Zaterdag 03 februari

Gisterenavond hebben we genoten van een spannende casinoavond vol spelplezier, spanning, uitdagingen, verliezen en ook winnen van jetons. Door het personeel van casino Krone werden we verwelkomd en gescreend. Avondkledij was tot in de puntjes verzorgd, iedereen zette zijn beste beentje voor. Een keertje mogen gokken op de roulette… “Landen we op rood of zwart ???”, “Win ik of verlies ik?”. Een vriendelijke bankbediende hielp ons graag verder met het wisselen van onze munten. Koeienbellen kondigden de sluitingstijd van casino Krone aan… nog 1 keer de kans om te winnen of te verliezen. Zouden er kinderen bij zijn die bankroet zijn?

Om 21.45 u werden we vriendelijk naar onze kamers begeleid en na 15 min was het jabbedabedoe lichtjes uit en mondjes toe. Slaapwel!

Opnieuw galmde ons ochtenddeuntje om 07.15 u door de box in de gang. Vanuit elke kamerdeur kwamen onze goed uitgeslapen jongens en meisjes opduiken, de ene al wat sneller dan de andere, maar eens “het Fliegerlied” zijn eerst tonen liet horen, vlogen onze armen de lucht in… und ich flieg, flieg,….

Nu snel een kijkje nemen op het bord, zodat iedereen weet wat te zoeken in de kleerkast. Dan snoetjes wassen en tanden poetsen en iedereen is klaar om naar beneden te gaan.

Daar genoten  we opnieuw van een overheerlijk ontbijt, een tirolerbroodje met beleg naar keuze, warme chocolademelk, thee, koffie of water. Maar eerst ons liedje “ De zon” nog zingen, want die was beloofd voor vandaag !!!

Na het ontbijt trokken we de wandelschoenen aan en trokken we erop uit in Stanzach. We kregen van juf Carine een deskundige uitleg over het ontstaan van de oevers, rolkeien, splijtstenen en we namen de tijd voor een fotoshoot !

Onze wandeling ging verder richting skipiste in Stanzach. Normaal is deze bedekt met een laag sneeuw, maar nu lag ze er groen bij. We beseften op dat moment wat een luxe we hebben om in Warth te kunnen gaan skiën ! En we hebben de busrit van een uur er echt wel voor over.

Terug in ons huisje verwenden onze lieve kookouders ons met balletjes in tomatensaus ! En ze smaakten heerlijk na een hele ochtend buiten wandelen en spelen.

Onze middagpauze was goed getimed, eten, afruimen, tafel proper maken en opnieuw onze wandelschoenen, jas, muts en handschoenen aan want om 12.37 uur moesten we de bus halen richting Elbigenalp. Spannend, wat mochten we nu weer verwachten ?

In Elbigenalp stapten we van de bus. Er werd ons gevraagd om 2 groepjes te maken die we zelf mochten kiezen. Oké, verdeling in kannen en kruiken, net op tijd want daar hoorden we de belletjes van de paarden. We gingen met de arrenslee door het landschap van Elbigenalp, de bordercolli van het gezin liep ons voor en sprong af en toe mee op de arrenslee. En de zon was ook van de partij, ze pronkte aan een blauwe hemel.

De andere groep bezocht ondertussen het kerkje van Elbigenalp. Eigenlijk keken we daar niet zo naar uit. “Wat een saaie boel !” dachten toch wel een aantal van ons. We kregen we een interessante uitleg over de kerk en het knekelhuisje. Weten jullie wat een knekelhuisje is?

Dat vertellen we jullie wel binnen een paar dagen.

Maar oh, wat vielen onze mondjes open toen we in het kerkje kwamen, we luisterden naar mooie verhalen, bewonderden mooie plafond- en muurschilderingen, een bezochten het ‘oksaal’ waar het kerkkoor van Elbigenalp de vieringen opluistert. We moesten onze mening herzien: “Saai? Dit was helemaal niet saai!”

De twee groepen kwamen ongeveer gelijktijdig aan op onze startplaats. En toen volgde er nog een verrassing! We werden verwend met een heerlijk stuk taart en een drankje. We horen jullie al vragen:” Welke taart?”. Zijn jullie klaar? Hier komt het: stracchiatellataart, chocoladetaart, tiramisutaart, notentaart en apfelstrudel,  zoveel keuze en alles smaakte overheerlijk.   

Hmmmm, hoe lekker was dit en wat hebben we gesmuld….

Met goedgevulde buikjes keerden we terug richting Stanzach.

Daar volgde het vaste ritueel dat we nu al wel beet hebben. Onze wandelschoenen uit, eventjes de warme kledij uit en ons klaar maken om achtereenvolgens te douchen, ons dagboek in te vullen en een spelletje te spelen. Ondertussen komt de geur van het avondeten ons al tegemoet vanuit de keuken.

Als alle taken volbracht zijn, kunnen we opnieuw onze beentjes onder tafel schuiven en genieten van een overheerlijke macaronischotel met hesp en kaas. Kookouders, wat verwennen jullie ons toch !

We kijken opnieuw uit naar het avondprogramma, een spel en een verrassing. Nu eerst eten zodat we wat extra kunnen aansterken voor onze skidag van morgen……

Morgen verneem je meer. Knipoogje!