dinsdag  25 februari

Vanmorgen werden we weer gewekt op de tonen van het ‘Fliegerlied’. Onze kookouders zorgden zoals altijd voor een heerlijk ontbijt met onder andere yoghurt, cornflakes en speculaasjes. Nadat we krachten hadden opgedaan, was het tijd om de bus te nemen naar het skigebied.

De skimonitoren hadden er alle vertrouwen in en nadat we terug een keer van de ‘gewone’ piste gingen, mochten we naar een nieuwe piste. Nu nam de spanning wel toe want voor een andere piste moesten we hoger op de berg. Hiervoor namen we een stoeltjeslift per twee. Vol goede moed gingen we met z’n allen van een andere piste …… en nog een andere piste. De skimonitoren begeleiden ons goed naar beneden en met vallen en opstaan lukte het ons allemaal.

Deze middag genoten we van een zelfgemaakte picknick en na de middag oefenden we verder op de pistes. Het lukte iedereen om op het einde van de dag naar beneden van de berg te komen. We hoorden verschillende positieve reacties. Nu begint het leuk te worden. We hebben onze angsten overwonnen en blijven oefenen op het skiën.

Terug aangekomen in ons huis beginnen we aan ons vooravondprogramma: douchen, dagboek en een spelletje. Blijkbaar staat er vandaag soep, vol-au-vent met puree en yoghurt op het menu. Daar kijken we naar uit. We zetten onze beste speurneus op want er staat Cluedo op het programma vanavond.

maandag  24 februari

Vanmorgen mochten we tot 8 uur uitslapen. Dat deed sommigen veel deugd. Anderen waren al een hele tijd wakker.  We merken wel dat bij het ‘Fliegerlied’ de oogjes wel al wat kleiner worden.

Gelukkig konden we weer voldoende energie opdoen met een stevig ontbijt. Frans had voor ons wentelteefjes gebakken, er waren Tiroler broodjes, een Kaiser pistolet, yoghurt, granola, cornflakes en fruit. Meer dan genoeg om ons buikje goed te vullen. Bij het ontbijt maakten we ook onze pick-nick klaar.

Want na het leuke volksdansen op het plein, een kleine les na onze leerwandeling van zaterdag, trokken we naar de bushalte. Met de postbus reden we naar Holzgau. Daar aten we onze pick-nick op in de sneeuw. Daarna krhegen we in een gasthof een drankje en gingen er naar het toilet.

We waren helemaal klaar voor een stevige wandeling. Al gauw kwamen we een ideale plek tegen om met onze poepplankjes naar beneden te glijden. Dolle pret was dat. Eindelijk een plekje met sneeuw waar we ons nog volledig konden op uitleven. Daarna trokken we verder het steile bergpad op. Pffff…. dat was puffen en zweten. Maar dan kwamen aan het eigenlijke doel van de dag: de hangbrug van Holzgau. Omgeven door het schilderachtige berglandschap van Tirol is de Holzgau hangbrug een absoluut hoogtepunt voor wandelaars. Het overspant de wilde Höhenbachtal kloof en biedt toegang tot de Simms waterval met zijn klettersteig. De brug is 200 m lang en ongeveer 105 m hoog! Een heel avontuur dus voor onze sneeuwklassers om hierover te stappen. Iedereen heeft dapper de overkant van het dal bereikt! Wauw! Echte avonturiers hebben we bij!

De meesten keerden weer via de brug naar Holzgau, een deel nam het mooie bergpaadje naar beneden. We eindigden onze uitstap met een nog een uurtje poepplank glijden. Ook nu weer zorgde dat voor dolle pret!

Moe maar voldaan stapten we weer de bus op naar ons huisje. Na een verdiende frisdrank begonnen we aan ons vooravond programma.

Zo dadelijk verwennen ze ons hier met wortelsoep, spaghetti en een chocolade ijsje. Ook dat wordt weer smullen.

Om onze dag af te sluiten gaan we de pannen van het dak swingen in het swingpaleis. Het belooft een leuke avond vol dans en muziek te worden.

zondag 23 februari

Vanmorgen moesten we er weer vroeg uit want vandaag stond de tweede dag skiën gepland. Voor we vertrokken werden we tijdens het ontbijt verwend met muesli en yoghurt. We maakten onze picknick en als we dan onze skikleren aandeden waren we helemaal klaar om erop uit te trekken.

Vol goede moed trokken we naar de skipiste. We mochten van de skimonitoren ineens met de pannenkoekenlift naar boven. Dit vonden we geweldig. In het begin was het toch terug eventjes spannend, maar vanaf de tweede keer ging het al terug beter. Tijdens de middag aten we onze zelfgemaakte picknick op. Frans en Francine hadden gezorgd voor lekkere pistolets en een hardgekookt eitje. Dit smaakte na de grote inspanning. We oefenden na de middag nog verder met het skiën. De afdaling ging beter en beter. De skimonitoren zeiden zelfs dat als we zo blijven oefenen we de volgende skidag misschien naar een andere piste mochten. Daar kijken we enorm naar uit.

Wanneer we terug in Gasthof Krone aankwamen, was het weer tijd voor ons dagelijkse ritueel. Een groep mocht met juf Karin het spel ‘Biggen’ spelen, een andere groep vulde het dagboek in hun sneeuwschoolboek verder aan en de laatste groep genoot van een heerlijke warme douche.

Er staat uiteraard nog een avondactiviteit gepland. We weten allee dat we een ijsje gaan eten. De leerkrachten vertellen ons niet alles denken we want ze doen geheimzinnig over een wandeling naar het ijsje.

zaterdag 22  februari

Gisterenavond hebben we ons geweldig geamuseerd in Casino Krone. Iedereen zag er piekfijn uit in zijn of haar feestelijke kledij. Er werd gespeeld, ingezet, gegokt, verloren, gewonnen maar bovenal werd er heel veel plezier gemaakt.

Ook vanmorgen werden we gewekt met het ‘Fliegerlied’. Bij sommige kinderen werd het al moeilijk om wakker te worden. Maar de meesten dansten en zongen nog vrolijk mee.

Onze kookouders hadden al wel vermoed dat we een stevig ontbijt konden gebruiken. Na de tirolerbroodjes, spek en eieren waren we klaar voor een nieuwe dag in Stanzach.

Na het ontbijt trokken we naar de Namloser Bach en naar de Lech. Daar vertelde de juf over het verval van rivieren en over de verschillende stenen die we aan de Lech vonden. Jammer dat er geen sneeuw ligt in Stanzach. Het sneeuwballengevecht aan de oever van de Lech werd een zoektocht naar de mooiste rolkeien en splijtstenen. Heel wat keien werden ook in de rivier gegooid en ook dat zorgde voor heel wat pret. Daarna trokken we door het dorpje en gingen een kijkje nemen aan de skipiste van Stanzach. Dat was een groene weide op dit moment. Gelukkig trekken wij hoog de bergen in om te gaan skiën.

Op het pleintje aan Jamdo, trakteerde Viviane ons op een heerlijk fris drankje. Dat deed deugd bij deze lente temperatuur. Daarna leerde Viviane ons een tof dansje en deden we met de klas een leuk spel. Dikke dankjewel, Viviane!

Zoveel wandel- en spelplezier maakt een sneeuwklasser hongerig. Gelukkig stond er een lekker middagmaal klaar. Fish-sticks, spinaziepuree, sla met tomaten en komkommers. Als dessert kregen we nog een potje yoghurt.

Omdat we het dansen in de voormiddag zo leuk vonden, leerde Viviane ons nog twee toffe volksdansen aan. Na een uur dansen was het tijd om naar de bushalte te stappen en de bus naar Elbigenalp te nemen. Daar stond de slee met de paarden klaar om met ons door het dorpje te rijden. Omdat we niet met de hele klas in de slee konden, verdeelden we ons in twee groepen. De ene groep vertrok met de slee terwijl de anderen de kerk en het knekelhuisje bezochten.

Het was leuk om door zo’n mooi berglandschap met de slee te glijden. Wat zijn die bergen hier toch mooi. Daarna werden we ook nog verwend met  een heerlijk stukje taart of een ijsje. Moe maar voldaan stapten we terug op de lijnbus richting Stanzach.

Na de soep en de boterhammetjes was het tijd om aan ons avondprogramma te beginnen: douchen, dagboek aanvullen en spelletjes spelen.

Klaar om fris is ons bed te duiken. Hopelijk vallen ze hier straks snel in slaap want morgenvroeg vertrekken we weer richting Warth. Wat kijken ze er naar uit om morgen te kunnen gaan skiën.

vrijdag 21 februari

Na een heerlijke maar korte nacht in ons sneeuwklasbed bleef het deze ochtend behoorlijk rustig in Gasthof Krone. Om 7.00 uur werden we vrolijk gewekt door het Fliegerlied. We hadden toch genoeg geslapen om uitbundig mee te dansen op de muziek. Wanneer we beneden kwamen stond er voor ons een heerlijk ontbijt klaar met tirolerbroodjes, choco, confituur en charcuterie. We aten ons buikje goed vol.

Na het ontbijt waren we klaar voor de strijd. Dapper stapten we met al onze skispullen naar de skipiste. In het begin stonden er veel van ons met knikkende knieën op de latten. De skimonitoren Karla en Tijn hadden dit wel door en hielpen ons dan ook om onze eerste schrik te overwinnen. Het eerste dat ze ons geleerd hebben, is veel keer het woord pizzapunt te herhalen. Dit hadden we snel onder de knie. We mochten slalommen rond paaltjes. Op het einde van onze eerste skidag hebben de skimonitoren ons zelfs al meegenomen op een skilift.

Na de skiles reden we met de bus terug naar Gasthof Krone. We hoorden de douche al van ver roepen. We werkten afwisselend in ons sneeuwschoolboek, juf Karin leerde ons een nieuw spel en we mochten eindelijk douchen na een dag zweten.

Na de zware inspanning van vandaag rammelen onze buikjes al. Annemie, Frans en Francine hebben voor ons een maaltijd samengesteld. Vandaag staat er nog op het menu: gebakken aardappelen, boontjes met spek en hamburger. Oh ja en bijna vergeten, als dessert krijgen we nog een ijsje. Dat hebben we verdient na vandaag.

Na het avondeten staat er nog een casinoavond op de planning. We hebben hier toch een paar vragen bij. We zijn daar toch nog veel te jong voor? Hoeveel kunnen we hiermee verdienen? Welke spellen mogen we spelen? Hopelijk krijgen we straks een antwoord op al onze vragen. We kijken alvast uit naar een rustige activiteit binnen.

donderdag 20 februari

Joepie! Het moment waar we zo naar uitgekeken hebben is aangebroken: we vertrekken op sneeuwklassen.

Om 6.45  uur  stonden we, gepakt en gezakt, klaar voor ons groot sneeuwklasavontuur.

Op onze Facebookpagina : Sneeuwklassen De Hei 2025  kan je ons reisverhaal mee volgen.

Omdat we vanavond nog een druk programma hebben, zal er nog geen verslag en fotoalbum op de blog verschijnen. Vanaf morgen kan je elke avond hier terecht voor onze verslagjes en foto’s.

Toffe sneeuwklassen, leuk in de bergen
een toffe groep zijn wij, ja wij! 

Woensdag 15 februari

Gisterenavond trokken we voor een flinke avondwandeling de bossen van Stanzach in. We wandelden onder een prachtige sterrenhemel. In het bos was het echt donker en soms een klein beetje griezelig. Na de mooie tocht door het bos stapten we door naar Jamdo. Hier aten we een lekker ijsje. We kregen ook een frisdrank en hield elke tafel een babbelspel. Moe maar voldaan trokken we naar ons huisje. We kropen meteen in ons warme bed en waren al snel in dromenland.

Vandaag is Matthias jarig en dat hebben we van bij het opstaan gevierd met een luid gezongen verjaardagsliedje. Met een heerlijk ontbijt kon de dag echt goed beginnen.

De zon was vandaag ook weer van de partij. Tijd dus om erop uit te trekken en ons sneeuwklasdorp te gaan verkennen met een vossenjacht. We moesten zoveel mogelijk ‘vossen’ vangen. Dat konden voorwerpen en antwoorden zijn bij een zoekvraag of doe-opdrachten. We speurden het dorpsplein af, gingen de Spar in en spraken heel wat dorpsbewoners aan om ons te helpen. Eén groep sprak de schoolmeester aan en nam de groep heel graag om een kijkje te nemen in de school van Stanzach. We waren wel verwonderd hoe mooi en gezellig het daar was. De meester hielp ons met heel veel vragen en opdrachten.
Elke groep vond het alvast een super leuke voormiddag.

Van al dat speuren krijgen sneeuwklassers honger en dan zijn gelukkig ook onze kookouders daar. Zij maakten voor ons heerlijke Kaiserschmarren.
Voor het eten werd de juf in de bloemetjes gezet voor 25 jaar sneeuwklassen. Ze werd verwend met een geweldig tof lied, mooie vlaggetjes en een lieve kaart en een cadeautje van de kookouders.

Na het heerlijke feestmaal, was het werken geblazen. Onze koffers moesten deze namiddag al bijna helemaal gepakt staan. Met de hulp van de juffen klaarden we de klus in anderhalf uur. Toen trokken we weer het bos in waar we ons uitleefden in het speeltuintje.

Tijdens het vieruurtje vierden we weer Matthias zijn verjaardag. Onze kookouders hadden een heerlijke taart gebakken. Met een bananenmilkshake erbij was het een echt festijn.

Ondertussen was het weer tijd geworden om een verfrissende douche te nemen en wat spelletjes te spelen om vervolgens aan tafel te gaan.
De kookouders staan ondertussen weer in de keuken om straks lekkere schnitzel en spinaziepuree op tafel te zetten.

Dan gaan we de pannen van het dak swingen in het swingpaleis ! Het zal weer een leuke avond vol dans en muziek worden.

Morgen trekken we een laatste keer naar Warth-Salober om te skiën. Daarna pakken we onze skikleren in, gaan we pizza eten en vermoedelijk vertrekken we rond 20 uur richting België.
Morgen zetten we geen verslag meer op de blog. We houden jullie via onze Facebookpagina verder op de hoogte.

Dinsdag  14  februari

Nadat we gisterenavond de moordenaar in ons Cluedo spel gevat hadden, konden we met een gerust hart gaan slapen. Iedereen lag snel in dromenland. Veel oogjes bleven vandaag nog toe toen we om 7 uur de radio opzette. Maar op de tonen van het Fliegerlied sprong iedereen toch het bed uit.

Met een heerlijk ontbijt kon onze tweede volledige ski dag echt beginnen.

We trokken onder een stralend zonnetje naar Warth-Salober om te gaan skiën. In de bergen hingen er mooie sluierwolken voor het zonnetje. Ideaal om te skiën. De skileraars Jan en Werner stonden ons al opwachten. Eerst trokken we  naar de pannenkoekenlift. Toen het remmen en ploegen al goed lukte, trok de groep van Werner naar de eerste stoeltjeslift. Wat deden ze dat mooi! Het was een plezier om hen van de piste te zien komen. Op het einde van de les zagen we ook de groep van Jan op de stoeltjes lift. Ook deze groep skiede die eerste grotere piste mooi naar beneden. Al gingen er hier en daar nog wel een paar uit de bocht. Die stonden snel weer recht en skieden dapper verder.

Om 12 uur was de eerste les van de dag voorbij. De picknick smaakte ongelooflijk lekker. We hadden dan ook allemaal grote honger. De juffen trakteerden nog met een lekkere koek en zo waren we om kwart voor één weer paraat voor de tweede les.

De groep van Werner trok hoog het skigebied in. Met de hulp van de juffen lukte het om met veilig met de 6-zetellift naar de Saloberkopf te gaan. Zij skieden al dapper in het hoge skigebied. En zalig dat ze het vonden. De groep van Jan nam de hele namiddag de stoeltjeslift en deden beneden alle pistes. Ook zij genoten volop van hun ski les.

Om 15 uur was iedereen bekaf maar dolgelukkig na zo’n fijne skidag. Als de ski’s in het hok stonden en iedereen zijn skibotten uit had genoten we van heerlijke wafeltjes, een appel of een banaan.

Om 16.30 uur waren we in ons huisje en kregen we ook nog een frisdrankje.

Dan begon ons vast vooravond programma: douchen, een spel spelen en ons dagboek aanvullen.

Daarna gaan we aan tafel want onze kookouders hebben lekkere vidé klaargemaakt. Met gebakken patatjes en erwtjes en worteltjes daarbij gaat dat zeker smullen worden.

Na het eten trekken we he woud van Stanzach in voor een avondwandeling. Om de avond af te sluiten, gaan we nog een ijsje eten in Jamdo.

Met andere woorden: we hebben nog een toffe avond voor de boeg.

maandag 13 februari

Pfff… wat was het moeilijk opstaan vanmorgen. We lagen gisterenavond dan ook laat in ons bed. We zijn op de Tiroler avond nogal uit de bol gegaan. We zongen en dansten met veel plezier. Stefan und Harald zorgden ervoor dat we lekker uit de bol konden gaan. Ze speelden voor ons echte Tiroler liedjes en ze leerden ons zelfs jodelen. Met enkele dansnummers ertussen werd het echt een vrolijke avond.

Onze kookouders zorgden voor een lekkere start van de dag. Ze bakten voor ons heerlijke wentelteefjes. Natuurlijk kregen we ook ons heerlijk Tiroler broodje. Op het ontbijtbuffet stond ook nog een frisse fruitsalade, yoghurt, cornflakes en vers fruit. Na dit gezonde ontbijt waren we helemaal klaar voor weer een nieuwe dag.

We maakten even wat tijd vrij om onze kamer eens goed op te ruimen.

Nadien trokken we naar het dorpsplein. Viviane leerde ons daar enkele toffe volksdansen. We kunnen en kennen ondertussen al heel wat dansen: ‘Bal in de straat, ‘Het smidje’, ‘Kuierend’, ‘Yoego’ en ‘Brousse, brousse’.

Het dorp genoot mee van ons optreden. En wij, wij vonden het geweldig plezant.

We maakten nog een kleine wandeling in het dorpje en dan was het alweer tijd om aan tafel te gaan.

Brood met tonijnsalade, perzik, sla en tomaat en een keuze aan beleg. Het ging allemaal vlot binnen. Ook het dessert ging nog vlot binnen. Rijstpap, fruitsalade, pudding of een stuk fruit. Keuze genoeg dus. Onze broeken beginnen ondertussen al een beetje te spannen.

Vol energie stonden we met onze poepplankjes klaar om naar de Jöchelspitze te trekken.

Met de nieuwe 8-persoonsgondel werden we naar 1 800m hoogte gebracht. Zalig!  Het zonnetjes was vandaag weer van de partij. Zo konden we volop genieten van het adembenemende berglandschap van de Lechtaler Alpen.

Terug aangekomen in het dalstation konden we ons volop uitleven  in de sneeuw. Met onze poepplankjes gleden we naar beneden. Dolle pret. We kregen ook een verfrissend drankje. Zo konden we tussen het glijden door onze dorst lessen. Dat was nodig ook want we hebben nogal gezweet van al die inspanningen. 

Terug in Gasthof Krone deed de douche ons geweldig deugd. Na het dagelijkse douche- en spelmoment maken we ons klaar om de moordenaar te zoeken in ons cluedospel. Dit wordt zeker een spannende avond.

Zondag 12 februari

Over zon- en feestdagen gesproken….

 Vandaag was het hier letterlijk een ZON-dag en een FEEST-dag !

Op de tonen van het Fliegerlied vlogen we er meteen in ! Nadat we de laatste restjes slaap uit onze ogen hadden gewassen en onze skikleding hadden klaargelegd serveerden onze kookouders deze morgen spek en eieren. Kwestie van goed voorbereid te zijn op de actieve dag die ons te wachten stond!

En wat voor een dag !

Gekleed als professionele skiërs en met een stevige picknick in de rugzak trokken we naar Warth. Zo groen als het dal erbij ligt, zoveel sneeuw ligt er in het skigebied van Warth-Schröcken. Voor ons, kinderen van de lage landen, een ongekend tafereel van sneeuw, VEEL sneeuw, skiliften, skiërs en dat alles onder een stralende zon. 

En de kinderen van De Hei verdienen toch wel een compliment, want 2 uur skiën in de voormiddag en dan nog eens 2 uur in de namiddag is niet voor watjes ! Alle basistechnieken van het skiën kwamen aan bod, stoppen en bochten maken, vallen en opstaan en met veel doorzettingsvermogen en een niet-aflatend enthousiasme lieten jullie kinderen zich van hun beste kant zien. Pluim op jullie hoed, lieve mama’s en papa’s,jullie mogen trots zijn !

Eens in de bus terug naar huis, sloeg de vermoeidheid toe en er waren verschillende kinderen die een flinke dut gedaan hebben om de batterijen weer wat op te laden ! En eerlijk gezegd, we snapten het helemaal !

Maar een frisse douche later was er echter al niets meer van die vermoeidheid te merken ! En na een heerlijk avondmaal waren we er weer helemaal klaar voor ! Onze kookouders, Frans, Francine en Mieke zijn grote supporters van De Hei en dat merk je.

Ze steken met plezier een tandje bij om de kinderen extra te verwennen. En om de één of andere reden smaakt het hier allemaal ook beter dan thuis !

En om de dag helemaal compleet te maken, trekken we na het avondeten naar de Jamdo !Daar gaan 2 Tirolermuzikanten ons een hele avond vermaken met Tirolerliedjes, meezingers en dansliedjes. Het zal beslist een leuke avond worden. En morgen …kunnen we gelukkig wat langer slapen.

Zaterdag 03 februari

Gisterenavond hebben we genoten van een spannende casinoavond vol spelplezier, spanning, uitdagingen, verliezen en ook winnen van jetons. Door het personeel van casino Krone werden we verwelkomd en gescreend. Avondkledij was tot in de puntjes verzorgd, iedereen zette zijn beste beentje voor. Een keertje mogen gokken op de roulette… “Landen we op rood of zwart ???”, “Win ik of verlies ik?”. Een vriendelijke bankbediende hielp ons graag verder met het wisselen van onze munten. Koeienbellen kondigden de sluitingstijd van casino Krone aan… nog 1 keer de kans om te winnen of te verliezen. Zouden er kinderen bij zijn die bankroet zijn?

Om 21.45 u werden we vriendelijk naar onze kamers begeleid en na 15 min was het jabbedabedoe lichtjes uit en mondjes toe. Slaapwel!

Opnieuw galmde ons ochtenddeuntje om 07.15 u door de box in de gang. Vanuit elke kamerdeur kwamen onze goed uitgeslapen jongens en meisjes opduiken, de ene al wat sneller dan de andere, maar eens “het Fliegerlied” zijn eerst tonen liet horen, vlogen onze armen de lucht in… und ich flieg, flieg,….

Nu snel een kijkje nemen op het bord, zodat iedereen weet wat te zoeken in de kleerkast. Dan snoetjes wassen en tanden poetsen en iedereen is klaar om naar beneden te gaan.

Daar genoten  we opnieuw van een overheerlijk ontbijt, een tirolerbroodje met beleg naar keuze, warme chocolademelk, thee, koffie of water. Maar eerst ons liedje “ De zon” nog zingen, want die was beloofd voor vandaag !!!

Na het ontbijt trokken we de wandelschoenen aan en trokken we erop uit in Stanzach. We kregen van juf Carine een deskundige uitleg over het ontstaan van de oevers, rolkeien, splijtstenen en we namen de tijd voor een fotoshoot !

Onze wandeling ging verder richting skipiste in Stanzach. Normaal is deze bedekt met een laag sneeuw, maar nu lag ze er groen bij. We beseften op dat moment wat een luxe we hebben om in Warth te kunnen gaan skiën ! En we hebben de busrit van een uur er echt wel voor over.

Terug in ons huisje verwenden onze lieve kookouders ons met balletjes in tomatensaus ! En ze smaakten heerlijk na een hele ochtend buiten wandelen en spelen.

Onze middagpauze was goed getimed, eten, afruimen, tafel proper maken en opnieuw onze wandelschoenen, jas, muts en handschoenen aan want om 12.37 uur moesten we de bus halen richting Elbigenalp. Spannend, wat mochten we nu weer verwachten ?

In Elbigenalp stapten we van de bus. Er werd ons gevraagd om 2 groepjes te maken die we zelf mochten kiezen. Oké, verdeling in kannen en kruiken, net op tijd want daar hoorden we de belletjes van de paarden. We gingen met de arrenslee door het landschap van Elbigenalp, de bordercolli van het gezin liep ons voor en sprong af en toe mee op de arrenslee. En de zon was ook van de partij, ze pronkte aan een blauwe hemel.

De andere groep bezocht ondertussen het kerkje van Elbigenalp. Eigenlijk keken we daar niet zo naar uit. “Wat een saaie boel !” dachten toch wel een aantal van ons. We kregen we een interessante uitleg over de kerk en het knekelhuisje. Weten jullie wat een knekelhuisje is?

Dat vertellen we jullie wel binnen een paar dagen.

Maar oh, wat vielen onze mondjes open toen we in het kerkje kwamen, we luisterden naar mooie verhalen, bewonderden mooie plafond- en muurschilderingen, een bezochten het ‘oksaal’ waar het kerkkoor van Elbigenalp de vieringen opluistert. We moesten onze mening herzien: “Saai? Dit was helemaal niet saai!”

De twee groepen kwamen ongeveer gelijktijdig aan op onze startplaats. En toen volgde er nog een verrassing! We werden verwend met een heerlijk stuk taart en een drankje. We horen jullie al vragen:” Welke taart?”. Zijn jullie klaar? Hier komt het: stracchiatellataart, chocoladetaart, tiramisutaart, notentaart en apfelstrudel,  zoveel keuze en alles smaakte overheerlijk.   

Hmmmm, hoe lekker was dit en wat hebben we gesmuld….

Met goedgevulde buikjes keerden we terug richting Stanzach.

Daar volgde het vaste ritueel dat we nu al wel beet hebben. Onze wandelschoenen uit, eventjes de warme kledij uit en ons klaar maken om achtereenvolgens te douchen, ons dagboek in te vullen en een spelletje te spelen. Ondertussen komt de geur van het avondeten ons al tegemoet vanuit de keuken.

Als alle taken volbracht zijn, kunnen we opnieuw onze beentjes onder tafel schuiven en genieten van een overheerlijke macaronischotel met hesp en kaas. Kookouders, wat verwennen jullie ons toch !

We kijken opnieuw uit naar het avondprogramma, een spel en een verrassing. Nu eerst eten zodat we wat extra kunnen aansterken voor onze skidag van morgen……

Morgen verneem je meer. Knipoogje!

Vrijdag  10  februari

Na een heerlijke maar korte eerste nacht in ons sneeuwklas bed bleef het deze morgen heel rustig in Gasthof Krone. Om 7 uur klonk het Fliegerlied uit de boxen en kwamen de eerste slaapkopjes uit hun bed.
Iedereen had goed geslapen al hadden er en paar nog kleine oogjes.
Om 7.30 uur konden we smullen van een heerlijk Tirolerbroodje, kaas, vleesjes, choco, confituur en cornflakes.
Na het ontbijt trokken we naar het bureau van Jeka. Daar pasten we onze skibotten en kregen onze skilatten. Een zwaar karwei om zowel de botten, latten en stokken te dragen. Gelukkig mochten we onze ski’s in een aanhangwagen zetten en moesten we alleen onze skibottas en stokken dragen.

Terug in ons huisje schreven we de brieven en kaartjes. Omdat we al om 11.30 uur naar Warth moesten vertrekken, zijn die nog niet allemaal geschreven. Onze kookouders hadden pompoensoep gemaakt en lekkere croques gebakken zodat we sterk stonden voor onze eerste skiles.

Om 12.40 uur kwamen we aan in Warth en maakten we kennis met Werner en Sophie, onze skimonitors. We leerden onze ski’s aandoen, stappen met onze latten. Wat later leerden we ploegen, bochten nemen en parallel skiën. Reuze fijn vonden we dat. Werner en Sophie waren na 2 uur skiles al onze helden. De wafel en banaantjes die de juffen bij hadden smaakten ons. Deze extra energie hadden we echt wel nodig.

Om 15.30 uur trokken we terug richting Stanzach. Na dat zweten van de eerste skiles genoten we van een frisse douche, schreven we in ons dagboek en zongen we uit volle borst.

Zo dadelijk schuiven we aan tafel. Onze kookouders, Frans, Francine zorgen weer voor een heerlijke maaltijd. Straks staan er kippenhaasjes, wortelpuree en een lekker dessertje op het menu.

Straks trekken we onze mooiste kleren aan en gaan we een gokje wagen in Casino Krone. Hopelijk zullen er niet te veel sneeuwklassers bankroet eindigen vanavond.

Donderdag 1 februari

Jodelahiti! Het moment waar we zo naar uitgekeken hebben is aangebroken: we vertrekken op sneeuwklassen.

Om zes uur al  stonden we, gepakt en gezakt, klaar aan de school. Heel lang moesten we niet wachten want de bus was er 10 minuutjes later. Ook Viviane, juf Helena en onze kookouder, Mieke stonden klaar om samen met ons te vertrekken.

Het vertrek verliep was voor sommige onder ons toch wat moeilijk. Kusje hier, kusje daar ... en weg dan maar. Misschien pinkte er hier en daar wel een mama, een papa of een sneeuwklasser een traantje weg. Dat verdriet duurde gelukkig niet zo lang. 

Eens we goed en wel op weg waren zat de stemming  er al goed in.  We zongen uit volle borst onze sneeuwklasliedjes.

In Geel en Kwaadmechelen haalden we nog kookouders op. Zo maakten we ook al kennis met Frans en Francine.

Wat  later arriveerden we in het mooie dorpje Korspel-Beverlo. Daar stond naast een bende sneeuwklassers ook Marijke op ons te wachten. Nu konden we kennismaken met onze vierde juf en was onze groep helemaal compleet.
We hebben de hele weg tijd om onze begeleiders beter te leren kennen.

In Aken stopten we al een eerste keer.  Na een plasje reden we verder richting Koblenz. 

Terug op de snelweg keken we naar een film van inside out.  Iedereen keek geboeid en het bleef heerlijk stil op de bus.  We vonden het best gezellig.

Tussendoor aten we onze bokes op en vertelden we wat tegen elkaar. We zongen nog wat liedjes en voor we het wisten waren we in Wonnegau. Daar stopten we een tweede keer en konden er even ravotten in de speeltuin.

Terug op de bus keken we naar de film ‘Cool runnings’. De meester van Beverlo had ook voor ons een toffe muziekquiz voorzien. Kei leuk vonden we dat. Lisa en Geraldine wonnen de quiz voor onze school.

Om vijf uur stopten we in Illertal voor een laatste plaspauze.  Een kwartiertje later trokken we echt richting Oostenrijk.   Schrek begeleidde ons tijdens het laatste stukje. Rond 18.15 uur reden we eindelijk de grens over.

Rond 19  uur reden we eindelijk Stanzach binnen.

Als we aankwamen aan ons huisje "Krone", hebben de kinderen meteen de koffers naar binnen gedragen.  Dit verliep zeer vlot. Ook het uitpakken verliep zonder veel problemen. Iedereen was moe maar goedgezind.

Even later mochten we aan tafel.  We genoten van een heerlijk bord soep en lekkere boterhammetjes.  

Om 21.40 uur lag iedereen na een vermoeiende dag in bed.

Met een moe maar goed gevoel zien we de volgende dagen tegemoet.  En gaan we er een geweldige tijd van maken in Stanzach.

Pfff……wat was het moeilijk opstaan vanmorgen. We lagen gisterenavond dan ook laat in ons bed. We zijn op de Tiroleravond nogal uit de bol gegaan! We zongen en dansten met veel plezier! Stefan en Harald zorgden ervoor dat we lekker uit de bol konden gaan. Ze speelden voor ons echte Tirolerliedjes, zo konden we samen met hen ons sneeuwklaslied, de sneeuwwals en Kennst du die Perle zingen. Deze Tirolermuzikanten leerden ons zelfs jodelen. Met enkele dansnummertjes ertussen werd het echt een vrolijke avond.

Na ons laatste Tirolerontbijt, was het echt inpakken geblazen. Met de hulp van de juffen, Heidi en Colet lukte het uiteindelijk wel.  Hop …. Naar buiten voor een allerlaatste wandeling door Stanzach! Het werd  een rustige wandeling door het dorpje en we speelden nog even in de sneeuw

Na het middagmaal trokken we blijgezind naar de skipiste. Onder een heerlijk zonnetje gleden we met glans van de berg! Dolle pret op  de skipiste, die laatste les. Wat deden ze dat hier allemaal knap.  Met een verdrietig gevoel leverden we onze ski’s weer in.

In Jamdo werden we door Annick en Bart Van den Broeck getrakteerd op heerlijke pizza’s en frietjes. Zo konden we op een fijne en lekker manier onze sneeuwklassen van 2023 afronden.

Om 18.50 uur waren we weer in Krone. Het wachten op de bus duurde niet lang. Tien minuutjes later kwam onze bus al aangereden.

En toen was het onherroepelijk voorbij, die sneeuwklassen van 2023! Moe maar voldaan stapten we de bus op en met een beetje heimwee namen we afscheid van het mooie Stanzach!

We beleefden hier toffe avonturen en we vormden hier een vriendengroep. Dankbaar kijken we terug op een leuke periode. Stanzach heeft vanaf nu een bijzonder plekje in ons hart!

Woensdag 15 februari

Gisterenavond gingen de kinderen als echte speurders aan het werk om de moordenaar te vinden! En dat is hen goed gelukt! Wat vonden ze het fijn. Na dit spannend spel, konden de kinderen met een gerust hart hun oogjes toe doen. Om 8 uur deden we onze oogjes weer open, want er stond weer een nieuwe dag voor ons klaar! Vandaag is het een spannende dag, waar de kinderen al een week naar uitkijken! De grote skiwedstrijddag!

Onze kookouders hadden gezorgd voor een heerlijk ontbijt: tirolerbroodjes met spek en eitjes, wat hebben we lekker gesmuld! Nadat onze buikjes gevuld waren, maakten we ons klaar voor onze skiwedstrijd en trokken we naar de skipiste. De kinderen mochten eerst een aantal keer op de piste oefenen. Daarna was het grote moment aangebroken! De kinderen gingen per groep de wedstijd afleggen. De tijd die ze nodig hadden om van boven naar beneden te komen, werd gemeten. De grote winnaars: groep van Elmar: Chase! ; groep van Anna: Vince! ; groep van Greti: Nette! Chase was de allersnelste van heel de klas. Ze kwamen allemaal met glans van de berg! Een wedstrijd, zou geen wedstrijd zijn zonder diploma’s en medailles! Iedereen kreeg een diploma met de eindstand en tijd op, en ook een gouden, zilveren of bronzen medaille. Wat waren ze allemaal trots op hun overwinning! Een dikke proficiat aan alle onze sneeuwklassers.

Van al die inspanningen hadden we weer grote honger. Gelukkig waren er heerlijke gehaktballetjes in tomatensaus met aardappelpuree en als dessertje een ijsje, mmmm… Het zonnetje scheen weer zalig, dus besloten we om naar buiten te trekken met onze poepplankjes. Wat genoten de kinderen daar van! De juffen hielden samen met de leerlingen een groot sneeuwballengevecht. En wees maar zeker dat de juffen goed nat zijn geworden J .

Ondertussen was het weer tijd geworden voor een heerlijk vieruurtje: bananenmilkshake en een koek. Daarna namen we een verfrissende douche en zongen wat liedjes om te oefenen voor de grote sneeuwklasfuif om vervolgens aan tafel te gaan. De kookouders hadden tirolerbrood en verse soep voorzien met als dessert een stukje fruit.

Daarna is het tijd om naar onze sneeuwklasfuif te trekken! Hier zullen we met z’n allen dansen en onze beentjes uittrekken! Een mooi moment om onze laatste avond in Stanzach te vieren.

Dinsdag  14  februari

De zon was ook vandaag weer van de partij. Tijd om ons Jacquelien al zingend wakker te maken voor haar verjaardag. We gingen de kinderen heel stil wekken, waarna we met zijn allen in Jacquelien haar kamer trokken, met kleine oogjes genoot ze ten volle van dit moment.

Na ons stevig ontbijt was het tijd om erop uit te trekken en ons sneeuwklasdorp beter te verkennen met een vossenjacht. We moesten zoveel mogelijk ‘vossen’ vangen, dat konden voorwerpen en antwoorden op vragen of doe-opdrachten zijn.

We speurden het dorpsplein af, trokken naar de Spar en spraken heel wat inwoners aan om ons te helpen met onze speurtocht. Elke doe-opdracht legden we vast op foto. Dat was soms wel dolle pret! We vonden het alvast een super leuke voormiddag en we kennen onze weg in Stanzach nu al aardig goed.

Van al dat speuren krijgen sneeuwklassers reuze honger en dan zijn gelukkig onze kookouders daar! Vandaag hadden ze overheerlijke vol au vent met gebakken aardappeltjes voor ons klaargemaakt! Hmmmm!

Na de middag trokken we naar de piste voor de 5^de skiles van de week.

Vandaag mocht de groep van Elmar en van Anna naar de grote piste! Ze namen de ankerlift als echt pro’s en kwamen met glans van de berg. De groep van Greti bleef nog verder oefenen op de piste met de bananenlift. Wat doen ze dit allemaal goed!

Van al die inspanningen onder een stralende zon stonden we nat in het zweet. Het vieruurtje was dan ook meer dan welkom. De kookouders hadden voor Jacquelien een mooie verjaardagstaart gebakken met versiering. Het smaakte ons reuze!

Vanavond na ons avondritueel gaan we de moordenaar zoeken in Cluedo. Dit wordt weer spannend! Maar voordat we kunnen gaan speuren, eten we ons buikje vol met heerlijke wentelteefjes of boterhammetjes.

maandag 13 februari

Gisteren avond trokken we voor een flinke avondwandeling de bossen van Stanzach in. We wandelden  samen  met Mieke, Heidi en Colet omdat de juffen naar een vergadering van Jeka moesten.  Als snel bleek dat dit niet zomaar een wandelingetje was. Mieke vertelde ons onderweg in het bos enkele oude Stanzachse legendes. Spannend hoor zo in het donker.
Wanneer er hier en daar enkele griezels tevoorschijn kwamen sloegen er enkelen een luide kreet en ging bij sommige de hartslag serieus de hoogte in. Gelukkig waren deze griezels niet echt waren het gewoon de juffen en Frans.

Om al deze griezel wat te vergeten trokken we naar Jamdo. Hier konden we een lekker ijsje eten. Terug in het huisje aangekomen  kropen we meteen in onze warme veilige sneeuwklasbedden en vertrokken we vrijwel onmiddellijk naar dromenland.

Nadat we voldoende energie hadden opgedaan met een stevig ontbijt, trokken we onder een stralende zon richting skipiste. De groep van Melanie kreeg vandaag een andere skilerares: Anna. Deze jeugdige lerares viel bij onze jongensgroep direct in de smaak. Iedereen krijgt stilaan wat feeling met de sneeuw. De groep van Greti trok ook naar de bananenlift. Zo skiede onze drie  groepen op dezelfde piste.  Leuk om te zien hoeveel vorderingen ze maken. Misschien gaat de groep van Anna morgen wel naar de grote piste.   Na twee uur skiën was het weer tijd om naar ons huisje te trekken en opnieuw onze voeten onder tafel te schuiven. Deze keer hadden onze kookouders lekkere viskrokantjes met spinaziepuree op tafel gezet. Als dessert kregen we een lekker ijsje en daarna moesten we ons snel klaar maken  om naar de Jöchelspitze te vertrekken.

We  stapten we met onze skipakken en gewapend met een poepplankje de bus op.  Gelukkig was de zon vandaag weer van de partij. Dit zorgde ervoor dat we in de kabelbaan konden genieten van een prachtig uitzicht. Wat zijn de bergen hier toch mooi!
We gingen met een klein groepje gezellig in een ‘eitje’ naar boven.  Boven aangekomen zochten we naar de ideale plek om onze poepplankjes uit te testen en wat te spelen.  We konden ons ten volle uitleven in de sneeuw.  Als we met de kabelbaan weer beneden waren trakteerde de juf ons op een koek. Buiten aan de Hexenkessel kregen we frisdrank en konden we ons weer met de poepplankjes uitleven. Dolle pret was dat.

Om half vijf bracht de bus ons weer naar Stanzach. En begonnen we aan het douche- en spelmoment.

Na een verfrissende douche trekken we vanavond onze knapste kleren aan en gaan we een gokje wagen in Casino Krone! Hopelijk zullen er niet te veel sneeuwklassers bankroet eindigen vanavond ;-)

Maar eerst gaan we nog een smullen van een bord heerlijke soep, boterhammetjes met allerelei lekkers en fruit als dessert.