28/8:tijd om te vertrekken
29/8:start in St Jean Pied de Port
¡Buen camino!
Op weg naar Compostela Deze blog is voor familie, vrienden en alle anderen die me willen volgen gedurende mijn tocht of willen weten waar ik uithang...
06-09-2018
In Burgos
Was ik niet geëindigd met de zin :Dat wordt lachen morgen? Wel, ik heb gelachen... om zeven uur deze morgen... toch wel echt trompet geschal zeker!? Ik dacht.. waaa😂😂. En ik maar denken dat hij dacht dat ik het niet begreep gisteren... Ontbijt gekregen bij Pépé, en dan de camino weer op. Het was een ideaal wandelweertje deze morgen. Geen volle zon, beetje bewolking, geen regen, echt perfect. Het was een gans eind tot het eerste dorp, de ganse tijd alleen gewandeld. Daar aangekomen in de eerste bar gestopt voor nog een empanada con jamon y queso, en me op het terras gezet. Ik zat naast een tafeltje met jonge gasten, en ik hoorde enkele woorden vallen en ja hoor, de eerste Belgische wandelaarster op de camino. Shyfra uit Evergem, Kluizen om precies te zijn. Ze had gedaan met studeren en met haar Nederlandse studiegezel wilden ze eerst een beetje reizen, en de camino is het geworden. Ze was vertrokken op 17 juli vanuit Vézalay in Frankrijk, met andere woorden ze hadden er al ruim een slordige 1200km op zitten. Respect!! Hoewel... Ik ben blij dat er nog zottere mensen dan mij rondlopen!! We hebben efkes wat samen gewandeld tot aan de top van een bergske, en daar kwam ik Niel tegen. Een schot uit Edinburgh die dit gestart was met zijn vriend. Maar die had het de derde dag al opgegeven. Dus nu is hij dan maar alleen verder. Dan wij maar samen opgetrokken naar de volgende stop. Het laatste dorp met slaapplaatsen voor Burgos. Vandaar was het nog 16km naar Burgos. Soit, we komen in dat dorpje aan, eten iets en kijken naar de klok. Het was nog maar 13u30..., veel te vroeg om te stoppen eigenlijk want het weer is net zo goed om kilometers te doen. Dus we kijken eens naar elkaar en zeggen... kom we gaan ervoor! En daarmee was het een dagje van 45 km vandaag. Het zal morgen wat minder zijn... Nu nog Burgos wat rond drentelen en goed gaan eten want nu heb ik calorieën nodig na zo een trip. In Burgos wel mooi weer, 25 graden, open hemel dus veel zon en ook een zacht briesje. Terrasjesweer...
Een dag later dan voorzien maar gisteren was het onmogelijk om nog een bericht te posten, Het was te laat op de avond en te vermoeid. Mijn plan was om van Navarette naar Azofra te stappen, dat was een goeie 23,6 km en aangezien het terug warm zou worden leek me dat wel voldoende. Maar aangekomen in Azofra was het nog vrij vroeg (14u) en zo dood als een pier. Mijn compagnon de route, Sharon, was aan haar laatste wandeldag toe en wou het liefst toch nog Santo Domingo De La Calzada halen dus zijn we toch verder gestapt. En zo hebben we uiteindelijk toch weer 38,9 km afgelegd. Daar aangekomen was het direct inchecken in de albergue, douche, nog iets gaan eten in het stadje en slapen. Het laatste stuk van vandaag was... een kleine hel. Van Azofra naar het volgende dorpje Cirueña was 9,5 km en vandaar was het nog eens 5,8km naar Santo Domingo. En daartussen.... niks, geen schaduw, geen drinken, alleen maar eindeloze velden en een brandende zon. En dan komt de verlossing na de laatste heuvel. De stad kwam in zicht, en daarmee is het gezegd!! Ze bleef gelijk in zicht.... zonder echt dichterbij te komen, een lucht spiegeling. En eens je er begint op te letten, dan is het om zeep in je hoofd. Maar er is geen alternatief, alleen het ene voetje voor het andere blijven zetten. Uiteindelijk moesten we nog de kleine industriezone door strompelen voor we eindelijk echt in de stad zelf kwamen. Toch wel een beetje afgezien op het laatste, en voor Sharon al helemaal! Ik moest ze nog net niet naar daar slepen, haar voeten vol blaren, alles pijn... tja, ze had er wel zelf voor gekozen natuurlijk 😅. Gelukkig maakte het eten veel goed. Voor mij paella als entrada en ribben met frieten als secundo en flan als postre. Ik had al 3 dagen zin in paella, dus eindelijk stond het eens op de kaart, dus ik moest niet lang twijfelen. Bezoeken van de kathedraal zat er ook niet meer in wegens te laat. Dat hebben we gedaan na een nachtje slapen. En gelukkig... iedereen was stil... geen snurkers. Dat was de eerste nacht sinds ik hier ben!
Zoals gezegd deze morgen eerst naar de kathedraal geweest om naar die kiekens te gaan kijken... ik was ze dan nog bijna voorbij gelopen ook! Buitengekomen, en het was water aan het gieten, en dus toch even gewacht om weer te vertrekken. Rond de klok van 10u dan toch maar vertrokken. Vandaag was het een vrij saaie wandeling in vergelijk met de vorige week. Het was vooral stappen langs de autoweg, en daardoor veel lawaai van de vrachtwagens. De gezellige kleine dorpjes waar je dan weer doorheen moet maken gelukkig veel goed. Rond 14u kwam ik in Belorado aan en het was al eventjes aan het rommelen boven mij. Ik kwam voorbij een albergue en aangezien ik nog geen middageten had gegeten ben ik daar gestopt. Man, wat een geluk, ik zat net aan tafel met mijn broodjes of het begon daar nu toch te hagelen zeg ik u. Ik kreeg zowaar compassie met degene die nog achterop waren, want daar waren twee families met kinderen bij. Maar goed, dat hoort er ook bij natuurlijk. Ik had wel in de mot dat de meesten nu hier zouden stoppen en ik had geen zin in een grote herberg vandaag. Terug de baan op dan maar, nadat het regenen en hagelen gedaan was uiteraard. Door het regenen en de warmte was een vochtige tropische gewaarwording bij het wandelen. Ik ben nog enkele dorpen gepasseerd om het bij Espinal Del Camino te houden. Er zijn maar twee herbergen in dit dorpje. De eerste was net vol dus maar naar de volgende. Ik sta voor zon halve staldeur die bovenaan open is en de onderste helft dicht, sta wat rond te kijken... niks te zien. De buurman was in de tuin bezig zag ik dus vroeg ik maar aan hem of er iemand zou zijn in de herberg. Natuurlijk zegt hij, je moet daar aan die bel klingelen, Pépé zal wel komen... zo gezegd, zo gedaan... Pépé komt aan en bekijkt me zo eens van kop tot teen..., en zegt dan de huisregels en eindigt met het is zo of je moet maar verder stappen! 😅😅 Wel..., als je denkt dat je alles zowat al gezien hebt..., dan ben je nog niet bij Pépé binnen geweest. Aan postuurkes en brol dingskes geen gebrek hier. Hij leidde me rond waar ik wat overal kon vinden maar zijn museumke heeft hij drie keer vermeld en getoond. A las siéte... tararatata 🎺 : zei hij, waarop ik nog een keer zeg tegen hem dat ik hem begrijp, dat ik een beetje Spaans kan. Bed kon ik kiezen, we zijn hier maar met twee!!! Ik en een Spanjaard, dat wordt na mijn douche nog een extra taalbad erbij dacht ik. Jawadde, nog niet weinig ook. En maar rammelen die twee, het gesprek kon ik volgen maar het zelf meepraten... nieje nieje dat bleef beperkt tot een paar zinnen hier en daar. Ik had misschien beter niks gezegd na zijn tararatata... Dat wordt lachen morgenochtend!
Gisteravond nog de stad in getrokken om iets te eten en eigenlijk te laat de calle de laurel gevonden. Dat is de straat met de ene pinxtjos bar naast de andere... dus kans verkeken want er kon echt niks meer bij. En alles zag er nochtans zo njammie uit... soms echte kunstwerkjes waarbij je je afvraagt hoe begin ik eraan om het op te eten? Deze morgen dus eerst verder Logroño verkent en dan uiteindelijk rond 14u toch nog verder gewandeld naar Navarette, 12,8 km buiten de stad. Eigenlijk nog maar goed ook. Bij het verlaten van Logroño stopt de markering plots. Ik bleef dus maar verder dezelfde weg volgen maar dat leidde naar de autostrade. Dat kon niet natuurlijk. Allez zunne, dan maar terugkeren en een drietal keer de weg gevraagd om uiteindelijk terug op de camino te raken. Had ik dit morgenochtend in het halfduister tegengekomen... tja... Ik hoor het jullie al denken! Het was te verwachten dat hij wel minstens één keer zou verloren lopen.... Maar ik was blijkbaar niet alleen vandaag. Ook Ana, de Spaanse yogalerares die ik na Zabaldika niet meer had gezien, had net hetzelfde voorgehad. Ha! Het lag dus duidelijk zeker en vast niet aan mij deze keer. In gecheckt in de municipal herberg, maar hier geven ze geen eten. Dat moet je zelf maar kopen en zelf klaarmaken in de keuken van de herberg als je dat wil. Ik heb het eenvoudig gehouden met een stokbrood en wat kippenfilet uit het supermarktje. Het weer vandaag? Heet, 32 graden ☀️ Dus zweten en doorweekt lopen en stinken bij aankomst. Dat is ook al elke dag hetzelfde, en ook bij iedereen... Dus veel verder op de camino ben ik niet maar wel veel gewandeld. Oh ja, vanaf hier is het nu nog maar 599,8km meer tot Santiago de Compostela!
Nog een dag... Let niet persé op de muziek. Er zitten geen boodschappen in verstopt. Het moet gewoon dienen om het anders gewoon naar beelden kijken is zoder geluid wat toch ook maar saai is vind ik!!
Waar een uurtje op terras al niet goed voor is... eindelijk gelukt met splice om iets in elkaar te boksen. Van het vertrek op dinsdag en de eerste 2 wandel dagen. Hopelijk kunnen jullie het nu ook nog openen! De andere dagen volgen nog...
