Ik ben Brecht, en gebruik soms ook wel de schuilnaam killerneetle.
Ik ben een man en woon in Knesselare (Oost-Vlaanderen) (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 22/12/1991 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: klassieke en elektrische gitaar.
Vandaag kwam ik een interview tegen met Dimitri Verhulst. Het is een uitgebreid interview met verschillende soorten. Zoals: waarom schrijft een mens?, Eigen opgelopen trauma's?, Wat is jouw blik t.o.v. de andere vlaamse schrijvers?, ...
Om wat meer over Dimitri zijn "schrijverskunst" te weten te komen, moet je maar klikken op de volgende link:
Vandaag heb ik uit pure verveling maar eens een hoofdstuk gelezen uit De helaasheid der dingen. Dit is het tweede hoofdstuk van het boek, gelukkig leest het vlot en verlies ik niet al te veel tijd terwijl ik het boek lees. Ik zal eens kort neerpennen waarover het 2de hoofdstuk gaat. Onder de korte beschrijving vind je mijn bedenkingen omtrent dit hoofdstuk of boek.
Hoofdstuk 2: De vijver der gezonken lijkjes
Vroeger vertoefden de jonge kerels (familie "Verhulst") en meisjes op de ponton rond de vijver. Ze genoten van elkaars gezelschap. Dit is de eerste keer dat Dimitri het naakte lichaam van een meisje ziet. Kort nadien krijgen ze te horen dat een vrouw enkele kinderen had verdronken in haar vijver. De jongens kwamen vanaf toen nooit meer in of rond de vijver. De oude vrouw heet Palmier en ze stinkt naar vis en is stokoud. De wekelijkse taak van de familie Verhulst bestaat eruit om de oude vrouw "Palmier" eten te geven. Dit is niet bedoeld als een mooi gebaar, maar het is gewoon om haar levensduur zinsloos te rekken. Omdat men geen villa's op haar grond wil nadat ze is gestorven. Palmier heeft ook een zieke en oude hond. Ze laat deze hond nodeloos lijden voor haar plezier. Een dorpsjongen kan dit niet aanzien en hij bevrijdt de hond uit zijn lijden.
Ik vind dit een nogal triestig en emotioneel hoofdstuk. Wie zou nu verwachten dat een oud vrouwtje haar eigen hond en vogeltje laat lijden. Ik vraag me echt af of dit allemaal wel gebeurde in Dimitri zijn leven. Maar ja, het is zijn boek. Volgens mij was die Dimitri wel een geluksvogel, zomaar in gezelschap zijn bij naakte meisjes. Niet iedereen komt dat tegen. Ik dacht dat een verhaal in een boek doorliep in de hoofdstukken, maar eigenlijk is het een vehalenbundel. Dat vind ik niet zo erg, wat variatie kan geen kwaad.
