Woensdag 15 februari

Gisterenavond trokken we voor een flinke avondwandeling de bossen van Stanzach in. We wandelden onder een prachtige sterrenhemel. In het bos was het echt donker en soms een klein beetje griezelig. Na de mooie tocht door het bos stapten we door naar Jamdo. Hier aten we een lekker ijsje. We kregen ook een frisdrank en hield elke tafel een babbelspel. Moe maar voldaan trokken we naar ons huisje. We kropen meteen in ons warme bed en waren al snel in dromenland.

Vandaag is Matthias jarig en dat hebben we van bij het opstaan gevierd met een luid gezongen verjaardagsliedje. Met een heerlijk ontbijt kon de dag echt goed beginnen.

De zon was vandaag ook weer van de partij. Tijd dus om erop uit te trekken en ons sneeuwklasdorp te gaan verkennen met een vossenjacht. We moesten zoveel mogelijk ‘vossen’ vangen. Dat konden voorwerpen en antwoorden zijn bij een zoekvraag of doe-opdrachten. We speurden het dorpsplein af, gingen de Spar in en spraken heel wat dorpsbewoners aan om ons te helpen. Eén groep sprak de schoolmeester aan en nam de groep heel graag om een kijkje te nemen in de school van Stanzach. We waren wel verwonderd hoe mooi en gezellig het daar was. De meester hielp ons met heel veel vragen en opdrachten.
Elke groep vond het alvast een super leuke voormiddag.

Van al dat speuren krijgen sneeuwklassers honger en dan zijn gelukkig ook onze kookouders daar. Zij maakten voor ons heerlijke Kaiserschmarren.
Voor het eten werd de juf in de bloemetjes gezet voor 25 jaar sneeuwklassen. Ze werd verwend met een geweldig tof lied, mooie vlaggetjes en een lieve kaart en een cadeautje van de kookouders.

Na het heerlijke feestmaal, was het werken geblazen. Onze koffers moesten deze namiddag al bijna helemaal gepakt staan. Met de hulp van de juffen klaarden we de klus in anderhalf uur. Toen trokken we weer het bos in waar we ons uitleefden in het speeltuintje.

Tijdens het vieruurtje vierden we weer Matthias zijn verjaardag. Onze kookouders hadden een heerlijke taart gebakken. Met een bananenmilkshake erbij was het een echt festijn.

Ondertussen was het weer tijd geworden om een verfrissende douche te nemen en wat spelletjes te spelen om vervolgens aan tafel te gaan.
De kookouders staan ondertussen weer in de keuken om straks lekkere schnitzel en spinaziepuree op tafel te zetten.

Dan gaan we de pannen van het dak swingen in het swingpaleis ! Het zal weer een leuke avond vol dans en muziek worden.

Morgen trekken we een laatste keer naar Warth-Salober om te skiën. Daarna pakken we onze skikleren in, gaan we pizza eten en vermoedelijk vertrekken we rond 20 uur richting België.
Morgen zetten we geen verslag meer op de blog. We houden jullie via onze Facebookpagina verder op de hoogte.

Dinsdag  14  februari

Nadat we gisterenavond de moordenaar in ons Cluedo spel gevat hadden, konden we met een gerust hart gaan slapen. Iedereen lag snel in dromenland. Veel oogjes bleven vandaag nog toe toen we om 7 uur de radio opzette. Maar op de tonen van het Fliegerlied sprong iedereen toch het bed uit.

Met een heerlijk ontbijt kon onze tweede volledige ski dag echt beginnen.

We trokken onder een stralend zonnetje naar Warth-Salober om te gaan skiën. In de bergen hingen er mooie sluierwolken voor het zonnetje. Ideaal om te skiën. De skileraars Jan en Werner stonden ons al opwachten. Eerst trokken we  naar de pannenkoekenlift. Toen het remmen en ploegen al goed lukte, trok de groep van Werner naar de eerste stoeltjeslift. Wat deden ze dat mooi! Het was een plezier om hen van de piste te zien komen. Op het einde van de les zagen we ook de groep van Jan op de stoeltjes lift. Ook deze groep skiede die eerste grotere piste mooi naar beneden. Al gingen er hier en daar nog wel een paar uit de bocht. Die stonden snel weer recht en skieden dapper verder.

Om 12 uur was de eerste les van de dag voorbij. De picknick smaakte ongelooflijk lekker. We hadden dan ook allemaal grote honger. De juffen trakteerden nog met een lekkere koek en zo waren we om kwart voor één weer paraat voor de tweede les.

De groep van Werner trok hoog het skigebied in. Met de hulp van de juffen lukte het om met veilig met de 6-zetellift naar de Saloberkopf te gaan. Zij skieden al dapper in het hoge skigebied. En zalig dat ze het vonden. De groep van Jan nam de hele namiddag de stoeltjeslift en deden beneden alle pistes. Ook zij genoten volop van hun ski les.

Om 15 uur was iedereen bekaf maar dolgelukkig na zo’n fijne skidag. Als de ski’s in het hok stonden en iedereen zijn skibotten uit had genoten we van heerlijke wafeltjes, een appel of een banaan.

Om 16.30 uur waren we in ons huisje en kregen we ook nog een frisdrankje.

Dan begon ons vast vooravond programma: douchen, een spel spelen en ons dagboek aanvullen.

Daarna gaan we aan tafel want onze kookouders hebben lekkere vidé klaargemaakt. Met gebakken patatjes en erwtjes en worteltjes daarbij gaat dat zeker smullen worden.

Na het eten trekken we he woud van Stanzach in voor een avondwandeling. Om de avond af te sluiten, gaan we nog een ijsje eten in Jamdo.

Met andere woorden: we hebben nog een toffe avond voor de boeg.

maandag 13 februari

Pfff… wat was het moeilijk opstaan vanmorgen. We lagen gisterenavond dan ook laat in ons bed. We zijn op de Tiroler avond nogal uit de bol gegaan. We zongen en dansten met veel plezier. Stefan und Harald zorgden ervoor dat we lekker uit de bol konden gaan. Ze speelden voor ons echte Tiroler liedjes en ze leerden ons zelfs jodelen. Met enkele dansnummers ertussen werd het echt een vrolijke avond.

Onze kookouders zorgden voor een lekkere start van de dag. Ze bakten voor ons heerlijke wentelteefjes. Natuurlijk kregen we ook ons heerlijk Tiroler broodje. Op het ontbijtbuffet stond ook nog een frisse fruitsalade, yoghurt, cornflakes en vers fruit. Na dit gezonde ontbijt waren we helemaal klaar voor weer een nieuwe dag.

We maakten even wat tijd vrij om onze kamer eens goed op te ruimen.

Nadien trokken we naar het dorpsplein. Viviane leerde ons daar enkele toffe volksdansen. We kunnen en kennen ondertussen al heel wat dansen: ‘Bal in de straat, ‘Het smidje’, ‘Kuierend’, ‘Yoego’ en ‘Brousse, brousse’.

Het dorp genoot mee van ons optreden. En wij, wij vonden het geweldig plezant.

We maakten nog een kleine wandeling in het dorpje en dan was het alweer tijd om aan tafel te gaan.

Brood met tonijnsalade, perzik, sla en tomaat en een keuze aan beleg. Het ging allemaal vlot binnen. Ook het dessert ging nog vlot binnen. Rijstpap, fruitsalade, pudding of een stuk fruit. Keuze genoeg dus. Onze broeken beginnen ondertussen al een beetje te spannen.

Vol energie stonden we met onze poepplankjes klaar om naar de Jöchelspitze te trekken.

Met de nieuwe 8-persoonsgondel werden we naar 1 800m hoogte gebracht. Zalig!  Het zonnetjes was vandaag weer van de partij. Zo konden we volop genieten van het adembenemende berglandschap van de Lechtaler Alpen.

Terug aangekomen in het dalstation konden we ons volop uitleven  in de sneeuw. Met onze poepplankjes gleden we naar beneden. Dolle pret. We kregen ook een verfrissend drankje. Zo konden we tussen het glijden door onze dorst lessen. Dat was nodig ook want we hebben nogal gezweet van al die inspanningen. 

Terug in Gasthof Krone deed de douche ons geweldig deugd. Na het dagelijkse douche- en spelmoment maken we ons klaar om de moordenaar te zoeken in ons cluedospel. Dit wordt zeker een spannende avond.

Zondag 12 februari

Over zon- en feestdagen gesproken….

 Vandaag was het hier letterlijk een ZON-dag en een FEEST-dag !

Op de tonen van het Fliegerlied vlogen we er meteen in ! Nadat we de laatste restjes slaap uit onze ogen hadden gewassen en onze skikleding hadden klaargelegd serveerden onze kookouders deze morgen spek en eieren. Kwestie van goed voorbereid te zijn op de actieve dag die ons te wachten stond!

En wat voor een dag !

Gekleed als professionele skiërs en met een stevige picknick in de rugzak trokken we naar Warth. Zo groen als het dal erbij ligt, zoveel sneeuw ligt er in het skigebied van Warth-Schröcken. Voor ons, kinderen van de lage landen, een ongekend tafereel van sneeuw, VEEL sneeuw, skiliften, skiërs en dat alles onder een stralende zon. 

En de kinderen van De Hei verdienen toch wel een compliment, want 2 uur skiën in de voormiddag en dan nog eens 2 uur in de namiddag is niet voor watjes ! Alle basistechnieken van het skiën kwamen aan bod, stoppen en bochten maken, vallen en opstaan en met veel doorzettingsvermogen en een niet-aflatend enthousiasme lieten jullie kinderen zich van hun beste kant zien. Pluim op jullie hoed, lieve mama’s en papa’s,jullie mogen trots zijn !

Eens in de bus terug naar huis, sloeg de vermoeidheid toe en er waren verschillende kinderen die een flinke dut gedaan hebben om de batterijen weer wat op te laden ! En eerlijk gezegd, we snapten het helemaal !

Maar een frisse douche later was er echter al niets meer van die vermoeidheid te merken ! En na een heerlijk avondmaal waren we er weer helemaal klaar voor ! Onze kookouders, Frans, Francine en Mieke zijn grote supporters van De Hei en dat merk je.

Ze steken met plezier een tandje bij om de kinderen extra te verwennen. En om de één of andere reden smaakt het hier allemaal ook beter dan thuis !

En om de dag helemaal compleet te maken, trekken we na het avondeten naar de Jamdo !Daar gaan 2 Tirolermuzikanten ons een hele avond vermaken met Tirolerliedjes, meezingers en dansliedjes. Het zal beslist een leuke avond worden. En morgen …kunnen we gelukkig wat langer slapen.

Zaterdag 03 februari

Gisterenavond hebben we genoten van een spannende casinoavond vol spelplezier, spanning, uitdagingen, verliezen en ook winnen van jetons. Door het personeel van casino Krone werden we verwelkomd en gescreend. Avondkledij was tot in de puntjes verzorgd, iedereen zette zijn beste beentje voor. Een keertje mogen gokken op de roulette… “Landen we op rood of zwart ???”, “Win ik of verlies ik?”. Een vriendelijke bankbediende hielp ons graag verder met het wisselen van onze munten. Koeienbellen kondigden de sluitingstijd van casino Krone aan… nog 1 keer de kans om te winnen of te verliezen. Zouden er kinderen bij zijn die bankroet zijn?

Om 21.45 u werden we vriendelijk naar onze kamers begeleid en na 15 min was het jabbedabedoe lichtjes uit en mondjes toe. Slaapwel!

Opnieuw galmde ons ochtenddeuntje om 07.15 u door de box in de gang. Vanuit elke kamerdeur kwamen onze goed uitgeslapen jongens en meisjes opduiken, de ene al wat sneller dan de andere, maar eens “het Fliegerlied” zijn eerst tonen liet horen, vlogen onze armen de lucht in… und ich flieg, flieg,….

Nu snel een kijkje nemen op het bord, zodat iedereen weet wat te zoeken in de kleerkast. Dan snoetjes wassen en tanden poetsen en iedereen is klaar om naar beneden te gaan.

Daar genoten  we opnieuw van een overheerlijk ontbijt, een tirolerbroodje met beleg naar keuze, warme chocolademelk, thee, koffie of water. Maar eerst ons liedje “ De zon” nog zingen, want die was beloofd voor vandaag !!!

Na het ontbijt trokken we de wandelschoenen aan en trokken we erop uit in Stanzach. We kregen van juf Carine een deskundige uitleg over het ontstaan van de oevers, rolkeien, splijtstenen en we namen de tijd voor een fotoshoot !

Onze wandeling ging verder richting skipiste in Stanzach. Normaal is deze bedekt met een laag sneeuw, maar nu lag ze er groen bij. We beseften op dat moment wat een luxe we hebben om in Warth te kunnen gaan skiën ! En we hebben de busrit van een uur er echt wel voor over.

Terug in ons huisje verwenden onze lieve kookouders ons met balletjes in tomatensaus ! En ze smaakten heerlijk na een hele ochtend buiten wandelen en spelen.

Onze middagpauze was goed getimed, eten, afruimen, tafel proper maken en opnieuw onze wandelschoenen, jas, muts en handschoenen aan want om 12.37 uur moesten we de bus halen richting Elbigenalp. Spannend, wat mochten we nu weer verwachten ?

In Elbigenalp stapten we van de bus. Er werd ons gevraagd om 2 groepjes te maken die we zelf mochten kiezen. Oké, verdeling in kannen en kruiken, net op tijd want daar hoorden we de belletjes van de paarden. We gingen met de arrenslee door het landschap van Elbigenalp, de bordercolli van het gezin liep ons voor en sprong af en toe mee op de arrenslee. En de zon was ook van de partij, ze pronkte aan een blauwe hemel.

De andere groep bezocht ondertussen het kerkje van Elbigenalp. Eigenlijk keken we daar niet zo naar uit. “Wat een saaie boel !” dachten toch wel een aantal van ons. We kregen we een interessante uitleg over de kerk en het knekelhuisje. Weten jullie wat een knekelhuisje is?

Dat vertellen we jullie wel binnen een paar dagen.

Maar oh, wat vielen onze mondjes open toen we in het kerkje kwamen, we luisterden naar mooie verhalen, bewonderden mooie plafond- en muurschilderingen, een bezochten het ‘oksaal’ waar het kerkkoor van Elbigenalp de vieringen opluistert. We moesten onze mening herzien: “Saai? Dit was helemaal niet saai!”

De twee groepen kwamen ongeveer gelijktijdig aan op onze startplaats. En toen volgde er nog een verrassing! We werden verwend met een heerlijk stuk taart en een drankje. We horen jullie al vragen:” Welke taart?”. Zijn jullie klaar? Hier komt het: stracchiatellataart, chocoladetaart, tiramisutaart, notentaart en apfelstrudel,  zoveel keuze en alles smaakte overheerlijk.   

Hmmmm, hoe lekker was dit en wat hebben we gesmuld….

Met goedgevulde buikjes keerden we terug richting Stanzach.

Daar volgde het vaste ritueel dat we nu al wel beet hebben. Onze wandelschoenen uit, eventjes de warme kledij uit en ons klaar maken om achtereenvolgens te douchen, ons dagboek in te vullen en een spelletje te spelen. Ondertussen komt de geur van het avondeten ons al tegemoet vanuit de keuken.

Als alle taken volbracht zijn, kunnen we opnieuw onze beentjes onder tafel schuiven en genieten van een overheerlijke macaronischotel met hesp en kaas. Kookouders, wat verwennen jullie ons toch !

We kijken opnieuw uit naar het avondprogramma, een spel en een verrassing. Nu eerst eten zodat we wat extra kunnen aansterken voor onze skidag van morgen……

Morgen verneem je meer. Knipoogje!

Vrijdag  10  februari

Na een heerlijke maar korte eerste nacht in ons sneeuwklas bed bleef het deze morgen heel rustig in Gasthof Krone. Om 7 uur klonk het Fliegerlied uit de boxen en kwamen de eerste slaapkopjes uit hun bed.
Iedereen had goed geslapen al hadden er en paar nog kleine oogjes.
Om 7.30 uur konden we smullen van een heerlijk Tirolerbroodje, kaas, vleesjes, choco, confituur en cornflakes.
Na het ontbijt trokken we naar het bureau van Jeka. Daar pasten we onze skibotten en kregen onze skilatten. Een zwaar karwei om zowel de botten, latten en stokken te dragen. Gelukkig mochten we onze ski’s in een aanhangwagen zetten en moesten we alleen onze skibottas en stokken dragen.

Terug in ons huisje schreven we de brieven en kaartjes. Omdat we al om 11.30 uur naar Warth moesten vertrekken, zijn die nog niet allemaal geschreven. Onze kookouders hadden pompoensoep gemaakt en lekkere croques gebakken zodat we sterk stonden voor onze eerste skiles.

Om 12.40 uur kwamen we aan in Warth en maakten we kennis met Werner en Sophie, onze skimonitors. We leerden onze ski’s aandoen, stappen met onze latten. Wat later leerden we ploegen, bochten nemen en parallel skiën. Reuze fijn vonden we dat. Werner en Sophie waren na 2 uur skiles al onze helden. De wafel en banaantjes die de juffen bij hadden smaakten ons. Deze extra energie hadden we echt wel nodig.

Om 15.30 uur trokken we terug richting Stanzach. Na dat zweten van de eerste skiles genoten we van een frisse douche, schreven we in ons dagboek en zongen we uit volle borst.

Zo dadelijk schuiven we aan tafel. Onze kookouders, Frans, Francine zorgen weer voor een heerlijke maaltijd. Straks staan er kippenhaasjes, wortelpuree en een lekker dessertje op het menu.

Straks trekken we onze mooiste kleren aan en gaan we een gokje wagen in Casino Krone. Hopelijk zullen er niet te veel sneeuwklassers bankroet eindigen vanavond.

Donderdag 1 februari

Jodelahiti! Het moment waar we zo naar uitgekeken hebben is aangebroken: we vertrekken op sneeuwklassen.

Om zes uur al  stonden we, gepakt en gezakt, klaar aan de school. Heel lang moesten we niet wachten want de bus was er 10 minuutjes later. Ook Viviane, juf Helena en onze kookouder, Mieke stonden klaar om samen met ons te vertrekken.

Het vertrek verliep was voor sommige onder ons toch wat moeilijk. Kusje hier, kusje daar ... en weg dan maar. Misschien pinkte er hier en daar wel een mama, een papa of een sneeuwklasser een traantje weg. Dat verdriet duurde gelukkig niet zo lang. 

Eens we goed en wel op weg waren zat de stemming  er al goed in.  We zongen uit volle borst onze sneeuwklasliedjes.

In Geel en Kwaadmechelen haalden we nog kookouders op. Zo maakten we ook al kennis met Frans en Francine.

Wat  later arriveerden we in het mooie dorpje Korspel-Beverlo. Daar stond naast een bende sneeuwklassers ook Marijke op ons te wachten. Nu konden we kennismaken met onze vierde juf en was onze groep helemaal compleet.
We hebben de hele weg tijd om onze begeleiders beter te leren kennen.

In Aken stopten we al een eerste keer.  Na een plasje reden we verder richting Koblenz. 

Terug op de snelweg keken we naar een film van inside out.  Iedereen keek geboeid en het bleef heerlijk stil op de bus.  We vonden het best gezellig.

Tussendoor aten we onze bokes op en vertelden we wat tegen elkaar. We zongen nog wat liedjes en voor we het wisten waren we in Wonnegau. Daar stopten we een tweede keer en konden er even ravotten in de speeltuin.

Terug op de bus keken we naar de film ‘Cool runnings’. De meester van Beverlo had ook voor ons een toffe muziekquiz voorzien. Kei leuk vonden we dat. Lisa en Geraldine wonnen de quiz voor onze school.

Om vijf uur stopten we in Illertal voor een laatste plaspauze.  Een kwartiertje later trokken we echt richting Oostenrijk.   Schrek begeleidde ons tijdens het laatste stukje. Rond 18.15 uur reden we eindelijk de grens over.

Rond 19  uur reden we eindelijk Stanzach binnen.

Als we aankwamen aan ons huisje "Krone", hebben de kinderen meteen de koffers naar binnen gedragen.  Dit verliep zeer vlot. Ook het uitpakken verliep zonder veel problemen. Iedereen was moe maar goedgezind.

Even later mochten we aan tafel.  We genoten van een heerlijk bord soep en lekkere boterhammetjes.  

Om 21.40 uur lag iedereen na een vermoeiende dag in bed.

Met een moe maar goed gevoel zien we de volgende dagen tegemoet.  En gaan we er een geweldige tijd van maken in Stanzach.