Deze week vond ik eindelijk een fiets voor maar 30 euro op het Schwarzes Brett (soort kapaza maar dan
in Duitsland) Om mijn goedkope fiets op te halen, moest ik wel naar een ander
gedeelte in Leipzig, waardoor ik dus eerst met de tram naar het station moest,
om daar dan nog een andere tram te nemen om zo mijn bestemming te bereiken. Na
een halfuur zoeken vond ik uiteindelijk tram 1, want waar tram 1 normaalgezien
zou moeten langsrijden, was het bordje afgeplakt. Er waren blijkbaar werken aan
de gang, dus moest ik een eindje verder die tram nemen. Na veel moeite,
rondlopen, vragen waar de Taubestraße was, vond ik uiteindelijk Antje, die haar
fiets dan verkocht aan mij. De fiets is echt een ramp, heeft zon oud zadel met
veren, de rem maakt ongelofelijk veel lawaai, maar I dont care, het is een
fiets, en hij is paars, dus mooi kleurtje. De fiets wordt vooral handig s
nachts als we uitgaan, en er minder trams en bussen rijden of voor
korte-afstands-verplaatsingen en ik heb al gemerkt dat we niet meer zonder
kunnen. Maandagavond was er weer Montagskneipe, dus feeeesten. En de dag erop
won ik een gratis ticket (op een buddyabend) voor de Moritzbastei (partykeller),
die ik gisterenavond maar al te graag benut heb. Wat ik nog gedaan heb deze
week, is de wasmachines van wat dichterbij bekijken. Ik was al heel blij dat
mijn kleren er terug normaal uitkwamen toen ze gewassen waren. (ik vertrouwde
de wasmachines niet zo toen Lize zei dat haar geld bleef steken in de automaat
en dat the whole place bedekt was met waspoeder)
Woensdagavond hebben we onze tijdelijk gehandicapte vriend
(die met de gebroken voet) uit Leuven een bezoekje gebracht. Hij wilde voor ons
koken, dus dat aanbod konden we niet afslaan natuurlijk. ;) Ik kreeg ook
eindelijk mijn 3 functies hebbende Unikarte van de unief zodat ik nu met die
kaart kan eten, kopiëren, scannen en boeken kan uitlenen. Vrijdagavond waagden we ons eens aan een drumm
n bass-party, waar er djs uit Engeland en Brazilië naartoe kwamen om te
draaien. Ik dacht, ik probeer zon feestje eens, maar het bleek toch niet echt
iets voor mij te zijn. Die avond waren
we ook zo hongerig dat ik en Sofie een mega-hamburger naar binnen gespeeld hebben.
Dat was gewoon zo notwendig want smaken dat die deed. Het is gewoon zo jammer
dat ze hier geen frituren kennen. Dat mis ik hier wel een beetje in Duitsland. Enkel
vette worsten, hamburgers, van alles mega-porties en halve liters zijn hier bekend.
We hebben met ons vier ook besloten om elke week bij iemand
op kot komen eten te spelen. Gisterenavond besloot Sofie om de taak op zich
te nemen, en maakte chile con carne klaar voor ons. Ze heeft daarvoor wel mijn
keuken gebruikt omdat ze samenwoont met een Iraans meisje en ze mag geen
varkensvlees in de pannen klaarmaken. No problem, want bij mij woont er een
Duitse en die heeft daar totaal geen probleem mee, met varkensvlees,
integendeel. Na de verrassend goede kookkunsten van onze vriendin Sofie
vertrokken we met de fiets naar een kotfeestje van een Frans meisje. Het
toffe daaraan is, dat de drank zeer goedkoop verkocht wordt en dat iedereen
vriendelijk doet en spontaan begint te praten. We hebben bijvoorbeeld Vincent
leren kennen, een jongen uit Zwitserland, die hier ook voor een semester is om
rechten te studeren aan de unief. Na een paar drankjes wilden we graag dansen
en vertrokken we richting Moritzbastei om zo de avond productief verder te
zetten.
PS: Op dit moment is het hier al een paar dagen extreem mooi
weer, rond de 20 graden bedoel ik dan en dat eind oktober. Ik heb al in t-shirt
rondgelopen overdag en ijsjes gegeten, echt niet normaal hier. Straks ga ik
waarschijnlijk zwemmen, want het belooft alweer een stralende Duitse herfstdag
te worden.