Ik ben Brecht, en gebruik soms ook wel de schuilnaam killerneetle.
Ik ben een man en woon in Knesselare (Oost-Vlaanderen) (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 22/12/1991 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: klassieke en elektrische gitaar.
Vandaag heb ik een humoristisch deel gelezen in een kader van "Le tour de France". Het is kort verhaaltje over één van de familieleden van de familie Verhulst.
Hoofdstuk 3: De Ronde van Frankrijk
Een nonkel van Dimitri is van plan om een wedstrijd te starten, met name de ronde van Frankrijk. Deze wedstrijd bestaat uit verschillende zuipetappes. Men regelt ongeveer 5 kilometer voor één pilsje. Net zoals in de echte tour, heeft men ook verschillende truitjes. Groen staat voor de hevigste drinker, de gele is voor de snelste drinker en de bolletjestrui is voor de drinker van de zwaarste dranken.
Nonkel Potrel wil zich zeker bewijzen aan de familie Verhulst; want bij het vorig wereldkampioenschap mocht hij niet deelnemen. Bij één van de zware etappes wil Potrel een goeie voorsprong nemen en drinkt de zware dranken achter elkaar naar binnen. Dit was niet zo'n goed idee, hij wordt opgenomen in het ziekenhuis met delirium tremens (ontwenningsverschijnsel). De grootmoeder van Dimitri is niet echt verrast door het incident.
God schiep de dag, en wij sleepten ons erdoorheen. (blz. 42) Dit vind ik zo'n mooi citaat van Dimitri Verhulst. Als je het boek leest, ervaar je ook echt dat deze familie gewoon in het leven is gegooid. De familie moet dan een manier vinden om te overleven, meestal via seks, drank en sigaretten. Dat maakt het boek zo grappig. De manier van vallen en opstaan in dit boek is echt humoristisch.
Maar er is ook iets treurigs in dit hoofdstuk. Ik vind het spijtig dat die grootmoeder zo weinig heeft om haar kinderen. Blijkbaar stoort ze zich er niet meer aan wat er met haar kinderen gebeurd. Dit vind ik wel niet zo realistisch. Welke moeder heeft nu geen zorgen. Niet veel moeders alleszins. Maar op den duur kan je ook niet anders dan er blind op te staren. Je hebt nu eenmaal allemaal mislukkelingen in mannenkring van de familie Verhulst.
Vandaag kwam ik een interview tegen met Dimitri Verhulst. Het is een uitgebreid interview met verschillende soorten. Zoals: waarom schrijft een mens?, Eigen opgelopen trauma's?, Wat is jouw blik t.o.v. de andere vlaamse schrijvers?, ...
Om wat meer over Dimitri zijn "schrijverskunst" te weten te komen, moet je maar klikken op de volgende link:
Vandaag heb ik uit pure verveling maar eens een hoofdstuk gelezen uit De helaasheid der dingen. Dit is het tweede hoofdstuk van het boek, gelukkig leest het vlot en verlies ik niet al te veel tijd terwijl ik het boek lees. Ik zal eens kort neerpennen waarover het 2de hoofdstuk gaat. Onder de korte beschrijving vind je mijn bedenkingen omtrent dit hoofdstuk of boek.
Hoofdstuk 2: De vijver der gezonken lijkjes
Vroeger vertoefden de jonge kerels (familie "Verhulst") en meisjes op de ponton rond de vijver. Ze genoten van elkaars gezelschap. Dit is de eerste keer dat Dimitri het naakte lichaam van een meisje ziet. Kort nadien krijgen ze te horen dat een vrouw enkele kinderen had verdronken in haar vijver. De jongens kwamen vanaf toen nooit meer in of rond de vijver. De oude vrouw heet Palmier en ze stinkt naar vis en is stokoud. De wekelijkse taak van de familie Verhulst bestaat eruit om de oude vrouw "Palmier" eten te geven. Dit is niet bedoeld als een mooi gebaar, maar het is gewoon om haar levensduur zinsloos te rekken. Omdat men geen villa's op haar grond wil nadat ze is gestorven. Palmier heeft ook een zieke en oude hond. Ze laat deze hond nodeloos lijden voor haar plezier. Een dorpsjongen kan dit niet aanzien en hij bevrijdt de hond uit zijn lijden.
Ik vind dit een nogal triestig en emotioneel hoofdstuk. Wie zou nu verwachten dat een oud vrouwtje haar eigen hond en vogeltje laat lijden. Ik vraag me echt af of dit allemaal wel gebeurde in Dimitri zijn leven. Maar ja, het is zijn boek. Volgens mij was die Dimitri wel een geluksvogel, zomaar in gezelschap zijn bij naakte meisjes. Niet iedereen komt dat tegen. Ik dacht dat een verhaal in een boek doorliep in de hoofdstukken, maar eigenlijk is het een vehalenbundel. Dat vind ik niet zo erg, wat variatie kan geen kwaad.
Vandaag leek het ideale moment om eraan te beginnen. Ik nam het boek in m'n handen en ik keek ernaar. Wat moet ik hiervan verwachten: een bende blote mannen op de flap van een boek. Ergens hoopte ik wel dat het een grappig boek zou worden. Vanaf dat ik de flaptekst las, bleek dat ik gelijk zou hebben. Het word dus een humoristisch boek.
Hoodstuk 1: Een schoon kind
Het verhaal speelt zich af in een typisch vlaams stadje "Reetveerdegem". We maken kennis met de familie Verhuls die zich overgeven aan de drank en de slechte seks in het leven. Op een dag komt de tante en nicht van Dimtri bij de familie Verhulst langs. Ze is gevlucht voor haar man en zou graag even schuilhouden bij haar familie. De familie voelt zich eigenlijk vernederd door het maatschappelijk veschil tussen haar en haar broers. Op een avond beslissen ze om Sylvie (nichtje van Dimitri) mee te nemen naar hun stamcafé. Zoals men zou verwachten is ze dronken terug thuis gekomen als een echte "Verhulst". Dit was tegen de wil in van tante Rossie. Maar als Rosie hoort dat Sylvie door André is zat gevoerd, laat ze uit haar mond vallen dat André in feite haar biologische vader is. Maar ze dreigt Dimitri dat hij dat nooit mag vertellen.
Het is de eerste keer dat ik een werk lees van Dimitri verhulst. Maar zijn intrede is geslaagd. Zoals men zei, leest het boek als een trein en is het humoristisch. Tijdens het eerste hoofdstuk moets ik al een paar lachen met de alcoholprestaties van de vader met zijn broeders. Ik lees graag zijn manier van interprettie en zijn manier van schrijven. Zijn taalgebruik is zo vloeiend, van het genre "laten we een kut een kut noemen". Het is ook aangenaam om het boek te lezen, doordat verschijdene figuren het boek vertellen.
Voor ik begin te lezen wou ik eerst wat info zoeken over die Dimitri Verhulst. Blijkbaar is het een goede schrijver want hij heeft al heel wat prijzen gewonnen waarinder dit boek (de gouden uil, publieksprijs 2007, humo's gouden bladwijzer, ...).
Ik heb reeds ook al de trailer bekeken van de verfilming, en ik verwacht en hoop dat het boek wel leuk en interessant in mekaar zal zitten.
Ik ben dus Brecht en student in het VTI te Brugge. We kregen de opdracht om een actueel boek te lezen, met name "De helaasheid der dingen" van Dimitri Verhulst. Momenteel is het zo'n "HOT" news omdat de verfilming van het boek pas uit is in de bioscoopzalen. Ik zal voor jullie al mijn leeservaringen, bedenkingen, weetjes, links, ... bundelen in mijn blog. Verder zal ik proberen toch tweemaal per dag iets neer te pennen...
Alvast veel leesplezier, Brecht
P.S.: Hoe meer reacties, hoe interessanter mijn blog zal worden.... HAVE FUN!
