Ik ben Brecht, en gebruik soms ook wel de schuilnaam killerneetle.
Ik ben een man en woon in Knesselare (Oost-Vlaanderen) (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 22/12/1991 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: klassieke en elektrische gitaar.
Ik verveel me toch en ik was dus van plan om nog maar een hoofdstukje te lezen. Ik zit bijna aan het einde van mijn boek. Zoals jullie zullen merken, verslechterd mijn schrijftaal naar gelang de tijd. Maar ja wat wil je ....
Hoofdstuk 10: De opvolging is verzekerd
De dag breekt aan dat Dimitri zijn eigen kind zal krijgen. In het moederhuis krijgt hij helaas het gevoel dat hij zijn vrouw en kind zal haten. Blijkbaar is dat erfelijk om je kind te haten in de familie Verhulst. In het moederhuis heeft hij dringend behoefte aan een sigaret. Eenmaal hij begint te roken, denkt hij na over zijn geboorte. Het enige dat hij te weten is gekomen is dat zijn vader hem heeft vervoerd in zijn postzak. Pierre (Dimitri's vader) wou zijn zoon die avond aan iedereen tonen in de verschillende kroegen ...
Ik vind het een raar hoofdstuk. Er zit niet echt een verhaallijn in. Maar wat ik wel niet correct vind, is de manier waarop Dimitri kijkt t.o.v. zijn vrouw en kind. Dit moet toch de gelukigste dag van je leven worden en hij bekijkt het als een hel. één ding weet is steeds zekerder, de familie "Verhulst" zit ingewikkeld in elkaar.
Bijna klaar met lezen. Ik moet nu nog 3 hoofdstukkken lezen en heb nog één dag. Gaat het me lukken? Dat moet wel... Vandaag heb ik het vervolg gelezen over de opname van Dimitri's vader in het afkickcentrum. Korte inhoud:
Hoofdstuk 9: De genezene
Pierre Verhulst mag na 3 maanden het centrum verlaten. Maar er is wel één voorwaarde: hij moet van de alcohol blijven. Dit zal geen enkel probleem zijn want hij is een nieuw man geworden met betere manieren. Maar toch proberen zijn broers hem te lokken naar hun stamcafé voor de biljartavond. Na een tijdje woordenwisselen gaat Dimitri's vader toch mee. Maar dagen later is hij nog steeds niet thuisgekomen .....
Vandaag vond ik het geen speciaal hoofdstuk. Ik vond het eerder saai. Ik zie dus veel liever als de broers Verhulst zich zat drinken en lol maken. Maar dit gebeurde niet. Wel vind ik het jammer dat Pierre z'n broers hem niet steunen en ze vragen hem gewoon mee naar het café. Dit vind ik wel een spijtige bedoening.
Vandaag heb ik wat gezocht op youtube naar een leuk filmpje over de stunt op het filmfestival in Cannes. Het is een commerciele en goede zet om reclame te maken omtrent de film. Ik vind het leuk gevonden.
Je kan het filmpje zien aan de rechterkant van mijn blog of op de volgende link.
Vandaag heb ik een lang hoofdstuk gelezen. Ik denk dat het wel een sde langste van het boek zou zijn, maar ja. Het is een redelijk saai verhaaltje. Want ja dit boek is een grote verhalenbundel. Het gaat als volgt:
Hoofdstuk 8: De verzamelaar
Op een dag stapt een vriend (Franky) van Dimitri op hem af en zegt dat hij niets meer met Dimitri mag te maken hebben. Franky's vader zegt dat de familie Verhulst slecht is en dat schiet in het verkeerde keelgat bij Dimitri. Dimitri wil dan voortaan niets meet te maken hebben met Franky. Plots is er een flash forward waarin we Dimitri zien als een volwassen man. Toeval of niet, Dimitri loopt zijn vroegere vriend Franky tegen het lijf op een beurs. Ze kletsen wat met elkaar over hun hobby's en over hun familie. Kort na hun ontmoeting mag Dimitri eens op bezoek komen. Maar dat is niets voor niets. Franky's vrouw heeft Franky bedrogen met nonkel Zwaren. Franky probeert om Dimitri te laten bemiddelen, maar Dimitri weigert.
Dit vind ik een raar verhaal. Eerst en vooral kies je toch wel zelf met wie je omgaat en niet je ouders. Dan begrijp ik Dimitri volkomen dat hij niets meer wil te maken hebben met Franky. Volgens het boek past Dimitri totaal niet bij Franky van karakter. En dan ten tweede; jaren later heeft plots Franky Dimitri wel nodig. Als ik in de plaats van Dimitri stond, dan zou ik steun geven aan mijn eigen familie ( nonkel Zwaren). Gelukkig gaat niet in op de vraag van zijn vroegere "vriend". Dat brengt tch enkel problemen met zich mee!
Na een rustig weekend, ben ik terug begonnen met lezen. het was een kort hoofdstuk, zodat ik rustig kanop gang komen. Het is best wel een leerijk en tof hoofdstuk. Wie had ooit gedacht dat één van de leden van de familie Verhulst naar een afkickcentrum zou gaan? Wel je komt het mooi te weten in de volgende samenvatting.
Hoofdstuk 7: De pelgrim:
Piere Verhulst ziet het leven niet meer zitten. Hij beseft dat te veel drinken heel slecht is voor de gezondheid. Dimitri's vader (Pierre) wil zich laten opnemen bij het afkickcentrum "De pelgrim". Tot grote spijt van zijn broers, wil hij dezelfde dag nog vertrekken. Daarom besluiten de broers om een klein eerbetoon te doen. Voor ze Pierre afzetten aan de kliniek, doen ze nog een grote kroegentocht. Stomdronken komen ze aan. Op hetzelfde moment dat Pierre in het gebouw wil gaan, pleegt een patient zelfmoord. Maar dat verandert niets aan de ingesteldheid van Dimitri's vader.
Dit vond ik persoonlijk een heel leerijk en tof hoofdstuk. Eindelijk gebeurd er nog iets bedachts en nuttigs in de familie. Een kleine stap voor Pierre, maar een grote stap voor de familie "Verhulst". ik vraag me alleen af of het wel gaat lukken. Kan een Verhulst werkelijk één jaar zonder drank? Dat zal ik hopelijk wel te weten komen in de volgende hoofdstukken.
Vandaag wou ik eens weten wie er allemaal meespeelde in de film "De helaasheid der dingen". Kennelijk spelen er nog redelijk bekende en goeie acteurs in mee. Maar de regisseur kende ik helaas nog niet. Maar het is wel een emotionele film dat hij gemaakt heeft. Ik zou het graag eens gaan bekijken, maar de examens komen eraan... !
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:"een paar interviews met de acteurs"
20-11-2009
"iets over mijn moeder, Mevrouw?"
Yeetz,
Vandaag is de laatste dag voor het weekend en ik ga nog vlug een hoofdstukje lezen. Het is kort hoofdstuk en het gaat over Dimitri z'n moeder. Al de info vind je in de korte samenvatting.
Hoofdstuk 6: Iets over mijn moeder, Mevrouw?
Volgens Dimitri is zijn moeder een hoer en een dominante vrouw. Dimitri haat zijn moeder omdat ze hem de schuld geeft van het plasprobleem dat ze kreeg bij de geboorte van Dimitri. Zijn moeder heeft van de overheid een plaspas gekregen. Hiermee kan ze overal plassen, zelfs wildplassen. Op een zonnige dag gaan Dimitri en z'n moeder naar het strand. Wanneer ze plots moet plassen in de zee, ziet Dimitri de kans van zijn leven. Hij loopt weg en ziet zijn moeder nooit meer terug.
Dimitri moest zijn moeder wel echt haten. Je kan wel boos of teleurgesteld zijn, maar weglopen is toch wel het laatste. Maar in dit geval kan ik Dimitri wel begrijpen. Af en toe krijg ik wel eens medelijden met Dimitri's leven. Die jongen heeft nog nooit een normaal leven gehad. Dan is het maar best dat hij weg is bij zijn moeder... Maar ik begrijp dan ook de moeder niet. Een kind is toch het mooiste wat je kan overkomen? En dan verwijt ze het god ganse dagen.... Wat een serpent!
Voor we aan het weekend beginnen moet ik nog 2 hoofdstukken lezen, dan pas kan ik wat uitrusten. Vandaag heb ik een leuk stuk gelezen uit het boek. Iets wat je echt wel zou verwachten bij de familie Verhulst. Lees maar in de samenvatting
Hoofdstuk 5: Het nieuwe liefje van mijn pa
Op een doodgewone dag staat er vrouw voor de deur. Dimitri verschiet er niet van dat er weer een vrouw voor de deur staat. De familie Verhulst trekt altijd vrouwen aan op een positieve of negatieve manier. Maar deze keer is het een vrouw die niet echt voldoet aan de typische smaak van Dimitri's nonkels. De jonge vrouw moet Dimitri's vader spreken. Dit zal wel een tijdje duren wat hij ligt nog te slapen. Na lange tijd roepen, komt hij in zijn vieze kleren naar beneden en hij babbelt met de vreemde vrouw. Deze vrouw is echter van de Dienst Jeugdzorg en ze controleert de woonomstandigheden van Dimitri.
Dit hoofdstuk is weer typerend aan de familie. Ze weten nooit hoe ze zich moeten gedragen in het bijzijn van een knappe vrouw. In dit hoofdstuk krijgen we een goede beschrijving van de woonkamer. Ik vind het nog steeds raar dat deze mannen nog steeds geen ziekte hebben opgelopen. Het grappigste moment vond ik wanneer de vader ongewassen aan het discussiëren was met zijn broer Potrel.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:"het nieuwe liefje van mijn pa"
18-11-2009
"alleen de allenen"
yeetz,
Vandaag ben ik echt moe en ik had totaal geen zin om te lezen maar ik moet. Er staat een deadline op het programma en die moet ik halen. Dat wil zeggen dat ik zeker iedere avond een hoofdstuk moet lezen.
Komaan Brecht !!!
Hoofdstuk 4: Alleen de allenen
Op een dag stond een deurwaarder aan de deur bij de familie Verhulst. Ze kwamen de schulden opnemen van nonkel Zwaren. Nonkel Zwaren had voordien grote gokspelen gespeeld, met als gevolg dat Zwaren veel schulden had. De deurwaarder had geen medelijden met de familie. Hij nam de TV mee. Nonkel Zwaren moest kost wat kost een TV zoeken, want er was vandaag een bekende zanger op TV. Na lang zoeken heeft Zwaren geen TV gevonden maar wel een adresje bij vreemden waar ze mochten kijken. In het begin verliep het tamelijk proper, maar naarmate het programma, zuipen ze erop los. En moeten ze noodgedwongen het pand verlaten.
Vandaag heb ik een humoristisch deel gelezen in een kader van "Le tour de France". Het is kort verhaaltje over één van de familieleden van de familie Verhulst.
Hoofdstuk 3: De Ronde van Frankrijk
Een nonkel van Dimitri is van plan om een wedstrijd te starten, met name de ronde van Frankrijk. Deze wedstrijd bestaat uit verschillende zuipetappes. Men regelt ongeveer 5 kilometer voor één pilsje. Net zoals in de echte tour, heeft men ook verschillende truitjes. Groen staat voor de hevigste drinker, de gele is voor de snelste drinker en de bolletjestrui is voor de drinker van de zwaarste dranken.
Nonkel Potrel wil zich zeker bewijzen aan de familie Verhulst; want bij het vorig wereldkampioenschap mocht hij niet deelnemen. Bij één van de zware etappes wil Potrel een goeie voorsprong nemen en drinkt de zware dranken achter elkaar naar binnen. Dit was niet zo'n goed idee, hij wordt opgenomen in het ziekenhuis met delirium tremens (ontwenningsverschijnsel). De grootmoeder van Dimitri is niet echt verrast door het incident.
God schiep de dag, en wij sleepten ons erdoorheen. (blz. 42) Dit vind ik zo'n mooi citaat van Dimitri Verhulst. Als je het boek leest, ervaar je ook echt dat deze familie gewoon in het leven is gegooid. De familie moet dan een manier vinden om te overleven, meestal via seks, drank en sigaretten. Dat maakt het boek zo grappig. De manier van vallen en opstaan in dit boek is echt humoristisch.
Maar er is ook iets treurigs in dit hoofdstuk. Ik vind het spijtig dat die grootmoeder zo weinig heeft om haar kinderen. Blijkbaar stoort ze zich er niet meer aan wat er met haar kinderen gebeurd. Dit vind ik wel niet zo realistisch. Welke moeder heeft nu geen zorgen. Niet veel moeders alleszins. Maar op den duur kan je ook niet anders dan er blind op te staren. Je hebt nu eenmaal allemaal mislukkelingen in mannenkring van de familie Verhulst.
Vandaag kwam ik een interview tegen met Dimitri Verhulst. Het is een uitgebreid interview met verschillende soorten. Zoals: waarom schrijft een mens?, Eigen opgelopen trauma's?, Wat is jouw blik t.o.v. de andere vlaamse schrijvers?, ...
Om wat meer over Dimitri zijn "schrijverskunst" te weten te komen, moet je maar klikken op de volgende link:
Vandaag heb ik uit pure verveling maar eens een hoofdstuk gelezen uit De helaasheid der dingen. Dit is het tweede hoofdstuk van het boek, gelukkig leest het vlot en verlies ik niet al te veel tijd terwijl ik het boek lees. Ik zal eens kort neerpennen waarover het 2de hoofdstuk gaat. Onder de korte beschrijving vind je mijn bedenkingen omtrent dit hoofdstuk of boek.
Hoofdstuk 2: De vijver der gezonken lijkjes
Vroeger vertoefden de jonge kerels (familie "Verhulst") en meisjes op de ponton rond de vijver. Ze genoten van elkaars gezelschap. Dit is de eerste keer dat Dimitri het naakte lichaam van een meisje ziet. Kort nadien krijgen ze te horen dat een vrouw enkele kinderen had verdronken in haar vijver. De jongens kwamen vanaf toen nooit meer in of rond de vijver. De oude vrouw heet Palmier en ze stinkt naar vis en is stokoud. De wekelijkse taak van de familie Verhulst bestaat eruit om de oude vrouw "Palmier" eten te geven. Dit is niet bedoeld als een mooi gebaar, maar het is gewoon om haar levensduur zinsloos te rekken. Omdat men geen villa's op haar grond wil nadat ze is gestorven. Palmier heeft ook een zieke en oude hond. Ze laat deze hond nodeloos lijden voor haar plezier. Een dorpsjongen kan dit niet aanzien en hij bevrijdt de hond uit zijn lijden.
Ik vind dit een nogal triestig en emotioneel hoofdstuk. Wie zou nu verwachten dat een oud vrouwtje haar eigen hond en vogeltje laat lijden. Ik vraag me echt af of dit allemaal wel gebeurde in Dimitri zijn leven. Maar ja, het is zijn boek. Volgens mij was die Dimitri wel een geluksvogel, zomaar in gezelschap zijn bij naakte meisjes. Niet iedereen komt dat tegen. Ik dacht dat een verhaal in een boek doorliep in de hoofdstukken, maar eigenlijk is het een vehalenbundel. Dat vind ik niet zo erg, wat variatie kan geen kwaad.
Vandaag leek het ideale moment om eraan te beginnen. Ik nam het boek in m'n handen en ik keek ernaar. Wat moet ik hiervan verwachten: een bende blote mannen op de flap van een boek. Ergens hoopte ik wel dat het een grappig boek zou worden. Vanaf dat ik de flaptekst las, bleek dat ik gelijk zou hebben. Het word dus een humoristisch boek.
Hoodstuk 1: Een schoon kind
Het verhaal speelt zich af in een typisch vlaams stadje "Reetveerdegem". We maken kennis met de familie Verhuls die zich overgeven aan de drank en de slechte seks in het leven. Op een dag komt de tante en nicht van Dimtri bij de familie Verhulst langs. Ze is gevlucht voor haar man en zou graag even schuilhouden bij haar familie. De familie voelt zich eigenlijk vernederd door het maatschappelijk veschil tussen haar en haar broers. Op een avond beslissen ze om Sylvie (nichtje van Dimitri) mee te nemen naar hun stamcafé. Zoals men zou verwachten is ze dronken terug thuis gekomen als een echte "Verhulst". Dit was tegen de wil in van tante Rossie. Maar als Rosie hoort dat Sylvie door André is zat gevoerd, laat ze uit haar mond vallen dat André in feite haar biologische vader is. Maar ze dreigt Dimitri dat hij dat nooit mag vertellen.
Het is de eerste keer dat ik een werk lees van Dimitri verhulst. Maar zijn intrede is geslaagd. Zoals men zei, leest het boek als een trein en is het humoristisch. Tijdens het eerste hoofdstuk moets ik al een paar lachen met de alcoholprestaties van de vader met zijn broeders. Ik lees graag zijn manier van interprettie en zijn manier van schrijven. Zijn taalgebruik is zo vloeiend, van het genre "laten we een kut een kut noemen". Het is ook aangenaam om het boek te lezen, doordat verschijdene figuren het boek vertellen.
Voor ik begin te lezen wou ik eerst wat info zoeken over die Dimitri Verhulst. Blijkbaar is het een goede schrijver want hij heeft al heel wat prijzen gewonnen waarinder dit boek (de gouden uil, publieksprijs 2007, humo's gouden bladwijzer, ...).
Ik heb reeds ook al de trailer bekeken van de verfilming, en ik verwacht en hoop dat het boek wel leuk en interessant in mekaar zal zitten.
Ik ben dus Brecht en student in het VTI te Brugge. We kregen de opdracht om een actueel boek te lezen, met name "De helaasheid der dingen" van Dimitri Verhulst. Momenteel is het zo'n "HOT" news omdat de verfilming van het boek pas uit is in de bioscoopzalen. Ik zal voor jullie al mijn leeservaringen, bedenkingen, weetjes, links, ... bundelen in mijn blog. Verder zal ik proberen toch tweemaal per dag iets neer te pennen...
Alvast veel leesplezier, Brecht
P.S.: Hoe meer reacties, hoe interessanter mijn blog zal worden.... HAVE FUN!
Yeetz,
