geen nood, dan nam ik er een wielergids bij en zocht ik iemand passend op.
Ook in die tijd was ik enorm geboeid door het commentaar van mannen als Michel Wuyts. Dus soms gebeurde het dat ik 's avonds voor het slapengaan nog een heel koersscenario uit mijn duim wist te zuigen en luidop de laatste kilometer van een welbepaalde koers becommentarieerde.

Niet zo heel veel later werd ik ook door de voetbalmicrobe gebeten. Dit werd vooral in de hand gewerkt door de talloze FIFA-spelletjes die ik heb gekregen/gekocht én doordat mijn pa zelf al lang van voor mijn geboorte een echte KAA Gent-supporter aka Buffalo was. Zelf mocht ik een eerste keer echt mee begin 2007, in de plaats van mijn peetje Gaston. Dus ook ik ben nu al goed 10 jaar diehardfan van de Gantoise. Mijn allereerste match was eentje die kon tellen: meteen tegen dé aartsrivaal, vandaag de dag zelfs zowat meer dan ooit tevoren: Club Brugge K.V. Dat seizoen was het wel de enige match die ik ging bekijken. Ik was nog wat jong en moest vaak op tijd in bed op zondag omdat ik de dag erna een schooldag had. Het seizoen erop ging ik al één match meer bekijken, en sinds augustus 2008 ben ik zowat een permanent abonneehouder op KAA Gent. Ik kwam naar iedere thuismatch, waar we ook eindigden, zelfs de twee donkere jaren zo'n 5 jaar geleden verpinkte ik nooit. Da's wat ze noemen: nen echte Buffalo. Trouwe fan voor altijd.
BUFFALO FOREVER.

Oh ja, voor ik het vergeet: ik speel sinds een jaar ook zelf voetbal, meer bepaald G-voetbal bij de Lembeekse Grasduikers. Een zéér toffe spelersgroep van een man of dertig (kids en adults samen), naar grootse prestaties geleid door fantastische trainers (shoutout naar Joeri, Ivan, en natuurlijk ook Patricia en Sjoerd) en een topbestuur met onder meer Carla en Patrick. Nogmaals bedankt aan jullie om ons de kans te geven zo te groeien als ploeg, als vriendenkring en om ons zoveel plezier te laten beleven aan het spel. Want dat gaat mijlenver boven de rivaliteit en concurrentiestrijd die in het professionele wereldje kan heersen. Topjob, mensen!

Dit was zo'n beetje de essentie, een introductie van hetgeen ik aan bod wil laten komen op deze pagina. Het zal dus hoofdzakelijk over sport gaan, heel misschien soms ook over persoonlijke zaken. Maar het belangrijkste is dat ik gedreven ben om er iets van te maken dat velen aanspreekt.
Morgen vrijdag komt een eerste echte blog online, dit zal zo'n twee keer wekelijks gebeuren (maandag én donderdag/vrijdag). De komende periode zullen mijn blogs waarschijnlijk vooral handelen over de voorjaarsklassiekers in het wielrennen en de Play-Offs in het Belgische voetbal.

See you back soon! Laat desgewenst een reactie na op deze blog, of nodig gewoon wat mensen uit die niet in mijn directe kennissenkring zitten maar die eventueel misschien wel eens van pas kunnen komen met het oog op mijn latere werkloopbaan (wie weet?). Het zou super zijn mocht ik in contact kunnen komen met echte sportleken, mensen die al jaren in het vak zitten! Zo kom ik stapje bij beetje dichter bij die ultieme droom!