28/8:tijd om te vertrekken
29/8:start in St Jean Pied de Port
¡Buen camino!
Op weg naar Compostela Deze blog is voor familie, vrienden en alle anderen die me willen volgen gedurende mijn tocht of willen weten waar ik uithang...
04-09-2018
Een âluieâ dag vandaag
Gisteravond nog de stad in getrokken om iets te eten en eigenlijk te laat de calle de laurel gevonden. Dat is de straat met de ene pinxtjos bar naast de andere... dus kans verkeken want er kon echt niks meer bij. En alles zag er nochtans zo njammie uit... soms echte kunstwerkjes waarbij je je afvraagt hoe begin ik eraan om het op te eten? Deze morgen dus eerst verder Logroño verkent en dan uiteindelijk rond 14u toch nog verder gewandeld naar Navarette, 12,8 km buiten de stad. Eigenlijk nog maar goed ook. Bij het verlaten van Logroño stopt de markering plots. Ik bleef dus maar verder dezelfde weg volgen maar dat leidde naar de autostrade. Dat kon niet natuurlijk. Allez zunne, dan maar terugkeren en een drietal keer de weg gevraagd om uiteindelijk terug op de camino te raken. Had ik dit morgenochtend in het halfduister tegengekomen... tja... Ik hoor het jullie al denken! Het was te verwachten dat hij wel minstens één keer zou verloren lopen.... Maar ik was blijkbaar niet alleen vandaag. Ook Ana, de Spaanse yogalerares die ik na Zabaldika niet meer had gezien, had net hetzelfde voorgehad. Ha! Het lag dus duidelijk zeker en vast niet aan mij deze keer. In gecheckt in de municipal herberg, maar hier geven ze geen eten. Dat moet je zelf maar kopen en zelf klaarmaken in de keuken van de herberg als je dat wil. Ik heb het eenvoudig gehouden met een stokbrood en wat kippenfilet uit het supermarktje. Het weer vandaag? Heet, 32 graden ☀️ Dus zweten en doorweekt lopen en stinken bij aankomst. Dat is ook al elke dag hetzelfde, en ook bij iedereen... Dus veel verder op de camino ben ik niet maar wel veel gewandeld. Oh ja, vanaf hier is het nu nog maar 599,8km meer tot Santiago de Compostela!
Nog een dag... Let niet persé op de muziek. Er zitten geen boodschappen in verstopt. Het moet gewoon dienen om het anders gewoon naar beelden kijken is zoder geluid wat toch ook maar saai is vind ik!!
Waar een uurtje op terras al niet goed voor is... eindelijk gelukt met splice om iets in elkaar te boksen. Van het vertrek op dinsdag en de eerste 2 wandel dagen. Hopelijk kunnen jullie het nu ook nog openen! De andere dagen volgen nog...
Viana was de bedoeling, maar het werd uiteindelijk Logroño! Een wandelingetje van een slordige 40km in een verschroeiende hitte. En de schaduw was ver te zoeken vandaag... Ik denk dat de laatste twee factoren al een voorproefje zijn op de meseta die nog verder op het traject ligt. Het eerste stuk van de tocht was eigenlijk wel grappig. Dat van van Villamayor naar Los Arcos, 12 km door de velden in een lichtjes glooiend landschap. En iedereen uit de herberg was zo wat op hun eigen uur vertrokken en je kon iedereen volgen of zien wandelen over het landschap. Dus gisteravond zaten we samen aan een grote tafel voor het avondeten en uiteindelijk zaten we in Los Arcos terug allemaal samen op het marktplein te ontbijten nadat iedereen eerst 12km solo gewandeld had. Het is moeilijk om jullie een idee te geven over de sfeer, maar het is nu een stuk waar vrij veel dezelfde gezichten al eens terugkomen. Soms met een dag ertussen. Maar je ziet elkaar terug en er worden direct ervaringen uitgewisseld over bepaalde stukken van de tocht, welk dorp je sliep, welke herberg, en dan ben je plots weer even in een groep waarna iedereen terug zijn of haar eigen ding doet. In feite weet iedereen enkel de simpele basics van elkaar. De voornaam en uit welk land je afkomstig bent is het minimum, maar bij het terug zien is het alsof je elkaar jaren kent. De omgeving, de ervaring en het eenvoudige repetitieve dagdagelijkse ritueel van opstaan, wandelen, wassen, eten en terug slapen... ik weet het niet het creëert iets waar je moeilijk je vinger kan opleggen. En zo kwam het dat er op het marktplein in Los Arcos een internationale bende samen ontbijt namen. De 3 Zweedse broers, het Italiaanse koppeltje, de twee Spaanse meiden uit Bilbao, de Duitser die in Barcelona leeft, de Amerikaanse die haar job moest opgeven om dit te mogen doen, de Slovaak die constant loopt te lachen, de Canadees/ Israëlische die dit even uit nieuwsgierigheid een week komt doen, en een Belg die ook eens wou gaan pelgrimmen... Ook zijn er best veel mensen die gewoon even dit 5 dagen doen om dan te beslissen of het iets voor hen is om dan volgend jaar voor de volledige tocht te gaan. Voor de rest ging het stappen vlot en het ging goed vooruit, vandaar dat ik meteen maar doorgewandeld ben naar Logroño, de hoofdstad van La Rioja. Ik denk dat ik morgen een dag in de stad blijf om wat sightseeing te doen en mijn benen wat rust te gunnen. Het ziet er wel een mooie stad uit, en aangezien de dames uit Bilbao vertelden over een straat die bekend staat om de vele pinxtjos of tapas. Tja, dat moet ik gaan checken en vooral gaan proeven 😋.
Gisteren dan toch nog de eerste Belgen ontmoet, bij het avond eten. Ze doen de camino met de fiets, en waren vertrokken ergens halfweg Frankrijk. Na het eten is het elke dag vrij snel gaan slapen. En er werd een warme dag voorspeld dus dan ben je best vroeg op pad om al heel wat kilometers te doen voor het echt warm wordt. En het was serieus warm vandaag! Elk uur gestopt om me in te smeren met zonnecrème, maar toch zijn de schouders verbrand. Vertrokken om 6u30, net voor het licht werd. Het eerste stuk was alweer... steil omhoog. Ik dacht dat ik goed vooruit ging, tot op een bepaald moment een oud ventje me voorbij vloog zeg ik je! Wel..., dat is altijd goed voor het zelfvertrouwen.... Hij zou me waarschijnlijk in achterwaartse koprol ook nog voorbij geraakt zijn zat ik te denken. Rond de klok van 8u kreeg ik toch al een hongertje, en het trof ik kwam net in een klein dorpje waar ze toch een winkeltje hadden. Want dat valt ook meestal nog af te wachten. En tja... als het niet echt op de camino zelf ligt dan doe ik ook niet echt de moeite om er naar te zoeken. Deze lag wel op de baan, en ze verkochten brood en wat toespijs, dus broodje chorizo gemaakt. Dat was meteen ontbijt en middagmaal in één keer. En daarna was het weer stappen, insmeren, stappen, insmeren,... Ook heel weinig volk op de camino, je kon wel iemand zien wandelen voor en achter je maar blijkbaar allen aan hetzelfde tempo want iedereen bleef zowat op dezelfde afstand van elkaar. Raar maar waar, ik was s morgens vertrokken met toch weer gaandeweg wat last in de linkerknie. Maar langzaam aan voelde ik dat het beter werd. En zowaar tegen de middag voelde niks meer van pijn.En dat bleef zo de rest van de dag. Hopelijk is het echt voorbij. Het is namelijk echt een te leuke ervaring en vooral ook genieten van het zicht overal. Dus het zou wel heel jammer zijn om na 4 dagen al te moeten opgeven.
Even tussendoor. Ondertussen weet ik ook hoe het komt dat mijn knie begon pijn te doen! Dat is het voordeel hier... heel veel tijd om te denken. Voor de terbekenaars.... mentaal in mijn hoofd even een wit kaartje geschreven met probleem : pijn in linkerknie bij stappen bergop en bergaf. Oorzaken toch kunnen achterhalen met 5 keer waarom...! En aha!! Het was door het stapelbed in Roncesballes. Bij het naar beneden komen eb ik daar bij het draaien een kleine wrong gemaakt. Niet echt erg, maar nu weet ik het weer. Dus, oplossing? Zorgen dat ik niet meer in het bovenste bed van een stapelbed lig. Of veel trager en voorzichtiger uit de bovenste bed stappen. Ziezo dat is een P, Ben je mag het alweer uitvegen!!
Terug naar het wandelen, kort na de middag Estella binnengewandeld. Heel mooi. Moeilijk om beschrijvingen te geven, als het past... wandel zelf eens langs. Daarna was ik toe aan een pauzeke en een frisse cola zero. Half uurtje break genomen en weer op pad. Volgende stop was heel kortbij, de wijnfontijn. Uiteindelijk klinkt dat veel spectaculairder dan het is hoor. En zo lekker was de wijn niet vond ik. Het is hier ook nog niet de Rioja streek. Dat is pas voor overmorgen. Ik ben nog doorgewandeld tot Villamayor en de enige albergue met nog een plaats binnen gewandeld. Weer een geweldige albergue. Geweldig lekker gegeten. Eerst een salade met brood en tzaziki saus. Daarna Indonesische wokschotel met kip en pindasaus en een heerlijk dessert. De kokin was een Amerikaanse en de herberg wordt opengehouden door Nederlanders die dit vrijwillig doen. Benieuwd waar ik morgen terecht zal komen maar ik vrees dat ik nergens beter eten zal krijgen dan dat het hier was vandaag.
Vandaag om 5u30 uit de veren. De rugzak gemaakt en ontbijten. Tegen dat alle ochtend ritueeltjes achter de rug waren was het toch rond de klok van 7 om terug te beginnen wandelen. Het eerste stuk ging heel vlot, geen kat op de camino en Pamplona kwam al snel in zicht. In Pamplona nog wat sightseeing gedaan en nog iets lekkers van bij de bakker gehaald. Een massa bakkers in Pamplona! Tegen 9u30 begon de zon al te branden en de weg naar alto de perdón was er eentje zonder veel schaduw. Welgeteld 5 andere pelgrims tegengekomen de ganse voormiddag. Maar vanaf Zariquiegui waren we toch plots met veel. Vandaar begon de klim naar alto de perdón. De klim viel nog mee, maar de afdaling was werkelijk de hel! Het was om te beginnen vrij steil naar beneden maar de ondergrond waren vuist grote keien. Zoals rivierkeien, je weet wel... mooie ronde vorm en super onstabiel wanneer je je er voet opzet. Het was een uitdaging dat is zeker. Het bleef ook weer maar duren, die afdaling. Op bepaalde momenten was het alsof er iemand met een mes in mijn knieën aan het wrikken was. Hopelijk houdt hij het uit, maar de echte bergen zijn voorlopig even achter de rug, en nu komen er hopelijk wat meer vlakkere stukken aan. Maar we zien wel hé... no stress! Eens na de afdaling was er opnieuw weinig tot geen volk op de camino, raar! Dus in feite was ik de ganse dag solo vandaag. Over het weer kan ik heel kort zijn..., gewoon heet!! En dat zal morgen niet anders zijn. Wandelen in zwembroek is nog een optie bij deze temperaturen🤔 een wist je datje tussendoor... ik ben nog geen enkele Belg tegen het lijf gelopen op de camino. En vandaag pas de eerste Hollanders!
Het plan voor dag twee was Larrasoaña halen. De meesten nemen als stop Zubiri, maar ik wou 5 km verder wandelen. Uiteindelijk ben ik ook nog Larrasoaña voorbij gehuppeld en ben ik nu in Zabaldika. Zon 8 km voor Pamplona. Super albergue.... een oude kerk met een huis naast. Het wordt opengehouden door vrijwilligers en het tarief is donativo! Het koppel, Maru & Juan, lopen hier echter de voeten van hun lijf om het iedereen hier zo aangenaam mogelijk te maken. Ze vroegen zelfs of er dingen zijn die ik niet lust voor te eten. Zelfs daar houden ze rekening mee. Ze staan nu in de keuken te kokkerellen en nu moet iedereen hen gerust laten, want .... honger!!! Deze morgen had ik niet voor ontbijt gekozen in Roncesballes maar ben ik direct gestart met wandelen. Het was 6u20 en heel mistig en nog donker. Gelukkig liepen er pelgrims voor mij zodat ik enkel de lichtjes hoefde te volgen. In één ogenblik niet genoeg opgelet en mijn linker enkel omgeslagen. Ik dacht... t is nie waar hé!! Maar kom, ik heb hem 90 graden terug rechtgetrokken en 180 graden terug achterstevoren gezet en blijven wandelen. Het eerste stuk een Braziliaanse reus gevolgd. Hij was werkelijk meer dan 2 meter. (ik kwam net tot onder zijn oksel om een idee te geven). Daarna verder gewandeld tot Craig, een gepensioneerde uit Ierland die al 6 keer de tocht gedaan heeft, en Katharine, een dertiger die terug naar school is beginnen gaan uit Duitsland. Met ons drie zijn we gaan ontbijten onderweg. Daarna was het elk zijn tempo weer. Vandaag was de weg al heel wat meer uitgedund, en dat is prima voor mij. Het ganse stuk na het ontbijt (9u30) niemand meer gezien, behalve de mountainbikers dan die passeren. Ik heb nog even een tweede pauze genomen om in een rivier mijn voeten en benen wat verkoeling te geven. En nu dus in Zabaldika.
Het begint al goed ..., ik had gisteren al geen zin meer om iets te schrijven 😰 Maar ik zal het vandaag inhalen. Gisteren gestart met wandelen om 7u30 en amaikes, het was meteen een steile klim. De weg was bij momenten ook vrij druk. Want een massa andere pelgrims startten ook natuurlijk. En het feit dat de herbergen al vol zaten de avond ervoor kon wel al doen vermoeden dat het best druk zou worden. De eerste 8 km waren echt bijna recht omhoog. Het kon bijna op handen en voeten, bij wijze van spreken. Daarna zou ik zeggen het viel wel mee maar het was nog steeds redelijk de moeite. Wel heel veel geluk met het weer. Het was rond de 23 graden, maar vrij bewolkt waardoor het echt wel aangenaam wandelweer was. Ik moet zeggen ik was content wanneer ik het topje van de klim bereikt had. Maar vandaar was het constant naar beneden tot Roncesballes. Zon 4 km. Dat was zowaar nog lastiger dan het klimmen. Uiteindelijk was ik om 13u in Roncesballes. De omgeving was geweldig! Schitterende uitzichten, door weiden met loslopend vee. Ik dacht altijd dat de koeien met een bel om hun nek slenterden in de bergen, maar hier zijn dat dus paarden. Grappig! Door de drukte ook veel mensen gesproken. De Ieren zijn hier al vast in grote getale aanwezig. Voor de rest even een klapke gedaan met Mia, een jonge twintiger uit Denemarken. Mark een 51 jarige uit Australië. Margaretta, een kranige 60tiger uit Oostenrijk. En Garry & Debby from Texas, jiiihaa!!. Die laatste twee waren wel heel tof. Ze hebben ooit de film the way gezien en hadden beslist om de camino ook te wandelen. Maar ze wilden wachten tot ze met pensioen waren om het een poging te geven. Gisteren was het Debbys verjaardag op dag 1 en ze willen eindigen op 7 oktober, de verjaardag van Garry. Hopelijk halen ze het want haar enkel was al eens geopereerd eerder dit jaar en hij had al 5 beroertes achter de rug. Dan moet je heel gemotiveerd zijn om aan deze trip te beginnen.
Vanop het terras leek het er gisteren op alsof het een makkie zou worden 😅. Maar dan kwam het weerbericht! De laatste trein naar Saint Jean Pied De Port werd afgelast door de storm die verwacht werd. Als alternatief werden bussen ingeschakeld. Uiteindelijk ben ik nog voor de storm in een herberg geraakt, en ik dacht toen... dat valt best wel mee, met hun overdrijven altijd...! Hoewel ze in het pelgrimskantoor ook al gewaarschuwd hadden om morgen niet de Pyreneeën af te dalen via het bospad omdat het te gevaarlijk zal zijn. Beter zou zijn om het alteratieve bergpad te nemen, dat is met haarspeld bochtjes en dus minder steil en veiliger. En nog een extra kilometer langer....! Eerst bed geïnstalleerd en na een doucheke wou ik nog het dorpje in om wat te gaan eten, maar toen was het wel losgebarsten en de hemelsluizen stonden open. Bliksem en donder, wind, enfin... de volledige zwik. Maar er is meer nodig om mij tegen te houden als ik honger heb en dus ben ik er maar doorgegaan. Nu ja, ver was het niet en regen is ook maar water!
Net ontbijt achter de kiezen en klaar om te terten!
Trouwens, de fotos blijven moeilijk om in de blog te krijgen, blijf maar melding krijgen dat het bestand te groot is... dus ik zal om de twee of drie dagen wel eens iets uploaden met Splice. De bijlage is de trip voor vandaag, het wordt een stevige klim!
Weinig geslapen deze nacht... de homemade pizza van Bamse en de perencrumble van Diede lagen een beetje zwaar op de maag... maar het heeft wel goed gesmaakt!! En ik wou ook nog alles aan de kant hebben, dus het laatste beetje was en strijk deze morgen vroeg nog gedaan, nog wat sandwiches gemaakt voor vandaag en dan de deur dicht achter mij en te voet naar het station. Stond daar toch wel een lokale dakdekker zekers om wat weinig flaterende fotos de wereld in te sturen. Merci Vic!!! Hop, dan de trein op naar Gent st Pieters, daar wachten op de flibco bus naar Charleroi. Inchecken aan de balie in Charleroi en... lang wachten. Geland om 13u30 in Biarritz. Daar weer wachten om door de controle te raken. Eens buiten, wachten op de bus naar het station van Biarritz. Ticketje gekocht naar Saint Jean Pied De Port in het station, en die trein komt pas om 17u32. Dus... weeral lang wachten... Maar kom... het is verlof, de zon schijnt hier volop, een slordige 28graden,... terrasje doen en ondertussen de blog bijwerken. Aankomst in St Jean is deze avond om 19u30 pas. Dus dan nog herberg zoeken en iets eten en dag 1 zit erop, en eigenlijk niks gedaan behalve veel gewacht. Op deze manier is Compostela halen een makkie... 😅!!
De dagteller staat op 0, enkel nog uren en minuten aftellen tot ik kan vertrekken. Vandaag de rugzak klaargemaakt, alles tweemaal gecheckt of het compleet is. Net ook nog even de rugzak gewogen en ik ben er toch niet in geslaagd om het op 10kg te houden, ik kom op 11,5 kg. Maar dat lukt ook nog wel, en eigenlijk wil ik er nu niks meer uithalen dat ik zou thuis laten. Het weer voor morgen ziet er veel te goed uit. 34C en volle zon... maar ik ben de ganse dag onderweg van Waarschoot naar Saint Jean De Pied Port. Op woensdag valt de temperatuur met 10 graden naar beneden en regen. Dat wordt dus al een extra uitdaging...weer goed gekozen...!! Ook de dagen erna beloofd het weer niet veel soeps te zijn. Drie dagen regen..., maar daarna weer 10 graden erbij. Goh ja... het zijn maar voorspellingen en het zal nog wel wat wijzigen de komende dagen.
Vandaag kreeg ik een whatsapp berichtje met de vraag of ik ook langs Castrojeriz moest passeren op weg naar Santiago. Ja dus! Ik heb het niet voorzien als eindstation van een etappe, maar ik moet er dus wel door wandelen. Ik vroeg waarom? Blijkt dat Conny en Eddy daar nu toevallig een tussenstop hebben onderweg naar Portugal. Het is er warm momenteel. Het is nog wel even tot september wanneer ik daar passeer waardoor de temperatuur ook wel wat gematigder zal zijn hoop ik. Ook hebben ze zelf een kort stukje op de camino gewandeld en niemand tegen gekomen! Maar het was ook al wat later op de dag dus dat lijkt me ook normaal. De pelgrims zijn meestal vroege vogels. En dus in de late namiddag zijn die al op hun bestemming voor die dag. En of het supporters zijn...? Dat blijkt wel aan de boodschap die ze al op de weg geschreven hebben! Eerder iets voor de renners, maar deze keer dan toch voor een wandelaar. Het zal uiteraard niet meer leesbaar zijn tegen dat ik er ooit ben, maar als ik er ben zal ik er zeker aan denken en toch een beetje de grond in de gaten houden...
Op zondag 01/07/18 was er dus het feestje bij Kathy en Frederik. Ik had hier al eerder laten vallen dat dit nog eens een uitgelezen kans was om een flinke tocht als test te doen. En het leuke er aan.... het was eens geen 'rondje' wandelen, maar echt een tocht met een startplaats die verschilt van de eindstreep. Op zaterdagavond dus de rugzak helemaal klaargemaakt met kledij voor feestje, wasgerief, eten en drinken voor ontbijt onderweg,... Het zakje zat vol, eigenlijk zelfs iets te zwaar om goed te zijn, maar kom altijd beter 'worst case' testen!
Daarna nog snel even de te volgen route bekeken, dan een frisse douche en nog een beetje uitgerust. De wekker zetten voor 's morgens was niet nodig, ik was al vanzelf wakker geworden. Na de gebruikelijke ochtend ritueeltjes had ik om 5u40 de deur achter me dicht getrokken en kon ik beginnen stappen. Zalig wandelen wel de eerste uren. Geen verkeer, geen mensen, alleen de natuur die 'wakker' wordt...
Over de route zelf. Starten via de Weststraat en de Stuiver richting Zomergem om daar de keigat bossen in te duiken en zo door te steken naar Ursel. Dan de baan van Ursel naar Knesselare langs het vliegveld. Daarna richting Sint -Joris om af te slaan voor de brug. Vervolgens was het de ganse weg langs het water tot in Moerbrugge. Daar liet ik het kanaal voor wat het was en kwam ik terug de meer bewoonde wereld in te Oostkamp. Toen begonnen de eerste meldingen van Frederik binnen te komen met de vraag 'of het nog ver was...?' Ook Tomas werd wakker want hij had beloofd de laatste kilometers mee te wandelen. Maar aangezien die nog vanuit Waarschoot moest vetrekken met de auto zat er niks anders op dan een terrasje te zoeken waar ik kon wachten tot hij er was. Goeie tip van Fred om in Loppem aan de kerk in St-Elooi efkes te pauzeren, leuk terras achteraan buiten in het zonnetje. We zijn daar uiteraard iets te lang blijven plakken dan voorzien, en rond de klok van 12u (? - ik weet het niet juist meer!) zijn we dan toch aan de laatste etappe begonnen naar Zedelgem. We waren net op tijd aangekomen op de eindbestemming want de foodtruck was net geïnstalleerd. Maar om toch ook maar geen geur klachten te krijgen van de andere genodigden heb ik mij eerst een doucheke genomen en mijn verse propere kleren aangetrokken!
En uiteraard direct aangeschoven aan de foodtruck want ik had wel al een 'klein hongertje' ook...
Het was twee keer bingo dus, om te beginnen een geslaagd feestje (merci Kathy&Frederik) en ook nog eens een geslaagde wandel test, want het was lekker warm en toch geen problemen gehad met de voeten of wat dan ook. Duidelijk de benen voor plan A dus!!
Nog ruim op tijd, maar het stempelboekje is ondertussen toch al in mijn bezit. Ik had een formulier ingevuld om dit aan te vragen aan het Vlaams Compostela genootschap. Naast mijn gegevens noteer je daar ook op wanneer je wil vertrekken, vanaf welk punt je de tocht start en hoe je de tocht onderneemt. Je kan te voet, wat ik van plan ben, maar met de fiets en zelfs te paard kan ook. Dat laatste zou Mies ook nog wel zien zitten waarschijnlijk...
Hoe werkt het? Vrij eenvoudig, het stempboekje is het bewijs dat je pelgrim bent en dat geef je af wanneer je in een herberg wil verblijven. In de herberg zetten ze er een stempel in met de datum. Op het eind van de tocht in Santiago heb je dat ook weer nodig om je Compostela te krijgen. De oorkonde dat je je pelgrimstocht afgewerkt hebt. Als wandelaar moet je minstens de laatste 100km afgelegd hebben. Als fietser moet je de laatste 200 km afgelegd hebben. De prijs per overnachting varieert per herberg, er zijn er zelfs enkele waar ze zelfs tevreden zijn met een vrije gift. Maar gemiddeld schommelt de prijs tussen de 6 en 12 per overnachting. Jullie zullen er nog wel van horen eens ik op stap ben.
Als er een plan A is, dan moet er ook een plan B zijn!
En dat plan zit vrij eenvoudig in elkaar eigenlijk. Plan B is niks meer doen en met mijn luie krent ergens in de zon liggen... foto materiaal op het net, is er genoeg voor handen. Dus dan post ik wel andermans foto's op deze blog met een verhaaltje erbij. Niemand van jullie die dat ooit zal te weten komen!!
Plan B treedt in werking om volgende redenen:
mijn voeten en tenen staan vol blaren waardoor ik toch geen voet meer voor de andere kan zetten zonder het uit te brullen van de pijn.
mijn gewrichten schreeuwen om hulp bij elke stap en de kans om achteraf kreupel te worden bij doorzetten blijkt reëel te zijn.
dat wandelen hangt mijn kl@&#$ uit want ik heb thuis al te veel gewandeld tijdens het trainen.
elke herberg waar ik slaap zit vol luidruchtige hollanders waartegen mijn oordoppen zelfs geen soelaas meer bieden.
....u kan er zeker zelf ook nog enkele goeie bedenken.
Grapje natuurlijk...! Jullie hebben wel door dat dit niet geheel naar waarheid is toch? Het moeten hier niet allemaal serieuze berichten zijn, er mag al eens iets (k)luchtig tussen staan.
Nee nee, plan B bij pech of overmacht zal gewoon vroeger naar huis komen zijn, om ooit later eens een nieuwe poging te ondernemen. Maar ik reken er op dat plan B helemaal niet nodig zal zijn.
Een deel van de voorbereiding is toch om ongeveer een idee te hebben waar de tussenstops zouden kunnen zijn. Maar deze zijn niet persé een streefdoel op zich, dus geen commentaar als ik achter op schema geraak hé.... Ook hier zal ik afhankelijk zijn van wat de dag brengt en vooral wat het lichaam zegt...
Ok, ik ben wel vrij goed getraind in het wandelen, maar niet vergeten dat het in Vlaanderen overal 'plat' is. En dag 1, om maar wat te zeggen, is vooral klimmen om de bergen over te raken. Dus een beetje planning moet, maar in principe is alles pas de dag zelf in te schatten. Behalve de heen vlucht en de eerste overnachting in St Jean Pied De Port is er dus nergens een overnachting vooraf geboekt om die reden. Dat maakt ook een deel van het avontuur, en als ik alle info mag geloven zijn er herbergen genoeg om een plekje te vinden. En zo niet zal het eens een nachtje onder de sterrenhemel zijn, als het niet regent is dat nog zo erg niet. Trouwens in lang vervlogen chiro tijden hebben we dat nog wel meer gedaan!
Maar goed de etappes dus:
29/08 St-Jean-Pied-De-Port >> Roncevalles
30/08 Roncevalles >> Larrasoaña
31/08 Larrasoaña >> Pamplona
01/09 Pamplona >>Mañeru
02/09 Mañeru >>Villamayor de Monjardín
03/09 Villamayor de Monjardín >>Viana
04/09 Viana >>Ventosa
05/09 Ventosa >> Cirueña
06/09 Cirueña >>Belorado
07/09 Belorado >> San Juan de Ortega
08/09 San Juan de Ortega >> Burgos
09/09 Burgos >>Hontanas
10/09 Hontanas >>Frómista
11/09 Frómista >> Calzadilla de la Cueza
12/09 Calzadilla de la Cueza >> Bercianos del Real Camino
Vandaag kreeg ik een whatsapp berichtje met de vraag of ik ook langs Castrojeriz moest passeren op weg naar Santiago. Ja dus! Ik heb het niet voorzien als eindstation van een etappe, maar ik moet er dus wel door wandelen. 
Nog ruim op tijd, maar het stempelboekje is ondertussen toch al in mijn bezit.
