Ik ben Brecht, en gebruik soms ook wel de schuilnaam killerneetle.
Ik ben een man en woon in Knesselare (Oost-Vlaanderen) (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 22/12/1991 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: klassieke en elektrische gitaar.
Beste collega's en lezers. Ik dank jullie voor al jullie medewerking. Ik ben toch een beetje trots op mijn realisatie. Ik had er in het begin veel moed op maar naargelang de dagen ging het toch iets minder. Maar ik heb toch een redelijke blog neergepend. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben en dat we misschien dezelfde mening hebben. Jammer genoeg heb ik wel weinig reacties ontvangen. Maar geen nieuws, goed nieuws. Het is misschien toch niet zo'n "HOT NEWS" dat ik dacht.
Ik heb net het laatste hoofdstuk gelezen. Ik vond dit wel het mooiste hoofdstuk dat ik gelezen heb. Ik vind het leuk dat je ziet hoe Dimitri met zijn zoon omgaat. Dimitri probeert dingen weg te houden bij zijn zoon omdat het ooit schadelijk was voor Dimitri. Maar eigenlijk weet je ergens in jezelf dat het verloren moeite is. Zijn zoon is gedoemd met een vader als Dimitri en zijn nonkels. Ik vond het grappig dat Dimitri zijn zoon probeert op te voeden en dan net gebruikt hij het woordje zeiken. Het is maar een woordje, maar met een grote betekenis. Het zal niet meer goed komen met dit kind ....
Hoofdstuk 12: Een nonkel voor dat kind
Dimitri gaat met zijn zoon Joeri naar zijn geboortedorp. Joeri is nog nooit geweest in Reedverdegem. Ze stappen het stamcafé binnen waar zijn nonkels meestal zitten. Ze zijn al minder drinkvaardig maar nog steeds vulgair. Joeir verveelt zich en mag wat gokken op een bingo spel van oom Herman. Wat eigenlijk niet mag voor de opvoeding volgens Dimitri. Na het bezoek aan de nonkels, is Dimitri op weg naar zijn ex-vrouw om Joeri af te zetten. Maar onderweg moet Joeri dringend zeiken. Een klein woordje met een grote waarde. Zal hij ooit een echte "Verhulst" zijn?
Het boek is af. Moesten jullie ook bedenkingen hebben , laat het mij dan aub weten. Dan kunnen we misschien wat meningen uitwisselen. Daarvoor dient mijn blog. Ik sta open voor alles.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:"een nonkel voor dat kind"
"voer voor etnologen"
Yeetz,
Nu heb ik precies nog één avond de tijd om mijn twee hoofdstukken te lezen en samen te klutsen in een paar deftige zinnen. Zoals jullie weten is het boek een verhalenbundel die chronologisch in de tijd gaat. Nu heb ik een verhaal gelezen dat niet zo belangrijk is aan de context van het boek. Maar ja, met wat moeten ze anders het boek opvullen.
Hoofdstuk 12: Voer voor etnologen
Dimitri is al een man geworden en heeft ondertussen zijn vrouw en kind verlaten. Nu woont hij samen met zijn "ware liefde". Dimitri bereidt zich voor om afscheid te nemen van zijn grootmoeder. De grootmoeder is dement en zal binnenkort sterven. Maar op een bepaalde dag belt Potrel naar Dimitri met de vraag of Dimitri hem kon helpen. Potrel en Herman kregen de kans om een cd te maken met hun oude liedjes terwijl ze dronken waren. Dimitri zal proberen te helpen. De broers zijn ook van plan om de tekst te kunnen ontrafelen van hun demente moeder.
Zoals ik al zei, vind ik het een nutteloos hoofdstuk. Er zit niet echt een verhaal in. Die broers zijn zo bezeten door die cd, dat ze hun waarden en plichten laten vallen. Je gaat toch geen hulp vragen aan een moeder die stervende en dement is. Dat gaat toch te ver? Maar toch kreeg ik een leuk gevoel toen plots de moeder nog de tweede zin vertelde voor ze naar haar kamer moest. Daar is familie voor zeker?
Nu weet ik eidenlijk wat afbeelding op de kaft van boek betekent. Het staat waarschijnlijk symbool voor zijn grootmoeder zie op oude leeftijd als een plant moest leven. Dit is toch mijn mening over de foto. Zie bovenaan dit bericht.
