heb ik de ziekte of niet? de weken van de onzekerheid
14-10-2014
vandaag bioptie
Hey iedereen
Ik wil eerst en vooral iedereen bedanken die mij belt, berichtjes stuurt, aanspreekt via facebook,.... Dit doet me Echt heel veel deugd en daar trek ik me ook hard aan op.
Dit weekend een weekendje aan zee geweest. Dit heeft ons deugd gedaan om even de zinnen te verzetten. Al ben ik meer een "Ardennen-man" dan een "zee-man", toch was het fijn. De zeelucht kan soms deugd doen. Wel ben ik nog eens met de neus op de feiten gedrukt. Elke keer ik was gaan wandelen, al was het maar een half uurtje, was ik zo moe dat ik daarna een uurtje moest gaan liggen om te bekomen. Dit is best wel frustrerend als je weet dat ik een dikke 3 maand geleden nog gemakkelijke tochten van 200km kon fietsen. Maar ja, dit zal eens ik terug op mijn fiets zit, wel terug beteren. Dit zou allemaal een reactie zijn op die pijnpleisters. Deze moeten volgens mij dan toch ook wel vergif zijn hoor. Wat ook een reactie is, is dat je eetlust niet meer op punt staat. We gingen Zaterdagavond iets eten en normaal eet ik gemakkelijk een voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht op maar nu heb ik alleen maar een hoofdgerecht (lekker vispannetje) genomen en zelfs dit is met moeite helemaal naar binnen gegaan. Maar de zee was toch fijn en hebben het niet aan ons hart laten komen. Ik heb er van mijn vrouwtje ook het boek gekregen van Niels Albert "recht uit het hart". Dit is voor als ik in het ziekenhuis lig of op onderzoek moet en soms lang in de wachtzaal moet zitten.
Zondagavond nog eens geprofiteerd van lekkere frietjes van de frituur te eten. LEKKER!!!! Ook hier kreeg ik de normale hoeveelheid die ik normaal neem niet op. De kippen hebben er maar goed van geweest. :) Zondagavond was het dan ook weer zover: volgende pijnpleister. Toen we gingen slapen een paar uur later voelde ik het al. Van deze pleister ben ik weer niet goed.
En Maandagmorgend was het weer zover. Ik stond op, ging naar beneden en voelde het opkomen. Ik heb toen mijn emmer genomen en 2 min later was het zover. Braken. Ik voelde mij echt weer zo belabberd en het minste ik een beetje recht ging zitten, moest ik braken. Motillium of litican hielpen ook niet echt. Het enige dat ik gisteren dan ook heb kunnen doen was: zetel liggen, tv kijken en slapen. Vooral veel geslapen. Wat ik nog het ergst vond was dat de collega's normaal gingen langskomen. Hier keek ik enorm naar uit maar als ik alleen maar kan platliggen of braken dan hebben zowel zei als ik er niets aan. Kathy heeft dan ook gebeld dat het bezoek niet kon doorgaan. dit vond ik echt verschrikkelijk. Sorry collega's!! Wel moet ik zeggen dat ik zeker van de collea's ook vanuit alle hoeken heel veel steun krijg. Dit is hartverwarmend en doet mij ook enorm veel deugd. En vandaag stond ik dan op en was het misselijk gevoel veel minder en kon ik mijn ontbijt toch binnenhouden. :)
Vandaag (Dinsdag) Staat er een bioptie gepland. Gisteren telefoon gekregen dat ik om 14u mij moet aanmelden op de operatieafdeling. Hierbij wordt ik volledig in slaap gedaan en gaan ze met een naald van +-4mm dik een stuk botweefsel wegnemen en dan weet ik normaal binnen de 10 dagen of het goedaardig of kwaadaardig is. Normaal mag ik dan vanavond ook ineens naar huis als ik volledig wakker ben en geen bijwerkingen heb van de verdoving. Anders is het een nachtje in 3-sterrenhotel UZA. Wel moet ik zeggen dat ze er in het UZA alles aan doen zodat je voldoende voorbereid bent en weet wat er je te wachten staat. Vorige week ben ik op pre-operatief onderzoek geweest en daar hebben ze mij dan onderzocht en alle info gegeven over hoe het allemaal in zijn werk gaat. Ook heb ik daar een brochure meegekregen waar klaar en duidelijk uitgelegd in stond wat ik de dag zelf en de dagen erna allemaal moet doen. Gisteren dan nog eens de telefoon met nog eens alle informatie en het uur dat ik mij moet aanmelden. Doordat de operatie pas in de namiddag is mocht ik deze morgen voor 7u nog een licht ontbijt nemen. Al een geluk want gisteren niets kunnen binnenhouden en alleen maar kunnen overgeven. als ik dan vandaag ook van heel de dag niets had mogen eten, nu ik het kon binnenhouden, dan was dat wel echt een hele opgave voor mij geweest.
Wat ik deze dagen het moeilijkste vind is de onzekerheid. Zolang we geen zekerheid hebben kunnen we ook niets doen. Ik ben normaal gewoon alles zelf in handen te hebben en te plannen maar nu hangt alles af van anderen en heb ik zelf er niets invloed op en dit is echt niet gemakkelijk. Maar ik zal nog een paar weken geduld moeten hebben eer ik van alle onderzoeken de uitslag weet.
Zo, voor zover de update. Ik wou gisteren normaal een bericht plaatsen over hoe het weekend aan zee was maar mijn maag en de pleisters hadden er anders over beslist.
Tot de volgende iedereen en bedankt om me zoveel te steunen.
